Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών (έπειτα από 22 αποτυχημένες Συνόδους), οι εκπρόσωποι των αρχουσών τάξεων της Ευρώπης, αφού διαφώνησαν, συμφώνησαν τελικά για άλλη μια φορά… να αδρανήσουν για λίγο καιρό! Κι όλα αυτά ενώ η ανάπτυξη στην ΕΕ έχει σχεδόν μηδενιστεί και η ανεργία έχει φτάσει στο 10,5%.
Η σύγκρουση ήταν μεταξύ του Βερολίνου και του Παρισιού, καθώς ο Ολάντ επέλεξε να κάνει την κίνησή του, και αφορούσε την εποπτεία των τραπεζών στην ευρωζώνη. Τελικά η Γερμανία συναίνεσε να υπάρξει εκείνος ο θεσμός που –υπό την κηδεμονία της ΕΚΤ– θα εποπτεύει και τις 6.000 τράπεζες της ευρωζώνης, ανάμεσά τους και τις γερμανικές, όπως ήθελε η Γαλλία. Η υποχώρηση του Βερολίνου εν προκειμένω είναι σαφής, αφού θα εκτεθούν σε έλεγχο τα πραγματικά στοιχεία ενεργητικού και των γερμανικών τραπεζών (τα οποία ίσως αποδειχθούν το ίδιο χάλια με αυτά των «κακών» τραπεζών των PIIGS). Υποχώρηση του Βερολίνου ήταν και η «εξαφάνιση» της αρχικής πρότασης της Μέρκελ για έναν υπερεπίτροπο με δικαίωμα βέτο στους εθνικούς προϋπολογισμούς, η οποία, σύμφωνα με τον Ολάντ, «δεν μπαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
Ωστόσο, το χρονοδιάγραμμα για τη νομική θέσπιση της τραπεζικής εποπτείας δεν είναι σαφές (μπορεί να χρειαστούν μέχρι και δώδεκα μήνες είπε ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, ενώ η Μέρκελ τόνισε ότι δεν είναι ζήτημα λίγων μηνών). Αυτή η αδράνεια ήταν η «γαλλική υποχώρηση», καθώς το Παρίσι πίεζε αρχικά για όσο το δυνατόν συντομότερη εφαρμογή της κοινής εποπτείας.
Όμως, η παραπομπή του ζητήματος στις καλένδες υπονομεύει πλήρως το δεύτερο σκέλος του ίδιου ζητήματος, δηλ. τη δυνατότητα του ESM να χρηματοδοτεί ευθέως τις τράπεζες της ευρωζώνης ώστε να μη φορτώνονται αυτά τα ποσά ως χρέη στα αντίστοιχα κράτη. Την απόφαση αυτή την είχαν λάβει οι Ευρωπαίοι ηγέτες στην προηγούμενη σύνοδο, ωστόσο χωρίς την ύπαρξη του ενιαίου οργάνου τραπεζικής εποπτείας, η απόφαση δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Η αδράνεια σε αυτό το ζήτημα είναι μια καθαρή ήττα για την Ισπανία του Ραχόι, ο οποίος ανέμενε ως μάννα εξ ουρανού την απόφαση αυτή. Τώρα η Μαδρίτη θα συνεχίσει να επιβαρύνεται με τη διάσωση των ανυπόληπτων τραπεζών της και να συσσωρεύει δημόσιο χρέος, πράγμα που τη σπρώχνει μαθηματικά σε είσοδο σε μνημόνιο. Και ήδη ο Ρομπάι πιέζει τον Ραχόι με καθόλου διπλωματικό τρόπο, λέγοντας ότι «θα ήταν βοηθητικό αν η Ισπανία προσέφευγε στον ESM».
Η σύγκρουση Βερολίνου-Παρισιού κράτησε συνολικά 12 ώρες. Μεταξύ άλλων υιοθετήθηκε ότι ο ενιαίος μηχανισμός εποπτείας θα πρέπει να είναι «αποτελεσματικά λειτουργικός στη διάρκεια του 2013». Η ένταση της αντιπαράθεσης ήταν τέτοια, ώστε, όπως σημειώνουν οι γερμανικοί «Financial Times», και μόνο η επιλογή της λέξης «αποτελεσματικά» στη διατύπωση του κοινού ανακοινωθέντος χρειάστηκε μία ώρα!
«Απόψε έχω των επιβεβαίωση πως το χειρότερο έχει περάσει» για την κρίση του ευρώ», τόνισε ο Ολάντα το βράδυ της 18/10. Μάλλον δεν έχει δίκιο. Το αδιέξοδο των 22 προηγούμενων συνόδων και η αντιπαράθεση, ακόμη και για μία λέξη, είναι αδιάψευστος μάρτυρας για τις διενέξεις του κοντινού μέλλοντος. Το τέρας των αγορών δεν μπορούν να το τιθασεύσουν, αυτοί που επιμένουν να του επιτρέπουν να κυκλοφορεί ελεύθερο στις πόλεις της Ευρώπης.
