Αν υπήρχαν...

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, το Κιβωτός θα αφορούσε καταρχάς την επίταξη και την αποστολή όλων των εμπορικών και επιβατηγών πλοίων στα λιμάνια της Τουρκίας και της Συρίας, προκειμένου με ασφάλεια, με αξιοπρέπεια, με διατήρηση της ακεραιότητας τους, οι πρόσφυγες να περαιωθούν στην Ελλάδα. Όπου χρειαζόταν, θα γινόταν αποστολή και πολεμικών πλοίων συνοδείας, για ευνόητους λόγους. Αντί ο Καμμένος να παίζει πόλεμο στο πολυτελές γραφείο του, τάζοντας αεροπορικές βάσεις στο ΝΑΤΟ, πχ στην Κάρπαθο, ας έβαζε το χεράκι του – το αριστερό γιατί το δεξί θα το είχε σπάσει, ίσως και από τα νεύρα του… - θα ήταν καιρός να τάξει μια καλύτερη ζωή σε αυτούς τους ανθρώπους.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα άρχιζε ταυτόχρονα ένα μεγάλο, γενναίο σχέδιο οικιστικής αποκατάστασης των προσφύγων, σε περιοχές όλης της Ελλάδας, επιτάσσοντας συνεργεία των γνωστών εργολάβων που ήπιαν με το μπουρί της σόμπας τα δημόσια έσοδα τα χρόνια της ευημερίας και επανιδρύοντας ή ενισχύοντας με προσωπικό φορείς και συνεργεία μηχανικών του δημοσίου, όπως ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων ή ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας. Κάθε κλειστό ξενοδοχείο, κάθε ξενώνας, κάθε κτίριο του δημοσίου που δεν χρησιμοποιείται σταθερά ή έχει περιέλθει σε αχρησία θα εντάσσονταν σε πρόγραμμα αναμόρφωσης ανακατασκευής και περίθαλψης για τη στέγαση αυτών των ανθρώπων σε όλους τους διαθέσιμους και ελεύθερους χώρους. Στο Ελληνικό πχ – χωρίς να εγκαταλειφθεί η ιδέα ενός μητροπολιτικού πάρκου, στο γήπεδο Τάε Κβον Ντο, στο αμαρτωλό κτίριο “Βατοπαίδι’’ στο Ολυμπιακό Χωριό, στα μισοτελειωμένα ή εγκαταλειμμένα κτίρια ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, τα οποία δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν, στα ερειπωμένα ή μισοδιαλυμένα συγκροτήματα Εργατικών Κατοικιών πάλι σε όλη τη χώρα, παντού. Παντού. Με την ευκαιρία και μιας και ανέφερα το Ολυμπιακό Χωριό θα έμπαιναν στον κόπο ορισμένοι να δουν και την κατάσταση γκέτο που έχει περιέλθει αυτός ο οικισμός. Και φυσικά θα προχωρούσαν στην ανάλογη αποκατάσταση.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα υποδείκνυαν και στην Εκκλησία της Ελλάδας τους τρόπους αρωγής, ξεκινώντας φυσικά από τους κατάλληλους χώρους στέγασης και φροντίδας. Δεν θα περιοριζόταν σε μια συζήτηση με τσάι και συμπάθεια με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Λιάπη. Ο πρωθυπουργός θα υποδείκνυε – το επαναλαμβάνω – τι θέλει, που μπορεί να γίνει, πως θα γίνει και με ποια μέσα. Οικόπεδα, ξενώνες, παραρτήματα ναών και ενοριών, όλα διαθέσιμα, και φυσικά τα… παγκάρια ανοιχτά για το ανθρωπιστικό έργο. Αν η Εκκλησία δυστροπούσε πράγμα σύνηθες, καλό θα ήταν να υπενθυμίζονταν τα λόγια του Ιωσήφ της Αριμαθαίας, όπως τα συνέλαβε ο Επιφάνιος Κύπρου και διαβάζονται στους ναούς, Μεγάλη Παρασκευή : Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω (…), δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον (…) δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδεν ξενίζειν τους πτωχούς τε και ξένους.  

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα διεκδικούσαν από την ΕΕ τα κονδύλια ύψους 3 δις που τώρα διοχετεύονται στο νεοοθωματικό στρατοκρατικό καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν. Στην Τουρκία τα κονδύλια θα γίνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, τύπου Αμυγδαλέζας και Παρανεστίου, Στην Ελλάδα θα γίνονταν σπίτια, δουλειές, γιατροί, δάσκαλοι, μεταφραστές για τους πρόσφυγες. Θα έπεφταν στην περιβόητη πραγματική οικονομία για να δείξουμε πραγματική ανθρωπιά. Θα τόνωναν το αίσθημα αλληλεγγύης και συναδέλφωσης στους τοπικούς πληθυσμούς, θα είχαν υπαρκτό, άμεσο αποτέλεσμα και για την ανάσχεση της ελεύθερης πτώσης της οικονομίας και της κοινωνίας της κρίσης. Στο ίδιο πλαίσιο, η Ελλάδα θα ανακοίνωνε την αναστολή των υποχρεώσεων αποπληρωμής του χρέους. Πρώτα οι άνθρωποι μετά οι αριθμοί. Κάθε διαθέσιμο ευρώ θα πήγαινε για αυτήν την αποστολή. Αποστολή που θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα στο σύνολο της κοινωνίας, στην καταπολέμηση της ανεργίας και την - άλλη περιβόητη - επανεκκίνηση της οικονομίας. Στους αγρούς, στις βιοτεχνίες, στις βιομηχανίες, στα γραφεία, τα καταστήματα. 

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα έκλειναν στο ίδιο πλαίσιο την Αμυγδαλέζα, το Παρανέστι και την Κόρινθο και θα γκρέμιζαν τον φράκτη στον Έβρο, που υπήρξε το πρότυπο φράκτη για όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που ανύψωσαν αυτήν την ξεφτίλα : Ουγγαρία, FYROM και πάει λέγοντας. Ελάχιστη συμβολική και ουσιαστική κίνηση, η οποία θα τεκμηρίωνε έμπρακτα την αλλαγή πλεύσης της χώρας.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα ξεκαθάριζαν στους ευρωπαίους «εταίρους» ότι και τα κονδύλια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών θα προωθούνταν στην ανθρωπιστική αποστολή Κιβωτός. Αντί να συντηρούν τη μνήμη των τραπεζών – ζόμπι και το κάλπικο κύρος τραπεζιτών τύπου Στουρνάρα και Σάλα, θα συντηρούσαν τη μνήμη των χιλιάδων νεκρών στο υγρό νεκροταφείο της Μεσογείου, των δεκάδων μικρών Αϋλάν και θα αποτελούσαν την ελάχιστη συγγνώμη που δεν κάναμε τίποτα για να τους σώσουμε νωρίτερα. Επίσης, θα έσπευδαν να καταγγείλουν την επιχειρούμενη πανευρωπαϊκή αύξηση κονδυλίων σε εξοπλισμούς, οβίδες, τανκς, φρεγάτες και στρατιώτες. Οι πρόσφυγες θέλουν ειρήνη και ελευθερίες, όχι πόλεμο και χειροπέδες. Και κυρίως, θέλουν να αντιλαμβάνονται ότι είναι άνθρωποι και αυτοί και αντιμετωπίζονται ως ίσοι με τους άλλους ανθρώπους. Ότι δεν θα γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης, εξανδραποδισμού και διακρίσεων. Και αυτό θα έσπευδε να το εξασφαλίσει η Ελλάδα, αποκηρύσσοντας και το πρόσφατο παρελθόν της, όταν υποδέχτηκε – όχι απαραίτητα φιλόξενα -  μετανάστες από την Ευρώπη, την Αφρική ή την Ασία.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, για οτιδήποτε δεν θα ρύθμιζε η υπάρχουσα νομοθεσία στο πλαίσιο του Κιβωτός, θα έφερναν ένα πολυσέλιδο σχέδιο νόμου με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή για ψήφιση. Το πλέον βασικό και μοναδικό απαραίτητο κατεπείγον σχέδιο νόμου που θα είχε ανάγκη ο τόπος. 

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα ξεκινούσαν διεθνή εκστρατεία συνειδητοποίησης της κοινής γνώμης για το ανθρωπιστικό τιτάνιο έργο που θα αναλάμβανε η Ελλάδα. Η χώρα που ταπεινωμένη στη γωνία και καθημαγμένη οικονομικά και κοινωνικά θα έπαυε να είναι παίγνιο και παράγοντας υποβοήθησης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και του άγριου καπιταλισμού της κρίσης και θα γινόταν φάρος ανθρωπιάς και ελπίδας. Θα κινητοποιούνταν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι, με πρωτεργάτες τα γραφεία προβολής του ΕΟΤ στο εξωτερικό – αντί για live your myth in Greece, live your solidarity in Greece, θα έκανε και κάτι χρήσιμο η Έλενα Κουντουρά… Πρόσωπο της εκστρατείας θα αναδεικνυόταν το νέο μεγάλο αστέρι του ΝΒΑ, ο μπασκετμπολίστας που αναγνωρίζουν πια από το Σινικό Τείχος και την Παταγονία έως την Αλάσκα και τη Φινλανδία, ο Γιάννης Ατετονκούμπο. Το παιδί μεταναστών που έζησε και ανδρώθηκε στην Ελλάδα και τώρα λαμπρύνει τον κόσμο της καλαθοσφαίρισης. «Αυτά κάνει η πατρίδα μου, η Ελλάδα για εμάς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες…», θα μπορούσε να λέει σε ένα πολύγλωσσο διαφημιστικό σποτ.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα προκαλούσαν συζητήσεις και θα απαιτούσαν αποφάσεις σε όλα τα διεθνή for a, που εμπλέκονται με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή : ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αποφάσεις τερματισμού του πολέμου, αποφάσεις υλικής άμεσης ενίσχυσης, της Ελλάδας και των διαλυμένων κρατών της Μέσης Ανατολής. Αποφάσεις που θα ήραν την μαύρη κηλίδα των ευρωπαϊκών κρατών και των ΗΠΑ που κλείνουν τα σύνορα τους στους πρόσφυγες ή πρώτα μετρούν κεφάλια και έπειτα δίνουν βίζες και διαβατήρια. Η Ελλάδα δεν θα μετρούσε κεφάλια. Όλοι όσοι έχουν ανάγκη θα προστατεύονταν στην επικράτεια της.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα υπενθύμιζαν σε όλους τους τόνους το μεγάλο άγος του 20ου αιώνα των δυτικοευρωπαϊκών κρατών κυρίως και των ΗΠΑ, όταν στον Μεσοπόλεμο έβαζαν προσκόμματα και εμπόδια στην προσφυγιά των Εβραίων του Τρίτου Ράιχ, με τα γνωστά φρικαλέα αποτελέσματα. Ώρα θα ήταν να ξεπλυθεί αυτή η ντροπή με ένα σχέδιο ανακούφισης της σύγχρονης προσφυγιάς που θα αποτελούσε και την καλύτερη απάντηση στη μισαλλοδοξία, τον νεοφασισμό και τον ρατσισμό.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα και έπειτα από όλα αυτά παραπάνω – και άλλα, ενδεχομένως που τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ – ως ελάχιστή ανταμοιβή των προσπαθειών τους θα αναγνώριζαν τη στιγμή που ο οποιοσδήποτε πρόσφυγας, από αυτούς που η Ελλάδα θα είχε περιθάλψει, θα έκανε, προαιρετικά και σύντομα, αίτηση για να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια και να οριστικοποιήσει τους δεσμούς του με την ελληνική κοινωνία. Θα ήταν το επιστέγασμα του σχεδίου Κιβωτός και η ανατολή μιας πραγματικά νέας εποχής για όλη την ανθρωπότητα.

Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα…

Δυστυχώς, υποθέσεις…