ΣΥΡΙΖΑ: ενιαίος φορέας η ενιαίο κόμμα;

Στο ει­ση­γη­τι­κό κεί­με­νο ανα­φέ­ρε­ται ότι φτιά­χνου­με έναν πιο προ­χω­ρη­μέ­νο νέο φορέα.

Ο πρό­ε­δρος της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας Αλέ­ξης Τσί­πρας στην πρό­σφα­τη συ­νέ­ντευ­ξη τύπου για τις δια­δι­κα­σί­ες της Συν­διά­σκε­ψης, χρη­σι­μο­ποί­η­σε για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, απο­κλει­στι­κά τον όρο «ενιαί­ος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας».

Ο Γ Δρα­γα­σά­κης λέει όχι κόμ­μα­τα μέσα στο κόμμα. Ἁρα ανα­γκα­στι­κή διά­λυ­ση των συ­νι­στω­σών;

Στην κα­θη­με­ρι­νή συ­ζή­τη­ση, πολ­λοί χρη­σι­μο­ποιούν τον γνω­στό­τε­ρο και πιο χρη­σι­μο­ποι­η­μέ­νο όρο «κόμμα»,  μη δια­κρί­νο­ντας εν πολ­λοίς τις δια­φο­ρές των δύο όρων.

Αλλά και στην Πα­νελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ένας αριθ­μός στε­λε­χών και αντι­προ­σώ­πων ξε­πέ­ρα­σε αυ­θαί­ρε­τα τις ίδιες δια­φο­ρές και μί­λη­σε με τον όρο «κόμμα».

Μια γε­νι­κή προ­σέγ­γι­ση των  δύο όρων:

Υπάρ­χει ει­δο­ποιός δια­φο­ρά των όρων «φο­ρέ­ας» και  «κόμμα» ; Προσ­διο­ρί­ζουν αυτοί κάτι δια­φο­ρε­τι­κό ή  η συ­ζή­τη­ση γί­νε­ται από «ορι­σμέ­νους που με εμ­μο­νή δι­υ­λί­ζουν τα πάντα και αρέ­σκο­νται να ασχο­λού­νται με δευ­τε­ρεύ­ο­ντα»;(!)

«Ενιαί­ος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας»είναι η ευ­ρύ­τε­ρη πο­λι­τι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα, κομ­μά­των, ορ­γα­νώ­σε­ων, ομά­δων ,τά­σε­ων, αλλά και ανέ­ντα­χτων αγω­νι­στών, με κοινό τόπο την υπε­ρά­σπι­ση συμ­φω­νη­μέ­νου προ­γράμ­μα­τος και πο­λι­τι­κού πλαι­σί­ου δρά­σης. Ιδιαί­τε­ρα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως τέ­τοιος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας έφερε και εμπέ­δω­σε σε όλη την αρι­στε­ρά μια νέα κουλ­τού­ρα ενω­τι­κής αντί­λη­ψης, συ­ντρο­φι­κής όσμω­σης, συν­θε­τι­κής διά­θε­σης .Εδραί­ω­σε βά­σι­μα την πε­ποί­θη­ση ότι η πο­λυ­διά­σπα­ση, η αντί­λη­ψη της μο­να­δι­κής αλή­θειας και της αυ­θε­ντί­ας, είναι αδιέ­ξο­δο πα­ρελ­θόν. Απέ­δει­ξε τε­λι­κά την αι­σιο­δο­ξία ότι: Αρι­στε­ρό είναι ότι ενώ­νει και ότι νικά υπέρ των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της κοι­νω­νί­ας.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως ενιαί­ος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας κι­νη­το­ποί­η­σε ξανά και έφερε στην κοινή πο­λι­τι­κή δράση ένα πο­λύ­τι­μο και μα­ζι­κό αρι­στε­ρό δυ­να­μι­κό που καμία με­μο­νω­μέ­νη ορ­γά­νω­ση ή κόμμα της αρι­στε­ράς δεν είχε κα­τορ­θώ­σει στην πρό­σφα­τη ιστο­ρι­κή πε­ρί­ο­δο.
Ως τέ­τοιος φο­ρέ­ας κα­τά­φε­ρε να συ­ντρί­ψει τον εσω­τε­ρι­κό συ­σχε­τι­σμό εντός της αρι­στε­ράς και να κα­τα­στεί ο κύ­ριος εκ­φρα­στής του χώρου. Γιαυ­τό πήρε κρι­τι­κή στή­ρι­ξη από το 50% των ψη­φο­φό­ρων του ΚΚΕ και το 75% της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ.

Οι προσ­διο­ρι­σμοί «Συ­να­σπι­σμός / Συ­μπα­ρά­τα­ξη / Συ­νερ­γα­σία / Μέ­τω­πο» οι οποί­οι όρι­σαν και ορί­ζουν έως σή­με­ρα αυτά τα εγ­χει­ρή­μα­τα θέ­λουν να προσ­δώ­σουν τα προ­α­να­φερ­θέ­ντα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που δια­κρί­νουν τον «φορέα» από το «κόμμα».

«Ενιαίο Κόμμα»είναι ο πο­λι­τι­κός ορ­γα­νι­σμός που έχει συ­γκε­κρι­μέ­νη και ορι­σμέ­νη ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή ανα­φο­ρά και θέση, σφι­κτή δομή, ιε­ραρ­χία και όρ­γα­να. Λει­τουρ­γεί δε και απο­φα­σί­ζει σύμ­φω­να με την αρχή της πλειο­ψη­φί­ας και με την υπο­χρέ­ω­ση της μειο­ψη­φί­ας να συ­ντο­νί­ζε­ται, δη­μό­σια να σιωπά,  γιατί θα ελέγ­χε­ται για δια­σπα­στι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά, να υπα­κού­ει έως  και να υπο­τάσ­σε­ται στην πρώτη.

Κε­ντρι­κό ση­μείο στη λει­τουρ­γία και του «φορέα» αλλά και του «κόμ­μα­τος» είναι ο τρό­πος που παίρ­νο­νται οι απο­φά­σεις. Ενώ στο κόμμα μπο­ρεί να αρκεί η αρχή της πλειο­ψη­φί­ας, στον φορέα πολ­λές φορές αυτή ου­σια­στι­κά εμπο­δί­ζει και πε­ριο­ρί­ζει την εμ­βέ­λεια του γιατί υπάρ­χει αντι­κει­με­νι­κά κίν­δυ­νος η μία πλευ­ρά να επι­βάλ­λε­ται στην άλλη με την πο­σο­τι­κή υπε­ρο­χή της. Ως εκ τού­του δια­τη­ρεί­ται ο κίν­δυ­νος να αδυ­να­τί­ζει έως και να ακυ­ρώ­νε­ται η δυ­να­μι­κή της άλλης άπο­ψης . Έτσι λοι­πόν στο φορέα, ανα­ζη­τού­νται εναλ­λα­κτι­κές δυ­να­τό­τη­τες βα­σα­νι­στι­κής μεν αλλά καρ­πο­φό­ρας συ­ζή­τη­σης - συ­νεν­νό­η­σης για την τε­λι­κή από­φα­ση.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πο­ρεύ­ε­ται μέχρι τώρα με όρους πο­λι­τι­κού φορέα όπως αυτοί προσ­διο­ρί­ζο­νται και από το όνομά του. Χα­ρά­ζο­ντας πρω­τό­γνω­ρους δρό­μους εσω­τε­ρι­κής λει­τουρ­γί­ας και δη­μό­σιας έκ­φρα­σης, άντε­ξε σε κλυ­δω­νι­σμούς, ξε­πέ­ρα­σε εμπό­δια, είχε πο­λι­τι­κές επι­τυ­χί­ες – νίκες και, κυ­ρί­ως, κα­τά­φε­ρε να εκ­φρά­ζει και να εκ­προ­σω­πεί πλέον την πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων – ανέρ­γων που πλήτ­το­νται βά­ναυ­σα από την επί­θε­ση των αφε­ντι­κών, των εντο­λο­δό­χων και των ορ­γά­νων τους.

Στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, από την αρχή της δη­μιουρ­γί­ας του , συμ­φω­νή­σα­με σε δυο ση­μεία τα οποία βε­βαί­ως στην πο­ρεία διαρ­κώς αξιο­λο­γού­νταν, επα­νε­κτι­μού­νταν και κρά­τη­σαν ανοι­χτή τη συ­νέ­χεια του εγ­χει­ρή­μα­τος:

α. στο πλαί­σιο πο­λι­τι­κής συμ­φω­νί­ας, β. στην ορ­γα­νω­τι­κή δομή του  εγ­χει­ρή­μα­τος.

Και αυτά είναι πά­ντο­τε δια­λε­κτι­κά αλ­λη­λέν­δε­τα: δεν  μπο­ρεί να προ­χω­ρεί το ένα και να κα­θυ­στε­ρεί το άλλο. Σή­με­ρα όμως είναι προ­φα­νές ότι  και στα δύο ση­μεία επι­βάλ­λε­ται να προ­χω­ρή­σου­με δυ­να­μι­κά και θαρ­ρα­λέα.

Από πού θα αρ­χί­σου­με όμως;

Στη νέα φάση και με τα νέα του κα­θή­κο­ντα, αλλά  κυ­ρί­ως τις αυ­ξη­μέ­νες λαϊ­κές προσ­δο­κί­ες ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να εκτο­ξεύ­σει, ανά­λο­γα με τα εκλο­γι­κά πο­σο­στά του, και το πλαί­σιο πο­λι­τι­κής συμ­φω­νί­ας και την ορ­γα­νω­τι­κής δομή του,  να τα βελ­τιώ­σει και να τα ανα­πτύ­ξει πε­ραι­τέ­ρω.

Μας λεί­πει σή­με­ρα μόνο η ανώ­τε­ρη ορ­γα­νω­τι­κή συ­γκρό­τη­ση; Ή και η πιο ανε­βα­σμέ­νη-προ­χω­ρη­μέ­νη πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία με ακόμα σα­φέ­στε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά  ;

Η πολύ με­γά­λη ανη­συ­χία του κό­σμου μας αλλά και των μελών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι μήπως αυτός «μας προ­δώ­σει» και το πάει πολύ αρι­στε­ρά. Αλλά μήπως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εν­σω­μα­τω­θεί, δεν αντέ­ξει και  υπο­κύ­ψει στις πιέ­σεις και τις διεμ­βο­λί­σεις από τα δεξιά του συ­στή­μα­τος, των αφε­ντι­κών.

Άρα πρώ­τι­στο και  επι­τα­κτι­κό ζή­τη­μα είναι η πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία και το  προ­γραμ­μα­τι­κό πλαί­σιο.

Πολύς κό­σμος και στε­λέ­χη του χώρου - κα­θό­λα κα­λο­προ­αί­ρε­τοι άπα­ντες -  με τον όρο «με­τα­τρο­πή σε ενιαίο κόμμα», εν­νο­ούν:

- να πά­ψουν οι αμ­φι­ση­μί­ες και  οι δια­φο­ρε­τι­κές δη­μό­σιες εκ­φω­νή­σεις από στε­λέ­χη πάνω στο κοινό πο­λι­τι­κό μας πλαί­σιο-συμ­φω­νία,

- να μην μο­νο­πω­λούν τη δη­μό­σια έκ­φρα­ση μόνο τη­λεο-πρό­βλη­τα στε­λέ­χη, που δια­τη­ρούν σε προ­σω­πι­κή βάση σχέ­σεις και γνω­ρι­μί­ες στα ΜΜΕ,

- να  υλο­ποιού­νται οι απο­φά­σεις που παίρ­νο­νται από τα όρ­γα­να του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και

- να μην υπε­ρι­σχύ­ουν ένα­ντι αυτών των απο­φά­σε­ων οι όποιες σκο­πι­μό­τη­τες, πα­ρεμ­βά­σεις μη­χα­νι­σμών ή πα­ρα­γό­ντων εν­δε­χο­μέ­νως.

