Υπόθεση 12χρονης: Νίκη της αλληλεγγύης

Από την πρώτη στιγμή η επίσημη πολιτεία έδειξε πολύ προβληματικά αντανακλαστικά. Καθόλου τυχαίο, αν λάβουμε υπόψη ότι ο βασικός κατηγορούμενος είχε ισχυρούς δεσμούς με το λεγόμενο βαθύ κράτος. Με πολιτευτές της δεξιάς, με την εκκλησία και την αστυνομία. Το ποτήρι όμως ξεχείλισε με την εισαγγελική πρόταση, που ζητούσε την αθώωση των βασικών κατηγορούμενων για τους βιασμούς και τη μαστροπεία.

Απέναντι σε αυτή την προκλητική στάση των επίσημων φορέων, κομβική υπήρξε η κινητοποίηση του κόσμου της γειτονιάς και του ευρύτερου κινήματος αλληλεγγύης, στο 12χρονο θύμα και την οικογένειά του. Η αδιάκοπη στήριξη των αιτημάτων τους έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της υπόθεσης. Τελικά το δικαστήριο δεν υιοθέτησε την απελπιστικά τραγική και καταφανώς παράλογη εισαγγελική πρόταση και καταδίκασε τους κατηγορούμενους σε πρώτο βαθμό για τα βαρύτερα αδικήματα των βιασμών και της μαστροπείας. Η επαγρύπνηση των κινημάτων αλληλεγγύης ήταν διαρκής και φάνηκε από τη μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια την ημέρα της ανακοίνωσης της απόφασης.

Για όλη αυτή τη δύσκολη διαδρομή και τις μάχες που έπρεπε να δώσει η 12χρονη, μας μίλησε η Τατιάνα Χαλικιά, δασκάλα, μέλος του Συλλόγου Εκπ. ΠΕ Αριστοτέλης, που συμμετείχε από την πρώτη στιγμή στην «Επιτροπή Αλληλεγγύης στη 12χρονη». Η συνέντευξη δόθηκε στην Εργατική Αριστερά, πριν την έκδοση της απόφασης, οπότε εστιάζει περισσότερο στην αλληλεγγύη του κινήματος και στην προβληματική αντιμετώπιση του θύματος από τους επίσημους κρατικούς φορείς.

-----

Εισαγωγικά, μίλησε μας για την Επιτροπή Αλληλεγγύης στη 12χρονη. Ποιοι πήραν την πρωτοβουλία να τη δημιουργήσουν και ποιες είναι οι δράσεις της;

Το κίνημα υποστήριξης στη 12χρονη και την οικογένειά της εμφανίστηκε από την αρχή της δημοσιοποίησης της υπόθεσης, όταν μάθαμε ότι ένα παιδί της γειτονιάς μας είχε πέσει θύμα κυκλώματος παιδοβιαστών. Η πρώτη συγκέντρωση καλέστηκε τον Οκτώβρη του 2022 από τη Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού-Σεπολίων-Ακαδημίας Πλάτωνα και τη φεμινιστική οργάνωση Sabbat με κεντρικό σύνθημα «Όχι ανοχή στο σύστημα που γεννά και συγκαλύπτει παιδοβιαστές. Αλληλεγγύη στην επιζώσα trafficking». Η συγκέντρωση εξελίχθηκε σε πορεία στου δρόμους της γειτονιάς με συμμετοχή πλήθους κόσμου και χτυπήθηκε αναίτια από δυνάμεις των ΜΑΤ. Στη συνέχεια ακολούθησαν πολλές ανοιχτές συνελεύσεις στο στέκι της Λαϊκής Συνέλευσης, στις οποίες έπαιρναν μέρος πάμπολλοι μεμονωμένοι αλληλέγγυοι, φεμινιστικές συλλογικότητες, φοιτητικοί Σύλλογοι, πολιτικές οργανώσεις, συλλογικότητες κοινωνικής δράσης, δημοτικές κινήσεις, εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία. Υπήρχε ένα τεράστιο ενδιαφέρον από όλους μας να κατανοήσουμε τα σοκαριστικά γεγονότα που αποκαλύπτονταν και συνέβαιναν δίπλα μας αλλά και μια αγωνία να αντιδράσουμε. Κάπου εκεί μας «βρήκαν» μέλη της οικογένειας και ακούσαμε για πρώτη φορά τη σπαρακτική φωνή της οικογένειας: «Θα μας διαλύσουν! Έχουν όλα τα μέσα». Και κάπου εκεί ξεκίνησε η σχέση με την οικογένεια και η δημιουργία μιας ανθρώπινης ασπίδας γύρω της.

Ακολούθησαν συγκεντρώσεις, ενημερώσεις στη γειτονιά, συγκέντρωση χρημάτων, εκδηλώσεις (συνέντευξη Τύπου, εκδήλωση με θέμα την κακοποίηση παιδιών) και το Γενάρη του 2023 συγκροτήθηκε η Επιτροπή Αλληλεγγύης στη 12χρονη με τη συμμετοχή όλων των παραπάνω συλλογικοτήτων. Αποφασίσαμε όχι να αποσιωπήσουμε το θέμα αλλά να το δημοσιοποιήσουμε και να το φωτίσουμε όσο μπορούμε, με απόλυτο σεβασμό στις επιθυμίες, τις αποφάσεις και τη ζωή της  οικογένειας, παρακολουθώντας από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια οργανωμένης συγκάλυψης ενός εγκλήματος που το γεννούσαν και το έτρεφαν η ταξική ανισότητα και τα  πατριαρχικά στερεότυπα. Από τότε μέχρι σήμερα οι συνελεύσεις της Επιτροπής πραγματοποιούνται σε τακτική βάση ενώ οι δράσεις επεκτάθηκαν σε όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη μέχρι την Ξάνθη, με συγκινητική ανταπόκριση από τον αλληλέγγυο κόσμο. Όλες οι δράσεις (ομιλίες, συγκεντρώσεις, συναυλίες, συμμετοχή σε πολιτικο-κοινωνικά φεστιβάλ και εικαστικά δρώμενα, προβολές ταινιών, αφίσες, ανακοινώσεις) υπάρχουν στο λογαριασμό: Επιτροπή Αλληλεγγύης στη 12χρονη.

Από την καταγγελία κι έπειτα έχει υπάρξει μέριμνα από το κράτος για τη 12χρονη; Έχουν υπάρξει κρατικές πρωτοβουλίες στήριξης;

Η κακοποίηση του παιδιού όχι μόνο δεν τελείωσε με την καταγγελία του εγκλήματος από τη μητέρα του αλλά συνεχίστηκε και επεκτάθηκε σε όλη του την οικογένεια. Μετά την καταγγελία, τα κανάλια στρατοπέδευσαν κάτω από το σπίτι του θύματος και όχι του θύτη, η μητέρα προφυλακίστηκε και άρχισαν να φτιάχνονται από το συστημικό Τύπο από τη μια η εικόνα της μητέρας-τέρατος και από την άλλη η εικόνα του 12χρονου παιδιού που έμοιαζε για ενήλικο και «τα ΄θελε». Η οικογένεια διαπομπεύτηκε. Αφαιρέθηκε η επιμέλεια των παιδιών από τη μητέρα και αυτά βρέθηκαν, χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν το λόγο, στο «Χαμόγελο του Παιδιού». Αυτή ήταν η κρατική στήριξη. Μετά τα παιδιά χωρίστηκαν και μοιράστηκαν σε συγγενείς στους οποίους δεν δόθηκε καμία οικονομική βοήθεια, ώστε να ανταπεξέλθουν στα έξοδα 6 ανήλικων και 2 ενήλικων παιδιών, από τα οποία κανένα δεν είναι ακόμα οικονομικά ανεξάρτητο. Οι ηλικίες των παιδιών είναι από 7 έως 19 χρονών.

Εμείς ως Επιτροπή Αλληλεγγύης απευθυνθήκαμε επανειλημμένα στην δημοτική αρχή του Δήμου Αθηναίων (την απελθούσα  και την σημερινή) και στο Υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων ζητώντας την ολόπλευρη στήριξη του θύματος και της οικογένειάς της μέσα από δημόσιες δομές στήριξης. Ο δήμος Αθήνας προσφέρει μηνιαίως στην οικογένεια που έχει αναλάβει 4 από τα παιδιά της οικογένειας: 2 πακέτα μακαρόνια, 2 πακέτα ρύζι και 1,5 λίτρο λάδι από το πρόγραμμα COMBO. Το Υπουργείο Παιδείας, μετά από 5 μήνες εξασφάλισε εκπαιδευτικό για κατ’ οίκον διδασκαλία του θύματος ενώ του πρόσφερε μια συνεδρία εβδομαδιαίως με ψυχολόγο σε δημόσια υπηρεσία που βρισκόταν 50 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του και οι οποίες συνεδρίες διεκόπηκαν, όταν ο ψυχολόγος συνταξιοδοτήθηκε και δεν αντικαταστάθηκε.

Εν ολίγοις καμία οικονομική, ψυχολογική και ηθική (έχει σημασία αυτό) στήριξη δεν δόθηκε από το κράτος, όπως έχουμε καταγγείλει σε πολλές ανακοινώσεις. Το θύμα τιμωρήθηκε μετά από τους βιαστές του από το κράτος, με τη φυλάκιση της μητέρας του και τη διάλυση της οικογένειάς του. Η οικογένεια αφέθηκε να …φυτοζωεί. 

Η στάση των Αρχών ήταν προβληματική από την πρώτη στιγμή. Πώς σχολιάζεις τους χειρισμούς της αστυνομίας;

Όλα τα ευρωπαϊκά πρωτόκολλα και η σύγχρονη επιστημονική γνώση λένε ότι τα ανήλικα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης καταθέτουν μια φορά αφού προετοιμαστούν κατάλληλα από εξειδικευμένο ψυχολόγο σε τέτοια θέματα και όχι απλώς παρουσία οποιουδήποτε ψυχολόγου. Το δικό μας το παιδί έδωσε 11 πολύωρες και βασανιστικές καταθέσεις παρουσία αστυνομικού-ψυχολόγου. Όλο αυτό το διάστημα δέχτηκε απειλές από αγνώστους, δολοφονική επίθεση με μαχαίρι μέσα στο σπίτι που διέμενε, αστυνομικό έλεγχο με μορφή τρομοκρατίας (με προτεταμένα όπλα προς το μέρος του). Έχουν γίνει καταγγελίες για όλα αυτά. Της προσφέρθηκε αστυνομική προστασία μόνο μετά από την επίθεση με μαχαίρι και τα επίμονα αιτήματα των δικηγόρων της. Επιπροσθέτως της απαγορευόταν να δει τη μητέρα της, την οποία χρειαζόταν, αναζητούσε με επιμονή και για την οποία κατέθετε από την πρώτη στιγμή ότι δεν ήξερε τίποτα.

Η υπόθεση του Κολωνού έδειξε ότι δεν μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ότι οι υποθέσεις παιδοβιασμών συνδέονται με ολόκληρα κυκλώματα. Πιστεύεις ότι υπάρχει η δυνατότητα και πρόθεση εξάρθρωσής τους;

Εμάς μας ενδιέφερε η στήριξη του θύματος, της οικογένειας και η αθώωση της μάνας αλλά και να ανοίξει η συζήτηση στην ελληνική κοινωνία για το φαινόμενο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Στην Ελλάδα άρχισε να εμφανίζεται από τη δεκαετία του 1990 με την κατάρρευση των πρώην ανατολικών χωρών και συνέχισε να αναπτύσσεται μέχρι σήμερα. Σε παγκόσμιο επίπεδο τα κέρδη από εμπορία παιδιών είναι πολύ υψηλά και αφορούν δισεκατομμύρια. Η φτωχοποιημένη Ελλάδα των μνημονίων φαίνεται ότι αποτελεί το πιο πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων «πετυχημένων επιχειρήσεων». Όπως είδαμε και στην υπόθεση της 12χρονης, στην αρχή έγινε προσπάθεια να συγκαλυφθεί πλήρως το έγκλημα, αφού η αστυνομία «άργησε» 45 μέρες να συλλάβει τους δράστες, μετά ενοχοποιήθηκε η μητέρα που κατήγγειλε το έγκλημα και μετά ξετυλίχθηκε το αφήγημα ότι το έγκλημα αφορούσε το Μίχο και κάποιους φίλους του στη γειτονιά και κανέναν άλλο. Η πλατφόρμα με την οποία κλείνονταν τα ραντεβού δεν διερευνήθηκε ποτέ και λειτουργεί ακόμα, ο οίκος ανοχής και το ξενοδοχείο που οδηγούσε (με απειλή όπλου, να μην ξεχνάμε) ο Μίχος το παιδί στους πελάτες δεν έχουν ερευνηθεί ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΚΟΜΑ!

Το ταξικό και φεμινιστικό κίνημα έμαθε πολλά από την υπόθεση της 12χρονης και με αυτά τα όπλα που δημιουργήσαμε μέσα από τις διαφορετικές μας οπτικές, τις διαφωνίες, τις αδυναμίες μας αλλά και την συγκινητική αλληλεγγύη μεταξύ μας, το πείσμα μας για δικαιοσύνη για όλους μπορούμε να διεκδικήσουμε στο σήμερα, κομμάτι-κομμάτι, τη γειτονιά, την πόλη, τον κόσμο.