100% αλληλεγγύη στους πρόσφυγες-Για να γκρεμίσουμε το φρούριο της ΕΕ και την ακροδεξιά απειλή!

Το σύνολο των χωρών της ΕΕ υψώνει ένα τεράστιο «απαγορευτικό» στους πρόσφυγες που η ίδια η ΕΕ σε μεγάλο βαθμό ξερίζωσε από τις πατρίδες τους.  Κυβερνήσεις, στρατός, αστυνομία, ΝΑΤΟ, FRONTEX, ρατσιστές και νεοναζί, όλος αυτός ο συνασπισμένος συρφετός επιστρατεύεται στην αθλιότητα: να εξοντώσει, να αποτελειώσει τα θύματα της φτώχειας και του πολέμου.

10 Χώρες των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης συναντήθηκαν χθες στη Βιέννη για να φράξουν το δρόμο στους πρόσφυγες στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ και ΠΓΔΜ-Σερβίας. Ενώ η «αποτροπή» κατ’αρχήν αφορούσε τους Αφγανούς, η Αυστρία «πρόλαβε» και «επαναπροώθησε» και Σύριους, με το αιτιολογικό ότι «δεν προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές της Συρίας».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι προσφυγικές ροές ξεκίνησαν ήδη να «περιορίζονται» προς τα βόρεια, με περισσότερους από 5.000 πρόσφυγες εγκλωβισμένους αυτή τη στιγμή  μόνο στην Ειδομένη.

Από εκεί η ελληνική αστυνομία προσπαθεί να μεταφέρει τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης διαφόρων μορφών στην Ελλάδα. Οι Γιατροί  Χωρίς Σύνορα κατήγγειλαν την αστυνομία στο Πολύκαστρο για ξυλοδαρμούς γυναικοπαίδων. Τα ίδια -και χειρότερα- φαίνεται να κάνουν οι αντίστοιχοι μπάτσοι και στις υπόλοιπες χώρες υποδοχής.

Πολλά κόμματα, παραπλήσια η ρατσιστική λογική

«Η τακτική ανοχής στη διέλευση των προσφύγων από τον πιο γρήγορο δρόμο προς την κεντρική Ευρώπη πρέπει να τελειώσει», δήλωσε ο «κακός δεξιός» αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κούρτς. «Θα αναγκαστούμε να κάνουμε την Ευρώπη λιγότερο ελκυστική» για τους πρόσφυγες, δήλωνε λίγες μέρες πριν ο Ντόναλντ Τουσκ. «Θα αποκόψουμε τις γραμμές παράνομης μετανάστευσης στο Αιγαίο», δήλωσε ο Γ. Στόλτενμπεργκ, εκπροσωπώντας το ΝΑΤΟ .

Τι κάνουν όμως οι «αριστερές κυβερνήσεις»; Ευθυγραμμίζονται πλήρως με αυτές τις σκοταδιστικές εξελίξεις. Πλήρως!

Λίγες μέρες πριν ο Π.Καμμένος κορδωνόταν ότι «παράνομη μετανάστευση τέλος», ενθουσιασμένος με το ευρωπαϊκό σχέδιο να «συγκρατούνται» στην Τουρκία, ώστε να μην προλαβαίνουν οι πρόσφυγες καν να αιτούνται άσυλο. Στις 24/2 ο Αλέξης Τσίπρας, για να απαντήσει στην ξενοφοβική εκτροπή της Βιέννης,  ζήτησε  υπερήφανα να ...ξεκινήσει άμεσα η αποστολή του ΝΑΤΟ για τη μείωση των προσφυγικών ροών! Ζήτησε επίσης να υπάρξει μια ενιαία εθνική θέση για το ζήτημα με τα κόμματα που εξόντωναν μετανάστες τα προηγούμενα χρόνια. Η πιθανότητα εθνικής συμφωνίας είναι χαρακτηριστική του βαθμού –ρατσιστικής- συναντίληψης κομμάτων από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΝΔ, ενώ η οικουμενική συνεννόηση συνεχίζει να χτίζεται από πολλές μεριές.

Παράλληλα, το προσφυγικό χρησιμοποιείται από τους νεομνημονιακούς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως μια ευκαιρία για ‘πινκ-πονκ’ με την Τουρκία που οδηγεί στην καλλιέργεια του εθνικισμού και της τουρκοφαγίας.  Θαυμάστε τον «ειδικό συνεργάτη» του Τσίπρα, τον Στέλιο Κούλογλου: «Αδυνατισμένη από την μακρόχρονη οικονομική κρίση, η Ελλάδα δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνη της το πάρκινγκ (σ.σ. !!!) των προσφύγων. Αν η Τουρκία συνεχίζει να αθετεί τις συμφωνίες-παίζοντας και ύποπτα παιχνίδια όπως προχθές με το Καστελόριζο- τότε τα 3 δις που προβλέπονται στις σχετικές συμφωνίες πρέπει να έρθουν στην Αθήνα».  Ο ίδιος αναφέρεται σε άλλο άρθρο του για τον «πιο δύσκολο Μάρτιο στην ιστορία της Ελλάδας» συνδέοντάς τον με το «προσφυγικό πρόβλημα». Υποθέτουμε ότι οι Μάρτηδες της Χούντας ή της Κατοχής ήταν πιο εύκολοι. Ενώ ο Καμμένος δήλωσε ότι η («κακιά») Τουρκία τορπιλλίζει τη  συμφωνία με το («καλό») ΝΑΤΟ.

 Ο Τσίπρας δήλωσε πως δεν θέλει την Ελλάδα «αποθήκη ψυχών», αλλά και καμία άλλη χώρα δε θέλει να γίνει «αποθήκη». Στον πυρήνα της σκέψης όλων αυτών δεξιών ή «κεντροαριστερών» ηγετών βρίσκεται η κοινή αντίληψη για το προσφυγικό ως «πρόβλημα» που χρήζει «περιορισμού» και «αποτροπής» και τους ανθρώπους όχι ως ζωντανές δυνάμεις ικανές να προσφέρουν αλλά περίπου ως ...αποθηκευτικά είδη, ως μπαλάκι του πινκ-πονκ ή ως ...αυτοκίνητα. Και ξαναρωτάμε εμείς, τι έχει να προσθέσει στη λογική αυτή ο Κασιδιάρης; 

«Χρειάζονται μονομερείς ενέργειες , ηλίθιε!» (Kαι στη σωστή κατεύθυνση)

Ο Κουρτς είπε και μια αλήθεια...πασπαρτού: « οι χώρες που συμμετείχαν στη Διάσκεψη θα προτιμούσαν κοινή ευρωπαϊκή λύση, εξαιτίας όμως της έλλειψης μιας τέτοιας, είναι αναγκασμένες για λύσεις σε εθνικό επίπεδο». Ο μόνος που δεν το καταλαβαίνει είναι ο Τσίπρας, που –τουλάχιστον μέχρι σήμερα- θεωρούσε ότι μπορεί να εξαναγκάσει όλες τις χώρες της ΕΕ σε κοινή και δίκαιη συμφωνία για «καταμερισμό των βαρών στη μετεγκατάσταση των προσφύγων».  Ο Έλληνας πρωθυπουργός είδε την τεράστια επιτυχία της «διαπραγμάτευσης» και του «έντιμου συμβιβασμού» που οδήγησε στο Μνημόνιο, και λέει να την επαναλάβει. Και, με μια δόση απορίας,  κατηγορεί Αυστρία για ...μονομερείς ενέργειες. 1) Γίνονται και τέτοιες στην ΕΕ χωρίς να έρθει η καταστροφή της χώρας που τις επιλέγει; 2) Είναι λάθος να του απαντήσει η Αυστρία «μόνο με μονομερείς ενέργειες επιβάλλεις τις θέσεις σου, ηλίθιε;»

Ακόμα και η χλωμή απειλή του Τσίπρα για βέτο, μετά απ’ όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες, δύσκολα πείθει. Για πολλούς λόγους. Κυρίως γιατί έχοντας επιλέξει τη στρατηγική  «Μένουμε Ευρώπη-Μένουμε Μνημόνιο» είναι υποχρεωμένος είτε να την ακολουθήσει ως το τέλος, ή να έρθει σε ρήξη μαζί της ως το τέλος. Η δεύτερη πιθανότητα μάλλον δεν υφίσταται. Θα είχε πάντως ενδιαφέρον μια διαπραγματευτική τακτική από μια «αριστερή» κυβέρνηση που κατάπιε αμάσητο το τρίτο Μνημόνιο και απειλεί με «μονομερείς ενέργειες» για να απαντήσει στο «πρόβλημα» των προσφύγων...

