Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο Άγιον Όρος

Δύο υπήρ­ξαν στα προ μνη­μο­νί­ου χρό­νια οι θρη­σκευ­τι­κοί προ­ο­ρι­σμοί του Δε­κα­πε­νταύ­γου­στου : η Πα­να­γία Σου­με­λά και η Με­γα­λό­χα­ρη της Τήνου. Καθώς εκεί συρ­ρέ­ει ένα λαϊ­κός κό­σμος πι­στών, άλλοι ελ­πί­ζο­ντας στην εξ ου­ρα­νού πα­ρα­μυ­θία και άλλοι απο­λαμ­βά­νο­ντας τη θεία λει­τουρ­γία ως μέρος των πα­νη­γυ­ριώ­τι­κων εορ­τών που εξαν­θρω­πί­ζουν τους τι­μώ­με­νους το­πι­κούς αγί­ους, οι πο­λι­τι­κοί δεν έχα­ναν την ευ­και­ρία επι­κοι­νω­νί­ας με το δικό τους ποί­μνιο - τους κατά κό­σμον ψη­φο­φό­ρους τους - μα­κριά από τα βά­σα­να του κα­θη­με­ρι­νού βίου. Σκω­πτι­κά σχό­λια συ­νό­δευαν την πα­ρου­σία του Αν­δρέα Πα­παν­δρέ­ου στους δύο δη­μο­φι­λείς θρη­σκευ­τι­κούς προ­ο­ρι­σμούς και στο Άγιον Όρος,  όπως και τα κο­μπο­σκοί­νια και οι λα­μπά­δες της συ­ζύ­γου του.

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια η ανέ­χεια και η απελ­πι­σία με­τρί­α­σαν τις ελ­πί­δες των πι­στών για τη θεϊκή συν­δρο­μή και οι θρη­σκευ­τι­κοί τόνοι, που είχαν κο­ρυ­φω­θεί με τον ιερό πό­λε­μο υπέρ της ανα­γρα­φής του θρη­σκεύ­μα­τος στις ταυ­τό­τη­τες, έπε­σαν. Η Εκ­κλη­σία τηρεί αι­δή­μο­να σιωπή για τα κατά κό­σμον βά­σα­να του ποι­μνί­ου της, απο­φεύ­γει γε­νι­κά να κάνει αι­σθη­τή την πα­ρου­σία της, προ­σφέ­ρει ψιχία φι­λαν­θρω­πί­ας σε σχέση με την τε­ρά­στια πε­ριου­σία της και την οι­κο­νο­μι­κή στή­ρι­ξη του κρά­τους, μέσω άμε­σης χρη­μα­το­δό­τη­σης και φο­ρο­α­παλ­λα­γών. Φυ­σι­κά υπήρ­ξαν ιε­ράρ­χες που  αντέ­κρου­σαν ευ­θέ­ως τη φίλα προ­σκεί­με­νη στη Χρυσή Αυγή πτέ­ρυ­γα της Εκ­κλη­σί­ας, αλλά αυτή η στάση δεν αναι­ρεί την αντα­γω­νι­στι­κή σχέση Αρι­στε­ράς και Εκ­κλη­σί­ας πάνω σε μεί­ζο­να ζη­τή­μα­τα, όπως ακρι­βώς η δια­δι­κα­σία αντι­με­τώ­πι­σης της Χρυ­σής Αυγής ως εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης από το επί­ση­μο κρά­τος δεν αναι­ρεί την αντα­γω­νι­στι­κή σχέση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Σ’ αυτή τη συ­γκυ­ρία, λοι­πόν, ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επέ­λε­ξε να επι­σκε­φτεί μέρες Δε­κα­πε­νταύ­γου­στου το Άγιον Όρος. Η Αυγή αντι­με­τώ­πι­σε το θέμα ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κά με σύ­ντο­μες ενη­με­ρώ­σεις, από τις οποί­ες προ­κύ­πτει ότι ο Αλέ­ξης Τσί­πρας και οι συ­νο­δοί του (Ν. Παπ­πάς, Γ. Αμα­να­τί­δης, Μ. Λυ­κό­που­λος) δεν συ­ζή­τη­σαν τί­πο­τα ου­σιώ­δες από τα επί­δι­κα των σχέ­σε­ων  κυ­βερ­νώ­σας Αρι­στε­ράς και Εκ­κλη­σί­ας.

