Η μαζική συμμετοχή γυναικών και θηλυκοτήτων (και όχι μόνο) στην φετινή φεμινιστική διαδήλωση στις 8 Μάρτη αποδεικνύει για ακόμα μία χρονιά πως οι φεμινιστικοί αγώνες είναι βαθιά κοινωνικοί αγώνες.
Ήταν μια διαδήλωση ενωτική, ζωντανή και δυναμική όπου κάθε άτομο και συλλογικότητα κατάφεραν να εκφράσουν τις διαφορετικές αγωνίες τους και να ενώσουμε τις φωνές μας.
Στην Θεσσαλονίκη, η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη, είχε θετική εμπειρία και από τη εξίσου μαζική διαδήλωση. Χιλιάδες κόσμου βγήκαν στο δρόμο φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στις γυναικοκτονίες, τις ιδιωτικοποιήσεις, το σύστημα που απαξιώνει τις ζωές μας. Έχοντας οργανώσει αρκετές μικρότερες και μεγαλύτερες δράσεις σε αρκετές γειτονιές και χώρους της πόλης κατάφεραν να φτάσει το σύνθημα τους “Φεμινιστικοί αγώνες για Ελευθερία, Οξυγόνο και Ζωή” να φτάσει σε πλατιά ακροατήρια. Οργανώθηκαν εκδηλώσεις με τη συμμετοχή συνδικαλιστριών όπως η Ευαγγελία Αλεξάκη (συνταξιούχα καθαρίστρια στη πρώτη γραμμή του νικηφόρου αγώνα των 595 καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών) και η Βίκυ Πολίτου (εκπαιδευτικός, αντιπρόεδρος Β` ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης) όπου συζητήθηκε και αναδείχτηκε ο πρωτοπόρος ρόλος που έχουν παίξει οι γυναίκες σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες. Παράλληλα, η οργάνωση κοινής βιντεοπροβολής με το φοιτητικό σχήμα Rivolta Ρεβάνς στη σχολή κινηματογράφου Σταυρούπολης τονίζει την ανάγκη να ενώνουμε τα αιτήματα μας για να δυναμώσουμε τους αγώνες μας ενάντια στο σύστημα που μας καταπιέζει όλες. Επιτυχημένη ήταν επίσης η τριήμερη FEM-ΕΚΘΕΣΗ-COMIC με τίτλο «Το φύλ(λ)ο μου μέσα» όπου 19 δημιουργοί ανταποκρίθηκαν στη πρόταση-πρόκληση να γίνουν η φωνή μας μέσα από τα έργα τους.
Στην Αθήνα αντίστοιχα, οι δρόμοι στο κέντρο είχαν γεμίσει από νωρίς με χιλιάδες κόσμου. Εκτός από τις φεμινιστικές συλλογικότητες, διαδήλωσαν μαζί μας εργατικά σωματεία, συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι. Μια πραγματικά χαρούμενη και ζωντανή ατμόσφαιρα γεμάτη μωβ, κόκκινες και παλαιστινιακές σημαίες. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν αυτά που ζητούν δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, δικαιοσύνη για την Κυριακή Γρίβα και για όλες τις γυναικοκτονίες, δικαιοσύνη για τη γενοκτονία που συνεχίζεται στην Γάζα. Δεν είναι τυχαίο πως όλο και περισσότερος κόσμος καταλήγει ενστικτωδώς στο συμπέρασμα πως ο θύτης για όλα αυτά είναι το ίδιο το σύστημα και οι πολιτικές του. Στα μπλοκ της διαδήλωσης, σε πηγαδάκια, παντού συζητιόταν πως η πολιτική της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων έχει στερήσει από όλες μας την πρόσβαση σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Αυτή η λογική προφανώς δεν βρίσκει κερδοφόρες τις δομές ενάντια στην έμφυλη βία και προφανώς δεν επενδύει σε αυτές αφήνοντας το πιο ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας ακόμα πιο εκτεθειμένο. Αυτό το σύστημα προφανώς και θα προτιμήσει να επενδύσει σε όπλα και δακρυγόνα παρά σε σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα στήριξης κλπ. Αυτές οι συνδέσεις γίνονται πιο εύκολα πλέον και από την μεριά μας αισθανόμαστε χαρούμενες που έχουμε βοηθήσει σε αυτή τη διαδικασία.
Η διαδήλωσή μας κατάφερε να ενώσει αυτά τα συνθήματα και να στείλει ένα πολύ δυνατό μήνυμα. Αυτό το σύστημα θα μας βρίσκει απέναντι του. Η καμπάνια μας με σύνθημα “Δικαίωμα μου!” συνοψίζει με σαφή τρόπο αυτές τις αγωνίες και τις συνδέσεις και μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για ακόμα μεγαλύτερες δράσεις. Οι χιλιάδες γυναίκες (και όχι μόνο) που με τη ζωντάνια τους μαζικοποίησαν τη φεμινιστική διαδήλωση μας εμπνέουν για να συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα αυτονόητα δικαιώματα μας.
Ισότητα στην εργασία και ζωή με αξιοπρέπεια. Δημόσια αγαθά και κοινωνικές υπηρεσίες. Ειρήνη και όχι πολεμικοί εξοπλισμοί. Μέτρα πρόληψης για την έμφυλη βία. Αυτοδιάθεση των σωμάτων μας. Αυτοί θα είναι άξονες πάνω στους οποίους θα οργανώσουμε τις δράσεις μας στο επόμενο διάστημα. Παρά τα πολλά προχωρήματα που έχει κάνει το φεμινιστικό κίνημα έχουμε ακόμα πολύ δρόμο. Η ενότητα στη δράση παρόλο που αποδεδειγμένα αποτελεί προϋπόθεση για νικηφόρους αγώνες είναι πάντα εύθραυστη και χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια για τη διατήρηση και τη διεύρυνση της. Εξίσου σημαντικό είναι να φτάσουν τα συνθήματα μας και να ενταχθούν οργανικά στα συνθήματα των συνδικάτων και των σωματείων.
Με καινούργια δύναμη και αυτοπεποίθηση θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα Δικαιώματα μας και δε θα σταματήσουμε γιατί μας ανήκουν και μας αξίζουν.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
