Σχόλιο ΜΕΤΑ: Από την κατάργηση στην πράξη του νόμου Χατζηδάκη… στην «εκτελεστική» 5άδα των συλλογικών αποφάσεων

Η πρώτη για το 2022 συ­νε­δρί­α­ση της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ (12/1) έγινε σε μια πο­λι­τι­κο­συν­δι­κα­λι­στι­κή συ­γκυ­ρία που χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από την εγκλη­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης στη δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας, την καλ­πά­ζου­σα ακρί­βεια σε είδη πρώ­της ανά­γκης και τη συρ­ρί­κνω­ση του λαϊ­κού ει­σο­δή­μα­τος, την εφαρ­μο­γή του νόμου Χα­τζη­δά­κη με τις γνω­στές συ­νέ­πειες στα ερ­γα­σια­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα, τον υπό δια­βού­λευ­ση νέο νόμο Χα­τζη­δά­κη για τον ΕΦΚΑ, που απο­διαρ­θρώ­νει ολό­κλη­ρο τον δη­μό­σιο τομέα και ξε­που­λά την πε­ριου­σία του ορ­γα­νι­σμού, και τα νέα κρού­σμα­τα κρα­τι­κού αυ­ταρ­χι­σμού και κα­τα­στο­λής στον χώρο της ανώ­τα­της εκ­παί­δευ­σης.

Το ΜΕΤΑ κα­τέ­θε­σε ολο­κλη­ρω­μέ­νη πρό­τα­ση με αιχμή ένα πρό­γραμ­μα δρά­σης που αντα­πο­κρί­νε­ται στις ανά­γκες της πε­ριό­δου. Ση­μα­ντι­κοί κόμ­βοι αυτού του προ­γράμ­μα­τος είναι οι προ­τά­σεις για: το δι­ή­με­ρο δρά­σε­ων για την υγεία (21-22/1), η 24ωρη πα­νερ­γα­τι­κή απερ­γία στις 3/2 με άξο­νες την υγεία, την ακρί­βεια και τους μι­σθούς, το νόμο Χα­τζη­δά­κη, τις προ­σλή­ψεις στον δη­μό­σιο τομέα και την επι­στρο­φή στην ερ­γα­σία των ευ­ρι­σκό­με­νων σε ανα­στο­λή, και η απερ­γία στις 8/3 για τα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών, στην οποία πρέ­πει να δοθεί ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία φέτος.

Προ­τεί­να­με επί­σης, η Ε.Ε. να απο­φα­σί­σει ότι δε θα γί­νουν δε­κτοί, στο συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ, αντι­πρό­σω­ποι που θα έχουν εκλε­γεί με τις δια­δι­κα­σί­ες που προ­βλέ­πει ο νόμος Χα­τζη­δά­κη (υβρι­δι­κά συ­νέ­δρια, ηλε­κτρο­νι­κές εκλο­γές/ψη­φο­φο­ρί­ες κλπ). Τέλος, επι­ση­μά­να­με ότι πρέ­πει το γρη­γο­ρό­τε­ρο να απο­κα­τα­στα­θεί η εκ­κρε­μό­τη­τα που υπάρ­χει στην από­φα­ση του Γ.Σ. της 4ης Οκτώ­βρη ανα­φο­ρι­κά με τη στάση της ΑΔΕΔΥ ως προς το θέμα του ΓΕ­ΜΗ­ΣΟΕ και της τρο­πο­ποί­η­σης των κα­τα­στα­τι­κών για να προ­βλε­φθούν ηλε­κτρο­νι­κές δια­δι­κα­σί­ες.

Δυ­στυ­χώς για μια ακόμη φορά οι απο­φά­σεις της Ε.Ε. υπήρ­ξαν ανα­ντί­στοι­χες με την έντα­ση της επί­θε­σης που δέ­χο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι αλλά και ασυ­νε­πείς προς τις απο­φά­σεις των Γε­νι­κών συμ­βου­λί­ων του Μάη και του Οκτώ­βρη. Θυ­μί­ζου­με ότι στις απο­φά­σεις των Συμ­βου­λί­ων αυτών ομό­θυ­μα κα­τα­δι­κά­στη­κε ο νόμος Χα­τζη­δά­κη και υπήρ­χε η θέση «ότι ο νόμος αυτός θα κα­ταρ­γη­θεί στην πράξη και θα μεί­νει στα χαρ­τιά». Τον Οκτώ­βρη λή­φθη­κε από­φα­ση για μια πα­νερ­γα­τι­κή απερ­γία μέχρι το τέλος της χρο­νιάς η οποία δεν έγινε ποτέ…

Έχου­με πάψει προ πολ­λού να πε­ρι­μέ­νου­με κάτι από τις «πα­ρα­δο­σια­κές» δυ­νά­μεις του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥΠ. Με­γά­λα λόγια, κα­ταγ­γελ­τι­κή ρη­το­ρι­κή ενά­ντια στον νόμο Χα­τζη­δά­κη και την εγκλη­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης στα θέ­μα­τα της υγεί­ας και της ακρί­βειας (ιδιαί­τε­ρα από τη ΔΗΣΥΠ), αλλά όταν έρ­χε­ται η ώρα της δρά­σης και των απο­φά­σε­ων και οι δύο μια χαρά «βά­ζουν πλάτη» στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή είτε δια­πι­στώ­νο­ντας ότι δεν υπάρ­χουν προ­ϋ­πο­θέ­σεις και χρειά­ζε­ται προ­ε­τοι­μα­σία – δη­λα­δή κι άλλη ανα­βο­λή – για την απερ­γία (ΔΗΣΥΠ) είτε κα­τα­ψη­φί­ζο­ντας την, γιατί υπάρ­χει παν­δη­μία (ΔΑΚΕ). Όσο για το ζή­τη­μα των αντι­προ­σώ­πων στο συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ και οι δύο δή­λω­σαν ευ­θαρ­σώς ότι «ναι μεν είναι υπέρ της διά ζώσης ψη­φο­φο­ρί­ας, αλλά δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να απο­κλεί­σουν κα­νέ­ναν, γιατί πάνω από το κα­τα­στα­τι­κό της ΑΔΕΔΥ είναι ο νόμος». Τους θυ­μί­ζου­με ότι πρό­κει­ται για τον νόμο Χα­τζη­δά­κη, αυτόν που κατά τα άλλα δια­κη­ρύσ­σουν ότι θα «τον κα­ταρ­γή­σουν στην πράξη»…