Η Ελ­λά­δα είναι ένα ανο­λο­κλή­ρω­το κο­σμι­κό κρά­τος - η Εκ­κλη­σία στη­ρί­ζε­ται από την πο­λι­τι­κή εξου­σία, δια­πλέ­κε­ται μαζί της ιστο­ρι­κά και αι­μο­δο­τεί­ται οι­κο­νο­μι­κά με δη­μό­σιο χρήμα. Πολύ απλά δεν ισχύ­ει ο χω­ρι­σμός της Εκ­κλη­σί­ας από το κρά­τος, όπως σε άλλες ευ­ρω­παϊ­κές χώρες. Η θέση αυτή δεν θίγει φυ­σι­κά ούτε τη χρι­στια­νι­κή εκ­κλη­σία των πι­στών που έχουν κάθε δι­καί­ω­μα να θρη­σκεύ­ο­νται, όπως, άλ­λω­στε, και οι πι­στοί  όλων των άλλων δογ­μά­των, για τους οποί­ους υπάρ­χουν κα­τά­φο­ρες δια­κρί­σεις και πα­ρα­βιά­σεις δι­καιω­μά­των στη χώρα μας - ανα­φέ­ρο­μαι στις απο­διο­πο­μπαί­ες θρη­σκεί­ες , όπως το Ισλάμ, και στην πυρ­πό­λη­ση αυ­το­σχέ­διων χώρων λα­τρεί­ας των πι­στών αυτής της θρη­σκεί­ας. Ανε­ξι­θρη­σκεία και ισό­τη­τα δι­καιω­μά­των θρη­σκευό­με­νων και άθεων δεν πρό­κει­ται να υπάρ­ξει όσο η Εκ­κλη­σία πα­ρα­μέ­νει μέρος της κρα­τι­κής δομής και οι πο­λι­τι­κοί σταυ­ρο­κο­πιού­νται όχι ως ιδιώ­τες αλλά ως εκ­πρό­σω­ποι της κο­σμι­κής εξου­σί­ας.

Προς τι, λοι­πόν, η επί­σκε­ψη του προ­έ­δρου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της συ­νο­δεί­ας του στο Άγιον Όρος; Σπεύ­δω να πω ότι ο διά­λο­γος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και μο­να­στη­ρια­κής διοί­κη­σης του Αγίου Όρους δεν απα­γο­ρεύ­ε­ται εξ ορι­σμού. Το ζή­τη­μα είναι επί ποίων θε­μά­των δια­λέ­γο­νται. Πάλι από την ει­δη­σε­ο­γρα­φία της Αυγής πλη­ρο­φο­ρού­μα­στε ότι αντάλ­λα­ξαν ανέ­ξο­δες (αμπε­λο)φι­λο­σο­φι­κές από­ψεις με  «ει­λι­κρί­νεια» και «σε­βα­σμό» περί της κοι­νής βάσης της «αλ­λη­λεγ­γύ­ης» και της «ισό­τη­τας» που τόσο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όσο και οι μονές έχουν εγ­γε­γραμ­μέ­νες στις ση­μαί­ες τους. Οι ανα­φο­ρές στο Νίτσε και τον Ηρά­κλει­το - μυ­στή­ριο τι είπαν επ’ αυτών οι εκ­πρό­σω­ποι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - κα­λύ­τε­ρα να μεί­νουν ασχο­λί­α­στες. Αυτό, όμως, που απο­τε­λεί προ­σβο­λή όχι μόνο για τους Ζα­πα­τί­στας αλλά και για τους απα­ντα­χού  της γης υπο­στη­ρι­κτές τους είναι η ταύ­τι­ση των κοι­νο­τή­των των μο­να­χών με τις Ζα­πα­τί­στι­κες κοι­νό­τη­τες. Το σύν­θη­μα «Όλα για όλους τί­πο­τε για μας» χρη­σι­μο­ποί­η­σε, όπως γρά­φει η Αυγή, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας για να πε­ρι­γρά­ψει τον τρόπο ζωής των πα­τέ­ρων του Άθω. Τα άγια τοις κυσί, λοι­πόν. Όλα για τους (φα­ντα­στι­κούς) ψή­φους που η ηγε­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πι­στεύ­ει ότι θα εισ­ρεύ­σουν στο κόμμα της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης δια της θρη­σκευ­τι­κής οδού. Ταυ­τό­χρο­να όμως - και κυ­ρί­ως - δια­βε­βαί­ω­ση της θρη­σκευ­τι­κής εξου­σί­ας του Αγίου Όρους ότι δεν έχει να φο­βη­θεί τί­πο­τα από μια κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και συμ­μά­χων. Δεν χρειά­ζε­ται να δια­βά­ζου­με πίσω από τις γραμ­μές, οι γραμ­μές  πα­ρου­σιά­ζο­νται με σα­φή­νεια σε όλα όσα απο­σιω­πή­θη­καν.

