Υπόθεση 12χρονης: Νίκη της αλληλεγγύης

Από την πρώτη στιγ­μή η επί­ση­μη πο­λι­τεία έδει­ξε πολύ προ­βλη­μα­τι­κά αντα­να­κλα­στι­κά. Κα­θό­λου τυ­χαίο, αν λά­βου­με υπόψη ότι ο βα­σι­κός κα­τη­γο­ρού­με­νος είχε ισχυ­ρούς δε­σμούς με το λε­γό­με­νο βαθύ κρά­τος. Με πο­λι­τευ­τές της δε­ξιάς, με την εκ­κλη­σία και την αστυ­νο­μία. Το πο­τή­ρι όμως ξε­χεί­λι­σε με την ει­σαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση, που ζη­τού­σε την αθώ­ω­ση των βα­σι­κών κα­τη­γο­ρού­με­νων για τους βια­σμούς και τη μα­στρο­πεία.

Απέ­να­ντι σε αυτή την προ­κλη­τι­κή στάση των επί­ση­μων φο­ρέ­ων, κομ­βι­κή υπήρ­ξε η κι­νη­το­ποί­η­ση του κό­σμου της γει­το­νιάς και του ευ­ρύ­τε­ρου κι­νή­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης, στο 12χρο­νο θύμα και την οι­κο­γέ­νειά του. Η αδιά­κο­πη στή­ρι­ξη των αι­τη­μά­των τους έπαι­ξε κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο στην έκ­βα­ση της υπό­θε­σης. Τε­λι­κά το δι­κα­στή­ριο δεν υιο­θέ­τη­σε την απελ­πι­στι­κά τρα­γι­κή και κα­τα­φα­νώς πα­ρά­λο­γη ει­σαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση και κα­τα­δί­κα­σε τους κα­τη­γο­ρού­με­νους σε πρώτο βαθμό για τα βα­ρύ­τε­ρα αδι­κή­μα­τα των βια­σμών και της μα­στρο­πεί­ας. Η επα­γρύ­πνη­ση των κι­νη­μά­των αλ­λη­λεγ­γύ­ης ήταν διαρ­κής και φά­νη­κε από τη μα­ζι­κή συμ­με­το­χή στη συ­γκέ­ντρω­ση έξω από τα δι­κα­στή­ρια την ημέρα της ανα­κοί­νω­σης της από­φα­σης.

Για όλη αυτή τη δύ­σκο­λη δια­δρο­μή και τις μάχες που έπρε­πε να δώσει η 12χρο­νη, μας μί­λη­σε η Τα­τιά­να Χα­λι­κιά, δα­σκά­λα, μέλος του Συλ­λό­γου Εκπ. ΠΕ Αρι­στο­τέ­λης, που συμ­με­τεί­χε από την πρώτη στιγ­μή στην «Επι­τρο­πή Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στη 12χρο­νη». Η συ­νέ­ντευ­ξη δό­θη­κε στην Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά, πριν την έκ­δο­ση της από­φα­σης, οπότε εστιά­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο στην αλ­λη­λεγ­γύη του κι­νή­μα­τος και στην προ­βλη­μα­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση του θύ­μα­τος από τους επί­ση­μους κρα­τι­κούς φο­ρείς.

-----

Ει­σα­γω­γι­κά, μί­λη­σε μας για την Επι­τρο­πή Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στη 12χρο­νη. Ποιοι πήραν την πρω­το­βου­λία να τη δη­μιουρ­γή­σουν και ποιες είναι οι δρά­σεις της;

Το κί­νη­μα υπο­στή­ρι­ξης στη 12χρο­νη και την οι­κο­γέ­νειά της εμ­φα­νί­στη­κε από την αρχή της δη­μο­σιο­ποί­η­σης της υπό­θε­σης, όταν μά­θα­με ότι ένα παιδί της γει­το­νιάς μας είχε πέσει θύμα κυ­κλώ­μα­τος παι­δο­βια­στών. Η πρώτη συ­γκέ­ντρω­ση κα­λέ­στη­κε τον Οκτώ­βρη του 2022 από τη Λαϊκή Συ­νέ­λευ­ση Κο­λω­νού-Σε­πο­λί­ων-Ακα­δη­μί­ας Πλά­τω­να και τη φε­μι­νι­στι­κή ορ­γά­νω­ση Sabbat με κε­ντρι­κό σύν­θη­μα «Όχι ανοχή στο σύ­στη­μα που γεννά και συ­γκα­λύ­πτει παι­δο­βια­στές. Αλ­λη­λεγ­γύη στην επι­ζώ­σα trafficking». Η συ­γκέ­ντρω­ση εξε­λί­χθη­κε σε πο­ρεία στου δρό­μους της γει­το­νιάς με συμ­με­το­χή πλή­θους κό­σμου και χτυ­πή­θη­κε αναί­τια από δυ­νά­μεις των ΜΑΤ. Στη συ­νέ­χεια ακο­λού­θη­σαν πολ­λές ανοι­χτές συ­νε­λεύ­σεις στο στέκι της Λαϊ­κής Συ­νέ­λευ­σης, στις οποί­ες έπαιρ­ναν μέρος πά­μπολ­λοι με­μο­νω­μέ­νοι αλ­λη­λέγ­γυοι, φε­μι­νι­στι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, φοι­τη­τι­κοί Σύλ­λο­γοι, πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, συλ­λο­γι­κό­τη­τες κοι­νω­νι­κής δρά­σης, δη­μο­τι­κές κι­νή­σεις, εκ­παι­δευ­τι­κά και ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία. Υπήρ­χε ένα τε­ρά­στιο εν­δια­φέ­ρον από όλους μας να κα­τα­νο­ή­σου­με τα σο­κα­ρι­στι­κά γε­γο­νό­τα που απο­κα­λύ­πτο­νταν και συ­νέ­βαι­ναν δίπλα μας αλλά και μια αγω­νία να αντι­δρά­σου­με. Κάπου εκεί μας «βρή­καν» μέλη της οι­κο­γέ­νειας και ακού­σα­με για πρώτη φορά τη σπα­ρα­κτι­κή φωνή της οι­κο­γέ­νειας: «Θα μας δια­λύ­σουν! Έχουν όλα τα μέσα». Και κάπου εκεί ξε­κί­νη­σε η σχέση με την οι­κο­γέ­νεια και η δη­μιουρ­γία μιας αν­θρώ­πι­νης ασπί­δας γύρω της.

Ακο­λού­θη­σαν συ­γκε­ντρώ­σεις, ενη­με­ρώ­σεις στη γει­το­νιά, συ­γκέ­ντρω­ση χρη­μά­των, εκ­δη­λώ­σεις (συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου, εκ­δή­λω­ση με θέμα την κα­κο­ποί­η­ση παι­διών) και το Γε­νά­ρη του 2023 συ­γκρο­τή­θη­κε η Επι­τρο­πή Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στη 12χρο­νη με τη συμ­με­το­χή όλων των πα­ρα­πά­νω συλ­λο­γι­κο­τή­των. Απο­φα­σί­σα­με όχι να απο­σιω­πή­σου­με το θέμα αλλά να το δη­μο­σιο­ποι­ή­σου­με και να το φω­τί­σου­με όσο μπο­ρού­με, με από­λυ­το σε­βα­σμό στις επι­θυ­μί­ες, τις απο­φά­σεις και τη ζωή της  οι­κο­γέ­νειας, πα­ρα­κο­λου­θώ­ντας από την πρώτη στιγ­μή την προ­σπά­θεια ορ­γα­νω­μέ­νης συ­γκά­λυ­ψης ενός εγκλή­μα­τος που το γεν­νού­σαν και το έτρε­φαν η τα­ξι­κή ανι­σό­τη­τα και τα  πα­τριαρ­χι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα. Από τότε μέχρι σή­με­ρα οι συ­νε­λεύ­σεις της Επι­τρο­πής πραγ­μα­το­ποιού­νται σε τα­κτι­κή βάση ενώ οι δρά­σεις επε­κτά­θη­καν σε όλη την Ελ­λά­δα, από την Κρήτη μέχρι την Ξάνθη, με συ­γκι­νη­τι­κή αντα­πό­κρι­ση από τον αλ­λη­λέγ­γυο κόσμο. Όλες οι δρά­σεις (ομι­λί­ες, συ­γκε­ντρώ­σεις, συ­ναυ­λί­ες, συμ­με­το­χή σε πο­λι­τι­κο-κοι­νω­νι­κά φε­στι­βάλ και ει­κα­στι­κά δρώ­με­να, προ­βο­λές ται­νιών, αφί­σες, ανα­κοι­νώ­σεις) υπάρ­χουν στο λο­γα­ρια­σμό: Επι­τρο­πή Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στη 12χρο­νη.

