Κανονικά, το τηλεοπτικό πρόγραμμα από τη Θεσσαλονίκη, τις ημέρες της ΔΕΘ, θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα έκτακτο και πρωτότυπο σήμα καταλληλότητας των εικόνων, που φιλοξενούν οι τηλεοπτικοί μας δέκτες, ειδικά σχεδιασμένο για τις περιστάσεις.
Όπως για παράδειγμα υπάρχει το σηματάκι «κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση», θα έπρεπε να υπάρχει ένα σύγχρονο σηματάκι, μια ένδειξη που θα σημαίνει «κατάλληλο, υποχρεωτική η συναίνεση της τρόικας» ή ένα σηματάκι, μια ένδειξη που θα σημαίνει «ακατάλληλο για αλλεργικούς στο ψέμα, την εξαπάτηση και τους πολιτικούς Πινόκιο του μνημονιακού φάσματος».
Ειδικά το θέαμα, η εικόνα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα το τελευταίο διήμερο, τόσο στην ομιλία των εγκαινίων όσο και στη συνέντευξη Τύπου, θα έπρεπε να συνοδεύεται και από ορισμένα καρτούν, τα οποία θα περπατούσαν διαδοχικά στο κάτω μέρος της οθόνης, όποτε ο Τσίπρας άνοιξε το στόμα του και βγήκαν τα πολλά, παλιά και νέα, σκουριασμένα και φρέσκα, αυταπόδεικτα και αυτοδιαψευσμένα ψέματα, για τις συντάξεις, την πρώτη κατοικία, τον «επανασχεδιασμό» του ΕΝΦΙΑ, την... ανακούφιση (!) των φτωχών με τα λεφτά από τις τηλεοπτικές άδειες, την... ανάσα - φιλί της ζωής (ή μήπως φιλί του Ιούδα;) για τις οφειλές αυταπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών - οφειλές που αφορούν σε μεγάλο βαθμό στους νέους επαγγελματίες ή ουσιαστικά μισθωτούς που απασχολούνται με δελτία παροχής υπηρεσιών (μπλοκάκι).
Εκείνες τις στιγμές, λοιπόν, τις στιγμές των μεγάλων ψεμάτων, θα έπρεπε να εμφανίζονται μερικοί κινούμενοι λαγοί με πετραχήλια, με ποιμαντορικές ράβδους και μήτρες στο κεφάλι τους, προκειμένου να καταλαβαίνει και ο τελευταίος τηλεθεατής τη βασιμότητα, τη... βιωσιμότητα και την αλήθεια των λόγων του πρωθυπουργού - όσο θα βρεθεί ποτέ, λαγός να διαφεντεύει την Ιερά Σύνοδο, τόσο θα εκπληρωθούν και οι «υποσχέσεις» Τσίπρα από τη ΔΕΘ.
Το κυβερνητικό καραβάνι συνεχίζει να βαδίζει, με αποκλειστικό σύμβουλο τον οδικό χάρτη της κοινωνικής καταστροφής, με πυξίδα την πιστή τήρηση του Μνημονίου, της λιτότητας και της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και θα συνεχίσει να το κάνει για τα επόμενα, δύο τουλάχιστον χρόνια, εφόσον έως τότε παραμείνει στις κυβερνητικές καρέκλες και τις άμαξες της εξουσίας. Σε αυτόν τον οδικό χάρτη και με αυτή την πυξίδα, παρεκκλίσεις τύπου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» του 2014, «παράλληλου προγράμματος» του 2015, και προγράμματος «λαγοί με πετραχήλια σε ορίζοντα διετίας» φέτος, πολύ απλά, δεν χωράνε, δεν υφίστανται, δεν υλοποιούνται - τόσο απλά.
Ας περάσουμε σε ορισμένα κρίσιμα σημεία, όσων ισχυρίστηκε ο Τσίπρας, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου.
Μεγάλος εμπαιγμός, για τους τελευταίους, πιστούς ΣΥΡΙΖΑίους, ήταν η αποστροφή του, για τη δήθεν «συλλογική λήψη των αποφάσεων», την οποία ο ίδιος ο Τσίπρας εγγυάται (!!!) και την παραπομπή κρίσιμων αποφάσεων στο Συνέδριο, το οποίο έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο, όταν είναι πολύ πρόσφατα τα δείγματα «σεβασμού» των συνεδριακών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Τσίπρα, το καλοκαίρι του 2015, αντί να σκίζει τα μνημόνια, να σκίζει το καταστατικό και τις πολιτικές αποφάσεις τόσο των Συνεδρίων όσο και των Κεντρικών Πολιτικών Επιτροπών, προκειμένου να προσδεθεί στο ευρωενωσιακό άρμα της λιτότητας και της κοινωνικής εξουθένωσης και συντριβής.
Στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ, προσπάθησε άγαρμπα να ισορροπήσει ανάμεσα στο τότε και το σήμερα, το τότε, του 2009-2010, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολιτικό «βατράχι» ανάμεσα στη διαμάχη των «βουβαλιών» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οπότε, κατά την λογική Τσίπρα, ο «μικρός» ΣΥΡΙΖΑ ήταν αθώος του αίματος, που έρρεε στη μάχη των «μεγάλων», και ενώ παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση του, σήμερα, δεν αμφισβητεί τα στοιχεία που έχουν επικυρωθεί από την Eurostat. Από την άλλη, είπε ότι η ελληνική δικαιοσύνη πρέπει να προχωρήσει στη διερεύνηση - και με τον χωροφύλακα, και με τον αστυφύλακα, στο σημείο αυτό ο Τσίπρας.
Δεν αμφισβήτησε επίσης τον στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων (ακόμη και του 3,5%), στόχο που θεώρησε «εφικτό», για τον οποίον «η κυβέρνηση θα σφίξει τα δόντια προκειμένου να τον πετύχει», επειδή δήθεν έρχεται με γοργούς ρυθμούς το... ρημπάουντ της ανάπτυξης και της εκτίναξης των δεικτών της οικονομικής αποδοτικότητας.
Υπερασπίστηκε πλήρως την κατάπτυστη και απάνθρωπη μεταχείριση των προσφύγων σε ελληνικό έδαφος, με βάση τις προβλέψεις της συμφωνίας με την Τουρκία, και εξέφρασε την απογοήτευση του, επειδή από ελληνικής πλευράς, δεν έχουν προχωρήσει με πιο γοργούς ρυθμούς, οι διαδικασίες επαναπροώθησης και επανεγκατάστασης στην Τουρκία - ουσιαστικά δίνεται πράσινο φως για την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του ζητήματος και άμεση απέλαση αγεληδόν των προσφύγων.
Με αφορμή την ερώτηση - τοποθέτηση από τη δημοσιογράφο του ALPHA [ο σταθμός δεν πήρε τηλεοπτική άδεια, ο Κοντομηνάς έχει περάσει όψιμα στην αντικυβερνητική πλευρά, με ασπίδα και την τύχη των εργαζόμενων, ενώ παράλληλα κάνει διαπραγματεύσεις με τον Καλογρίτσα για την παραχώρηση του σταθμού και προχωρά σε δικαστικά μέσα εναντίον του Ιβάν Σαββίδη, λόγω των δηλώσεων του ότι υπήρξε ‘’λαγός’’(χωρίς... πετραχήλι) για τα τελικά τιμήματα], ο Τσίπρας ισχυρίστηκε χωρίς αιδώ ότι η κυβέρνηση που συνεχίζει στον δρόμο και τον οδικό χάρτη της κοινωνικής καταστροφής, «υπερασπίζεται όλες τις θέσεις εργασίας στη χώρα». Μάλιστα, ρητά παρέπεμψε το θέμα της καταπολέμησης της ανεργίας στον κλάδο του Τύπου - και συνολικά της ανεργίας στη χώρα - στην αυτορρύθμιση της αγοράς (και της τηλεοπτικής) και στα υποτιθέμενα «κίνητρα» απασχόλησης μέσω της επιδότησης ασφάλισης και απολαβών μόνο στους τέσσερις, αδειοδοτημένους σταθμούς και αποκλειστικά για τα δύο, επόμενα χρόνια. (Παρένθεση : Όλοι θυμόμαστε την... αυτορρύθμιση της αγοράς όταν έρχονταν τα αλλεπάλληλα, στοχευμένα προεδρικά διατάγματα και οι μνημονιακές, υπουργικές αποφάσεις από το 2010 και μετά, είτε για τον κατώτατο μισθό, είτε για την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, είτε για την ασφαλιστική κατάσταση, είτε για τις απολαβές, τα δώρα και τις ωριμάνσεις, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα).
