ΔΕΑ: Πόλεμος για υγεία και ζωή Όχι για κέρδη και ΑΟΖ

Αδιαφορούν για τις ανθρώπινες ζωές, αγοράζουν φονικά όπλα

Πόλεμος για υγεία και ζωή

Όχι για κέρδη και ΑΟΖ

στήριξη της δημόσιας υγείας και παιδείας,

αξιοπρεπής διαβίωση για τους πρόσφυγες,                       όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς

Έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση που τζογάρει αδίστακτα με ανθρώπινες ζωές.

Αφήνοντας τον πληθυσμό απροστάτευτο απέναντι στην πανδημία, εγκληματώντας συστηματικά εναντίον προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα, στα νησιά και στα απάνθρωπα κέντρα κράτησης, παίζοντας με τη φωτιά ενός πιθανού πολέμου στην ανατολική Μεσόγειο.

Ενώ ο Μητσοτάκης διαφήμιζε την Ελλάδα ως covid-free τουριστικό προορισμό, επιχειρώντας  να διασφαλίσει ένα τμήμα των κερδών των ακτοπλοϊκών και αεροπορικών εταιρειών αλλά και μεγάλων τουριστικών-ταξιδιωτικών επιχειρήσεων, το άτακτο άνοιγμα του τουρισμού άνοιξε την πόρτα στο δεύτερο κύμα της πανδημίας. Ενώ τους μήνες που μεσολάβησαν δεν υπήρξε καμία ενίσχυση του ΕΣΥ, η κυβέρνηση δίνει σόου με μάσκες, ενώ αρνείται συστηματικά τα μαζικά και δωρεάν προληπτικά τεστ και (για άλλη μια φορά) επιστρατεύει το ζήτημα της ατομικής ευθύνης, με στόχο αυτή τη φορά τη νεολαία. Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για το υγειονομικό προσωπικό ενώ το άνοιγμα των σχολείων χωρίς μέτρα προστασίας σε κάθε τάξη, μέσα σε αυτή την συγκυρία είναι σκέτος παραλογισμός.

Χρειάζεται εδώ και τώρα αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας υγείας με  μαζικές προσλήψεις, άνοιγμα κλινών ΜΕΘ, μαζικά και δωρεάν τεστ για τον πληθυσμό, μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με ευθύνη της εργοδοσίας και όχι του κάθε εργαζόμενου ατομικά.

Στο βωμό του κέρδους, οι ανθρώπινες ζωές δε μετράνε. Αλλά κάποιες ζωές μετράνε ακόμα λιγότερο. Το ξέσπασμα της πανδημίας μέσα στα κολαστήρια τύπου Μόρια ήταν θέμα χρόνου για όσους-ες γνωρίζαμε την εγκληματική αδιαφορία και κατασταλτική πολιτική με την οποία «διαχειρίστηκε» το κράτος αυτές τις δομές. Η πυρκαγιά στη Μόρια έχει ηθικούς αυτουργούς στις διαδοχικές κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) που έστησαν αυτό το κολαστήριο και στοίβαξαν μέσα χιλιάδες ανθρώπους, που υιοθέτησαν το δόγμα της «αποτροπής».

Οι υποδομές (ξενοδοχεία κλπ) μιας χώρας που εμφανιζόταν τον Ιούνη να «διψάει» να υποδεχτεί εκατομμύρια τουρίστες και έτοιμη να κάνει τα πάντα για να τους «προσελκύσει», δεν είναι δυνατόν να «μην χωράνε» μερικές δεκάδες χιλιάδες κυνηγημένους κι εξαθλιωμένους ανθρώπους.

