Όσοι υποστηρίζουν ότι οι εναλλακτικές για το σύστημα είναι πολλών ειδών, δεν έχουν άδικο. Λίγες ώρες μετά το ναυάγιο της «Ελιάς», ανακοινώθηκε η δημιουργία μιας νέας πολιτικής κίνησης που θα κινείται στην ευρύτερη κεντροαριστερά. Το όνομα αυτής «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ» και μπροστάρης ο γνωστός δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης.

Τα κα­θε­στω­τι­κά media βρή­καν και­νούρ­γιο πα­ρα­μύ­θι να που­λή­σουν, πο­ντά­ρο­ντας στην απέ­χθεια με­γά­λου τμή­μα­τος του κό­σμου για το κα­ταρ­ρέ­ον πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό της κυ­ρί­αρ­χης τάξης.  Άλ­λω­στε, όσους τί­τλους και να αλ­λά­ξουν ή να προ­σθέ­σουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ στο ψη­φο­δέλ­τιό τους, δεν πρό­κει­ται να απο­φύ­γουν τις χα­μη­λές πτή­σεις στις εκλο­γές του Μαΐου.

«Από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κό­βου­με ψή­φους Όλγα μου», που θα έλεγε και ο Πρε­τε­ντέ­ρης αν μί­λα­γε ανοι­χτά, ο οποί­ος είναι σχε­δόν βέ­βαιο ότι την ερ­χό­με­νη Δευ­τέ­ρα θα έχει κα­λε­σμέ­νο στην εκ­πο­μπή του τον συ­νά­δελ­φο Στ. Θε­ο­δω­ρά­κη. Πάνω από όλα μην έρ­θουν οι κομ­μου­νι­στές και χα­λά­σουν το γλέ­ντι των τρα­πε­ζι­τών, του Σα­μα­ρά και της τρόι­κας.  Έχουν και κάτι με­το­χές να χα­ρί­σουν σε αυ­τούς που χρη­μα­το­δο­τούν τα χρε­ο­κο­πη­μέ­να κα­νά­λια των εκ­δο­τών. Με τα λεφτά όλων μας φυ­σι­κά.

Τα απα­ντα­χού «ορ­φα­νά» του χα­μέ­νου Ση­μι­τι­κού εκ­συγ­χρο­νι­σμού, οι φι­λε­λεύ­θε­ροι υμνη­τές κάθε ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και όσοι υπο­στη­ρί­ζουν ότι οι δια­δη­λώ­σεις στο κέ­ντρο της Αθή­νας γί­νο­νται για να μην μπο­ρού­με να πάμε στη δου­λειά μας, θα έχουν κάτι να ψη­φί­σουν στις ευ­ρω­ε­κλο­γές. Το ίδιο και οι ξε­πε­σμέ­νοι «διά­ση­μοι» που έπια­ναν στα­σί­δι στις γυα­λι­στε­ρές σε­λί­δες του Nitro στα χρό­νια της ευ­μά­ρειας (των λίγων και ισχυ­ρών βε­βαί­ως). Οι Ατε­νί­στας, που ντύ­νουν με που­λό­βερ κορ­μούς δέ­ντρων (όταν από κάτω κοι­μού­νται άστε­γοι) και οι συ­στη­μι­κοί ψευ­το-δια­νο­ού­με­νοι, που κα­τα­δι­κά­ζουν τη βία «από όπου και αν προ­έρ­χε­ται» και έχουν με­τα­τρέ­ψει το protagon σε κομ­μα­τι­κό όρ­γα­νο του «ακραί­ου κέ­ντρου» και σε κυ­ρι­λέ με­γά­φω­νο της κυ­βερ­νη­τι­κής προ­πα­γάν­δας.

Τέ­τοιου εί­δους άλ­λω­στε είναι και το πο­λι­τι­κό στίγ­μα της επι­στο­λής-κά­λε­σμα που δη­μο­σιεύ­τη­κε στον πα­ρα­πά­νω ιστό­το­πο. Αντι­γρά­φου­με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, πε­ρι­μέ­νο­ντας τις επί­ση­μες θέ­σεις της κί­νη­σης:

«Τα λάθη των πα­τε­ρά­δων τους, τα λάθη όλων μας». Το «όλοι μαζί τα φά­γα­με» του Πά­γκα­λου, με με­γα­λύ­τε­ρη δόση αυ­το­ε­νο­χο­ποί­η­σης και συλ­λο­γι­κής ευ­θύ­νης.

«Από τη σπα­τά­λη πε­ρά­σα­με με­μιάς στη τσιγ­γου­νιά». Οι κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές και τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα ήταν «υπερ­βο­λές» άλλων επο­χών.

«Εκλο­γές κάθε τέσ­σε­ρα χρό­νια για να πάψει επι­τέ­λους να κυ­κλο­φο­ρεί το μαύρο πο­λι­τι­κό χρήμα». Στο εν­διά­με­σο βέ­βαια αν υπάρ­χει ανα­ντι­στοι­χία λαϊ­κής βού­λη­σης και ασκού­με­νης πο­λι­τι­κής και πη­γαι­νο­έρ­χο­νται οι βα­λί­τσες της Siemens, κα­νείς να μην ρί­χνει κυ­βερ­νή­σεις.

