Σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες: Μαξίμουwagen

Όπως η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αποπειράθηκε να παραπλανήσει ως προς τις αληθινές τιμές των ρύπων στους κινητήρες της, έτσι και στο Μέγαρο Μαξίμου επιχειρούν να παραπλανήσουν και να συσκοτίσουν ως προς την αληθινή, πολιτική πορεία που έχουν χαράξει για τη χώρα και την κοινωνία. Τον ρόλο του περιβόητου πια λογισμικού παραπλάνησης, συσκότισης και αποπροσανατολισμού καλείται να παίξει σε πρώτη φάση το σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες, το οποίο προαναγγέλθηκε με τυμπανοκρουσίες, «αγωνιώδεις» αντίστροφες μετρήσεις από τα φιλικά, κυρίως διαδικτυακά, προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ, πρωθυπουργικές κορόνες από το βήμα της Βουλής και φυσικά διαβεβαιώσεις ότι «έτσι μπαίνει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο της διαπλοκής και της παρανομίας». Είναι όμως… έτσι;

Αν και κανονικά το νήμα πρέπει να το πιάσει κανείς από την αρχή, εκεί κάπου στο 1989, νομίζω ότι το 2013 είναι πιο πρόσφορο, εξάλλου συντομεύει έτσι και η έκταση αυτού του κειμένου. Και αυτό γιατί εκείνο το έτος συντελέστηκε το γεγονός που καθορίζει καταλυτικά το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο από τότε έως το άδηλο μπροστά μας μέλλον : Το «μαύρο στην ΕΡΤ», το σαμαροβενιζελικοκουβελικό λουκέτο στην ΕΡΤ. Όπως τότε είχε επισημάνει ορθά ο ΣΥΡΙΖΑ – όντας μαχητική αντιπολίτευση και προτού γίνει κυβέρνηση που στρίβει το τιμόνι τέρμα νεοφιλελεύθερα… - το κλείσιμο της ΕΡΤ είχε γίνει πρωτίστως για να εκχωρηθεί η πίτα του ψηφιακού φάσματος και της εγκατάστασης ενός μονοπωλιακού δικτύου στον σκύλο των συνασπισμένων ιδιωτικών καναλιών, την DIGEA. Το λουκέτο, όμως άνοιξε την όρεξη των καναλαρχών και για μια άλλη διευθέτηση η οποία ήταν – και είναι - πιεστική για τα δικά τους συμφέροντα : Την - ας τη χαρακτηρίσουμε επιεικώς - αναδιάρθρωση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου συνολικά, προκειμένου να απαλλαγούν από τα συσσωρευμένα χρέη προς τις τράπεζες χωρίς να θιγούν ούτε οι αξιώσεις των τραπεζών και οι εκατέρωθεν εκδουλεύσεις ούτε τα κεκτημένα ετών στην ιδιωτική τηλεόραση, τις ισορροπίες ισχύος μεταξύ τους και την επιρροή που επιχειρούσαν να ασκήσουν στις μάζες των πολιτών, μιας και όπως λέει μεταξύ άλλων και η συντονισμένη διαφημιστική και προπαγανδιστική καμπάνια των τελευταίων ημερών,  «(η ιδιωτική τηλεόραση) είναι δωρεάν στο σαλόνι μας» - τίποτα βέβαια πιο ψευδές από αυτό…

Το σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες αποτελεί την προσπάθεια της συγκυβέρνησης και προσωπικά του υπουργού Επικρατείας, αρμόδιου – να μην ξεχνιόμαστε -  ταυτόχρονα για τα ΜΜΕ  και τις επενδύσεις – καμιά οσμή… διαπλοκής στα χαρτοφυλάκια…! - να συμβιβαστούν τα φαινομενικά ασυμβίβαστα :  Η πίτα ενός νέου τηλεοπτικού τοπίου που πρέπει να μείνει ολόκληρη και οι σκύλοι της διαπλοκής που πρέπει να συνεχίσουν να είναι χορτάτοι – στα πρότυπα και της DIGEA, ζημιώνοντας το δημόσιο συμφέρον και τη δημοκρατία. Η κολοκυθιά που ήδη έχει ξεκινήσει για το πόσες άδειες θα δημοπρατήσει ο υπουργός (τρεις, πέντε, οκτώ, και αν δεν είναι τόσες, πόσες να είναι;) με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) σε ρόλο που θυμίζει την πρόσφατη «Επιτροπή Σοφών για το Ασφαλιστικό» - βολική σύνθεση ενός νέου ΕΣΡ που θα προκύψει άμεσα από την με τη σειρά της ιδανική σύνθεση της αρμόδιας Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας και κατόπιν πορίσματα και γνωμοδοτήσεις κομμένες και ραμμένες στα θέλω και τα μέτρα της συγκυβέρνησης  – είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.

Ο κύριος όγκος του κρύβεται στις διαβολεμένες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα στις δυνατότητες δημοπράτησης και μετατροπής αδειών από ενημερωτικού σε ψυχαγωγικού χαρακτήρα – πρακτική που ακολούθησαν για να προσδώσουν νομιμοφάνεια σε απολύσεις προσωπικού και «επανεκκινήσεις» εταιριών από μηδενική βάση, πολλοί ραδιοσταθμοί τα τελευταία χρόνια και θα πλημμυρίσει, σε πρώτη φάση, τους τηλεοπτικούς δέκτες με εκπομπές τζόγου και στοιχήματος, εμπορίου κάλπικης ελπίδας και φτηνών, κίτρινων προγραμμάτων και γενικευμένης πολιτικοκοινωνικής τύφλωσης της κοινής γνώμης. Στις αναφορές στην τήρηση της «οικείας ασφαλιστικής και εργασιακής νομοθεσίας» σε ένα κλάδο εργαζομένων και ειδικοτήτων που έχει χάσει κάθε προστατευτικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, με την τρομοκρατία των εργοδοτών να οργιάζει, τις ατομικές συμβάσεις ημιαπασχόλησης να πληθαίνουν  και την ανεργία να καλπάζει. Στις «διευκολύνσεις» για τη μεταφορά της έδρας των εταιριών και των κοινοπραξιών «στην αλλοδαπή», με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την πλήρη καταρχάς φορολογική ασυλία που θα απολαμβάνουν οι ραδιοτηλεοπτικές εταιρίες, αλλά και την προσέλκυση των δήθεν νέων - ξένων ή Ελλήνων δεν έχει σημασία - «επενδυτών» - πειρατών – πάντως ήδη οι φήμες πολλαπλασιάζονται για αραβικών συμφερόντων εταιρία που ενδιαφέρεται για ένα από τα μεγάλα, ιδιωτικά κανάλια το οποίο υπήρξε εξαιρετικά φιλικό προς τα κόμματα της συγκυβέρνησης στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Στο θέμα της ΕΡΤ ως παρόχου και δικτύου, μέσω θυγατρικής εταιρίας, που μόνο αυτοδύναμος και δυναμικός πάροχος δεν θα είναι,  αλλά φτωχός συγγενής που θα καλύψει τα εσκεμμένα και κοστοβόρα κενά που έχει αφήσει στον χάρτη της επικράτειας η DIGEA, στερώντας νομιμοφανώς πάντα περιοχές στη νησιωτική και την ορεινή χώρα από τηλεοπτικό σήμα. Στο θέμα του Μητρώου ΜΜΕ στο Διαδίκτυο που και μόνο η «εθελοντική», η «προαιρετική» καταγραφή των ενδιαφερομένων προκαλεί θυμηδία, αλλά και οργή, για έναν χώρο που αποτελεί το νέο ασύδοτο Ελντοράντο των αετονύχηδων εργοδοτών του συμβατικού και ηλεκτρονικού Τύπου, με εξοντωτικές συνθήκες υπαμειβόμενης απασχόλησης για το προσωπικό, με εκτεταμένα φαινόμενα μαύρης εργασίας, φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και φυσικά σε ένα περιβάλλον τοξικής παραπληροφόρησης, διαστρέβλωσης και συγκάλυψης γεγονότων και συμβάντων.  

Με αυτά τα δεδομένα, το σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες μόνο αποκατάσταση μιας συνταγματικής και δημοκρατικής νομιμότητας δεν είναι. Βάζει τα θεμέλια για την εμπέδωση ενός νέου τριγώνου διαπλεγμένων σχέσεων και συμφερόντων, με πυρήνα το Μαξίμου, και πιο συγκεκριμένα το γραφείο του υπουργού Επικρατείας, και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, και κορυφές του, το νέο τραπεζικό και ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Τυπικός γατοπαρδισμός, αλλάζουν όλα, φαινομενικά, για να μην αλλάξει τίποτα, στην ουσία. Παράλληλα όμως η εκστρατεία εξωραϊσμού του επικείμενου νόμου καλά κρατεί.  Το Μαξίμου, επομένως, φαίνεται να έχει μελετήσει καλά το παράδειγμα της Volkswagen, μόνο στην πρώτη φάση του, τη φάση της παραπλάνησης. Ας μελετήσουν και τη δεύτερη φάση, όταν ξεκίνησε η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων συμπαρασύροντας την εταιρία στα Τάρταρα της αναξιοπιστίας.