Ωστό­σο, με­γά­λες ευ­θύ­νες έχουν και οι ηγε­σί­ες της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), της ΕΑΕΚ (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) και της ΣΥΝ­ΔΙ­ΚΑ­ΛΙ­ΣΤΙ­ΚΗΣ ΑΝΑ­ΤΡΟ­ΠΗΣ. Στη χτε­σι­νή συ­νε­δρί­α­ση ενώ και οι τρεις κα­τα­κε­ραύ­νω­σαν την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, αρ­νή­θη­καν διά της σιω­πής τους να κα­θο­ρι­στεί συ­γκε­κρι­μέ­νη ημε­ρο­μη­νία απερ­για­κής κι­νη­το­ποί­η­σης – που έχει απο­φα­σι­στεί από τις 4/10 (!) – σύμ­φω­να με τις προ­τά­σεις που κα­τα­τέ­θη­καν από το ΜΕΤΑ και τις ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ, και επί­σης διά της σιω­πής τους ανέ­χτη­καν να προ­γραμ­μα­τι­στεί το Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο πε­ρί­που στις 10/2, με τις εκ­κρε­μό­τη­τες της προη­γού­με­νης από­φα­σης να μέ­νουν ανοι­χτές σε μια πε­ρί­ο­δο που χρειά­ζο­νται σα­φείς και κρυ­στάλ­λι­νες θέ­σεις από την πλευ­ρά του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και μά­λι­στα στο κο­ρυ­φαίο επί­πε­δο του τρι­το­βάθ­μιου ορ­γά­νου, αν θέ­λου­με πραγ­μα­τι­κά να μι­λά­με για ανα­τρο­πή του νόμου Χα­τζη­δά­κη. Οφεί­λου­με, πά­ντως, να ανα­γνω­ρί­σου­με ότι η ΔΑΣ, μαζί με το ΜΕΤΑ και τις ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ, υπο­στή­ρι­ξε μέχρι το τέλος τη θέση για μη απο­δο­χή στο συ­νέ­δριο των αντι­προ­σώ­πων που θα έχουν εκλε­γεί με δια­δι­κα­σί­ες του νόμου Χα­τζη­δά­κη, όταν η ΕΑΕΚ (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) προ­σπα­θού­σε να «γε­φυ­ρώ­σει» το χάσμα προ­τεί­νο­ντας «να υπεν­θυ­μί­σει η ΑΔΕΔΥ στις ομο­σπον­δί­ες ότι το κα­τα­στα­τι­κό της δεν προ­βλέ­πει εξ απο­στά­σε­ως ψη­φο­φο­ρία».

Το έχου­με το­νί­σει επα­νει­λημ­μέ­να: οι νόμοι και οι αντι­λαϊ­κές πο­λι­τι­κές δεν ανα­τρέ­πο­νται ούτε με εξαγ­γε­λί­ες, ούτε με δια­κη­ρύ­ξεις και με­γα­λο­στο­μί­ες. Απαι­τού­νται συ­γκε­κρι­μέ­νες απο­φά­σεις και συ­νε­πής συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση. Βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση είναι η ύπαρ­ξη συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος απαλ­λαγ­μέ­νου από τις πα­θο­γέ­νειες της ιδιο­τέ­λειας και της κυ­βερ­νη­τι­κής, κομ­μα­τι­κής και ερ­γο­δο­τι­κής επο­πτεί­ας. Χρειά­ζε­ται συν­δι­κα­λι­σμός που θα πα­λεύ­ει για τα δι­καιώ­μα­τα και τα συμ­φέ­ρο­ντα της ερ­γα­τι­κής τάξης, μα­κριά από οποια­δή­πο­τε συ­ναλ­λα­γή και συν­διαλ­λα­γή με κέ­ντρα εξου­σί­ας. Αυτόν τον συν­δι­κα­λι­σμό οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ θα συ­νε­χί­σουν να υπη­ρε­τούν.

Το ΜΕΤΑ, τέλος, προ­τεί­νει σε όλα τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία και τις ομο­σπον­δί­ες να κα­λέ­σουν τους/τις ερ­γα­ζό­με­νους/ες να συμ­με­τά­σχουν στα συλ­λα­λη­τή­ρια που θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν το Σάβ­βα­το 22 Γε­νά­ρη στις 12:00 το με­ση­μέ­ρι στο Σύ­νταγ­μα καθώς και στις πλα­τεί­ες σ’ όλη τη χώρα, στο πλαί­σιο της μέρας πα­νελ­λα­δι­κής δρά­σης για την υγεία και την αξιο­πρέ­πεια του λαού, για να μπει ένα τέλος στην εγκλη­μα­τι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή.