πολιτική
-
Προϋπολογισμός 2016: Προσχέδιο ύφεσης, ανεργίας, περικοπών και φοροεπιδρομής
«Ο λαός μας το έχει εμπεδώσει πια και νομίζω ότι πρέπει να το εμπεδώσετε και εσείς: Το μνημόνιο δεν είναι κάτι από το οποίο μπορεί κανείς να μπαινοβγαίνει. Όποιος το υπηρετήσει, δεν βρίσκει εύκολα την πόρτα της εξόδου. Το μνημόνιο είναι καθεστώς, είναι το πλαίσιο νόμων που ρυθμίζουν το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας από την αγορά εργασίας μέχρι την κατάρτιση του προϋπολογισμού, και αυτό το καθεστώς του μνημονίου το φέρατε για να μείνει. Η έξοδος απαιτεί ξήλωμα των μέτρων του καθεστώτος που διαμορφώνουν (…)». Από την ομιλία στη Βουλή του Αλέξη Τσίπρα για τον προϋπολογισμό του 2015, 8 Δεκεμβρίου του 2014
-
Προγραμματικές εξωραϊσμού του μνημονίου
Φλύαρη ανακεφαλαίωση εκσυγχρονιστικών προταγμάτων της τελευταίας τριακονταετίας οι κυβερνητικές εξαγγελίες
-
Εκλογή προέδρου στη Νέα Δημοκρατία: Κρίση προσανατολισμού και στρατηγικής
Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει καταλάβει τον «μεσαίο χώρο», τουλάχιστον για την ώρα, η μοναδική προοπτική που απομένει στη ΝΔ είναι ο ρόλος του συνεργάτη του Τσίπρα με στόχο να επιβληθεί το Μνημόνιο 3.
-
Τάξη στο χάος και τα δύο «Δ»
Παρά τη σημασία που έχει η οργάνωση με την ευρεία έννοια, τα ζητήματα είναι πρώτα πολιτικά και μετά οργανωτικά. Όταν μια πολιτική γραμμή δεν περπατάει καλά στην κοινωνία, βεβαίως πρέπει να ξαναδούμε και τον τρόπο που την επικοινωνούμε και τον τρόπο που την προσλαμβάνει η κοινωνία, αλλά το κυριότερο είναι να εντοπίσουμε πού έχουμε κάνει λάθος, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε στις ατραπούς του βολονταρισμού με όλα τα παρεπόμενα.
-
Μαύρη νύχτα πάνω στην Ευρώπη-Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Η πρόθεση των ευρωηγεσιών είναι να επεκτείνουν και να μονιμοποιήσουν την πολιτική της σκληρής λιτότητας. Παρότι η παράταση και μεγέθυνση της κρίσης, που ξεκίνησε το 2008, αποδεικνύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο, οι κυρίαρχες τάξεις, και οι διεθνείς θεσμοί στην υπηρεσία τους, δεν γνωρίζουν, ούτε αναζητούν άλλες απαντήσεις.
-
Ο πιο καλός ο μαθητής του Μνημονίου
Λέγεται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένας δημοσιογράφος είχε ρωτήσει την Μάργκαρετ Θάτσερ ποιο θεωρεί το μεγαλύτερο επίτευγμα της πολιτικής της καριέρας. Η γηραιά Σιδηρά Κυρία του νεοφιλελευθερισμού είχε χαμογελάσει αχνά και είχε απαντήσει χωρίς περιστροφές: «Ο Τόνι Μπλερ». Θεωρώ ότι μετά και από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ όπως αυτές αναπτύχθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα στην εμφάνισή του στη Βουλή, παρόμοια απάντηση θα μπορούσαν να δώσουν δύο τουλάχιστον πρόσωπα, η Ανγκελα Μέρκελ και ο Γιώργος Παπανδρέου, αναφερόμενα, με τη σειρά τους στον πρωθυπουργό.
-
Περιμένοντας τις προγραμματικές δηλώσεις
Τον περασμένο Φεβρουάριο, μερικές μέρες μετά την εκλογική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, έγραφα, σε αυτήν εδώ την στήλη, τα εξής: «Λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα ελάχιστες, νομίζω, μπορούν να είναι οι εκπλήξεις.
-
Για το συσχετισμό δύναμης (ταξικό ισοζύγιο)
"…το μνημονιακό καθεστώς δεν έχει σταθεροποιηθεί και δεν εύκολο να σταθεροποιηθεί στο άμεσο μέλλον". (Πολιτικό Συμβούλιο Λαϊκής Ενότητας)
-
Η άποψη του Κ. Λαπαβίτσα για τη «μετάβαση σε εθνικό νόμισμα»
Μέσα σε ένα σαφές μεταβατικό πρόγραμμα, που μόνο μια μαζική δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να αναλάβει, η έξοδος από το ευρώ παραμένει αναγκαία συνθήκη. Αλλά όχι ικανή. Γιατί αν ο στόχος αυτός αποσπαστεί από το πλαίσιό του, αφήνει περιθώρια επικίνδυνων αυταπατών για έναν κάποιο απελευθερωτικό ρόλο του νομίσματος.
-
Ο σκληρός Οκτώβρης του 2015
Τα 127 μνημονιακά μέτρα της πρώτης αξιολόγησης κόβουν τον μετεκλογικό αέρα αυτοπεποίθησης της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.