Από την κα­ταγ­γε­λία κι έπει­τα έχει υπάρ­ξει μέ­ρι­μνα από το κρά­τος για τη 12χρο­νη; Έχουν υπάρ­ξει κρα­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες στή­ρι­ξης;

Η κα­κο­ποί­η­ση του παι­διού όχι μόνο δεν τε­λεί­ω­σε με την κα­ταγ­γε­λία του εγκλή­μα­τος από τη μη­τέ­ρα του αλλά συ­νε­χί­στη­κε και επε­κτά­θη­κε σε όλη του την οι­κο­γέ­νεια. Μετά την κα­ταγ­γε­λία, τα κα­νά­λια στρα­το­πέ­δευ­σαν κάτω από το σπίτι του θύ­μα­τος και όχι του θύτη, η μη­τέ­ρα προ­φυ­λα­κί­στη­κε και άρ­χι­σαν να φτιά­χνο­νται από το συ­στη­μι­κό Τύπο από τη μια η ει­κό­να της μη­τέ­ρας-τέ­ρα­τος και από την άλλη η ει­κό­να του 12χρο­νου παι­διού που έμοια­ζε για ενή­λι­κο και «τα ΄θελε». Η οι­κο­γέ­νεια δια­πο­μπεύ­τη­κε. Αφαι­ρέ­θη­κε η επι­μέ­λεια των παι­διών από τη μη­τέ­ρα και αυτά βρέ­θη­καν, χωρίς να μπο­ρούν να κα­τα­νο­ή­σουν το λόγο, στο «Χα­μό­γε­λο του Παι­διού». Αυτή ήταν η κρα­τι­κή στή­ρι­ξη. Μετά τα παι­διά χω­ρί­στη­καν και μοι­ρά­στη­καν σε συγ­γε­νείς στους οποί­ους δεν δό­θη­κε καμία οι­κο­νο­μι­κή βο­ή­θεια, ώστε να αντα­πε­ξέλ­θουν στα έξοδα 6 ανή­λι­κων και 2 ενή­λι­κων παι­διών, από τα οποία κα­νέ­να δεν είναι ακόμα οι­κο­νο­μι­κά ανε­ξάρ­τη­το. Οι ηλι­κί­ες των παι­διών είναι από 7 έως 19 χρο­νών.

Εμείς ως Επι­τρο­πή Αλ­λη­λεγ­γύ­ης απευ­θυν­θή­κα­με επα­νει­λημ­μέ­να στην δη­μο­τι­κή αρχή του Δήμου Αθη­ναί­ων (την απελ­θού­σα  και την ση­με­ρι­νή) και στο Υπουρ­γείο Κοι­νω­νι­κών Υπο­θέ­σε­ων ζη­τώ­ντας την ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη του θύ­μα­τος και της οι­κο­γέ­νειάς της μέσα από δη­μό­σιες δομές στή­ρι­ξης. Ο δήμος Αθή­νας προ­σφέ­ρει μη­νιαί­ως στην οι­κο­γέ­νεια που έχει ανα­λά­βει 4 από τα παι­διά της οι­κο­γέ­νειας: 2 πα­κέ­τα μα­κα­ρό­νια, 2 πα­κέ­τα ρύζι και 1,5 λίτρο λάδι από το πρό­γραμ­μα COMBO. Το Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας, μετά από 5 μήνες εξα­σφά­λι­σε εκ­παι­δευ­τι­κό για κατ’ οίκον δι­δα­σκα­λία του θύ­μα­τος ενώ του πρό­σφε­ρε μια συ­νε­δρία εβδο­μα­διαί­ως με ψυ­χο­λό­γο σε δη­μό­σια υπη­ρε­σία που βρι­σκό­ταν 50 χι­λιό­με­τρα μα­κριά από το σπίτι του και οι οποί­ες συ­νε­δρί­ες διε­κό­πη­καν, όταν ο ψυ­χο­λό­γος συ­ντα­ξιο­δο­τή­θη­κε και δεν αντι­κα­τα­στά­θη­κε.

Εν ολί­γοις καμία οι­κο­νο­μι­κή, ψυ­χο­λο­γι­κή και ηθική (έχει ση­μα­σία αυτό) στή­ρι­ξη δεν δό­θη­κε από το κρά­τος, όπως έχου­με κα­ταγ­γεί­λει σε πολ­λές ανα­κοι­νώ­σεις. Το θύμα τι­μω­ρή­θη­κε μετά από τους βια­στές του από το κρά­τος, με τη φυ­λά­κι­ση της μη­τέ­ρας του και τη διά­λυ­ση της οι­κο­γέ­νειάς του. Η οι­κο­γέ­νεια αφέ­θη­κε να …φυ­το­ζω­εί. 

Η στάση των Αρχών ήταν προ­βλη­μα­τι­κή από την πρώτη στιγ­μή. Πώς σχο­λιά­ζεις τους χει­ρι­σμούς της αστυ­νο­μί­ας;

Όλα τα ευ­ρω­παϊ­κά πρω­τό­κολ­λα και η σύγ­χρο­νη επι­στη­μο­νι­κή γνώση λένε ότι τα ανή­λι­κα θύ­μα­τα σε­ξουα­λι­κής κα­κο­ποί­η­σης κα­τα­θέ­τουν μια φορά αφού προ­ε­τοι­μα­στούν κα­τάλ­λη­λα από εξει­δι­κευ­μέ­νο ψυ­χο­λό­γο σε τέ­τοια θέ­μα­τα και όχι απλώς πα­ρου­σία οποιου­δή­πο­τε ψυ­χο­λό­γου. Το δικό μας το παιδί έδωσε 11 πο­λύ­ω­ρες και βα­σα­νι­στι­κές κα­τα­θέ­σεις πα­ρου­σία αστυ­νο­μι­κού-ψυ­χο­λό­γου. Όλο αυτό το διά­στη­μα δέ­χτη­κε απει­λές από αγνώ­στους, δο­λο­φο­νι­κή επί­θε­ση με μα­χαί­ρι μέσα στο σπίτι που διέ­με­νε, αστυ­νο­μι­κό έλεγ­χο με μορφή τρο­μο­κρα­τί­ας (με προ­τε­τα­μέ­να όπλα προς το μέρος του). Έχουν γίνει κα­ταγ­γε­λί­ες για όλα αυτά. Της προ­σφέρ­θη­κε αστυ­νο­μι­κή προ­στα­σία μόνο μετά από την επί­θε­ση με μα­χαί­ρι και τα επί­μο­να αι­τή­μα­τα των δι­κη­γό­ρων της. Επι­προ­σθέ­τως της απα­γο­ρευό­ταν να δει τη μη­τέ­ρα της, την οποία χρεια­ζό­ταν, ανα­ζη­τού­σε με επι­μο­νή και για την οποία κα­τέ­θε­τε από την πρώτη στιγ­μή ότι δεν ήξερε τί­πο­τα.

Η υπό­θε­ση του Κο­λω­νού έδει­ξε ότι δεν μι­λά­με για με­μο­νω­μέ­να πε­ρι­στα­τι­κά, αλλά ότι οι υπο­θέ­σεις παι­δο­βια­σμών συν­δέ­ο­νται με ολό­κλη­ρα κυ­κλώ­μα­τα. Πι­στεύ­εις ότι υπάρ­χει η δυ­να­τό­τη­τα και πρό­θε­ση εξάρ­θρω­σής τους;

Εμάς μας εν­διέ­φε­ρε η στή­ρι­ξη του θύ­μα­τος, της οι­κο­γέ­νειας και η αθώ­ω­ση της μάνας αλλά και να ανοί­ξει η συ­ζή­τη­ση στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία για το φαι­νό­με­νο της σε­ξουα­λι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης ανη­λί­κων. Στην Ελ­λά­δα άρ­χι­σε να εμ­φα­νί­ζε­ται από τη δε­κα­ε­τία του 1990 με την κα­τάρ­ρευ­ση των πρώην ανα­το­λι­κών χωρών και συ­νέ­χι­σε να ανα­πτύσ­σε­ται μέχρι σή­με­ρα. Σε πα­γκό­σμιο επί­πε­δο τα κέρδη από εμπο­ρία παι­διών είναι πολύ υψηλά και αφο­ρούν δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια. Η φτω­χο­ποι­η­μέ­νη Ελ­λά­δα των μνη­μο­νί­ων φαί­νε­ται ότι απο­τε­λεί το πιο πρό­σφο­ρο έδα­φος για την ανά­πτυ­ξη τέ­τοιων «πε­τυ­χη­μέ­νων επι­χει­ρή­σε­ων». Όπως εί­δα­με και στην υπό­θε­ση της 12χρο­νης, στην αρχή έγινε προ­σπά­θεια να συ­γκα­λυ­φθεί πλή­ρως το έγκλη­μα, αφού η αστυ­νο­μία «άρ­γη­σε» 45 μέρες να συλ­λά­βει τους δρά­στες, μετά ενο­χο­ποι­ή­θη­κε η μη­τέ­ρα που κα­τήγ­γει­λε το έγκλη­μα και μετά ξε­τυ­λί­χθη­κε το αφή­γη­μα ότι το έγκλη­μα αφο­ρού­σε το Μίχο και κά­ποιους φί­λους του στη γει­το­νιά και κα­νέ­ναν άλλο. Η πλατ­φόρ­μα με την οποία κλεί­νο­νταν τα ρα­ντε­βού δεν διε­ρευ­νή­θη­κε ποτέ και λει­τουρ­γεί ακόμα, ο οίκος ανο­χής και το ξε­νο­δο­χείο που οδη­γού­σε (με απει­λή όπλου, να μην ξε­χνά­με) ο Μίχος το παιδί στους πε­λά­τες δεν έχουν ερευ­νη­θεί ΚΑΙ ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΟΥΝ ΑΚΟΜΑ!

Το τα­ξι­κό και φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα έμαθε πολλά από την υπό­θε­ση της 12χρο­νης και με αυτά τα όπλα που δη­μιουρ­γή­σα­με μέσα από τις δια­φο­ρε­τι­κές μας οπτι­κές, τις δια­φω­νί­ες, τις αδυ­να­μί­ες μας αλλά και την συ­γκι­νη­τι­κή αλ­λη­λεγ­γύη με­τα­ξύ μας, το πεί­σμα μας για δι­καιο­σύ­νη για όλους μπο­ρού­με να διεκ­δι­κή­σου­με στο σή­με­ρα, κομ­μά­τι-κομ­μά­τι, τη γει­το­νιά, την πόλη, τον κόσμο.