Η ακροδεξιά δημαγωγία συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα του Τσίπρα θα «πλημμυρίσει».  Ο Τσίπρας απλά υπηρετεί το ευρωπαϊκό σχέδιο: η Ελλάδα θα «φιλοξενήσει» κάποιους (50-70.000 ανθρώπους, κατά το Μουζάλα) σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ η Τουρκία με τον ίδιο τρόπο «φιλοξενεί» 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, αφήνοντάς τους να πεθάνουν από την πείνα και τις κακουχίες. Και οι δυο χώρες εναρμονίζονται με το σχέδιο της ΕΕ να πνίξει περισσότερους  πρόσφυγες και προσφυγόπουλα στο Αιγαίο, με το ΝΑΤΟ , τη Frontex και τους άλλους κυνηγούς κεφαλών. Το πρόβλημά μας δεν είναι το πού θα πεθάνουν οι πρόσφυγες ούτε αν θα πεθαίνουν λίγο πιο πέρα για να μην τους βλέπουμε. Το πρόβλημά μας είναι ότι κανένας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του την κρίση. Ότι δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τον πόλεμο, τη φτώχεια, την ανεργία, τα μνημόνια χωρίς ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη σε όλα τα επίπεδα.

Να μην επικρατήσει ο φόβος και ο κανιβαλισμός των ηττημένων

 Έχουμε να απαντήσουμε ταυτόχρονα σε μια βαρβαρότητα που αγριεύει και σε μια ανθρώπινη τραγωδία, τμήμα της οποίας γινόμαστε όλοι και όλες μας, όλο και περισσότερο.

Και ενώ διαφαίνεται ότι οι αποστάσεις μεταξύ  μνημονιακής αριστεράς, ακραίου κέντρου  και ακροδεξιάς μικραίνουν αναπάντεχα, αποδεικνύεται ταυτόχρονα ότι οι πιο «απλοϊκές» και «ακραίες» απαντήσεις οδηγούν στη μόνη ταξική και ταυτόχρονα τη μόνη ανθρώπινη, απλώς, λύση.

Να παραδεχθούμε για αρχή τα αυτονόητα:

1. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι βάρος. Με τα χέρια τους μπορούν να παράγουν πλούτο που θα αβγατίσει και τον πλούτο των «ντόπιων» κάθε χώρας.Βάρος είναι τα μνημόνια και τα κόμματα που την υπηρετούν, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι κρατικοί μηχανισμοί που λογοδοτούν σε αυτούς. Βάρος και παράσιτα είναι αυτοί που κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία αλλά περιορίζουν κι άλλο τους πόρους για τις ανάγκες του 99% της κοινωνίας κι αφήνουν άνεργη την πλειοψηφία των ικανών για εργασία ανθρώπων.
2. Ο ρατσιστικός διαχωρισμός προσφύγων-(«λαθρο»)μεταναστών γίνεται πιο παράλογος, πιο ελεεινός και πιο απάνθρωπος από ποτέ.  Αλληλεγγύη και ίσα δικαιώματα για όλους!
3. Δεν υπάρχουν ούτε «διακινητές» ούτε «τρομοκράτες» σε φουσκωτές βάρκες. Αν θέλει κανείς να χτυπήσει το «δουλεμπόριο» μένει να κάνει τη μετακίνηση των ανθρώπων ελεύθερη, αντί για εμπορευματική συναλλαγή. Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
4. Το επιχείρημα «ναι αλλά μέσα στην κρίση έχουμε πρόβλημα οι Έλληνες, ποιον να πρωτοκοιτάξουμε» , που επικαλούνται με παραλλαγές από τον Κούλογλου μέχρι τη Χ.Α., είναι τόσο ηλίθιο όσο το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια πίτα που δε φτάνει για όλους. Μιλάμε για ένα σύστημα που συνεχίζει να δίνει όλο και περισσότερες «πίτες» στους  λίγους, ενώ παραχωρεί όλο και μικρότερα ψίχουλα στους πολλούς που παράγουν τις πίτες. Το ζήτημα είναι κυρίως πολιτικό: Όποιος αντιλαμβάνεται ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι της δουλειάς έχουμε κοινά συμφέροντα, και ότι μέσα στην κρίση έχουμε εν πολλοίς κοινό πεπρωμένο, ότι αν δεν σταθούμε αλληλέγγυοι στον «άλλο», σε λίγο θα είμαστε στη θέση του, το ίδιο θα σκέφτεται ακόμα κι αν μεγαλώσει η «πίτα».
5. Τέτοια Ευρώπη-Νεκροταφείο, τέτοια ΕΕ όχι μόνο δεν τη θέλουμε, την ανατινάζουμε. Οι ζωές των ανθρώπων είναι πάνω από τη Σέγκεν. Κάνουμε όλες εκείνες τις ενέργειες που αναλογούν στα «εθνικά μας σύνορα». Δε χρειάζεται καμιά «εθνική ενότητα» κύριε Τσίπρα για να ανοίξεις τα σύνορα, για να εξασφαλίσεις ασφαλή μονοπάτια εισόδου και εξόδου στους πρόσφυγες, κόντρα στις κατασταλτικές δυνάμεις των γειτονικών χωρών.  Για να χορηγήσεις όλα τα απαραίτητα χαρτιά στους πρόσφυγες για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, άσυλο, διαβατήρια. Για να  εξασφαλίσεις ανθρώπινες συνθήκες στέγασης, περίθαλψης και σίτισης για να φιλοξενήσεις τον κόσμο και τα παιδιά του, για να δημιουργήσεις συνθήκες αλληλεγγύης και αρμονικής συνύπαρξης αντί για φυλακές, γκέτο και αστυνομοκρατία. Για να απαλλοτριώσεις τα κέρδη του Μπόμπολα και του Μελισσανίδη για να αντιμετωπιστεί η φτώχεια τόσο των «ξένων» θυμάτων του πολέμου όσο και των «συμπατριωτών» σου –θυμάτων της φτώχειας.Αντίθετα, αυτά μπορούν να γίνουν μόνο ενάντια στην «εθνική ενότητα».
6. Ο πόλεμος σταματά από τη χώρα μας, στο βαθμό που μας αναλογεί, υποσκάπτοντας τους πρωτεργάτες του: έξω οι βάσεις από την Ελλάδα, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ!

Για να ανατρέψουμε τα μνημόνια και την εξαθλίωση, πρέπει να ανατρέψουμε τα συστημικά σχέδια για μια κοινωνία έρμαιο του φόβου και υποταγμένη.   

Για να πολεμήσουμε για τη λαϊκή κυριαρχία ενάντια στον ιμπεριαλισμό , πρέπει να νικήσουμε όλους τους ντόπιους εκπροσώπους του.

Για να νικήσουμε πρέπει να «χω­ρέσου­με» όλη την αλ­λη­λεγ­γύη μας για κάθε κομμάτι της τάξης μας, ειδικά για το πιο χτυπημένο, τα ξεριζωμένα θύματα του πολέμου.

Για να νικήσουμε πρέπει να στερήσουμε το χώρο από τους φασίστες της ΧΑ που ξαναβγαίνουν από τις τρύπες τους (όπως το έκαναν οι δυνάμεις του μαζικού κινήματος στο Κερατσίνι) και μάλιστα σε μια περίοδο που όλα τα «τέρατα» ξύπνησαν και φιλοδοξούν να φτιάξουν κυριλέ φασιστικά κόμματα (Μπαλτάκος, Στ. Χίος, Σώρρας....).

Για να νικήσουμε πρέπει να πολεμήσουμε κάθε φοβικό αντανακλαστικό του τύπου «Άμα βγούμε απο το ευρώ..., άμα βγούμε από την ΕΕ...,  άμα βγούμε από τη Σέγκεν... θα ...» . Ανοησίες!  

Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να ξεσηκωθούμε απέναντι στην εξαθλίωση και την αδικία. Αντιμνημονιακή πάλη και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες πάνε μαζί. Ναι, θα παλέψουμε «μονομερώς» για τα δίκαια των απλών ανθρώπων, χωρίς διακρίσεις, σε αντίξοες συνθήκες. Αλλά μόνο έτσι, πραγματικά αριστερά και ριζοσπαστικά, υπάρχει ελπίδα να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο.