Όπως έγινε γνωστό στις 24/8, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στο τέλος του α’ εξαμήνου του 2013 εκτοξεύτηκε στα 321 δισεκατομμύρια ευρώ, φτάνοντας το 180% του ΑΕΠ. Είναι δηλ. πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο το παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου το 2009 (114%), πολύ μεγαλύτερο από τότε που ξεκίνησαν τα μνημόνια (120%) που έγιναν ακριβώς για να… το μειώσουν, αλλά και πολύ μεγαλύτερο από όσο ήταν πέρυσι τον Ιούνιο (303 δισ. ευρώ). Και δεν μιλάμε μόνον για ποσοστά: ακόμη και σε απόλυτους αριθμούς το ποσό έχει αυξηθεί από την έναρξη των μνημονίων και μετά.
Μάλιστα τα 321 δισ. αποτελούν υποεκτίμηση της πραγματικότητας, καθώς, όπως σημειώνουν πολλοί αναλυτές, σε αυτό το ποσό δεν υπολογίζονται οι εγγυήσεις του Δημοσίου προς τις ελληνικές τράπεζες για τη δανειοδότησή τους από τηνΕυρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και οι εγγυήσεις του Δημοσίου για δάνεια δημόσιων επιχειρήσεων.
Στην πραγματικότητα τέτοιο επίπεδο χρέους δεν έχει αντιμετωπίσει άλλη χώρα, ούτε καν το ΔΝΤ στις «επιχειρήσεις» του στη Λατινική Αμερική (γι’ αυτό συζητά διαρκώς την έξοδό του από το «ελληνικό πρόγραμμα»). Το χρέος αυτό δεν μπορεί να πληρωθεί –όσες ανθρωποθυσίες κι αν επιβάλλουν η τρόικα και η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και τα άλλα φτωχά στρώματα: Θα μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία χρέους για πάντα.
Εκτός κι αν γίνει ένα νέο «κούρεμα», λένε κάποιοι.
Το σημείωμα αυτό στόχο έχει να υπενθυμίσει ότι το χρέος έχει σήμερα αυτό το δυσθεώρητο ύψος, παρά το περίφημο περσινό PSI, το «κούρεμα» δηλ. που είχε «πετύχει» τότε ο Βενιζέλος και για το οποίο είχε πανηγυρίσει τότε σχεδόν σύσσωμη η άρχουσα τάξη και τα παπαγαλάκια της. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, ενημερώνοντας τη Βουλή για τα εξαιρετικά –όπως είπε– αποτελέσματα του PSI,είχε χαρακτηρίσει την 9η Μαρτίου του 2012 ως «ιστορική ημέρα» και είχε τονίσει: «Για πρώτη φορά στην ιστορία μας έχουμε την ευκαιρία να μειώσουμε το χρέος και να ελαφρύνουμε τις επόμενες γενιές. Με αυτή τη διαδικασία απαλλάσσεται η χώρα από ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους». Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο ίδιος είχε το θράσος να γράψει στο τουίτερ ότι «ο PSIήταν η μεγαλύτερη διαπραγμάτευση μετά τη συνθήκη της Λωζάννης».
Ο Βενιζέλος μάλιστα χρησιμοποίησε τότε για πρώτη φορά τον όρο successstory(πρόκειται για αμερικανιά και δεν τη σκέφτηκε πρώτος ο Σαμαράς): Στις 13 Μαρτίου του 2012, έμπλεα χαράς τα ΜΜΕ μας πληροφορούσαν ότι ηανταλλαγή ομολόγων μείωσαν το χρέος της Ελλάδας κατά 100 δισ. ευρώ, αφήνοντας τη χώρα με αυτό που ο κ. Βενιζέλος περιγράφει ως διατηρήσιμο επίπεδο δημόσιου χρέους. «Για πρώτη φορά, είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε μια “ιστορία επιτυχίας” (success story) για την Ελλάδα», δήλωσε.
Αυτό το «success story», ενώ, όπως είδαμε σε τίποτε δεν ελάφρυνε τελικά το άχθος του χρέους, κατέστρεψε εν μία νυκτί τα αποθεματικά ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων και άλλων δημόσιων οργανισμών, οι οποίοι έχασαν δισεκατομμύρια ευρώ. Ακόμη χειρότερα έπαθαν μερικές χιλιάδες Έλληνες αποταμιευτές που είδαν τις οικονομίες τους να γίνονται κουρελόχαρτα επίσης σε ένα βράδυ. Εκείνο το «success story» το έχουν ήδη νιώσει οι ασφαλισμένοι μέσα από την κατάρρευση των παροχών των ταμείων, ενώ σήμερα ο λογαριασμός φτάνει στους συνταξιούχους, καθώς εξανεμίζει εφάπαξ και επικουρικές συντάξεις.
Βέβαια σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους το έχουν στα χέρια τους κράτη της ΕΕ και η ΕΚΤ. Ωστόσο όσο τα όπλα βρίσκονται στα χέρια εγκληματιών, θα χρησιμοποιούνται για εγκληματικούς σκοπούς. Αν δεν αφοπλίσουμε τους εγκληματίες, αν δεν πάρει ο λαός στα χέρια του τις τύχες του, κάθε νέο «κούρεμα» θα συνοδεύεται από ανθρώπινο αίμα.