Ένα άρθρο του Νίκου Κα­ρα­νί­κα με τον τίτλο «Η Αρι­στε­ρά που θα κοι­νω­νή­σει, η κοι­νω­νία που θα αυ­το­κυ­βερ­νη­θεί» (Αυγή 12/8) εμ­βα­θύ­νει στα επί­δι­κα που δεν συ­ζη­τή­θη­καν ή συ­ζη­τή­θη­καν χωρίς να ανα­κοι­νω­θούν. Μέσα από την πα­ρά­θε­ση ασύν­δε­των με­τα­ξύ τους ανα­φο­ρών - από τους Ζα­πα­τί­στας μέχρι τον Μαρξ -  το άρθρο ανα­φέ­ρε­ται στο υλικό μέρος της ιστο­ρί­ας : «Η δια­χεί­ρι­ση αλλά και η φο­ρο­λο­γία της εκ­κλη­σια­στι­κής πε­ριου­σί­ας είναι πο­λι­τι­κές που θέ­λουν τον «κρί­σι­μο χρόνο» τους, τη συ­γκυ­ρία, τη δυ­να­μι­κή της κα­τά­στα­σης που θα δη­μιουρ­γή­σει συ­ναί­νε­ση και απο­τέ­λε­σμα χωρίς να προ­κα­λέ­σει πό­λε­μο τρι­βής και δια­σπο­ρά δυ­νά­με­ων». Και συ­νε­χί­ζει με το αφο­ρο­λό­γη­το της εκ­κλη­σί­ας, σε αντί­θε­ση με το με­γά­λο κε­φά­λαιο, ώστε να μη δια­σπα­στεί η συμ­μα­χία με τους πει­νώ­ντες και δι­ψώ­ντες δι­καιο­σύ­νη, λες και οι λαϊ­κές τά­ξεις θα σπεύ­σουν να υπε­ρα­σπι­στούν τον εκ­κλη­σια­στι­κό πλού­το και πλου­τι­σμό.

Οι κα­τα­στά­σεις που ζούμε είναι δυ­στυ­χώς αμεί­λι­κτες και οι απο­φά­σεις δεν είναι της αρ­μο­διό­τη­τας των επι­κοι­νω­νιο­λό­γων της Νέας Ελ­λά­δας αλλά των πο­λι­τι­κών και έχουν σκλη­ρά τα­ξι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πλην των δε­κά­δων άλλων τε­ρά­στιων θε­μά­των τα οποία πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­σει, έχει μπρο­στά του δύο μεί­ζο­να προ­α­παι­τού­με­να της πο­λι­τι­κής που δια­τεί­νε­ται ότι θα ασκή­σει: τη δια­γρα­φή με­γά­λου μέ­ρους του χρέ­ους και τη φο­ρο­λο­γία του πλού­του. Αλ­λιώς η χώρα θα συ­νε­χί­σει τον ση­με­ρι­νό δρόμο, με ή χωρίς ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Κι εδώ οι σχέ­σεις κρά­τους- Εκ­κλη­σί­ας δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται με την  αγια­στού­ρα του πο­λι­τι­κού. Τα θέ­μα­τα στα οποία υπο­χρε­ού­ται το κόμμα της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης να το­πο­θε­τη­θεί είναι : ιδιο­κτη­σία και φο­ρο­λο­γία  της εκ­κλη­σια­στι­κής πε­ριου­σί­ας, εκ­κρε­μή σκάν­δα­λα όπως αυτό του Βα­το­πε­δί­ου,  έλεγ­χος των χρη­μα­το­δο­τή­σε­ων του Αγίου Όρους, χω­ρι­σμός της Εκ­κλη­σί­ας από το κρά­τος, Στα βα­σι­κά αυτά πρέ­πει να γί­νουν ρή­ξεις. Δεν θα ήθελα να θυ­μί­σω τον Αντώ­νη Τρί­τση που προ­χώ­ρη­σε στην εθνι­κο­ποί­η­ση της εκ­κλη­σια­στι­κής πε­ριου­σί­ας και απο­πέμ­φθη­κε από τον Αν­δρέα Πα­παν­δρέ­ου. Οι και­ροί αλ­λά­ζουν προς το χει­ρό­τε­ρο. Ακρι­βώς γι’ αυτό τα 3.795.000 πι­στών ή άπι­στων φτω­χών δεν μπο­ρεί πλέον να τρέ­φο­νται με τη θεία κοι­νω­νία. Οι έχο­ντες και κα­τέ­χο­ντες πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν.