πολιτική
-
Ποιοι ζητάνε το κεφάλι του Πάνου Λάμπρου;
Εδώ και χρόνια, με τον Πάνο Λάμπρου είχα (και έχω) πολιτικές διαφορές, αλλά αισθανόμουν (και αισθάνομαι) απέναντί του φιλία και συντροφικότητα.
-
Η αλληλεγγύη μάς ενώνει
Έρχεται τώρα ένα άρμα ηθικολόγων, με μπροστάρη τον πρώην υπουργό, να μας πει πως αυτοί οι αγώνες απαγορεύονται. Πως δεν είναι αλληλεγγύη, αλλά συνενοχή. Βαφτίζουν έγκλημα την προσπάθεια να σπάσει το άβατο.
-
«Θυσία» χιλιάδων νοικοκυριών για 10+2 δισ. ευρώ
Ενώ ο πρωθυπουργός διαμηνύει ότι διαψεύσθηκαν οι Κασσάνδρες που έβλεπαν «εμπλοκή» στο Eurogroup της Δευτέρας, την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχει ρίξει «λευκή πετσέτα» σε ό,τι αφορά την προστασία των νοικοκυριών από τους πλειστηριασμούς και ετοιμάζεται να κάνει νέες υποχωρήσεις στη ρύθμιση για τις 100 δόσεις, προκειμένου να εκταμιευθούν μέχρι την επόμενη εβδομάδα η υπο-δόση των 2 δισ. ευρώ και όσα κεφάλαια χρειαστούν από το πακέτο των 10 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
-
Η «γενοκτονία» ως εθνικιστικός αυτονομισμός
Πριν από μερικά, λίγα χρόνια, μια πρόσκληση ταχυδρομήθηκε στους βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου. Η πρόσκληση αυτή αφορούσε την «παγκόσμια πρώτη παρουσίαση» του «πρώτου ιστότοπου» για τους Πόντιους όπου γης και την παγκόσμια προσπάθεια «συντονισμού» τους.
-
Και πάλι σε λάθος δρόμο…
Το ΚΚΕ αυτή την περίοδο είναι το πιο σημαντικό κόμμα στο χώρο της αριστεράς. Η σημασία της πολιτικής του συμπεριφοράς είναι καθοριστική για την πορεία του εργατικού και λαϊκού κινήματος της χώρας μας, αυτό μας επιβάλλει να ασχοληθούμε διεξοδικά με την πρόσφατη απόφαση της κεντρικής επιτροπής: «ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ». Δημοσιεύεται στο «Ριζοσπάστη» 1/11/2015.
-
Η ριζοσπαστική αριστερά σήμερα αντιμέτωπη με το 3ο Μνημόνιο
Η ανασύνταξη των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, στην οποία περιλαμβάνεται ένα ευρύ φάσμα ιδεολογικών/θεωρητικών ρευμάτων, πολιτικών οργανώσεων, χαλαρών συνομαδώσεων και δικτύων, γίνεται σε συνθήκες α. έκτακτης ανάγκης στο κοινωνικό πεδίο, που δημιουργεί η εφαρμογή του 3ου μνημονίου και β. ήττας όλων των διαφορετικών εκδοχών της, είτε μετείχαν στο ΣΥΡΙΖΑ και αποχώρησαν είτε δεν προσχώρησαν ποτέ. Οι εκδοχές αυτές δεν κατόρθωσαν να συγκροτήσουν ή να κάνουν εφικτή μια στρατηγική εξόδου από τα μνημόνια και διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους.
-
O σοσιαλφιλελευθερισμός του «δικτύου προστασίας αδυνάτων»
Οι δράσεις αλληλεγγύης απέκτησαν, δικαιολογημένα, αίγλη κατά την περίοδο της μεγάλης κοινωνικής αντίστασης ενάντια στα Μνημόνια 1 και 2. Στις μέρες μας ξετυλίγεται μια συγκλονιστική αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες, ένα πλατύ «πλέγμα» δραστηριοτήτων και παρεμβάσεων των λαϊκών δυνάμεων, που κλείνει κάποιες από τις «τρύπες» της ανάλγητης επίσημης κρατικής πολιτικής, κρατά ζωντανούς χιλιάδες πρόσφυγες και εμποδίζει τη μαζική ανάπτυξη ενός ακροδεξιού ρεύματος με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα.
-
«Τα Εθνικά μας Θέματα»
«Τα εθνικά θέματα δεν προσφέρονται σε πρόχειρες επιστημονικοφανείς προσεγγίσεις ή σκόπιμες κομματικές αντιπαραθέσεις. Όσες φορές αυτό αγνοήθηκε στο παρελθόν, τόσο στη νεότερη ιστορία του ελληνισμού, όσο και στη σύγχρονη το πληρώσαμε ακριβά και ανεπανόρθωτα (Μ. Ασία, Κύπρος, κ.α.)»
-
Η «γενοκτονία» σαν αντιπερισπασμός στη μνημονιακή λεηλασία…
Ανάμεσα στις κυβερνητικές ικεσίες προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους για ελάφρυνση των μέτρων και την υποκριτική θλίψη για την προσφυγική τραγωδία, το τελευταίο διήμερο, η πολιτική ζωή και ο δημόσιος λόγος «χορεύουν» σε ρυθμούς ποντιακής λύρας. Προφανώς, εξαιτίας της επίμαχης δήλωσης Φίλη περί εθνοκάθαρσης και όχι γενοκτονίας των Ποντίων. Η οποία, τουλάχιστον αντικειμενικά, λειτούργησε σαν αγχώδης εκδοχή επικοινωνιακού αντιπερισπασμού απέναντι στη «μαυρίλα» των μνημονιακών μέτρων.
-
Η ευθανασία του ενυπόθηκου οφειλέτη
Είναι γνωστή η -τολμηρή στην εποχή της (1923)- τοποθέτηση του Κέινς υπέρ της «ευθανασίας του ραντιέρη», ήτοι του εισοδηματία που ζει από τους τόκους των αποταμιεύσεών του. Ο Κέινς πρότεινε μια πολιτική χαμηλών επιτοκίων και υψηλού πληθωρισμού που θα καθιστούσαν όσο γίνεται πιο περιττούς τους εισοδηματίες του τόκου. Η κυβέρνηση βρίσκεται στον αντίποδα ακόμη κι αυτής της μετριοπαθούς «εισήγησης». Αντί της ευθανασίας του ραντιέρη, ανοίγει το δρόμο για την ευθανασία του ιδιοκτήτη πρώτης κατοικίας.