Η πορεία της ΛΑΕ Θεσσαλονίκης προς την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη – Συζητήσεις και δράσεις

Τη συ­νέ­λευ­ση άνοι­ξαν τα μέλη της γραμ­μα­τεί­ας Γιάν­νης Αρέ­στης, που έθεσε το κε­ντρι­κό πλαί­σιο και η Δέ­σποι­να Χα­ρα­λα­μπί­δου που ει­σή­γα­γε στοι­χεία προ­γραμ­μα­τι­σμού δρά­σης για το επό­με­νο διά­στη­μα. Ακο­λού­θη­σαν πολ­λές το­πο­θε­τή­σεις από τα μέλη της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας σε σχέση με την απο­τί­μη­ση των εκλο­γών, τη μνη­μο­νια­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με το επό­με­νο διά­στη­μα, τον προ­γραμ­μα­τι­σμό των δρά­σε­ων, βά­ζο­ντας στον άμεσο σχε­δια­σμό τη συμ­με­το­χή στην ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρη γε­νι­κή απερ­γία στις 12/11, αλλά και μια σειρά από κοι­νω­νι­κές διερ­γα­σί­ες και κι­νη­το­ποι­ή­σεις εν όψει της συ­γκρό­τη­σης της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας στα τέλη Νο­έμ­βρη, για τη δη­μιουρ­γία μιας ρι­ζο­σπα­στι­κής εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης προς όφε­λος των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των.

Νω­ρί­τε­ρα το πρωί, αντι­προ­σω­πεία της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας Θεσ­σα­λο­νί­κης με επι­κε­φα­λείς τις υπο­ψή­φιες βου­λευ­τί­νες Δέ­σποι­να Χα­ρα­λα­μπί­δου, Λίτσα Αμ­μα­να­τί­δου – Πα­σχα­λί­δου, Ιω­άν­να Γαϊ­τά­νη και στε­λέ­χη της ΛΑΕ συ­να­ντή­θη­κε με αντι­προ­σω­πεία της διοί­κη­σης του Σω­μα­τεί­ου Ερ­γα­ζο­μέ­νων της ΕΥΑΘ απο­τε­λού­με­νη από τα μέλη της διοί­κη­σης Ζώη Πο­λυ­ζω­ί­δη, Δέ­σποι­να Λε­μο­νί­δου, Μα­νώ­λη Μαν­τζου­ρί­δη, Θα­νά­ση Σταμ­κό­που­λο, Χα­ρά­λα­μπο Μω­υ­σιά­δη και Δέ­σποι­να Βερ­γί­νη. Η συ­νά­ντη­ση πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στα πλαί­σια της πρω­το­βου­λί­ας της ΛΑΕ ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, που ξε­κί­νη­σε με συ­να­ντή­σεις με τα σω­μα­τεία των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο λι­μά­νι και στο αε­ρο­δρό­μιο «Μα­κε­δο­νία» και την υπο­στή­ρι­ξη των δρά­σε­ων κατά της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης του ΟΛΘ και θα συ­νε­χι­στεί με συ­να­ντή­σεις με τα σω­μα­τεία των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον ΟΣΕ, στη ΔΕΗ, στην Εγνα­τία Οδό και άλλες επι­χει­ρή­σεις του δη­μο­σί­ου και σειρά πα­ρεμ­βά­σε­ων.

Στη συ­ζή­τη­ση που ανα­πτύ­χθη­κε με­τα­ξύ των στε­λε­χών της ΛΑΕ και των ερ­γα­ζο­μέ­νων κυ­ριάρ­χη­σε η κοινή αντί­θε­ση σε κάθε ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και ανα­δεί­χθη­κε η ανά­γκη μίας άλλης πο­λι­τι­κής πέρα από τα όρια της εξυ­πη­ρέ­τη­σης του δη­μο­σί­ου χρέ­ους και του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου ξε­που­λή­μα­τος της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στά­θη­καν ιδιαί­τε­ρα στο ρόλο που έπαι­ξε το σω­μα­τείο στο με­γα­λειώ­δες δη­μο­ψή­φι­σμα του Sosτε το Νερό. Κοινό τόπο στη συ­ζή­τη­ση απο­τέ­λε­σε η δια­πί­στω­ση ότι είναι απα­ρά­δε­κτο και αντι­δη­μο­κρα­τι­κό να ξα­να­νοί­γει η συ­ζή­τη­ση για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού από την κυ­βέρ­νη­ση και την τρόι­κα τη στιγ­μή που το νερό απο­τε­λεί κοι­νω­νι­κό αγαθό και η επι­λο­γή αυτή προ­σκρού­ει ευ­θέ­ως στην κι­νη­μα­τι­κά και κα­θο­λι­κά εκ­πε­φρα­σμέ­νη άποψη της το­πι­κής κοι­νω­νί­ας όπως εκ­φρά­στη­κε στο δη­μο­ψή­φι­σμα. Η συ­ζή­τη­ση κα­τέ­λη­ξε στην ανά­γκη συ­ντο­νι­σμού και κοι­νού αγώνα ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, μία πρω­το­βου­λία που πρέ­πει να ση­κώ­σουν τα σω­μα­τεία ανοί­γο­ντάς τη στην υπό­λοι­πη κοι­νω­νία.