ΣΥΡΙΖΑ: ενιαίος φορέας η ενιαίο κόμμα;

Στο εισηγητικό κείμενο αναφέρεται ότι φτιάχνουμε έναν πιο προχωρημένο νέο φορέα.

Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου για τις διαδικασίες της Συνδιάσκεψης, χρησιμοποίησε για τον ΣΥΡΙΖΑ, αποκλειστικά τον όρο «ενιαίος πολιτικός φορέας».

Ο Γ Δραγασάκης λέει όχι κόμματα μέσα στο κόμμα. Ἁρα αναγκαστική διάλυση των συνιστωσών;

Στην καθημερινή συζήτηση, πολλοί χρησιμοποιούν τον γνωστότερο και πιο χρησιμοποιημένο όρο «κόμμα»,  μη διακρίνοντας εν πολλοίς τις διαφορές των δύο όρων.

Αλλά και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, ένας αριθμός στελεχών και αντιπροσώπων ξεπέρασε αυθαίρετα τις ίδιες διαφορές και μίλησε με τον όρο «κόμμα».

Μια γενική προσέγγιση των  δύο όρων:

Υπάρχει ειδοποιός διαφορά των όρων «φορέας» και  «κόμμα» ; Προσδιορίζουν αυτοί κάτι διαφορετικό ή  η συζήτηση γίνεται από «ορισμένους που με εμμονή διυλίζουν τα πάντα και αρέσκονται να ασχολούνται με δευτερεύοντα»;(!)

«Ενιαίος πολιτικός φορέας»είναι η ευρύτερη πολιτική συλλογικότητα, κομμάτων, οργανώσεων, ομάδων ,τάσεων, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών, με κοινό τόπο την υπεράσπιση συμφωνημένου προγράμματος και πολιτικού πλαισίου δράσης. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ ως τέτοιος πολιτικός φορέας έφερε και εμπέδωσε σε όλη την αριστερά μια νέα κουλτούρα ενωτικής αντίληψης, συντροφικής όσμωσης, συνθετικής διάθεσης .Εδραίωσε βάσιμα την πεποίθηση ότι η πολυδιάσπαση, η αντίληψη της μοναδικής αλήθειας και της αυθεντίας, είναι αδιέξοδο παρελθόν. Απέδειξε τελικά την αισιοδοξία ότι: Αριστερό είναι ότι ενώνει και ότι νικά υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίος πολιτικός φορέας κινητοποίησε ξανά και έφερε στην κοινή πολιτική δράση ένα πολύτιμο και μαζικό αριστερό δυναμικό που καμία μεμονωμένη οργάνωση ή κόμμα της αριστεράς δεν είχε κατορθώσει στην πρόσφατη ιστορική περίοδο.
Ως τέτοιος φορέας κατάφερε να συντρίψει τον εσωτερικό συσχετισμό εντός της αριστεράς και να καταστεί ο κύριος εκφραστής του χώρου. Γιαυτό πήρε κριτική στήριξη από το 50% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ και το 75% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι προσδιορισμοί «Συνασπισμός / Συμπαράταξη / Συνεργασία / Μέτωπο» οι οποίοι όρισαν και ορίζουν έως σήμερα αυτά τα εγχειρήματα θέλουν να προσδώσουν τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον «φορέα» από το «κόμμα».

«Ενιαίο Κόμμα»είναι ο πολιτικός οργανισμός που έχει συγκεκριμένη και ορισμένη ιδεολογικοπολιτική αναφορά και θέση, σφικτή δομή, ιεραρχία και όργανα. Λειτουργεί δε και αποφασίζει σύμφωνα με την αρχή της πλειοψηφίας και με την υποχρέωση της μειοψηφίας να συντονίζεται, δημόσια να σιωπά,  γιατί θα ελέγχεται για διασπαστική συμπεριφορά, να υπακούει έως  και να υποτάσσεται στην πρώτη.

Κεντρικό σημείο στη λειτουργία και του «φορέα» αλλά και του «κόμματος» είναι ο τρόπος που παίρνονται οι αποφάσεις. Ενώ στο κόμμα μπορεί να αρκεί η αρχή της πλειοψηφίας, στον φορέα πολλές φορές αυτή ουσιαστικά εμποδίζει και περιορίζει την εμβέλεια του γιατί υπάρχει αντικειμενικά κίνδυνος η μία πλευρά να επιβάλλεται στην άλλη με την ποσοτική υπεροχή της. Ως εκ τούτου διατηρείται ο κίνδυνος να αδυνατίζει έως και να ακυρώνεται η δυναμική της άλλης άποψης . Έτσι λοιπόν στο φορέα, αναζητούνται εναλλακτικές δυνατότητες βασανιστικής μεν αλλά καρποφόρας συζήτησης - συνεννόησης για την τελική απόφαση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται μέχρι τώρα με όρους πολιτικού φορέα όπως αυτοί προσδιορίζονται και από το όνομά του. Χαράζοντας πρωτόγνωρους δρόμους εσωτερικής λειτουργίας και δημόσιας έκφρασης, άντεξε σε κλυδωνισμούς, ξεπέρασε εμπόδια, είχε πολιτικές επιτυχίες – νίκες και, κυρίως, κατάφερε να εκφράζει και να εκπροσωπεί πλέον την πλειοψηφία των εργαζομένων – ανέργων που πλήττονται βάναυσα από την επίθεση των αφεντικών, των εντολοδόχων και των οργάνων τους.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, από την αρχή της δημιουργίας του , συμφωνήσαμε σε δυο σημεία τα οποία βεβαίως στην πορεία διαρκώς αξιολογούνταν, επανεκτιμούνταν και κράτησαν ανοιχτή τη συνέχεια του εγχειρήματος:

α. στο πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας, β. στην οργανωτική δομή του  εγχειρήματος.

Και αυτά είναι πάντοτε διαλεκτικά αλληλένδετα: δεν  μπορεί να προχωρεί το ένα και να καθυστερεί το άλλο. Σήμερα όμως είναι προφανές ότι  και στα δύο σημεία επιβάλλεται να προχωρήσουμε δυναμικά και θαρραλέα.

Από πού θα αρχίσουμε όμως;

Στη νέα φάση και με τα νέα του καθήκοντα, αλλά  κυρίως τις αυξημένες λαϊκές προσδοκίες ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκτοξεύσει, ανάλογα με τα εκλογικά ποσοστά του, και το πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας και την οργανωτικής δομή του,  να τα βελτιώσει και να τα αναπτύξει περαιτέρω.

Μας λείπει σήμερα μόνο η ανώτερη οργανωτική συγκρότηση; Ή και η πιο ανεβασμένη-προχωρημένη πολιτική συμφωνία με ακόμα σαφέστερα χαρακτηριστικά  ;

Η πολύ μεγάλη ανησυχία του κόσμου μας αλλά και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μήπως αυτός «μας προδώσει» και το πάει πολύ αριστερά. Αλλά μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωματωθεί, δεν αντέξει και  υποκύψει στις πιέσεις και τις διεμβολίσεις από τα δεξιά του συστήματος, των αφεντικών.

Άρα πρώτιστο και  επιτακτικό ζήτημα είναι η πολιτική συμφωνία και το  προγραμματικό πλαίσιο.

Πολύς κόσμος και στελέχη του χώρου - καθόλα καλοπροαίρετοι άπαντες -  με τον όρο «μετατροπή σε ενιαίο κόμμα», εννοούν:

- να πάψουν οι αμφισημίες και  οι διαφορετικές δημόσιες εκφωνήσεις από στελέχη πάνω στο κοινό πολιτικό μας πλαίσιο-συμφωνία,

- να μην μονοπωλούν τη δημόσια έκφραση μόνο τηλεο-πρόβλητα στελέχη, που διατηρούν σε προσωπική βάση σχέσεις και γνωριμίες στα ΜΜΕ,

- να  υλοποιούνται οι αποφάσεις που παίρνονται από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και

- να μην υπερισχύουν έναντι αυτών των αποφάσεων οι όποιες σκοπιμότητες, παρεμβάσεις μηχανισμών ή παραγόντων ενδεχομένως.

- να γίνει να έρθουν πολύ κοντά οι επιμέρους πολιτικές απόψεις.

Πιστεύουμε πως σ αυτά απευθύνονταν ο πρόεδρος Α Τσίπρας με το «τέρμα η Βαβυλωνία» γιατί αυτά δημιουργούσαν τέτοια εικόνα μέχρι τώρα. Άλλωστε αυτά τα προβλήματα δεν προέκυψαν από την ύπαρξη και τη δράση των επιμέρους συνιστωσών αλλά από την συμπεριφορά προσώπων και μηχανισμών οι οποίοι  σήμερα προτείνουν την μετατροπή σε ενιαίο κόμμα και την αναγκαστική διάλυση των οργανώσεων συνιστωσών.

Αναγκαιότητα ενίσχυσης του αριστερού προσανατολισμού.

Σήμερα, καθώς η ίδια η κοινωνία ακουμπά με ελπίδα και προσδοκία  στον ΣΥΡΙΖΑ, από παντού αναδεικνύεται η ανάγκη να προχωρήσει αυτός πρώτα από όλα σε μια νέα ανώτερη πολιτική συμφωνία, σε μια νέα φάση ριζοσπαστικοποίησης και στόχευσης.

Δε μας χρειάζονται «ρεαλιστικές» στροφές με «πανδημοκρατικά» και «εθνικά» ανοίγματα. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, να  εξηγήσουμε και αναλύσουμε περαιτέρω την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ  πρόταση- λύση του ΣΥΡΙΖΑ και των κινημάτων ,ως τη μόνη λύση απέναντι στην βίαιη ταξική επίθεση του συστήματος. Ως τον δικό μας ταξικό μονόδρομο!

Ο αριστερός ριζοσπαστικός προσανατολισμός και οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές είναι και το νόημα της εκλογικής εκτόξευσής του και η δημοκοπική πρωτιά του.

Απαραίτητα οργανωτικά μέτρα

Η αναγκαιότητα να ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα νέα αυξημένα του καθήκοντα, γεννά και επιβάλλει οπωσδήποτε την ανάγκη και για την οργανωτική ανασυγκρότηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι ένα καινούριο πρωτοπόρο εγχείρημα. Προβάλλει σαν παγκόσμιας εμβέλειας και σημασίας στοίχημα.

Ναι, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα οργανωτικής ανασυγκρότησης.

Ναι, είμαστε έτοιμοι σήμερα να έχουμε τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ με μέλη ,εκλεγμένα όργανα τοπικά, ενδιάμεσα και κεντρικά. Οργανώσεις με αυτονομία στα τοπικά τους ζητήματα.

Ναι, είμαστε έτοιμοι σήμερα να έχουμε διαδικασίες βάσης και να παίρνονται πολλές και βασικές αποφάσεις με διαδικασίες ψηφοφοριών.

Δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ενιαίο κόμμα.

Δεν είμαστε έτοιμοι να αποφασίσουμε με όρους  απλής πλειοψηφίας που προσδιορίζει ο όρος «κόμμα» ,ιδεολογικές προσεγγίσεις-αλλαγές, πολιτικές συμφωνίες, ακόμα και προγραμματικές συγκλίσεις γιατί:

1ο. Ενώ έχουμε ένα καλό πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας, υπάρχουν ακόμα μεγάλες ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στα συστατικά μέρη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άλλωστε το εύρος του χώρου πολύ μεγάλο. Από τους Κουρουπλή, Μητρόπουλο, Διονύση Τεμπονέρα ως τους Λαφαζάνη, Νταβανέλο, ας πούμε, υπάρχει μια κάποια απόσταση που δεν μπορεί να παραβλεφθεί και το κυριότερο να συμπιεστεί βίαια.

2ο. Ενώ έγιναν σοβαρά βήματα συνάντησης, επικοινωνίας και συμπόρευσης ανθρώπων και αγωνιστών της αριστεράς στους δρόμους και τους αγώνες, δυστυχώς δεν έγιναν ακόμα τα αντίστοιχα βήματα των οργανωμένων δομών και στελεχών. Οι εκλογές και η σταυροδοσία για την εκλογή νέας ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αυτό το αποδεικνύουν.

Μεταξύ καθόλα άξιων και αγωνιστών συντρόφων  που εκλέχτηκαν,  εκλέχτηκαν σ/και σ/ες με μόνο κριτήριο την αναγνωσιμότητα, ενώ δεν εκλέχτηκαν άλλα δοκιμασμένα και σημαντικά στελέχη του κινήματος και της αριστεράς.

3ο. Δεν κατακτήσαμε ακόμη τον αυξημένο βαθμό αμοιβαίας πολιτικής εμπιστοσύνης που απαιτεί το βήμα για «ενιαίο κόμμα».

4ο. Με το άνοιγμα και την είσοδο στον ΣΥΡΙΖΑ κόσμου από άλλους πολιτικούς χώρους, επηρεάζουν τη φυσιογνωμία  και αναγκαστικά παίζουν ρόλο, τόσο ένα αδοκίμαστο - ακόμα τουλάχιστον – ( ή και σε ορισμένες περιπτώσεις «ατυχώς» δοκιμασμένο) πολιτικό προσωπικό, όσο και ένας διάσπαρτος κόσμος που ορίζεται ως ΕΚΜ. Μια  νέα συνιστώσα της οποίας η πιο  καιροσκοπική εκδοχή, διανοείται ήδη να μιλά με όρους πλειοψηφίας. Με φρασεολογία «εμείς είμαστε το 27% και αυτοί είναι το 4,5%.».

Επειδή αυτές οι ενστάσεις ανησυχίες δεν είναι «φοβικά» σύνδρομα, δεν είναι «εσωστρέφειες» και τακτική σκαντζόχοιρου, αλλά είναι εμπεριστατωμένη εμπειρία και πολιτική διορατικότητα, δεν συμφωνούμε στην μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα.

Αυτή η πρεμούρα (έστω επιπόλαια βιασύνη), κατέστρεψε πριν 20 χρόνια και  καθυστέρησε για 10 περίπου χρόνια την ΣΥΡΙΖΙΚΗ αντίληψη, όπως εκφράστηκε τότε μέσα από τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου(τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών).

Δεν πρέπει να ξαναγίνει ούτε το λάθος (;) του ΚΚΕ που πέταξε μαζί με τα απόνερα και το παιδί και διέσπασε τον τότε Συνασπισμό, ούτε η λάθος (;) επιμονή όσων τότε πρότειναν την άρον άρον μετατροπή σε ενιαίο κόμμα.

Είμαστε υποστηρικτές της οργανωτικής και πολιτικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα, με δικαιώματα συμμετοχικής δημοκρατίας των μελών, των οργανώσεων και όλων των οργάνων του. Είμαστε  υποστηρικτές του δικαιώματος της διπλής εγγραφής των μελών και σε μία συνιστώσα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά φαίνεται να μην είναι εξασφαλισμένα αν κρίνει κανείς από όσα «άστοχα» διαδραματίστηκαν κατά την πορεία και κατά τη διάρκεια  της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.

Είμαστε υποστηρικτές ενός ενιαίου φορέα που πρωτίστως θα οργανωθεί περαιτέρω έτσι ώστε να οργανώσει την ανατροπή και την αριστερή ριζοσπαστική αλλαγή στις ζωές μας.

Δεν χωρά ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κουτί.

Η Αριστερά στην οποία πρωτίστως αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πάρα πολύ πλατιά πολιτικό-οργανωτική οριοθέτηση και δεν μπορεί να χωρέσει και να λειτουργήσει σε μια ασφυκτική οργανωτική δομή ενιαίου κόμματος, χωρίς τη δυνατότητα και αυτόνομης λειτουργίας των επί μέρους οργανώσεών του και διπλής εγγραφής των μελών του. Μόνο η αυτόνομη λειτουργία με την συνάντηση, όσμωση, αλληλεπικοινωνία των ρευμάτων και των προσεγγίσεων- απόψεων, διατηρεί τον πλούτο του πλουραλισμού και της πολυσυλλεκτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θεωρούμε διασπαστική και πολωτική, την διακριτή παραγωγή πολιτικού λόγου και άποψης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και την ύπαρξη ξεχωριστών ψηφοδελτίων στις εσωτερικές εκλογικές διαδικασίες.

Η αναγκαστική, εν ολίγοις διοικητική, υποχρέωση όλων  των συνιστωσών και όχι μόνο  όσων το επιθυμούν ή το αποφασίσουν , να αυτοδιαλυθούν η να εγκαταλείψουν το ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει το έδαφος ο ΣΥΡΙΖΑ να περιχαρακωθεί, να καλουπωθεί σε ένα μονοδιάστατο σχηματισμό και  θα πλήξει τη δημοκρατική ,πλουραλιστική, πολυτασική του φυσιογνωμία και εν τέλει να οδηγήσει στην τελική αποτυχία το εγχείρημα.

Ο πιο ακραίος κίνδυνος- φόβος είναι, κάποια στιγμή τα πιο ριζοσπαστικά επαναστατικά κομμάτια και άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ να ωθηθούν «εκτός των τειχών».

Ήδη το αστικό πολιτικό και μιντιακό σύστημα ασκεί εντονότατες πιέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ ώστε αυτός να απαρνηθεί τις ριζοσπαστικές του θέσεις και να μετατραπεί σε «υπεύθυνη» και ρεαλιστική πολιτική δύναμη.  Εκεί απέβλεπε η άθλια επίθεση της ΝΔ στο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την λέξη εξέγερση που χρησιμοποίησε σε ανακοίνωσή της η νεολαία Συνασπισμού. Είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτές οι πιέσεις θα αποτύχουν όπως απέτυχαν και προηγούμενες ανάλογες πιέσεις.

Η εγγύηση

Για να μην γίνει πραγματικότητα αυτός ο κίνδυνος εγγύηση αποτελεί  η ανάπτυξη του κινήματος που «θα δίνει γραμμή» στο φορέα η κόμμα και όχι βέβαια  το αντίθετο.

Είμαστε αισιόδοξοι ότι εγγύηση είναι ο ίδιος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και ο κόσμος που ελπίζει από  αυτόν.

*Από τον ΣΥΡΙΖΑ Παραλίας Πατρών