Ο Μάνσταϊν, η Βέρμαχτ και τα ναρκωτικά των Ναζί

Είναι πρό­σφα­το το πε­ρι­στα­τι­κό της ανα­γρα­φής ενός απο­φθέγ­μα­τος του γερ­μα­νού στρα­τάρ­χη Έριχ φον Μάν­σταϊν στο στρα­τό­πε­δο του Μα­ντα­μά­δου στη Λέσβο. Εξί­σου πρό­σφα­τη και η κα­ταγ­γε­λία και οι εύ­λο­γες και σω­στές αντι­δρά­σεις προ­κει­μέ­νου αυτή η φράση να σβη­στεί. Εξάλ­λου, ο Μάν­σταϊν, ένας υπερ­φί­α­λος και αλα­ζό­νας αξιω­μα­τι­κός, δεν έλεγε την αλή­θεια, για τα στρα­τεύ­μα­τα της Βέρ­μα­χτ που διοί­κη­σε κατά τον Β’ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο. Η...αυ­το­πε­ποί­θη­ση των Γερ­μα­νών στρα­τιω­τών που κλή­θη­καν να πο­λε­μή­σουν στο όνομα του εθνι­κο­σο­σια­λι­σμού και του φύρερ βα­σί­στη­κε στην αθρόα, την εξω­φρε­νι­κή κα­τα­νά­λω­ση ναρ­κω­τι­κών ου­σιών, που επε­ξερ­γα­ζό­ταν η γερ­μα­νι­κή στρα­τιω­τι­κή φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νία, για τον στρα­τό ξηράς, την Λου­φτ­βά­φε και το Ναυ­τι­κό.

Η αλή­θεια για τα ναρ­κω­τι­κά των ναζί σε ένα βι­βλίο

Μόλις πρό­σφα­τα επί­σης, κυ­κλο­φό­ρη­σε στα ελ­λη­νι­κά, από τις εκ­δό­σεις Με­ταίχ­μιο, ένα ιστο­ρι­κό βι­βλίο, που στη Γερ­μα­νία έκανε πά­τα­γο πριν από τρία χρό­νια, όταν βγήκε στην κυ­κλο­φο­ρία από τους Kiepenheuer - Witsch. Είναι η έρευ­να του δη­μο­σιο­γρά­φου, Νόρ­μαν Όλερ για την κυ­κλο­φο­ρία, την κα­τα­νά­λω­ση και την κρα­τι­κή πο­λι­τι­κή χο­ρή­γη­σης ναρ­κω­τι­κών στους πο­λί­τες και τους στρα­τιώ­τες κατά τη διάρ­κεια του Τρί­του Ράιχ. Είναι ένα σο­κα­ρι­στι­κό βι­βλίο, που φω­τί­ζει την αό­ρα­τη πλευ­ρά του εθνι­κο­σο­σια­λι­στι­κού κα­θε­στώ­τος στην εγκλη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της πα­ρα­σκευ­ής και χο­ρή­γη­σης ναρ­κω­τι­κών, προ­κει­μέ­νου οι εθι­σμέ­νοι στρα­τιώ­τες να αι­σθά­νο­νται προ­σω­ρι­νά ξε­κού­ρα­στοι και να πα­ρα­μέ­νου άυ­πνοι για μέρες ολό­κλη­ρες ώστε να προ­χω­ρούν στα πεδία των μαχών χωρίς ύπνο και φα­γη­τό και σε πρώτη φάση, τα­χύ­τε­ρα από τους αντι­πά­λους τους. Όπως το πε­ριέ­γρα­ψε, χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, ο κα­θη­γη­τής ιστο­ρί­ας της στρα­τιω­τι­κής ια­τρι­κής, Πέτερ Στάιν­καμπ, «η με­θαμ­φε­τα­μί­νη κα­τηύ­θυ­νε τον κε­ραυ­νο­βό­λο πό­λε­μο. Ο κε­ραυ­νο­βό­λος πό­λε­μος βα­σί­στη­κε εξο­λο­κλή­ρου στη με­θαμ­φε­τα­μί­νη». Και φυ­σι­κά, ιθύ­νων νους του Μπλί­τσκριγκ, δη­λα­δή του πο­λέ­μου που βα­σι­ζό­ταν στην ανε­ξάρ­τη­τη και τα­χεία κί­νη­ση των τε­θω­ρα­κι­σμέ­νων, υπήρ­ξε ο Μάν­σταϊν