- να γίνει να έρ­θουν πολύ κοντά οι επι­μέ­ρους πο­λι­τι­κές από­ψεις.

Πι­στεύ­ου­με πως σ αυτά απευ­θύ­νο­νταν ο πρό­ε­δρος Α Τσί­πρας με το «τέρμα η Βα­βυ­λω­νία» γιατί αυτά δη­μιουρ­γού­σαν τέ­τοια ει­κό­να μέχρι τώρα. Άλ­λω­στε αυτά τα προ­βλή­μα­τα δεν προ­έ­κυ­ψαν από την ύπαρ­ξη και τη δράση των επι­μέ­ρους συ­νι­στω­σών αλλά από την συ­μπε­ρι­φο­ρά προ­σώ­πων και μη­χα­νι­σμών οι οποί­οι  σή­με­ρα προ­τεί­νουν την με­τα­τρο­πή σε ενιαίο κόμμα και την ανα­γκα­στι­κή διά­λυ­ση των ορ­γα­νώ­σε­ων συ­νι­στω­σών.

Ανα­γκαιό­τη­τα ενί­σχυ­σης του αρι­στε­ρού προ­σα­να­το­λι­σμού.

Σή­με­ρα, καθώς η ίδια η κοι­νω­νία ακου­μπά με ελ­πί­δα και προσ­δο­κία  στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, από πα­ντού ανα­δει­κνύ­ε­ται η ανά­γκη να προ­χω­ρή­σει αυτός πρώτα από όλα σε μια νέα ανώ­τε­ρη πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία, σε μια νέα φάση ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης και στό­χευ­σης.

Δε μας χρειά­ζο­νται «ρε­α­λι­στι­κές» στρο­φές με «παν­δη­μο­κρα­τι­κά» και «εθνι­κά» ανοίγ­μα­τα. Πρέ­πει να ξε­κα­θα­ρί­σου­με, να  εξη­γή­σου­με και ανα­λύ­σου­με πε­ραι­τέ­ρω την ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΗ ΡΙ­ΖΟ­ΣΠΑ­ΣΤΙ­ΚΗ ΕΝΑΛ­ΛΑ­ΚΤΙ­ΚΗ  πρό­τα­ση- λύση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και των κι­νη­μά­των ,ως τη μόνη λύση απέ­να­ντι στην βίαιη τα­ξι­κή επί­θε­ση του συ­στή­μα­τος. Ως τον δικό μας τα­ξι­κό μο­νό­δρο­μο!

Ο αρι­στε­ρός ρι­ζο­σπα­στι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός και οι δε­σμεύ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πριν τις εκλο­γές είναι και το νόημα της εκλο­γι­κής εκτό­ξευ­σής του και η δη­μο­κο­πι­κή πρω­τιά του.

Απα­ραί­τη­τα ορ­γα­νω­τι­κά μέτρα

Η ανα­γκαιό­τη­τα να αντα­πο­κρι­θεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα νέα αυ­ξη­μέ­να του κα­θή­κο­ντα, γεννά και επι­βάλ­λει οπωσ­δή­πο­τε την ανά­γκη και για την ορ­γα­νω­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πράγ­μα­τι ένα και­νού­ριο πρω­το­πό­ρο εγ­χεί­ρη­μα. Προ­βάλ­λει σαν πα­γκό­σμιας εμ­βέ­λειας και ση­μα­σί­ας στοί­χη­μα.

Ναι, εί­μα­στε έτοι­μοι να κά­νου­με ένα ση­μα­ντι­κό βήμα ορ­γα­νω­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης.

Ναι, εί­μα­στε έτοι­μοι σή­με­ρα να έχου­με το­πι­κούς ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με μέλη ,εκλεγ­μέ­να όρ­γα­να το­πι­κά, εν­διά­με­σα και κε­ντρι­κά. Ορ­γα­νώ­σεις με αυ­το­νο­μία στα το­πι­κά τους ζη­τή­μα­τα.

Ναι, εί­μα­στε έτοι­μοι σή­με­ρα να έχου­με δια­δι­κα­σί­ες βάσης και να παίρ­νο­νται πολ­λές και βα­σι­κές απο­φά­σεις με δια­δι­κα­σί­ες ψη­φο­φο­ριών.

Δεν εί­μα­στε έτοι­μοι ακόμα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να γίνει ενιαίο κόμμα.

Δεν εί­μα­στε έτοι­μοι να απο­φα­σί­σου­με με όρους  απλής πλειο­ψη­φί­ας που προσ­διο­ρί­ζει ο όρος «κόμμα» ,ιδε­ο­λο­γι­κές προ­σεγ­γί­σεις-αλ­λα­γές, πο­λι­τι­κές συμ­φω­νί­ες, ακόμα και προ­γραμ­μα­τι­κές συ­γκλί­σεις γιατί:

1ο. Ενώ έχου­με ένα καλό πλαί­σιο πο­λι­τι­κής συμ­φω­νί­ας, υπάρ­χουν ακόμα με­γά­λες ιδε­ο­λο­γι­κές δια­φο­ρές ανά­με­σα στα συ­στα­τι­κά μέρη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Είναι άλ­λω­στε το εύρος του χώρου πολύ με­γά­λο. Από τους Κου­ρου­πλή, Μη­τρό­που­λο, Διο­νύ­ση Τε­μπο­νέ­ρα ως τους Λα­φα­ζά­νη, Ντα­βα­νέ­λο, ας πούμε, υπάρ­χει μια κά­ποια από­στα­ση που δεν μπο­ρεί να πα­ρα­βλε­φθεί και το κυ­ριό­τε­ρο να συ­μπιε­στεί βίαια.

2ο. Ενώ έγι­ναν σο­βα­ρά βή­μα­τα συ­νά­ντη­σης, επι­κοι­νω­νί­ας και συ­μπό­ρευ­σης αν­θρώ­πων και αγω­νι­στών της αρι­στε­ράς στους δρό­μους και τους αγώ­νες, δυ­στυ­χώς δεν έγι­ναν ακόμα τα αντί­στοι­χα βή­μα­τα των ορ­γα­νω­μέ­νων δομών και στε­λε­χών. Οι εκλο­γές και η σταυ­ρο­δο­σία για την εκλο­γή νέας ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ από την Πα­νελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη αυτό το απο­δει­κνύ­ουν.

Με­τα­ξύ κα­θό­λα άξιων και αγω­νι­στών συ­ντρό­φων  που εκλέ­χτη­καν,  εκλέ­χτη­καν σ/και σ/ες με μόνο κρι­τή­ριο την ανα­γνω­σι­μό­τη­τα, ενώ δεν εκλέ­χτη­καν άλλα δο­κι­μα­σμέ­να και ση­μα­ντι­κά στε­λέ­χη του κι­νή­μα­τος και της αρι­στε­ράς.

3ο. Δεν κα­τα­κτή­σα­με ακόμη τον αυ­ξη­μέ­νο βαθμό αμοι­βαί­ας πο­λι­τι­κής εμπι­στο­σύ­νης που απαι­τεί το βήμα για «ενιαίο κόμμα».

