Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πανδημία στην εκπαίδευση
Τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων προκάλεσαν σοκ και μετά τις φωτιές αποκάλυψαν που οδηγεί η πολιτική της ΝΔ στην παιδεία.
Τα νούμερα είναι γνωστά! Πάνω από 40000 παιδιά έμειναν έξω από το πανεπιστήμιο, σε ένα ποσοστό 38,88% ενώ το αντίστοιχο ποσοστό αποτυχίας το 2020 ήταν 22,77% σύμφωνα με ανάλυση της ΟΙΕΛΕ. Περίπου 16.000 θέσεις εισακτέων, έμειναν κενές, κάτι που σημαίνει ότι δεκάδες τμήματα έχουν από ελάχιστους μέχρι καθόλου εισακτέους. Εμβληματική είναι η περίπτωση των τμημάτων «Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ξάνθης» και «Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος Δράμας» που έμειναν χωρίς επιτυχόντες εισακτέους. Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν προέκυψαν τυχαία. Η «Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής» (ΕΒΕ) τόσο για το τμήμα όσο και για τα ειδικά μαθήματα, είναι η αιτία που οδήγησε στην μεγάλη άνοδο των βάσεων και στον αποκλεισμό ακόμα και αριστούχων υποψηφίων από την σχολή της επιλογής τους. Η ΝΔ δε δίστασε να την εφαρμόσει παρά την αποδιάρθρωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τα μορφωτικά κενά που προκάλεσαν οι 6 μήνες τηλεκπαίδευσης.
Ο... εγκλωβισμός στα πανεπιστήμια και η ανεργία
Η κυβερνητική επιχειρηματολογία περί «εγκλωβισμού» των παιδιών στο πανεπιστήμιο, ξεκινά από την καλλιέργεια της αντίληψης ότι οι ανώτατες σπουδές ευθύνονται για την ανεργία στην Ελλάδα γιατί οι θέσεις που έχει ανάγκη η οικονομία δεν καλύπτονται λόγω του ακαδημαϊκού προσανατολισμού των αποφοίτων. Υπάρχει δηλαδή δυσαρμονία ανάμεσα στις ειδικότητες που ζητούν οι επιχειρήσεις και το είδος των πτυχίων που δίνουν τα πανεπιστήμια. Οπότε, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, είναι αναγκαία μια μεταρρύθμιση που θα οδηγήσει τα παιδιά σε σπουδές εκτός ΑΕΙ, δηλαδή σε ΙΕΚ ή στα νέα ΤΕΙ που προβλέπει το Σχέδιο Κυβερνητικής Πολιτικής (τμήματα Εφαρμοσμένων Επιστημών μέσα στα πανεπιστήμια). Βέβαια η ανεργία δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη και το είδος των πτυχίων αλλά κατ’ αρχήν με το αν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Και δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ότι, παρά τις τεράστιες ανάγκες στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, την δασοπροστασία, την ενέργεια, την ύδρευση και γενικότερα τους τομείς που είναι απαραίτητοι για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, οι όποιοι διορισμοί γίνονται με το σταγονόμετρο. Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα,οι συνθήκες εργασίας και το επίπεδο των μισθών οδηγούν τους νέους να προτιμούν το εξωτερικό από την επιλογή μιας ζοφερής εργασιακής πραγματικότητας.
Δεν είναι λοιπόν η αντιμετώπιση της ανεργίας το ζητούμενο για την κυβέρνηση. Είναι η απόσυρση του κράτους από την υποχρέωση χρηματοδότησης της παιδείας και η μεταφορά του κόστους στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών. Η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων των κολλεγίων και των πανεπιστημίων δείχνει την προσπάθεια για σπρώξιμο της νεολαίας στον ιδιωτικό τομέα της εκπαίδευσης. Αλλά και η κατεύθυνση να μειωθούν οι φοιτητές και φοιτήτριες που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια και να στραφούν σε μη πανεπιστημιακές σπουδές δείχνει την αντίληψη της κυβέρνησης για το ότι η μόρφωση δεν είναι δικαίωμα, εκτός και έχεις να πληρώσεις γι’ αυτήν! Δεκάδες πανεπιστημιακά τμήματα που έχουν μείνει με ελάχιστους ή και καθόλου πρωτοετείς, κινδυνεύουν με κλείσιμο το επόμενο διάστημα. Η εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων και ο περιορισμός του αριθμού πανεπιστημιακών τμημάτων που μπορεί ο κάθε υποψήφιος να δηλώσει στο μηχανογραφικό θα μειώσει ακόμα περισσότερο τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια. Η δημιουργία ενός μικρού σε μέγεθος, συνδεδεμένου με την αγορά πανεπιστημίου που θα χρηματοδοτείται από αυτή και ταυτόχρονα θα έχει πελάτες ξένους φοιτητές που θα πληρώνουν δίδακτρα είναι στις άμεσες στοχεύσεις της κυβέρνησης. Μια τέτοια εξέλιξη θα κάνει τις πανεπιστημιακές σπουδές άπιαστο όνειρο για τη μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ενώ ταυτόχρονα θα τα στέλνει μαζικά πελάτες στα φροντιστήρια. Για την ελίτ θα υπάρχουν βέβαια πάντα τα «Yale», όπως μας υπενθύμισε ο πρωθυπουργός.
Προς ένα όλο και ταξικότερο σχολείο….
Η παραπάνω κατεύθυνση για απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση χρηματοδότησης της παιδείας και η μεταφορά του κόστους στην λαϊκή οικογένεια δεν αφορά μόνο το πανεπιστήμιο. Η εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων, η αυτονομία και αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και η αναζήτηση πόρων για τη λειτουργία της, η δημιουργία ενός εξετασιοκεντρικού σχολείου, τα 27άρια τμήματα, η συζήτηση για αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών (έκθεση Πισσαρίδη), οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, η προσπάθεια για συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, οι διορισμοί πολύ πίσω από τις ανάγκες είναι όλα τμήματα του παραπάνω σχεδίου. Είναι τέτοια η αποφασιστικότητα της υπουργού παιδείας με την ολόψυχη στήριξη του πρωθυπουργού, που προσπαθεί, να κάνει την υγειονομική κρίση ευκαιρία για το πέρασμα της πολιτικής της. Δεν είναι τυχαίο ότι ψήφισε και προσπάθησε να εφαρμόσει το σύνολο της πολιτικής της ΝΔ, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να αποφύγει κάθε επιπλέον δαπάνη που απαιτούσε η πανδημία λειτουργώντας τα σχολεία με τηλεκπαίδευση για το μεγαλύτερο μέρος της σχολικής χρονιάς.
Να σταματήσουμε τη νεοφιλελεύθερη επίθεση
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η πολιτική της θα συναντήσει αντιδράσεις. Γι’ αυτό πέρα από την συστηματική εξαγορά των ΜΜΕ η καταστολή είναι διαρκώς στο προσκήνιο. Η πανεπιστημιακή αστυνομία και η υπονόμευση του φοιτητικού συνδικαλισμού, ο νόμος για απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι προσλήψεις αστυνομικών και η ενίσχυση των μέσων καταστολής, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για την απαγόρευση των απεργιών και την αδρανοποίηση των συνδικάτων, η πειθάρχηση των εκπαιδευτικών μέσω της αξιολόγησής τους και η προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν ως κατασταλτικός μηχανισμός ενάντια στις μαθητικές κινητοποιήσεις με την αξιοποίηση της τηλεκπαίδευσης δείχνουν από τη μια την αποφασιστικότητά της και από την άλλη το φόβο της απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τους φόβους τους πραγματικότητα.
Όλο το προηγούμενο διάστημα οι κινητοποιήσεις στην εκπαίδευση ήταν φωτεινά παραδείγματα αγωνιστικότητας. Οι απεργίες των εκπαιδευτικών, οι διαδηλώσιες των φοιτητών ήταν πολύ σημαντικές για τη διαμόρφωση ενός αντικυβερνητικού κινήματος. Σ’ αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να συνεχίσουμε. Με μαζικό, ενωτικό τρόπο, μέσα σε κάθε σχολείο και πανεπιστήμιο να σφυρηλατήσουμε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο αντίστασης στα μέτρα της κυβέρνησης και υπεράσπισης της δημόσιας δωρεάν παιδείας για όλες και όλους.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
**Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού για την "Εφ.Συν."
