Εκδήλωση του Κόκκινου Δικτύου στις σχολές ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο

Εν μέσω μιας ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­μης πε­ριό­δου στις διε­θνείς εξε­λί­ξεις, που αντα­να­κλά­ται στην Ελ­λά­δα με το κα­θη­με­ρι­νό δράμα των προ­σφύ­γων, επι­λέ­ξα­με να ανα­δεί­ξου­με το θέμα πιά­νο­ντας όλες τις επι­μέ­ρους πτυ­χές του. Έτσι, η συ­ζή­τη­ση δεν πε­ριο­ρί­στη­κε απλώς στην πα­ρου­σί­α­ση κά­ποιων γε­γο­νό­των, αλλά ανα­λύ­θη­καν στην ουσία τους τέσ­σε­ρα δια­φο­ρε­τι­κά ζη­τή­μα­τα: α) οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και οι συ­νέ­πειές τους στη Μέση Ανα­το­λή, β) το κρά­τος έκτα­κτης ανά­γκης και η κα­τά­στα­ση διαρ­κούς εξαί­ρε­σης ως μέσα θω­ρά­κι­σης των αστι­κών δη­μο­κρα­τιών, γ) οι πρό­σφυ­γες και η αντι­με­τώ­πι­σή τους από κυ­βερ­νή­σεις και ΕΕ, και δ) η στάση της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς μπρο­στά στα νέες εξε­λί­ξεις.

Ο Π.Πέ­τρου άνοι­ξε την κου­βέ­ντα  για το πώς η κυ­ρί­αρ­χη αστι­κή αφή­γη­ση, απαλ­λάσ­σει τη Δύση από τις ευ­θύ­νες της για τη χρό­νια εμπλο­κή της στη Μέση Ανα­το­λή, δαι­μο­νο­ποιεί τους το­πι­κούς πλη­θυ­σμούς ή τη θρη­σκεία τους και κατ’ αυτό τον τρόπο βα­φτί­ζει με διά­φο­ρους αν­θρω­πι­στι­κούς τί­τλους τις επεμ­βά­σεις της στην πε­ριο­χή, που το μόνο που κα­τορ­θώ­νουν είναι να αφή­νουν πίσω τους την από­λυ­τη κα­τα­στρο­φή. Άσκη­σε κρι­τι­κή τόσο στη φι­λο­δυ­τι­κή αρι­στε­ρά που δεί­χνει να ανέ­χε­ται τον «πό­λε­μο κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» θε­ω­ρώ­ντας πως η πο­λι­τι­σμέ­νη δύση θα εκ­δη­μο­κρα­τί­σει τα αυ­ταρ­χι­κά το­πι­κά κα­θε­στώ­τα όσο και στην εμ­μο­νι­κά αντι-ΗΠΑ αρι­στε­ρά που φτά­νει στο ση­μείο να ανέ­χε­ται τον Άσαντ και τη ρω­σι­κή βο­ή­θεια. Τό­νι­σε ότι η κα­τά­στα­ση αυτή τη στιγ­μή στη Συρία με την εμπλο­κή σύσ­σω­μης της Δύσης, αλλά και της Ρω­σί­ας, κα­ταρ­ρί­πτει την άποψη ότι η αλ­λα­γή των συ­σχε­τι­σμών στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή αλυ­σί­δα με την εμ­φά­νι­ση νέων ισχυ­ρών δυ­νά­με­ων θα δη­μιουρ­γού­σε ευ­νοϊ­κά δε­δο­μέ­να για τους «από κάτω». Αντι­θέ­τως, Ρω­σία-ΗΠΑ-Γαλ­λία-Αγ­γλία-Γερ­μα­νία, πο­λε­μούν από κοι­νού «ενά­ντια στην τρο­μο­κρα­τία» ενώ πα­ράλ­λη­λα εντεί­νουν τις εν­δοι­μπε­ρια­λι­στι­κές τους αντι­θέ­σεις. Για τους πα­ρα­πά­νω λό­γους, χρέος της εγ­χώ­ριας αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς είναι η απαί­τη­ση μη συμ­με­το­χής στις στρα­τιω­τι­κές επεμ­βά­σεις, η αλ­λη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες και η υπο­στή­ρι­ξη της άπο­ψης ότι είναι υπό­θε­ση των ίδιων των το­πι­κών πλη­θυ­σμών η αντι­με­τώ­πι­ση τόσο του Άσαντ όσο και του Ισλα­μι­κού κρά­τους.

Στη συ­νέ­χεια ο Σ.Σια­μαν­δού­ρας με­τέ­φε­ρε τη συ­ζή­τη­ση στην Ευ­ρώ­πη και στο πώς το κρά­τος έκτα­κτης ανά­γκης λει­τουρ­γεί ως δι­κτα­το­ρία της αστι­κής τάξης σε πε­ριό­δους κρί­σης και κοι­νω­νι­κής αστά­θειας. Στο πως οι αστι­κές δη­μο­κρα­τί­ες προ­α­σπί­ζουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους όταν νιώ­θουν ότι απει­λού­νται θε­σμο­θε­τώ­ντας με συ­νταγ­μα­τι­κή προ­στα­σία την πε­ρι­στο­λή των δι­καιω­μά­των, την απα­γό­ρευ­ση συ­να­θροί­σε­ων και θε­α­μά­των, τη λο­γο­κρι­σία στον τύπο, τους κατ’ οίκον πε­ριο­ρι­σμούς, τις αυ­θαί­ρε­τες εφό­δους στα σπί­τια καθώς και την εξαί­ρε­ση από την Ευ­ρω­παϊ­κή Σύμ­βα­ση Δι­καιω­μά­των του Αν­θρώ­που (ΕΣΔΑ). Στην Ελ­λά­δα τόσο το Δε­κέμ­βρη του ’08 όσο και κατά τη μνη­μο­νια­κή πε­ντα­ε­τία πάρ­θη­καν έκτα­κτα μέτρα όπως οι Πρά­ξεις Νο­μο­θε­τι­κού Πε­ριε­χο­μέ­νου, οι επι­τά­ξεις των απερ­γιών, η εκτε­τα­μέ­νη χρήση βίας. Διευ­κρί­νι­σε όμως ότι δεν μπο­ρεί να γίνει λόγος για κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης όπως αυτή εμ­φα­νί­στη­κε κατά το πα­ρελ­θόν στη Γαλ­λία, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή πε­ρί­πτω­ση την εξέ­γερ­ση στα υπο­βαθ­μι­σμέ­να γαλ­λι­κά προ­ά­στια το 2005, με αφορ­μή το θά­να­το δύο εφή­βων που προ­σπά­θη­σαν να ξε­φύ­γουν από τον έλεγ­χο της αστυ­νο­μί­ας και την αυ­ταρ­χι­κό­τα­τη αντι­με­τώ­πι­σή της από το γαλ­λι­κό κρά­τος. Η κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης, είναι το προ­ε­όρ­τιο της μο­νι­μο­ποί­η­σης μέ­τρων που πλήτ­τουν τον πλη­θυ­σμό της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πε­ρι­φέ­ρειας που έχει με­τα­φερ­θεί και στο εσω­τε­ρι­κό και συ­μπλη­ρώ­νει την εθνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή, οι­κι­στι­κή και τα­ξι­κή του πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση. Με αυτό τον τρόπο επι­βάλ­λε­ται η κα­τά­στα­ση διαρ­κούς εξαί­ρε­σης που λει­τουρ­γεί με δύο μέτρα και δύο σταθ­μά για τους κα­τα­πιε­στές και τους κα­τα­πιε­ζό­με­νους. Μπρο­στά σε αυ­τούς τους επι­θε­τι­κούς ελιγ­μούς της κυ­ρί­αρ­χης τάξης, η αρι­στε­ρά σε αρ­κε­τές πε­ρι­πτώ­σεις στά­θη­κε αμή­χα­νη ή φο­βι­κή, όμως επι­ση­μάν­θη­κε ότι το ζή­τη­μα είναι η αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά να μην εγκλω­βι­στεί στην αστι­κή λο­γι­κή αλλά να την ανα­τρέ­ψει από τη ρίζα της.

Τέλος, ο Δ.Πα­πα­δά­τος υπο­γράμ­μι­σε το ζή­τη­μα των προ­σφύ­γων και των πο­λι­τι­κών της ΕΕ γι αυ­τούς. Ανέ­φε­ρε ότι οι κυ­ρί­αρ­χες ευ­ρω­παϊ­κές τά­ξεις συν­δέ­ουν το προ­σφυ­γι­κό με την έν­νοια της ασφά­λειας. Της ασφά­λειας με τη ση­μα­σία της γε­νι­κής πρό­λη­ψης και της απο­τρο­πής κιν­δύ­νων που νο­μι­μο­ποιεί την επι­βο­λή βί­αιων μέ­τρων εκ μέ­ρους της εξου­σί­ας αφού πρώτα έχουν απο­σπα­σθεί κοι­νω­νι­κές συ­ναι­νέ­σεις. Με λίγα λόγια, οι αστι­κές κυ­βερ­νή­σεις αξιο­ποιούν το στοι­χείο του φόβου προ­κει­μέ­νου να κα­τα­στή­σουν την εξου­σία τους ακόμη πιο δυ­να­τή ανα­λαμ­βά­νο­ντας το ρόλο του προ­στά­τη. Όμως είναι σαφές πως το μόνο που εν­δια­φέ­ρο­νται να προ­στα­τέ­ψουν, είναι τον κα­πι­τα­λι­στι­κό τρόπο ζωής, που στην οι­κο­νο­μι­κή του διά­στα­ση ξε­δι­πλώ­νε­ται με την προ­στα­σία της ελεύ­θε­ρης κί­νη­σης κε­φα­λαί­ων. Με αυτόν τον τρόπο το με­τα­να­στευ­τι­κό χρη­σι­μο­ποιεί­ται αυτή τη στιγ­μή στη Γαλ­λία ως μέσο ανά­τα­ξης της κερ­δο­φο­ρί­ας, καθώς η υπο­δο­χή προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών και η υιο­θέ­τη­ση μιας φι­λο­με­τα­να­στευ­τι­κής πο­λι­τι­κής απαι­τεί μια τε­ρά­στια ανα­δια­νο­μή του πλού­του κάτι για το οποίο δεν είναι πρό­θυ­μη η γαλ­λι­κή αστι­κή τάξη. Τό­νι­σε, λοι­πόν, ότι δια­μορ­φώ­νε­ται μια νέα κα­τά­στα­ση στην ΕΕ όπου όποια χώρα απο­κλί­νει από τα standards της ασφά­λειας θα εκ­βιά­ζε­ται (πχ Ελ­λά­δα: οι­κο­νο­μι­κές απει­λές, έξο­δος από τη Σέν­γκεν κλπ). Η ΕΕ επι­διώ­κει την απο­τρο­πή και την από­κρου­ση των προ­σφυ­γι­κών ροών, τη με­τα­τό­πι­ση του βά­ρους σε άλλες χώρες (πχ Τουρ­κία), τη λήψη μο­νο­με­ρών ενερ­γειών από τα ισχυ­ρά κράτη και τις απο­φά­σεις «ου­δέ­τε­ρων ορ­γά­νων» ως "λύση" στο πρό­βλη­μα. Μπρο­στά σε αυτή την κα­τά­στα­ση διευ­κρί­νι­σε ότι χρέος της Αρι­στε­ράς στην Ελ­λά­δα είναι η διεκ­δί­κη­ση διό­δου ασφα­λούς διέ­λευ­σης για τους πρό­σφυ­γες, η πίεση για δη­μιουρ­γία δομών εγκα­τά­στα­σης και η επι­μο­νή για πο­λι­τι­κή λύση στη Συρία προ­κει­μέ­νου να στα­μα­τή­σει η κα­θη­με­ρι­νή τρα­γω­δία στην πε­ριο­χή.

Η κου­βέ­ντα άνοι­ξε κι άλλο με ερω­τή­σεις κι το­πο­θε­τή­σεις που έγι­ναν από τους πα­ρευ­ρι­σκό­με­νους/ες και σχε­τί­ζο­νταν με όλα τα θέ­μα­τα που μπή­καν από τις ει­ση­γή­σεις. Το ζή­τη­μα είναι οι προ­βλη­μα­τι­σμοί και τα συ­μπε­ρά­σμα­τα που βγά­ζου­με από τέ­τοιες εκ­δη­λώ­σεις να με­του­σιω­θούν σε έμπρα­κτη στή­ρι­ξη στους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες, και στην ανά­πτυ­ξη ενός ισχυ­ρού αντι­ρα­τσι­στι­κού και αντι­πο­λε­μι­κού κι­νή­μα­τος που θα γεννά αντι­στά­σεις, θα προ­βάλ­λει διεκ­δι­κή­σεις και θα πε­τυ­χαί­νει νίκες.