4ο. Με το άνοιγ­μα και την εί­σο­δο στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κό­σμου από άλ­λους πο­λι­τι­κούς χώ­ρους, επη­ρε­ά­ζουν τη φυ­σιο­γνω­μία  και ανα­γκα­στι­κά παί­ζουν ρόλο, τόσο ένα αδο­κί­μα­στο - ακόμα του­λά­χι­στον – ( ή και σε ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις «ατυ­χώς» δο­κι­μα­σμέ­νο) πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό, όσο και ένας διά­σπαρ­τος κό­σμος που ορί­ζε­ται ως ΕΚΜ. Μια  νέα συ­νι­στώ­σα της οποί­ας η πιο  και­ρο­σκο­πι­κή εκ­δο­χή, δια­νο­εί­ται ήδη να μιλά με όρους πλειο­ψη­φί­ας. Με φρα­σε­ο­λο­γία «εμείς εί­μα­στε το 27% και αυτοί είναι το 4,5%.».

Επει­δή αυτές οι εν­στά­σεις ανη­συ­χί­ες δεν είναι «φο­βι­κά» σύν­δρο­μα, δεν είναι «εσω­στρέ­φειες» και τα­κτι­κή σκαν­τζό­χοι­ρου, αλλά είναι εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νη εμπει­ρία και πο­λι­τι­κή διο­ρα­τι­κό­τη­τα, δεν συμ­φω­νού­με στην με­τα­τρο­πή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε ενιαίο κόμμα.

Αυτή η πρε­μού­ρα (έστω επι­πό­λαια βια­σύ­νη), κα­τέ­στρε­ψε πριν 20 χρό­νια και  κα­θυ­στέ­ρη­σε για 10 πε­ρί­που χρό­νια την ΣΥ­ΡΙ­ΖΙ­ΚΗ αντί­λη­ψη, όπως εκ­φρά­στη­κε τότε μέσα από τον Συ­να­σπι­σμό της Αρι­στε­ράς και της Προ­ό­δου(τη­ρου­μέ­νων βε­βαί­ως των ανα­λο­γιών).

Δεν πρέ­πει να ξα­να­γί­νει ούτε το λάθος (;) του ΚΚΕ που πέ­τα­ξε μαζί με τα από­νε­ρα και το παιδί και διέ­σπα­σε τον τότε Συ­να­σπι­σμό, ούτε η λάθος (;) επι­μο­νή όσων τότε πρό­τει­ναν την άρον άρον με­τα­τρο­πή σε ενιαίο κόμμα.

Εί­μα­στε υπο­στη­ρι­κτές της ορ­γα­νω­τι­κής και πο­λι­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε ενιαίο φορέα, με δι­καιώ­μα­τα συμ­με­το­χι­κής δη­μο­κρα­τί­ας των μελών, των ορ­γα­νώ­σε­ων και όλων των ορ­γά­νων του. Εί­μα­στε  υπο­στη­ρι­κτές του δι­καιώ­μα­τος της δι­πλής εγ­γρα­φής των μελών και σε μία συ­νι­στώ­σα και στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυτά φαί­νε­ται να μην είναι εξα­σφα­λι­σμέ­να αν κρί­νει κα­νείς από όσα «άστο­χα» δια­δρα­μα­τί­στη­καν κατά την πο­ρεία και κατά τη διάρ­κεια  της Πα­νελ­λα­δι­κής Συν­διά­σκε­ψης.

Εί­μα­στε υπο­στη­ρι­κτές ενός ενιαί­ου φορέα που πρω­τί­στως θα ορ­γα­νω­θεί πε­ραι­τέ­ρω έτσι ώστε να ορ­γα­νώ­σει την ανα­τρο­πή και την αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κή αλ­λα­γή στις ζωές μας.

Δεν χωρά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε ενιαίο κουτί.

Η Αρι­στε­ρά στην οποία πρω­τί­στως ανα­φέ­ρε­ται ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι μια πάρα πολύ πλα­τιά πο­λι­τι­κό-ορ­γα­νω­τι­κή οριο­θέ­τη­ση και δεν μπο­ρεί να χω­ρέ­σει και να λει­τουρ­γή­σει σε μια ασφυ­κτι­κή ορ­γα­νω­τι­κή δομή ενιαί­ου κόμ­μα­τος, χωρίς τη δυ­να­τό­τη­τα και αυ­τό­νο­μης λει­τουρ­γί­ας των επί μέ­ρους ορ­γα­νώ­σε­ών του και δι­πλής εγ­γρα­φής των μελών του. Μόνο η αυ­τό­νο­μη λει­τουρ­γία με την συ­νά­ντη­ση, όσμω­ση, αλ­λη­λε­πι­κοι­νω­νία των ρευ­μά­των και των προ­σεγ­γί­σε­ων- από­ψε­ων, δια­τη­ρεί τον πλού­το του πλου­ρα­λι­σμού και της πο­λυ­συλ­λε­κτι­κό­τη­τας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Δεν θε­ω­ρού­με δια­σπα­στι­κή και πο­λω­τι­κή, την δια­κρι­τή πα­ρα­γω­γή πο­λι­τι­κού λόγου και άπο­ψης στο εσω­τε­ρι­κό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ καθώς και την ύπαρ­ξη ξε­χω­ρι­στών ψη­φο­δελ­τί­ων στις εσω­τε­ρι­κές εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες.

Η ανα­γκα­στι­κή, εν ολί­γοις διοι­κη­τι­κή, υπο­χρέ­ω­ση όλων  των συ­νι­στω­σών και όχι μόνο  όσων το επι­θυ­μούν ή το απο­φα­σί­σουν , να αυ­το­δια­λυ­θούν η να εγκα­τα­λεί­ψουν το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανοί­γει το έδα­φος ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να πε­ρι­χα­ρα­κω­θεί, να κα­λου­πω­θεί σε ένα μο­νο­διά­στα­το σχη­μα­τι­σμό και  θα πλή­ξει τη δη­μο­κρα­τι­κή ,πλου­ρα­λι­στι­κή, πο­λυ­τα­σι­κή του φυ­σιο­γνω­μία και εν τέλει να οδη­γή­σει στην τε­λι­κή απο­τυ­χία το εγ­χεί­ρη­μα.

Ο πιο ακραί­ος κίν­δυ­νος- φόβος είναι, κά­ποια στιγ­μή τα πιο ρι­ζο­σπα­στι­κά επα­να­στα­τι­κά κομ­μά­τια και άν­θρω­ποι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να ωθη­θούν «εκτός των τει­χών».

Ήδη το αστι­κό πο­λι­τι­κό και μι­ντια­κό σύ­στη­μα ασκεί εντο­νό­τα­τες πιέ­σεις στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ώστε αυτός να απαρ­νη­θεί τις ρι­ζο­σπα­στι­κές του θέ­σεις και να με­τα­τρα­πεί σε «υπεύ­θυ­νη» και ρε­α­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη.  Εκεί απέ­βλε­πε η άθλια επί­θε­ση της ΝΔ στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με αφορ­μή την λέξη εξέ­γερ­ση που χρη­σι­μο­ποί­η­σε σε ανα­κοί­νω­σή της η νε­ο­λαία Συ­να­σπι­σμού. Εί­μα­στε αι­σιό­δο­ξοι ότι αυτές οι πιέ­σεις θα απο­τύ­χουν όπως απέ­τυ­χαν και προη­γού­με­νες ανά­λο­γες πιέ­σεις.

Η εγ­γύ­η­ση

Για να μην γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτός ο κίν­δυ­νος εγ­γύ­η­ση απο­τε­λεί  η ανά­πτυ­ξη του κι­νή­μα­τος που «θα δίνει γραμ­μή» στο φορέα η κόμμα και όχι βέ­βαια  το αντί­θε­το.

Εί­μα­στε αι­σιό­δο­ξοι ότι εγ­γύ­η­ση είναι ο ίδιος ο κό­σμος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ο κό­σμος που ελ­πί­ζει από  αυτόν.

*Από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πα­ρα­λί­ας Πα­τρών