Για την κυβέρνηση όμως οι προτεραιότητες είναι άλλες, όπως η κλιμάκωση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, με «έπαθλο» τα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η διαμάχη για τις ΑΟΖ είναι επί της ουσίας μία διαμάχη για το ποιος θα διασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των εταιρειών. Σε αυτό το παιχνίδι δεν παίζουν μόνο η Ελλάδα και η Τουρκία αλλά και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι του καθενός. Αυτή τη στιγμή η Ανατολική Μεσόγειος έχει γεμίσει με πολεμικά πλοία. Κάτι τέτοιο μόνο καλός οιωνός δεν είναι.

Ενώ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτούν σε «πατριωτικές» κορώνες, οι εργαζόμενοι/ες σε Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν από αυτή τη σύγκρουση, η οποία ξεζουμίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς σε μία κούρσα εξοπλισμών κι πολεμικών δαπανών για χάρη των πετρελαϊκών ενώ φέρνει πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου, το οποίο θα πληρώσουμε εμείς που δεν υπάρχει κάτι «δικό μας» να υπερασπιστούμε σε αυτόν τον ανταγωνισμό.

Για αυτό χρειάζεται από τη μεριά της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, μία αποφασιστική στάση ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό, βάζοντας μπροστά τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες ενάντια στους εξοπλισμούς και τις στρατιωτικές δαπάνες.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μοιράσει απλόχερα λεφτά σε καναλάρχες και καπιταλιστές ενώ έχει δώσει ψίχουλα για επιδόματα, μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές ανάγκες. Ταυτόχρονα, η πανδημία αποτέλεσε ευκαιρία για την εργοδοσία (με τη βοήθεια βεβαίως της κυβέρνησης) για τη διεύρυνση και επέκταση ελαστικών σχέσεων εργασίας για πολύ μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, ενώ η επιτροπή Πισσαρίδη προτείνει τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. 

Μπορεί αυτό το τοπίο να μοιάζει ασφυκτικό και οι δυνάμεις που αντιστέκονται ή θέλουν ν αντισταθούν να φαίνονται μειοψηφικές. Είναι όμως υπαρκτές. Πριν τη θερινή «ανακωχή» και αμέσως μετά το τέλος της καραντίνας, εμφανίστηκαν οι πρώτες αντιστάσεις από εκπαιδευτικούς και φοιτητές-μαθητές, καλλιτέχνες, εργαζόμενους σε πολλούς κλάδους. Επιπλέον οι κινητοποιήσεις ενάντια στο αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο για τον περιορισμό του δικαιώματος στη διαδήλωση, έστειλαν σαφές μήνυμα ότι θα υπάρξει συνέχεια της αντιπαράθεσης. Ήδη, οι κινητοποιήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης έχουν ξεκινήσει. Σε αυτές τις δυνάμεις βρίσκεται η δυνατότητα μιας ισχυρής κοινωνικής αντιπολίτευσης.

Πρώτος σταθμός θα είναι οι κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, ενόψει του οικονομικού φόρουμ που θα γίνει στη θέση της ΔΕΘ. Η αγωνιστική ενωτική παρουσία του κινήματος και της Αριστεράς θα είναι ένα πρώτο «μέτρημα» και ένα πρώτο μήνυμα προς την κυβέρνηση.

Το πολιτικό κενό που υπάρχει στην Αριστερά είναι μεγάλο. Η αναγκαιότητα μίας ενωτικής μαζικής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι πιεστική και είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί με «μαγικές» λύσεις ούτε μπορεί να απαντηθεί με βάση την καθαρή άποψη της μίας ή της άλλης δύναμης. Αντίθετα, χρειάζονται ενωτικές πρωτοβουλίες γύρω από τα κεντρικά ζητήματα της περιόδου, για να μπορέσει να συγκεντρώσει δύναμη αλλά και να βοηθήσει στην ανάπτυξη των αγώνων. Από τη μεριά μας δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε συστηματικά για αυτή την προοπτική.

Όλες/Όλοι στην Καμάρα, το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου, στις 18.00 και αγωνιστική ενωτική συμπόρευση όλων των συγκεντρώσεων!