πολιτική
-
Δάνειο + ρευστότητα = λιτότητα;
Η αναβάθμιση της διαπραγμάτευσης σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο (Σύνοδος, Βερολίνο) είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ειπωθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους: ακόμη κι ένας «έντιμος συμβιβασμός» προϋποθέτει λύση για το χρέος τώρα, ξεκινώντας από τα τοκοχρεολύσια του 2015. Αν δεν υπάρξει η λύση αυτή, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το δίλημμα ή να φθαρεί σε ένα αδιέξοδο παζάρι ή να προχωρήσει στις δικές της αναπόφευκτες «μονομερείς ενέργειες». Για τις οποίες απαιτείται σχέδιο και κοινωνική εγρήγορση. Ελπίζει κανείς ότι αυτό το σχέδιο κάπου εκπονείται...
-
Nα φορολογήσουμε τον πλούτο!
Θα παίζουμε στη «λοταρία» τις αποδείξεις από το τυροπιτάδικο της γειτονιάς, ενώ οι κροίσοι θα παραμένουν στο φορολογικό απυρόβλητο;
-
ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΤΩΝ 1000.
-
Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Σχεδόν δύο μήνες μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα της 25ης Γενάρη, η κυβέρνηση εξακολουθεί να εκβιάζεται από τους δανειστές (και όχι «εταίρους», όπως με οξύμωρο τρόπο αποκαλούνται). Η κυβέρνηση παραπονείται ότι αυτό συμβαίνει παρότι η ίδια τηρεί τη συμφωνία. Τι σημαίνει όμως «τηρεί τη συμφωνία»;
-
Ο κρίσιμος ρόλος της αριστερής «πτέρυγας» και η μεταβατική λογική
Με το υπερόπλο της ρευστότητας αλλά και της χρηματοδότησης και την «απειλή» πιστωτικού γεγονότος οι δανειστές αναγκάζουν την κυβέρνηση να στραγγίσει τα πολύτιμα διαθέσιμα του Δημοσίου βυθίζοντάς την σε ολοένα δυσχερέστερη θέση. Βέβαια χρεοστάσιο εντός ευρωζώνης δεν είναι εύκολο να συμβεί και πάντως όχι με την συνέργεια των ευρωπαϊκών διευθυντηρίων – κάτι τέτοιο αποτελεί όπλο του αδύναμου, του χρεώστη – γι’ αυτό και την τελευταία στιγμή δίνονται τα αναγκαία «ψίχουλα» μεταθέτοντας το πρόβλημα χρονικά.
-
Ανθρωπιστική κρίση: Ένας οικονομικός πόλεμος
Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της μεγάλης επέκτασης της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας αποτελεί την αφετηρία προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ανακούφιση των πληγεισών κοινωνικών και ευπαθών ομάδων, να ξεκινήσει η διαμόρφωση προϋποθέσεων για την κοινωνική ένταξη, την είσοδο εκ νέου στην αγορά εργασίας και την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
-
Για ποιόν εργάζεται ο χρόνος;
Οταν άρχισε να υποχωρεί κάπως το επικοινωνιακό μπαράζ που επιχείρησε να παρουσιάσει την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη μεταξύ κυβέρνησης και Eurogroup (και την «λίστα μεταρρυθμίσεων» που τη συμπληρώνει) ως περίπου νίκη, το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της είναι ότι «αγόρασε χρόνο».
-
Και τώρα;
Δεν είναι η στιγμή να παρακολουθούμε απαθείς και μοιρολατρικά την πορεία προς την προδιαγεγραμμένη καταστροφή, ούτε να τρέφουμε μεταφυσικές ελπίδες ότι ίσως συμβεί ένα θαύμα για να μας σώσει. Δεν είναι η ώρα για να παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τους χειρισμούς των διαπραγματευτών της κυβέρνησης στο λάκκο των λεόντων. Είναι η ώρα για προσκλητήριο μάχης, για την ένταση και επιστράτευση στον ύψιστο βαθμό των υλικών και πνευματικών δυνάμεων, ατομικών και συλλογικών. Είναι η ώρα να συγκροτήσουμε πολιτικό και σχηματισμό μάχης, με κοινωνικό και πολιτικό βάθος, με εναλλακτικό σχέδιο ρήξης και με πολιτική ηγεσία αποφασισμένη για όλα! Αλλιώς, μη έχοντας σκοπό, ούτε ιερό ούτε ανίερο, η Ιστορία μπορεί να μας σκαρώσει μια πολύ σκληρή φάρσα…
-
Μέτωπο της Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη ενάντια στη λιτότητα και τους εκβιασμούς του ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου
Κάθε μέρα που περνά το ντόπιο, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και μαζί τα ελεγχόμενα από αυτούς ΜΜΕ κλιμακώνουν την επίθεση τους για να συντρίψουν την κυβέρνηση που τόλμησε να αμφισβητήσει οριακά – όχι το καπιταλισμό – αλλά το νεοφιλελευθερισμό και κυρίως την πολιτική της λιτότητας.
-
Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα;
Έκανε ο Σύριζα κωλοτούμπα ή δεν έκανε; Αν η ερώτηση διατυπωνόταν κάπως αλλιώς, ας πούμε αν έκανε στροφή 180 μοιρών, ίσως θα μπορούσε να απαντηθεί πιο εύκολα.