πολιτική
-
Γιατί λέμε ΟΧΙ την Κυριακή
Τι ζητάνε οι Θεσμοί; Αναλυτική παρουσίαση των μέτρων που επιδόθηκαν ως «τελεσίγραφο».
-
Σε ποιόν ανήκουν οι τράπεζες;
Το κλείσιμο και τα μέτρα περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων θέτουν το κρίσιμο ερώτημα της ιδιοκτησίας και του ρόλου του τραπεζικού συστήματος
-
Το δημοψήφισμα ως πολιτική δυνατότητα
Με βάση μια λογική που λέει ότι το ΟΧΙ οδηγεί όχι σε μια επιστροφή στη διαπραγμάτευση -ή τουλάχιστον στη διαπραγμάτευση του τύπου που είχαμε ως την Πέμπτη- αλλά στην έναρξη μιας διαδικασίας ρήξης με τους δανειστές, πρέπει να οικοδομήσουμε επιτροπές και μετωπικές πρωτοβουλίες του ΟΧΙ σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους χώρους εργασίας και σε όλους τους τόπους διαμονής. Πρέπει να αναδείξουμε την καταστροφική λογική και τον νέο Μεσαίωνα όπου μας οδηγεί η τρόικα και η ηγεσία των ΔΝΤ, Ε.Ε. και ευρωζώνης.
-
Για ένα «όχι» ρήξης, ανατροπής και ελπίδας
Η προκήρυξη δημοψηφίσματος από τον πρωθυπουργό με αντικείμενο την αποδοχή ή μη της πρότασης των «εταίρων» και πιστωτών, όπως διατυπώθηκε στα πρόσφατα, έστω ανυπόγραφα κι ανεπίσημα, κείμενα, είναι αδιαμφισβήτητα μια μεγάλης σημασίας (κι υψηλού ρίσκου βέβαια) κίνηση, το αποτέλεσμα της οποίας θα αποτελέσει ορόσημο για την πορεία της χώρας στα επόμενα χρόνια, ίσως κι δεκαετίες, προς πολλές διαφορετικές πιθανές κατευθύνσεις.
-
Η ΜΑΧΗ του «ΟΧΙ» και ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ
Επειδή, θεωρώ ότι αφενός έχουμε χρεοκοπία του παλιού πολιτικού συστήματος, αφετέρου η κοινωνία καταλαβαίνει ότι παρά τον συμβιβασμό που πρότεινε η κυβέρνηση στα ανακτοβούλια της Ευρώπης εκείνα αρνήθηκαν να τον δεχτούν, υπάρχει πλέον όλη η ηθική υπεροχή, λόγω του ότι ο λαός έχει φτάσει σε απόγνωση, η ψήφος στο ΟΧΙ, να είναι τελικά η μόνη διέξοδος.
-
ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ
Οι δυνάμεις της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς, οι αγωνιστές των κινημάτων και του μαχόμενου ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να μετατρέψουν την μάχη του δημοψηφίσματος όχι απλά σε ναι ή όχι . Το αγωνιστικό και πανίσχυρο ΟΧΙ πρέπει να μπολιάσει τις καρδιές των ανθρώπων της εργασίας, των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, όλων των ζωντανών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει με την παρέμβασή τους, την πολιτική τους θέση, το εναλλακτικό τους σχέδιο να αποκαλύψει το βάρβαρο πρόσωπό της Ε.Ε, της ζώνης του ευρώ.
-
Μένουμε Ευρώπη, ενώ η Ευρώπη φεύγει
Ο «υπαρκτός ευρωπαϊσμός», έχοντας κόψει και τους τελευταίους δεσμούς του με τον «φαντασιακό ευρωπαϊσμό» του παρελθόντος στη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, πλήττεται από βαθύτατη κρίση αποδοχής από εκτεταμένα τμήματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών, που έχουν τσακιστεί από τις πολιτικές του.
-
Τούτη την ώρα ας είμαστε ειλικρινείς
Ο λαός που θα ψηφίσει ΟΧΙ στις 5 του Ιούλη δεν θα στηρίξει έτσι ούτε το κείμενο των 47 σελίδων ούτε τα μέτρα των 8 δισ. Θα στηρίξει την απόσειση από τις πλάτες του των επαχθών μνημονίων όλων των αποχρώσεων, θα στηρίξει πάνω από όλα την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας του απέναντι στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών και κάθε ξένο δυνάστη. Και η πόλωση δεν θα είναι «πολιτική» (τι προτιμάει ο καθένας ιδεολογικά) ή «εθνική» (ποια πορεία για την χώρα επιλέγει ο καθένας) όπως συνήθως λέγεται: θα είναι πρωτίστως κοινωνική, ταξική (ανάμεσα σε εκείνους που «έχουν» και μπορούν να προσβλέπουν σε κάποιο μέλλον ακόμα και με πρόγραμμα μισού αιώνα λιτότητας και σε εκείνους που πια δεν έχουν κάτι να τραβήξουν από τα ΑΤΜ).
-
Είναι το χρέος ή ο άνθρωπος;
Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε όσους ανθρώπους μπορούν ακόμα να σέβονται την ανθρώπινη αξία, σε όσους κατ’ επέκταση σέβονται τον πατέρα τους που οι μνημονιακές πολιτικές του τσάκισαν την σύνταξη που πλήρωσε με αίμα προς το ΙΚΑ τα χρόνια εργασίας του, σέβονται το παιδί τους και αναρωτιούνται σε ποια κοινωνία σε ποιο κόσμο θα μεγαλώσει και θα ζήσει, θα ζήσει σε μια κοινωνία των ανθρώπων ή σε μια κοινωνία δούλων που θα δημιουργηθεί μέσα από τις αιμοδιψείς ορέξεις των αφεντικών αλλά και των δούλων του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ποιος θέλει να ζήσει σε έναν κόσμο με αμυγδαλέζες, με ουρές στα χαλασμένα τρόφιμα των λαϊκών αγορών, με νοσοκομεία μεσοπολέμου, με νόμιμους ληστές τους μεγαλοεπιχειρηματίες που απαιτούν να πληρώσουν τα χαμηλά οικονομικά στρώματα όσα οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τους πολιτικούς τους υπαλλήλους, τους ανασφάλιστους με την καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων που έρχεται να μην έχουν να πληρώσουν ιδιωτικές ασφαλιστικές και να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά στον δρόμο.
-
Ο κύβος ερρίφθη
Ακολουθούμε ως το έπακρο τις συνέπειες, ως την αντιμνημονιακή νίκη.