«Πρέ­πει να υπάρ­ξει ένα εθνι­κό σχέ­διο και ένα 50% που θα κάνει και τους άλ­λους Ευ­ρω­παί­ους να αι­σθαν­θούν ότι αυτή τη φορά οι Έλ­λη­νες είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι». Οι γνω­στές απλοϊ­κές προ­σεγ­γί­σεις, με ολί­γον δη­μο­σκο­πή­σεις του Βή­μα­τος, ότι οι «θύτες» και τα «θύ­μα­τα» της μνη­μο­νια­κής κα­τα­στρο­φής πρέ­πει να κά­τσουν να τα βρούν. Λέγε με και κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας που θα προ­χω­ρή­σει απο­φα­σι­στι­κά στις απορ­ρυθ­μί­σεις, γιατί ο Βρού­τσης, ο Μη­τσο­τά­κης και ο Στουρ­νά­ρας δε φτά­νουν. 

«Οι με­τα­νά­στες δεν είναι κακοί, αλλά ούτε χω­ρά­νε όλοι». Κλασ­σι­κή κρυ­πτο­ρα­τσι­τι­κή το­πο­θέ­τη­ση. Μη μας πούν και ακρο­δε­ξιούς.

«Μα­λώ­νουν αν θα ακού­με δη­μο­τι­κά ή σο­βιε­τι­κά εμ­βα­τή­ρια». Σιγά μην έλει­πε η θε­ω­ρία των δύο άκρων.

«Κα­νείς από εμάς δεν έχει υπη­ρε­τή­σει σε υπουρ­γεία, υφυ­πουρ­γεία ή γρα­φεία αρ­χη­γών». Ναι αλλά για χρό­νια συγ­χρω­τι­ζό­ντου­σαν με τους ενοί­κους τους και τους "ξέ­πλε­ναν". 

 «Και πού θα βρεί­τε τα λεφτά για την κα­μπά­νια σας; Εδώ έχου­με την τε­χνο­γνω­σία Ομπά­μα. Που όταν πρω­το­βγή­κε πα­ρα­μέ­ρι­σε τους δυ­να­τούς του χρή­μα­τος και ζή­τη­σε τα λίγα δο­λά­ρια των πολ­λών». Τα οι­κο­νο­μι­κά λόμπι, hedge funds και οι βα­θύλ­που­τοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες που έδω­σαν εκα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια για την προ­ε­κλο­γι­κή του εκ­στρα­τεία, πώς ακρι­βώς πα­ρα­με­ρί­στη­καν από τον Ομπά­μα; Να υπο­θέ­σου­με ότι κάπως έτσι θα βρει χο­ρη­γούς και «ΤΟ ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ»;

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, πολύ δύ­σκο­λα, οι απο­λί­τι­κες θο­λού­ρες του Σταύ­ρου που ευαγ­γε­λί­ζε­ται το νέο-θέ­λο­ντας όμως να διαιω­νί­σει τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα και κυ­ρί­ως τα συμ­φέ­ρο­ντα των οι­κο­νο­μι­κών και πο­λι­τι­κών ελίτ που προ­σπα­θούν να ξε­πε­ρά­σουν την κρίση τους ισο­πε­δώ­νο­ντας την κοι­νω­νία και συ­κο­φα­ντώ­ντας την Αρι­στε­ρά-μπο­ρούν να πεί­σουν τους ερ­γα­ζό­με­νους και τη νε­ο­λαία που «ασφυ­κτιά» από την ανερ­γία. Το φαι­νό­με­νο Γκρί­λο ευ­δο­κί­μη­σε στην Ιτα­λία, πα­τώ­ντας στο κενό της Αρι­στε­ράς. Εδώ ευ­τυ­χώς υπάρ­χει το φαι­νό­με­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Σε συν­θή­κες έντο­νης κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής πό­λω­σης (με την κοι­νω­νία δι­χα­σμέ­νη και με κυ­ρί­αρ­χο το δί­πο­λο Αρι­στε­ρά-Δε­ξιά στο πο­λι­τι­κό πεδίο, άρα και ανύ­παρ­κτο «ζω­τι­κό χώρο» για τις πα­λιές-κα­λές, «εν­διά­με­σες» λύ­σεις), το να πο­λι­τεύ­ε­σαι στο όνομα κά­ποιων «ανε­δα­φι­κών ρε­α­λι­σμών» και μιας δήθεν «κοι­νής λο­γι­κής», κα­τα­λή­γει πάντα σε στή­ρι­ξη του αστι­κού μπλοκ και των πο­λι­τι­κών άγριας λι­τό­τη­τας και αυ­ταρ­χι­σμού.

Όσα κόλπα και να σκαρ­φι­στούν για να βά­λουν ανά­χω­μα στην κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, μάλ­λον είναι αργά. Το πο­τά­μι πίσω δε γυρνά… Οπότε και εσύ Σταύ­ρο μπο­ρείς να γυ­ρί­σεις στις (ομο­λο­γου­μέ­νως πε­τυ­χη­μέ­νες) εκ­πο­μπές σου.  

Ετικέτες