Το κοινό κάλεσμα για το Σύνταγμα:
Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας. Θηλυκότητες και λοάτκι+ υποκείμενα καθημερινά βιώνουμε την βία, το τραύμα και την καταπίεση. Οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, οι άνισες συνθήκες εργασίας, η ενδοοικογενειακή και έμφυλη σωματική- ψυχολογική βία συνθέτουν ένα μωσαϊκό της πραγματικότητάς μας. Το 2024 είναι μια χρονιά όπου δεν έλειψαν οι γυναικοκτονίες. Η πεποίθηση ότι οι κυρίαρχες αρρενωπότητες μπορούν να ορίζουν και να καθορίζουν τις ζωές των θηλυκοτήτων στέρησε τη ζωή δεκάδεων αδελφών μας. Η πολιτεία για ακόμη μια φορά βρίσκεται αμέτοχη σκληραίνοντας όλο και πιο πολύ τους όρους διαβίωσής μας. Ιδιωτικοποιεί την υγεία και την παιδεία, ενώ λαμβάνει ημίμετρα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, δίνοντας το ελεύθερο στους κυρίαρχους να καταπιέζουν ακόμα περισσότερο τις θηλυκοτητες και τα λοάτκια+, ειδικά των κατώτεων κοινωνικών στρωμάτων.
Για μία ακόμη χρονιά γινόμαστε μάρτυρες της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού με τα θύματα του ιμπεριαλιστικού μένους του Ισραήλ να είναι στην πλειονότητά τους γυναίκες και παιδιά. Δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχες και αμέτοχα στον πόλεμο που εκτιλύσσεται στην Μέση Ανατολή, την Παλαιστίνη και τον Λίβανο.
Η φεμινιστική απελευθέρωση χρειάζεται να είναι συλλογική και διεθνική.
Καμία μόνη απέναντι σε όσους ορίζουν τις ζωές μας.
Κανένα μόνο απέναντι στον πόλεμο.
Καμία μόνη - Κανένα μόνο απέναντι στην πατριαρχία.
Αγώνας ταξικός, φεμινιστικός, αντιπολεμικός απέναντι στην έμφυλη βία και τον ιμπεριαλισμό!
Όλες, όλα και όλοι στις 25 Νοεμβρίου, στην πλατεία Συντάγματος, στις 18:30!
Το κάλεσμα της Συνέλευσης 8 Μάρτη:
25 ΝΟΕΜΒΡΗ 2024: ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΒΙΑ
Άλλη μια 25η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, φτάνει και μας βρίσκει στην πιο δυσμενή συγκυρία, με μια γενοκτονία να εξελίσσεται στην Παλαιστίνη με τις πλάτες της Δύσης και του ελληνικού κράτους, αλλά και με έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό γυναικοκτονιών -τα τελευταία εικοσιτετράωρα προστέθηκαν δύο ακόμη.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα είμαστε λιγότερες. Μετράμε όλο και περισσότερα θύματα έμφυλης βίας. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ξεχειλίζει η υποκρισία ενός κράτους που ενώ προσπαθεί να πείσει με θεατρινισμούς ότι θυμάται και στηρίζει τα θύματα, δε λαμβάνει κανένα μέτρο πρόληψης και στήριξης για αυτά. Ενός κράτους που αφήνει τις -ελάχιστες- δομές στήριξης κακοποιημένων γυναικών να υπολειτουργούν χωρίς χρηματοδότηση, προσωπικό και εκπαίδευση των επαγγελματιών πρώτης γραμμής, την ίδια στιγμή που βρίσκει με έναν μαγικό τρόπο χρήματα για να στείλει φρεγάτες και όπλα στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.
Ενός κράτους που αφήνει απλήρωτες τις γυναίκες που δουλεύουν ως συμβασιούχες (ΙΔΟΧ) στη Γραμμή 15900, στο Παρατηρητήριο Ισότητας και στο γραφείο Υποστήριξης Ισότητας, υποχρεώνοντάς τις να κινητοποιούνται για να πληρωθούν με καθυστέρηση τα δεδουλευμένα μηνών.
Και ενώ κάθε μέρα φοβόμαστε ότι θα ακούσουμε το όνομα ενός ακόμα θύματος, η κυβέρνηση ΝΔ αρνείται κατηγορηματικά να συμπεριλάβει στον ποινικό κώδικα τον όρο "γυναικοκτονία". Το φεμινιστικό κίνημα μέσα από τους αγώνες του έχει καταφέρει να το κατοχυρώσει στην κοινωνία και στο δημόσιο λόγο, ακόμα και για θεσμικά όργανα, ωστόσο εξακολουθεί να μην αναγνωρίζεται νομικά σαν όρος. Και αναρωτιόμαστε, στις πόσες γυναικοκτονίες γίνεται επιτακτική ανάγκη η κατοχύρωσή του;
Όμως η συζήτηση και οι αγώνες μας δεν περιορίζονται στη νομική κατοχύρωση, αλλά, όπως συλλογικά μοιραστήκαμε στο Φεμινιστικό Φεστιβάλ μας, πηγαίνουν πέρα από αυτήν. Παλεύουμε για τη φεμινιστική υπεράσπιση της ζωής μέσα σε μια κοινωνία με διάχυτη σεξιστική κουλτούρα και απέναντι στις πολιτικές του θεσμικού σεξισμού: την ανυπαρξία κοινωνικού σχεδιασμού, την έλλειψη μέτρων στήριξης για τα θύματα έμφυλης βίας, κάθε πόλεμο που γίνεται στις πλάτες μας για τα κέρδη και τα συμφέροντα των κυβερνήσεων.
Επιλέγουμε να αγωνιστούμε και να υπερασπιστούμε τη ζωή μας χωρίς βία και πόλεμο.
Επιλέγουμε να αφιερώσουμε την 25η Νοέμβρη, ημέρα ορόσημο για το φεμινιστικό κίνημα, στον αγώνα ενάντια στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού αλλά και στην εξόντωση όσων αντιστέκονται σε αυτή την κτηνωδία.
Με κεντρικό σύνθημα "Πες τη με τ’ όνομά της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ/ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ, Φεμινιστικοί αγώνες για ζωή χωρίς πόλεμο και βία" στεκόμαστε στο πλευρό των Παλαιστινίων αγωνιστριών που μάχονται για την ζωή και την ελευθερία τους, αλλά και στις επιζώσες έμφυλης κακοποίησης.
Δηλώνουμε με κάθε τρόπο ότι δεν είμαστε διατεθειμένες να συνηθίσουμε τη βία, ούτε στην Παλαιστίνη, ούτε στην Ελλάδα. Βγαίνουμε στο δρόμο για να υπερασπιστούμε τη ζωή απέναντι στις γενοκτονικές και γυναικοκτονικές πολιτικές που της επιτίθενται.
Την χρόνια που µας πέρασε δεν έλειψαν και οι αγώνες. Βρεθήκαµε άλλοτε εκατοντάδες, άλλοτε χιλιάδες άνθρωποι στο δρόμο, σε µικρότερα και μεγαλύτερα γεγονότα, εκφράζοντας την οδύνη, το θυµό και την αντίστασή µας. Η 8η Μάρτη φέτος εκτός από µέρα φεµινιστικής απεργίας, αποτέλεσε µια συγκλονιστική µέρα πανεργατικής απεργίας. Έτσι και τώρα, το Νοέμβρη 2024, θα ξαναβρεθούμε στο δρόμο σε ένα διπλό κινηματικό ραντεβού: στις 20/11 στη γενική πανεργατική απεργία και στις 25/11 στην πορεία για την εξάλειψη της έμφυλης βίας.
Συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση στις 20 Νοέμβρη γιατί μόνο μέσα από τους αγώνες μας εργατικό και φεμινιστικό κίνημα μπορούμε να πάρουμε από τα κέρδη τους για να ζήσουμε, να επιβάλλουμε κατακτήσεις.
Γιατί η ακρίβεια, η δραματική μείωση των εργατικών εισοδημάτων και η εντεινόμενη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα (6ήμερη εργασία, ιδιωτικοποίηση απεξάρτησης, ψυχικής υγείας, σχεδιαζόμενη αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης) συντηρούν και οξύνουν τις διακρίσεις που βιώνουμε σε κάθε επίπεδο της ζωής. Από τις γυναικοκτονίες, µέχρι τα εργατικά ατυχήµατα, δεν υπάρχει κάτι που να µην µας θυµίζει ότι οι ζωές των γυναικών, των φτωχών, των ΛΟΑΤΚΙ+, των προσφυγισσών, µετράνε λιγότερο. Ταυτόχρονα η χώρα μας αναδεικνύεται σε στρατηγικό υποστηρικτή και συνεργάτη του κράτους του Ισραήλ, συμβάλλοντας ενεργά και υλικά στη συντελούμενη γενοκτονία των παλαιστίνιων.
Τόσο στις 25 Νοέμβρη, όσο και στη Γενική Απεργία στις 20 Νοέμβρη, καλούμε όλες, όλα και όλους στο δρόμο να διαδηλώσουμε και να διεκδικήσουμε:
Καμία συμμετοχή στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού - Απομόνωση του Ισραήλ!
Λεφτά για τις ανάγκες μας, όχι για εξοπλισμούς!
Οικονομική ενίσχυση, κοινωνική στέγαση και διασφάλιση εργασίας για τις επιζώσες.
Δημόσιες δομές υποδοχής, ψυχoκοινωνικής στήριξης και νομικής εκπροσώπησης των επιζωσών – καμία εμπιστοσύνη στην αστυνομία.
Νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία»!
Τέλος στην επισφάλεια και την απλήρωτη εργασία για τις εργαζόμενες στις δομές – να προσληφθούν ΤΩΡΑ ως μόνιμο προσωπικό με αξιοπρεπείς όρους εργασίας και αμοιβής.
Ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς στο ύψος των αναγκών μας.
Τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις - επανακρατικοποίηση τώρα των επιχειρήσεων που αφορούν τις κοινωνικές ανάγκες και τα δημόσια αγαθά (ενέργεια, μεταφορές, κλπ).
Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης.
Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μείωση του χρόνου εργασίας για επαρκή και ποιοτικό ελεύθερο χρόνο.
Μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Τέλος στην καταστολή, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και συλλογικής δράσης και ζωής.
Με ορίζοντα τη γενική απεργία της 20ης Νοεμβρίου και τις φεμινιστικές κινητοποιήσεις της 25ης Νοεμβρίου θα απαιτήσουμε τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους.
Πες τη με τ’ όνομά της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ/ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ!
Φεμινιστικοί Αγώνες για ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΒΙΑ.