Ξεσηκωµός στη Γαλλία

Απερ­γί­ες, δια­δη­λώ­σεις, κα­τα­λή­ψεις και «άγρια» χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στην κι­νη­το­ποί­η­ση της νε­ο­λαί­ας συν­θέ­τουν το τσου­νά­µι ενά­ντια στο νόµο της Ελ Κοµρί που βάζει στο στό­χα­στρο τον Ερ­γα­τι­κό Κώ­δι­κα, απει­λώ­ντας µε κα­τάρ­γη­ση του 35ω­ρου, απε­λευ­θέ­ρω­ση των απο­λύ­σε­ων και πλήρη κα­τα­πά­τη­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­µά­των. 

Οι εκτι­µή­σεις που θε­ω­ρού­σαν τις πρώ­τες κι­νη­το­ποι­ή­σεις του Μάρτη απλή «προ­θέ­ρµαν­ση» φαί­νε­ται να δι­καιώ­νο­νται. Το µισό εκα­το­µµύ­ριο των δια­δη­λω­τών στις 9 Μάρτη (σε 170 πό­λεις) µπο­λιά­στη­κε µε οργή για την κυ­βερ­νη­τι­κή αδιαλ­λα­ξία και αναλ­γη­σία στις 17 και 24 Μάρτη (µε τις δια­δη­λώ­σεις δε­κά­δων χι­λιά­δων νέων να δέ­χο­νται σκλη­ρή κα­τα­στο­λή) και τις «έκτα­κτες» δια­δη­λώ­σεις που γί­νο­νταν για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των συλ­λη­φθέ­ντων. Έτσι στις 31 Μάρτη στους δρό­µους βγήκε σχε­δόν 1,5 εκα­το­µµύ­ριο, µε πολ­λές νέες συ­µµε­το­χές από ερ­γα­ζό­µε­νους σε δη­µό­σιο κι ιδιω­τι­κό τοµέα, µε 250 λύ­κεια υπό κα­τά­λη­ψη (120 στις 9/3, 200 στις 17/3), µε εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες να δια­δη­λώ­νουν για ώρες στο Πα­ρί­σι (αλλά και σε άλλες πό­λεις) υπό κα­ταρ­ρα­κτώ­δη βροχή, µε 266 πό­λεις να σεί­ο­νται από δια­δη­λώ­σεις και οδο­φρά­γµα­τα (και 260 συλ­λή­ψεις). Η ώθηση της 31/3 ήταν τόσο µε­γά­λη που ορί­στη­καν από το συ­ντο­νι­στι­κό των συν­δι­κά­των άµεσα δύο νέες µέρες «πα­νε­θνι­κής δρά­σης» και απερ­γιών, στις 5 και 9 Απρί­λη, που είχαν επί­σης µε­γά­λη επι­τυ­χία. Στις 5 Απρι­λί­ου η νε­ο­λαι­ί­στι­κη κι­νη­το­ποί­η­ση κα­τέ­λη­ξε σε άγριες συ­γκρού­σεις και 177 συλ­λή­ψεις. Στις 9 Απρί­λη, και µά­λι­στα Σάβ­βα­το, πάνω από 100 χι­λιά­δες δια­δή­λω­σαν στο Πα­ρί­σι και χι­λιά­δες σε πάνω από 200 πό­λεις, µε απερ­γία 7 συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων.

Το βα­σι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του κι­νή­µα­τος που µπο­ρεί να απο­δει­χθεί κα­θο­ρι­στι­κό για την κλι­µά­κω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων είναι άλλο: Στις 31 Μάρτη µια µικρή οµάδα πε­ρί­που 50-100 αρι­στε­ρών νέων απο­φά­σι­σε ότι µετά το τέλος της γι­γά­ντιας κι­νη­το­ποί­η­σης θα κα­τευ­θυν­θεί στην πλα­τεία Δη­µο­κρα­τί­ας του Πα­ρι­σιού και θα κα­λέ­σει σε κα­τά­λη­ψη του χώρου. Πολύ γρή­γο­ρα η κα­τά­λη­ψη συ­σπεί­ρω­σε εκα­το­ντά­δες και χι­λιά­δες, οι πό­λεις µε κα­τει­λη­µµέ­νες πλα­τεί­ες έγι­ναν 20, προ­χώ­ρη­σαν σε συ­νε­λεύ­σεις και έµει­ναν εκεί µέχρι το πρωί. Από τότε το κί­νη­µα εξα­πλώ­νε­ται, κα­τα­λα­µβά­νει κάθε νύχτα τις πλα­τεί­ες και αγρυ­πνά σε όλη τη Γαλ­λία (ήδη σε πάνω από 60 πό­λεις), κά­νο­ντας τόσο τους αγω­νι­στές και τις αγω­νί­στριες όσο και τους αστούς ανα­λυ­τές να µι­λά­νε για ένα νέο κί­νη­µα πλα­τειών, όπως οι Indignados και το Occupy. Τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του γνώ­ρι­µα: δυ­να­τή έλξη προς την άµεση δη­µο­κρα­τία, έχθρα προς την ιε­ραρ­χία και τους «θε­σµούς», αυ­το­ορ­γά­νω­ση, συ­ζή­τη­ση εφ’ όλης της ύλης. Όπως όλα τα κι­νή­µα­τα των πλα­τειών, έχει απο­κτή­σει το δικό του όνοµα, «Όρ­θιοι τη Νύχτα», δικές του δοµές, δι­κούς του κώ­δι­κες επι­κοι­νω­νί­ας (χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές χει­ρο­νο­µί­ες κατά την ψή­φι­ση των απο­φά­σε­ων συ­µβο­λί­ζουν τη θε­τι­κή και την αρ­νη­τι­κή ψήφο). Το επό­µε­νο κι­νη­µα­τι­κό ρα­ντε­βού έχει ορι­στεί για την 28η Απρι­λί­ου µε στόχο τη γε­νι­κή απερ­γία και έπε­ται η Πρω­το­µα­γιά. Οι δυο κι­νη­το­ποι­ή­σεις πλη­σιά­ζουν τις µέρες που κα­τα­τί­θε­ται προς ψή­φι­ση ο νόµος (οι ως τώρα πλη­ρο­φο­ρί­ες λένε για 9 Μαΐου).

Ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση

Οι πλα­τεί­ες απο­τε­λούν πηγή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης για τη γαλ­λι­κή κοι­νω­νία, που είχε συσ­σω­ρεύ­σει πολύ εκρη­κτι­κό υλικό: αντερ­γα­τι­κές µε­ταρ­ρυ­θµί­σεις, αθέ­τη­ση κάθε φι­λο­λαϊ­κής δέ­σµευ­σης από τον Ολάντ, ρα­τσι­σµό, ισλα­µο­φο­βία και άνοδο της ακρο­δε­ξιάς, τρο­µο­ϋ­στε­ρία και στρα­τιω­τι­κό νόµο. Όλα αυτά γί­νο­νται αντι­κεί­µε­νο συ­ζή­τη­σης. Στις συ­νε­λεύ­σεις συ­µµε­τέ­χουν όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι ερ­γα­ζό­µε­νοι, συ­ντα­ξιού­χοι, καλ­λι­τέ­χνες, µε­τα­νά­στες, κι­νή­µα­τα (όπως το «Δι­καί­ω­µα στη Στέγη»), σω­µα­τεία. Επι­πλέ­ον τις πα­ρα­κο­λου­θούν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες από το Δια­δί­κτυο.

Με­γά­λο κο­µµά­τι των αγω­νι­στών συ­νει­δη­το­ποιεί ότι αυτό που λεί­πει είναι να µπουν στον αγώνα «τα δυ­να­τά χέρια των ερ­γα­τών», και το διεκ­δι­κούν ποι­κι­λο­τρό­πως. Η 31η Μάρτη έπαι­ξε απο­φα­σι­στι­κό ρόλο σε αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση και το σύν­θη­µα «Γε­νι­κή απερ­γία» κερ­δί­ζει έδα­φος.

Ο κό­σµος των συ­νε­λεύ­σε­ων συ­µµε­τέ­χει σε κι­νή­µα­τα αλ­λη­λεγ­γύ­ης στους διω­κό­µε­νους ερ­γά­τες της GoodYear, στους δια­δη­λω­τές της General Electric ενά­ντια στις απο­λύ­σεις, στους µε­τα­νά­στες (τα ΜΑΤ του Ολάντ αυτές τις µέρες συ­γκρού­ο­νται µε τους πρό­σφυ­γες για να ξη­λώ­σουν τον κα­ταυ­λι­σµό του Καλέ στα σύ­νο­ρα µε Αγ­γλία), στο κά­λε­σµα των συν­δι­κά­των έξω από τον γαλ­λι­κό ΣΕΒ (MEDEF), σε κι­νη­το­ποί­η­ση έξω από τρά­πε­ζα για τις «διαρ­ρο­ές του Πα­να­µά». Συ­µβαί­νει και η αντί­στρο­φη δια­δι­κα­σία, όπως η ση­µα­ντι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση των λι­µε­νερ­γα­τών της Χά­βρης για να στη­ρι­χτεί η νε­ο­λαία.

Μέσα σε αυτήν την ατµό­σφαι­ρα ευ­νο­εί­ται ένα πε­ρι­βάλ­λον να προ­κύ­ψουν νίκες για τους ερ­γά­τες και τα δη­µο­κρα­τι­κά δι­καιώ­µα­τα. Στις 31/3, 400 «µαύ­ροι» ερ­γα­ζό­µε­νοι κα­τέ­λα­βαν τα γρα­φεία του υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας µε την υπο­στή­ρι­ξη του Συ­ντο­νι­σµού Συν­δι­κά­των και εξα­σφά­λι­σαν νό­µι­µο ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς. Μία µέρα νω­ρί­τε­ρα ο Ολάντ είχε φέρει προς ψή­φι­ση µια συ­ντα­γµα­τι­κή τρο­πο­ποί­η­ση που βά­θαι­νε το κα­θε­στώς στρα­τιω­τι­κού νόµου, συ­µπε­ρι­λα­µβά­νο­ντας και διά­τα­ξη για αφαί­ρε­ση ιθα­γέ­νειας σε κα­τη­γο­ρού­µε­νους για τρο­µο­κρα­τία. Βλέ­πο­ντας τις αντι­δρά­σεις στο κόµµα του και υπό το φόβο να µην ψη­φι­στεί, την απέ­συ­ρε τα­πει­νω­µέ­νος.

Προς το παρόν τα µε­γά­λα συν­δι­κά­τα σέρ­νο­νται από τη µα­χη­τι­κό­τη­τα της νε­ο­λαί­ας και τη συ­µπα­ρά­στα­ση του κό­σµου (για πα­ρά­δει­γµα 1 εκα­το­µµύ­ριο υπο­γρα­φές συ­γκε­ντρώ­θη­καν σε 20 µέρες στο Δια­δί­κτυο). Η συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία αντι­στέ­κε­ται στη συ­νο­λι­κή αµφι­σβή­τη­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, µε πρό­σχη­µα την «απει­λή του Εθνι­κού Με­τώ­που» που σεί­ε­ται ως σκιά­χτρο. Πολ­λοί συν­δι­κα­λι­στές βάσης του CFDT (το φι­λι­κό προς τους Σο­σια­λι­στές ερ­γα­τι­κό συν­δι­κά­το) είναι έξω φρε­νών µε την άρ­νη­ση της ηγε­σί­ας τους να κα­λέ­σει σε απερ­γία και το ότι δεν καλεί σε από­συρ­ση αλλά σε «ρι­ζι­κή τρο­πο­ποί­η­ση» του νόµου.

Η κυ­βέρ­νη­ση Βαλς-Ολάντ πα­ρα­παί­ει και ανα­ζη­τά νέες πα­ρα­χω­ρή­σεις για να απο­κλι­µα­κώ­σει την έντα­ση -προς το παρόν δεν απο­δί­δει ούτε το «µα­στί­γιο» ούτε το «κα­ρό­το». Αφε­νός προ­χώ­ρη­σε σε µι­κρές υπο­χω­ρή­σεις για να προ­σε­ται­ρι­στεί την πιο µε­τριο­πα­θή πτέ­ρυ­γα του κι­νή­µα­τος. Αφε­τέ­ρου, µε τη βο­ή­θεια των ΜΜΕ κα­τα­συ­κο­φα­ντεί τη νε­ο­λαία και προ­σπα­θεί να την απο­µο­νώ­σει κά­νο­ντας λόγο για «µειο­ψη­φί­ες». Τρί­τον επι­χει­ρεί να την τρο­µο­κρα­τή­σει κα­τα­στέλ­λο­ντάς τη βά­ναυ­σα. Μα­θη­τές ξυ­λο­κο­πή­θη­καν έξω από τα σχο­λεία τους, δε­κά­δες έχουν στα­λεί σο­βα­ρά τραυ­µα­τι­σµέ­νοι σε νο­σο­κο­µεία, οι ει­κό­νες αυτές κά­νουν το γύρο της Γαλ­λί­ας. Φοι­τη­τές στη Σορ­βό­νη ξυ­λο­κο­πή­θη­καν ενώ πρα­γµα­το­ποιού­σαν συ­νέ­λευ­ση.

Τα απο­τε­λέ­σµα­τα είναι τα ακρι­βώς ανά­πο­δα από τα επι­θυ­µη­τά: Νέα τµή­µα­τα της νε­ο­λαί­ας πλαι­σιώ­νουν εξορ­γι­σµέ­να τις δια­δη­λώ­σεις, ερ­γα­ζό­µε­νος κό­σµος δια­δη­λώ­νει για να προ­στα­τεύ­σει τα παι­διά του, µπαί­νει πίεση στα συν­δι­κά­τα να κα­λύ­ψουν απερ­για­κά τις δια­δη­λώ­σεις. Κα­θη­µε­ρι­νά µα­θη­τές και φοι­τη­τές απα­ντούν στην κα­τα­στο­λή µε επι­θέ­σεις σε αστυ­νο­µι­κά τµή­µα­τα. Όλο και µε­γα­λύ­τε­ρο τµήµα της κοι­νω­νί­ας σκλη­ραί­νει τη στάση του και ζητά την πλήρη από­συρ­ση του νόµου και την πα­ραί­τη­ση Βαλς. Σο­βα­ρό τµήµα του Σο­σια­λι­στι­κού Κό­µµα­τος έχει στρα­φεί ενα­ντί­ον της κυ­βέρ­νη­σης, ενώ ο Ολάντ µε τις δει­λές υπο­χω­ρή­σεις έχει κα­τα­φέ­ρει να εξορ­γί­σει και τα αφε­ντι­κά που ζη­τούν την επα­να­φο­ρά της αρ­χι­κής µορ­φής του νόµου.

Πο­λι­τι­κή

Η κυ­βέρ­νη­ση αλλά και η Δεξιά, που πα­ρα­µέ­νει σε εσω­τε­ρι­κή κρίση, επι­σεί­ουν την απει­λή του Εθνι­κού Με­τώ­που για να ανα­κό­ψουν το κί­νη­µα. Η αλή­θεια είναι πως αυτές οι ρι­ζο­σπα­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις είναι ό,τι χει­ρό­τε­ρο µπο­ρού­σε να τύχει και στο Εθνι­κό Μέ­τω­πο της Λεπέν, καθώς δη­µιουρ­γούν το έδα­φος να αλ­λά­ξει η αντι­δρα­στι­κή ατζέ­ντα και να ανα­δει­χθεί η τα­ξι­κή-αρι­στε­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση, που µπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει το µόνο ικανό αντί­πα­λο δέος στην ακρο­δε­ξιά δη­µα­γω­γία.

Το κί­νη­µα αυτό έχει ακυ­ρώ­σει στην πράξη και τον στρα­τιω­τι­κό νόµο, και φέρ­νει έναν ισχυ­ρό άνεµο ανα­τρο­πής του ζο­φε­ρού σκη­νι­κού στη Γαλ­λία αλλά και την Ευ­ρώ­πη.