Επέμεινε στο ψέμα ότι τα έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες είναι «έκτακτα» (εξ ου και δήθεν θα κατευθυνθούν σε «έκτακτες» δράσεις) και επομένως δεν έχουν συνυπολογιστεί στους μνημονιακούς προϋπολογισμούς, δεν προορίζονται για την εξυπηρέτηση του χρέους και δεν προαπαιτείται η έγκριση των δανειστών για την οποιαδήποτε άλλη χρήση τους - πρωθυπουργικά ψεύδη που καταρρίπτονται από το κείμενο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος του 2011, τα συνοδευτικά έγγραφα των προϋπολογισμών από το 2012 έως σήμερα και τις δηλώσεις των εκπροσώπων της Κομισιόν ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν η Επιτροπή ανέμενε να δει τι θα εισπράξει η κυβέρνηση από τις δημοπρασίες (καθώς τα δυνητικά έσοδα από τις άδειες δεν ολοκληρώνονται με τη δημοπράτηση μόνο των εθνικής εμβέλειας και γενικού περιεχομένου τηλεοπτικών σταθμών).
Ενδιαφέρον είχε η ερώτηση - τοποθέτηση της δημοσιογράφου, Ελένης Καλογεροπούλου (Παραπολιτικά), καθώς η ατάκα της ότι «εμείς πήραμε (τηλεοπτική) άδεια», για να σπεύσει να συμπληρώσει ότι το εμείς αφορά «στους Πειραιώτες», αποκαλύπτει πολύ ανοικτά και καθαρά, αφενός τις εκλεκτικές, οικονομικές και όχι απλώς φιλικές σχέσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Γιάννη Κουρτάκη και τον όμιλο ΜΜΕ που διατηρεί με πυρήνα την εφημερίδα «Παραπολιτικά» και αφετέρου το σύνολο των δραστηριοτήτων και των πλοκαμιών, που έχει απλώσει στην πόλη του Πειραιά, ο εφοπλιστής κατηγορούμενος για την εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο. Παράλληλα, ο Τσίπρας απέφυγε να απαντήσει καθαρά στο τι θα πράξει η κυβέρνηση, την επόμενη μέρα, αν ο νόμος 4339/2015 (ο νόμος Παππά) καταπέσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας ως αντισυνταγματικός, στη συζήτηση επί των προσφυγών και των ασφαλιστικών μέτρων της προσεχούς Παρασκευής.
Για την τύχη της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΔΑΘ, υπενθύμισε την πρόταση για την κατοχύρωση στο Σύνταγμα του δημόσιου ελέγχου στο νερό, σπεύδοντας, όμως να τονίσει ότι αυτό «δεν θα σημαίνει ότι δεν αναζητούμε στρατηγικούς επενδυτές. Ζούμε στην εποχή της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, και πρέπει να το καταλάβουν όλοι» - καταλάβαμε ποια θα είναι η τύχη των νερών και των δημόσιων επιχειρήσεων συνολικά, στον κατάλογο ιδιωτικοποιήσεων, που έχει στα χέρια του το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ, από το φθινόπωρο του 2015, και την επικαιροποίηση του, την περασμένη άνοιξη.
Στην τελευταία ερώτηση, που αφορούσε στην ενδεχόμενη, διεύρυνση και συνεργασία της κυβέρνησης μεταξύ άλλων με το ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας, ουσιαστικά και τελεσίδικα, πλασαρίστηκε αυτός, προσωπικά, ως το νέο πρόσωπο της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, χωρίς όμως να κλείσει την πόρτα σε «προσωπικότητες» ή άλλους πολιτικούς οργανισμούς, αν και ισχυρίστηκε ότι «δεν υπάρχει θέμα κυβερνητικής σταθερότητας».
Η συνέχεια, όχι στην οθόνη, αλλά στους δρόμους και τα συλλαλητήρια, ενόψει των μέτρων στα Εργασιακά και το νέο πακέτο φορολογικής αφαίμαξης της εργατικής τάξης και των πλατιών, λαϊκών στρωμάτων.
