Είναι η φράση που ακούγεται όλο και πιο συχνά από τους ανθρώπους που προσεγγίζουν τις υπηρεσίες Υγείας του ΕΣΥ και αντιλαμβάνονται ότι είτε ασφαλισμένος-η είτε όχι πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη. Μια τσέπη άδεια απ’ τη δραματική μείωση ή την απώλεια του μισθού, την κατάργηση του αφορολόγητου, την καταβολή υπέρογκων φόρων, έμμεσων ή άμεσων, τις αυξήσεις των τιμών.
Οι άνθρωποι αυτοί, για να είμαστε συγκεκριμένοι, είναι η πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας, ντόπιοι και μετανάστες εργαζόμενοι που στρέφονται όλο και περισσότερο στο ΕΣΥ, αδυνατώντας να πληρώσουν τις ιδιωτικές δομές.
Σε αντίθεση με τους έχοντες και κατέχοντες, που βρίσκουν πάντα τα παράθυρα των νόμων ώστε να φοροδιαφεύγουν, που πλουτίζουν στην πλάτη των πολλών οδηγώντας τους στη χρεοκοπία και μπορούν να απολαύσουν τις υπηρεσίες υψηλών προδιαγραφών των ιδιωτικών κλινικών. Γιατί η χρεοκοπία για τους πολλούς (με χαμηλό εισόδημα) πολίτες είναι εδώ! Τι να πούμε:
♦ Για τη χρεοκοπία ενός από τα καλύτερα ΕΣΥ στον κόσμο; Χρειάστηκαν 35 περίπου χρόνια να οικοδομηθεί και, παρά τις όποιες αδυναμίες του, ήταν ίσως το λιγότερο ταξικό στην Ευρώπη. Οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση, είχε δικαίωμα στην πρόσβαση… σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το ΕΣΥ της Γαλλίας που εδώ και δεκαετίες δεν δέχεται τους άστεγους και ανασφάλιστους πολίτες.
♦ Για την κρατική χρηματοδότηση που μειώνεται από το 6% του ΑΕΠ στο 4,5%; Την ώρα μάλιστα που έχει αυξηθεί κατά 20% και πλέον ο αριθμός των πολιτών που απευθύνονται στο ΕΣΥ λόγω φτώχειας.
♦ Για την υποχρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ; Που από το 0,6% θα φτάσει στο 0,4% του ΑΕΠ (μείωση κατά 500 εκατ. ευρώ), όταν τα έσοδά του από τα ταμεία καταρρέουν εξαιτίας της αύξησης της ανεργίας και της μη καταβολής εισφορών – είτε από μικρούς επιχειρηματίες που αδυνατούν να τις πληρώσουν είτε από επιχειρηματίες που δεν ασφαλίζουν τους μισθωτούς, ενώ μπορούν.
♦ Για τη συρρίκνωση των δομών υγείας; Τα νοσοκομεία γίνονται 80 από 130, με αρχή από το 1ο ΙΚΑ Παπαδημητρίου και το 7ο ΙΚΑ Πατησίων – κατάργηση 254 κλινών – παρά τις πρόσφατες «υποσχέσεις» του υπουργείου Υγείας για συγχωνεύσεις μόνο σε διοικητικό επίπεδο. Πράγμα που σημαίνει πως μία από τις μεγαλύτερες μονάδες τεχνητού νεφρού που λειτουργεί στην Αττική συρρικνώνεται βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων νεφροπαθών!
♦ Για τη φρικτή κατάσταση στον χώρο της Ψυχικής Υγείας; Όπου μονάδες φροντίδας για τους χρόνια ψυχικά αρρώστους κλείνουν λόγω περικοπών ή περνάνε στην ευθύνη των ΜΚΟ για να «σωθούν». Οι δε συγγενείς αναγκάζονται να αναλάβουν οι ίδιοι τη φροντίδα!
♦ Για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία αναλώσιμων υλικών και φαρμάκων;
Με αποτέλεσμα να ζητείται από τους ασθενείς το φάρμακο και το χαρτί υγείας, να μη γίνονται αλλαγές σεντονιών και να παραλείπεται μέρος των γευμάτων!
♦ Για το ψαλίδισμα της φαρμακευτικής δαπάνης; Που βρίσκεται στο επίπεδο των 3,5 δισ. ευρώ τον χρόνο, ενώ έχει προβλεφθεί να «συγκρατηθεί» στα 2,8 και ήδη συζητιέται νέα μείωση στα 2,1.
♦ Για τη μείωση προσωπικού λόγω των συνταξιοδοτήσεων και των ανύπαρκτων προσλήψεων; Παρά τις δήθεν διαβεβαιώσεις για εξαίρεση από τον κανόνα της μίας πρόσληψης σε κάθε δέκα αποχωρήσεις.
♦ Για τις μειώσεις μισθών του προσωπικού των νοσοκομείων που θα ξεπεράσουν το 50%;
Το μεγαλύτερο όμως έγκλημα διαπράττεται στις πλάτες των ανασφάλιστων, που ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια. Εδώ παρουσιάστηκε το φαινόμενο παρακράτησης βρεφών - σαν να ήταν πινακίδες αυτοκινήτων - έως ότου εξοφληθούν τα νοσήλια του τοκετού (1.000-1.500 ευρώ) από τις ανασφάλιστες άπορες μητέρες.
Απώτερος στόχος της τρικομματικής κυβέρνησης είναι, μέσω των παραπάνω «μέτρων», να επιτευχθεί η απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η παράδοσή του στον ιδιωτικό τομέα, σε ελληνικά και ξένα συμφέροντα. Τι άλλο να υποθέσουμε όταν η κα Μέρκελ στην πρόσφατη επίσκεψή της προώθησε, μεταξύ άλλων, συμφωνίες που παραχωρούν τμήματα του τομέα της Υγείας σε γερμανικά επιχειρηματικά συμφέροντα;
Κοινωνικό αγαθό
Το ζήτημα είναι εάν θα αφήσουμε τους ανασφάλιστους χωρίς πρόσβαση στο ΕΣΥ, αν θα επιτρέψουμε τη συρρίκνωση των υποδομών, αν θα αποδεχτούμε την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση που μας στερούν το πολυτιμότερο κοινωνικό αγαθό, την Υγεία και την ίδια τη ζωή μας. Και αν θα ψάξουμε τους υπεύθυνους για τη διάλυση του ΕΣΥ στους μετανάστες και τα άτομα με αναπηρία;
Θα αποβάλουμε όλους αυτούς – στη θέση των οποίων θα βρεθούμε ίσως κι εμείς αύριο – από την πρόσβαση στο ΕΣΥ, όπως μας καλεί η ναζιστική Χρυσή Αυγή; Για μας δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Εύλογα μπαίνει το ερώτημα: «Τι κάνουμε;».
Συντονισμός
Συντονίζουμε τους αγώνες μας. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων των νοσοκομείων που εξαπλώνονται σε όλες τις δομές Υγείας δεν φαίνεται να ανατρέπουν από μόνες τους τις κυβερνητικές επιλογές. Απαιτείται συντονισμός όλων των εργαζομένων στο ΕΣΥ. Το παράδειγμα του ΑΧΕΠΑ με κοινές συνελεύσεις για κοινό αγώνα γιατρών - νοσηλευτών δείχνει τον δρόμο. Και να πάμε παραπέρα. Η εξάπλωση του μετώπου για την Υγεία θα πρέπει να συμπεριλάβει και τις επιτροπές κατοίκων σε κάθε γειτονιά για την αποτροπή αυτής της συνταγής θανάτου.
Προχωράμε σε γενική πολιτική απεργία. Η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλους μας. Η ζωή μας δεν θα γίνει παιχνίδι των κερδοσκόπων, στο όνομα ενός ψεύτικου «εξορθολογισμού» και της δύσκολης οικονομικής «συγκυρίας». Για να αντιμετωπιστεί αυτή η βαρβαρότητα μέσα στον συνολικό ορυμαγδό των Μνημονίων, είναι αναγκαία μια συνολική πολιτική απάντηση. Οι μικρές υποχωρήσεις ντόπιων και ξένων τροϊκανών κάτω απ’ την πίεση της κοινοβουλευτικής και συνδικαλιστικής αντιπολίτευσης, δεν αρκούν. Τελικά – και σύντομα – όλα τα συνδικάτα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όλο το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να αξιοποιήσει το ισχυρότερο όπλο του: τη γενική πολιτική απεργία με αίτημα την ανατροπή της κυβέρνησης.
Ανατρέπουμε οριστικά αυτήν την πολιτική. Μόνο με τέτοιους όρους μπορούμε να προσδοκούμε μια οριστική ανατροπή των πολιτικών λιτότητας (δηλαδή λιμοκτονίας). Μόνο έτσι θα αποκτήσουμε την αυτοπεποίθηση και την οργάνωση που είναι αναγκαίες για να βάλουμε πραγματικά τις ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη τους. Έτσι ώστε εμείς, που παράγουμε τον πλούτο στο εργοστάσιο ή την υπηρεσία, να οργανώσουμε τη ζωή μας όπως μας αξίζει. Με υπηρεσίες προσβάσιμες στους κατοίκους της χώρας, ανεξάρτητα από το εργασιακό τους καθεστώς, τη θρησκευτική τους επιλογή ή την καταγωγή τους. Με πόρους που προκύπτουν μόνο απ’ τη μονομερή διαγραφή του χρέους, τη φορολογία του κεφαλαίου και το χτύπημα της κερδοσκοπίας του παρασιτικού ιδιωτικού τομέα. Ή αυτοί ή εμείς!
*Η Γιάννα Γαϊτάνη είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α΄Θεσσαλονίκης