Το πώς εφαρ­μό­στη­κε το διπλό δόγμα του πο­λέ­μου των τε­θω­ρα­κι­σμέ­νων και των εθι­σμέ­νων στο ναρ­κω­τι­κό Περ­βι­τίν στρα­τιω­τών πε­ρι­γρά­φε­ται στον πό­λε­μο ενα­ντί­ον της Γαλ­λί­ας. Προ­τού τα πάν­τσερ της Βέρ­μα­χτ πε­ρά­σουν τον Μεύση, ο Γκου­ντέ­ριαν θα δώσει μια φαι­νο­με­νι­κά «ακα­τα­νό­η­τη» δια­τα­γή - οι στρα­τιώ­τες πρέ­πει να μεί­νουν «του­λά­χι­στον» τρεις μέρες άγρυ­πνοι. Σε κάθε έν­στο­λο, αξιω­μα­τι­κό ή οπλί­τη έχει χο­ρη­γη­θεί ένα φια­λί­διο με 30 χάπια Περ­βι­τίν, επι­κα­λυμ­μέ­να με σο­κο­λά­τα, χάπια που στην ουσία είναι κα­θα­ρή με­θαμ­φε­τα­μί­νη, με την εντο­λή, οι πε­ζι­κά­ριοι να παίρ­νουν δυο ανά δύο μέρες, οι οδη­γοί αρ­μά­των, πέντε, ενώ ο ανοι­κο­νό­μη­τος, αλ­κο­ο­λι­κός και μορ­φι­νο­μα­νής Γκαί­ρινγκ, εντε­λώς απο­χα­λι­να­γω­γη­μέ­νος, θε­ω­ρεί ότι οι πι­λό­τοι «του» στην Λου­φτ­βά­φε μπο­ρούν να κα­τα­να­λώ­σουν έως και οκτώ! Την πα­ρα­μο­νή της ει­σβο­λής, το Ιν­στι­τού­το Ια­τρι­κών Ερευ­νών και Φυ­σιο­λο­γί­ας, που διευ­θύ­νει ο εθνι­κο­σο­σια­λι­στής για­τρός και φυ­σιο­λό­γος Ότο φον Ράνκε δια­νέ­μει στην πρώτη γραμ­μή, 830.000 χάπια Περ­βι­τίν ενώ πάνω από 35.000.000 δι­σκία βρί­σκο­νται απο­θη­κευ­μέ­να για την ανα­νέ­ω­ση των απο­θε­μά­των.

Ο στρα­τάρ­χης της με­θαμ­φε­τα­μί­νης

Ο Ρόμελ, που τότε, διοι­κεί την 7η Με­ραρ­χία Τε­θω­ρα­κι­σμέ­νων, κα­τα­να­λώ­νει τη δική του πο­σό­τη­τα των δύο χα­πιών μπρο­στά στους στρα­τιώ­τες που τον μι­μού­νται πει­θή­νια, για να ακο­λου­θή­σει ένα πρω­το­φα­νές μα­κε­λειό στον δρόμο του Σορλ-Σα­τό, όταν η με­τέ­πει­τα «αλε­πού της ερή­μου» θα δια­τά­ξει τα άρ­μα­τα μάχης να πε­ρά­σουν στην κυ­ριο­λε­ξία πάνω από την 5η Με­ραρ­χία Πε­ζι­κού και τη 1η Με­ραρ­χία Τε­θω­ρα­κι­σμέ­νων του δια­λυ­μέ­νου γαλ­λι­κού στρα­τού, ισο­πε­δώ­νο­ντας τις πρό­χει­ρες εγκα­τα­στά­σεις και δια­με­λί­ζο­ντας τους γάλ­λους στρα­τιώ­τες. Από τα ημε­ρο­λό­για και την επι­στο­λο­γρα­φία των απλών στρα­τιω­τών, ανά­με­σά τους βρί­σκε­ται και ο με­τέ­πει­τα νο­μπε­λί­στας συγ­γρα­φέ­ας Χάιν­ριχ Μπελ, απο­κα­λύ­πτε­ται ο πλή­ρης εθι­σμός όλων των φα­ντά­ρων, ανε­ξάρ­τη­τα από τη θέση τους στη Βέρ­μα­χτ, στη με­θαμ­φε­τα­μί­νη-ορι­σμέ­νοι, ανά­με­σά τους ο Μπελ ζη­τούν από τις οι­κο­γέ­νειές του να στεί­λουν επι­πλέ­ον χάπια στα δέ­μα­τα για το μέ­τω­πο, καθώς οι στρα­τιώ­τες τά κα­τα­να­λώ­νουν, στην κυ­ριο­λε­ξία, με τις χού­φτες.

Ο Ράνκε πε­ριο­δεύ­ει στο μέ­τω­πο, λίγο πριν την εί­σο­δο των Γερ­μα­νών στο Πα­ρί­σι και δια­πι­στώ­νει πως «οι αξιω­μα­τι­κοί του Γε­νι­κού Επι­τε­λεί­ου εκτι­μούν αφά­ντα­στα το Περ­βι­τίν και το ζη­τούν συ­νε­χώς». Πρώ­τος, ο αρ­χί­α­τρος Μπα­ου­μάι­στερ, το άλτερ έγκο του Ρόμελ στην 7η Με­ραρ­χία που θε­ω­ρεί ότι το ναρ­κω­τι­κό «έχει κε­φα­λαιώ­δη ση­μα­σία στον πό­λε­μο και την επι­στή­μη». Όλη η Βέρ­μα­χτ κο­λυ­μπά­ει μέσα στα ναρ­κω­τι­κά και όχι μόνο στον ολι­γο­ή­με­ρο πό­λε­μο της Γαλ­λί­ας.

Εν­δει­κτι­κά, το 1943, η γερ­μα­νι­κή Αντι­κα­τα­σκο­πεία με επι­κε­φα­λής τον ναύ­αρ­χο Κα­νά­ρις, προ­μη­θεύ­ε­ται και δια­κι­νεί πάνω από 600 κιλά κο­κα­ΐ­νης και πε­ρί­που 80 κιλά κα­θα­ρής ηρω­ΐ­νης για τις «ανά­γκες» του στρα­τού. Το επό­με­νο έτος, ο ναύ­αρ­χος Ντέ­νιτς δια­τά­ζει τον υφι­στά­με­νο του, Χέιε, να κι­νή­σει γη και ου­ρα­νό, προ­κει­μέ­νου να πα­ρα­σκευα­στεί ένα ναρ­κω­τι­κό, ικανό να... το­νώ­σει τις σω­μα­τι­κές αντο­χές και την ψυ­χο­λο­γι­κή κα­τά­στα­ση των ναυ­τών που προ­ο­ρί­ζο­νται για τον προ πολ­λού χα­μέ­νο, υπο­βρυ­χια­κό πό­λε­μο στον Ατλα­ντι­κό και τη Μάγχη. Ο Χέιε, με τη σειρά του, απευ­θύ­νε­ται στον ιατρό και φαρ­μα­κο­λό­γο του Ναυ­τι­κού, Γκέρ­χαρντ Οστερ­χόβ­σκι και το απο­τέ­λε­σμα είναι ένας εφιαλ­τι­κός συν­δυα­σμός κο­κα­ΐ­νης, με­θαμ­φε­τα­μί­νης και ενός πα­ρα­γώ­γου της ηρω­ΐ­νης, που θε­ω­ρεί­ται «αθώο» - την γιου­κο­δα­λί­νη. Το ναρ­κω­τι­κό χο­ρη­γεί­ται στους ναύ­τες, προ­κα­λώ­ντας ψυ­χω­σι­κά επει­σό­δια, πα­ραι­σθή­σεις και βίαια ξε­σπά­σμα­τα, ενώ ο Οστερ­χόβ­σκι καυ­χιέ­ται πως με τα ναρ­κω­τι­κά του, με­τα­τρέ­πει τους ναύ­τες, «σε αρ­πα­κτι­κά ζώα».

Το να­ζι­στι­κό ψάρι βρω­μά­ει ναρ­κω­τι­κά από το κε­φά­λι του Χί­τλερ

Εθι­σμέ­νος στην γιου­κο­δα­λί­νη είναι και ο ίδιος ο Χί­τλερ, που ήδη πριν από την έναρ­ξη του πο­λέ­μου, δεν κάνει βήμα χωρίς να έχει δίπλα του, τον προ­σω­πι­κό του για­τρό, Τέο Μορέλ. Ο Μορέλ χο­ρη­γεί του­λά­χι­στον 100 δια­φο­ρε­τι­κές, χη­μι­κές ου­σί­ες σε ενέ­σι­μη μορφή και πε­ρί­που 60 δια­φο­ρε­τι­κά χάπια και βι­τα­μί­νες στον Χί­τλερ, κάθε εβδο­μά­δα, ανά­με­σά τους ένα πε­ρί­ερ­γο μείγ­μα από την επε­ξερ­γα­σία του αί­μα­τος, του θυ­ρε­οει­δούς αδένα και του ήπα­τος σφαγ­μέ­νων χοί­ρων και βο­οει­δών - κατά τα άλλα, ο Χί­τλερ αυ­το­προ­βάλ­λε­ται σαν...φα­να­τι­κός χορ­το­φά­γος και εγκρα­τής!

Μετά την από­πει­ρα του Στά­ου­φεν­μπεργκ να σκο­τώ­σει τον Χί­τλερ με βόμβα μέσα στη λε­γό­με­νη Φωλιά του Λύκου, ο φύρερ εθί­ζε­ται και στην κο­κα­ΐ­νη, προ­κει­μέ­νου να ξε­πε­ρά­σει τους πό­νους από τα τραύ­μα­τά του και κυ­ρί­ως το ψυ­χο­λο­γι­κό σοκ από την βομ­βι­στι­κή ενέρ­γεια. Ο Χί­τλερ της ύστε­ρης πε­ριό­δου του πο­λέ­μου δεν μπο­ρεί να στα­θεί στα πόδια του, στην κυ­ριο­λε­ξία, χωρίς να κάνει τις κα­θη­με­ρι­νές ενέ­σεις γιου­κο­δα­λί­νης και να «σνι­φά­ρει» τις δό­σεις της κο­κα­ΐ­νης, που κατά τα άλλα οι ναζί τήν απο­κα­λούν δη­μό­σια «εβραϊ­κό, εκ­φυ­λι­στι­κό δη­λη­τή­ριο». Είναι ο ηγέ­της - τζάν­κι ενός στρα­τιω­τι­κού μη­χα­νι­σμού από ζόμπι της με­θαμ­φε­τα­μί­νης. Εξού και τους τε­λευ­ταί­ους μήνες, ο φύρερ κα­ταρ­ρέ­ει δια­βρω­μέ­νος από τα ναρ­κω­τι­κά, την νόσο του πάρ­κιν­σον και το στε­ρη­τι­κό σύν­δρο­μο που οδη­γεί τον Μορέλ σε έναν φαύλο κύκλο κα­τα­κό­ρυ­φης αύ­ξη­σης των ναρ­κω­τι­κών ου­σιών που χο­ρη­γεί στον αρ­χη­γό των ναζί. Μαζί με τον Χί­τλερ, δια­λύ­ε­ται και η Βέρ­μα­χτ του περ­βι­τίν και της... αυ­το­πε­ποί­θη­σης των πο­λε­μι­στών της, που βα­σί­στη­κε στα ναρ­κω­τι­κά και τις χη­μι­κές ου­σί­ες του Τρί­του Ράιχ. 

978-618-03-1110-5_2.jpg