ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ

• Καθιερώνει την «ατομική δήλωση συναίνεσης» (opt out) από τον γιατρό για την παραβίαση του ανώτατου εβδομαδιαίου ορίου ωρών εργασίας. Η δήλωση αυτή θα ζητείται όπου οι ώρες εργασίας είναι άνω των 48 και ως τις 60 εβδομαδιαίως. Υποκριτικά γράφεται πως αυτό θα ισχύει για 3 χρόνια «ΜΕΧΡΙ» να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις. Με τις 60 ώρες εβδομαδιαίως έχουμε π.χ. στην πιο «αθώα» περίπτωση (π.χ. τμήμα με επαρκή αριθμό ειδικευόμενων) 5 x 7 = 35 ώρες πρωινό τακτικό ωράριο 8πμ – 3 πμ και 5 x 5 = 25 πεντάωρες εφημερίες 3μμ – 8 μμ = 60 ώρες. Δηλαδή πρακτικά σε πολλά τμήματα κάτω από την πίεση διοικητών, καθηγητικού – διευθυντικού κατεστημένου οι ειδικευόμενοι , οι επικουρικοί και όχι μόνο θα αναγκάζονται να εργάζονται «νομίμως» καθημερινά ως τις 8μμ. Δηλαδή θα «νομιμοποιηθεί» ένα αίσχος καταναγκασμού σε υπερεργασία που ούτως ή άλλως γίνεται σήμερα σε πολλά τμήματα και που συνήθως «εξυπηρετεί» ιδιοτελείς επιδιώξεις και όχι πραγματικές υγειονομικές ανάγκες. Τα αναγραφόμενα πως δήθεν ο γιατρός αν δεν υπογράψει την συναίνεση opt out «δεν θα έχει καμία επίπτωση» είναι απλά ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ και εκτός πραγματικότητας. Σήμερα π.χ. διοικητές – διευθυντάδες – καθηγητάδες εκβιάζουν αδίστακτα και για την αδήλωτη υπερεργασία πέραν του πρωινού ωραρίου και για να μην τηρείται το ρεπό που είναι νομοθετημένο εδώ και 8 χρόνια. Με τον ίδιο τρόπο θα εκβιάζουν (τους νέους γιατρούς κυρίως) για να υπογράφουν την δήλωση συναίνεσης (ή καλύτερα υποταγής).
• Καταργεί τις 17ωρες (κατά τις καθημερινές) και 24ωρες (κατά τις αργίες) εφημερίες και καθιερώνει τις 5ωρες (3 μμ – 8 μμ τις καθημερινές) και τις 12ωρες (8μμ – 8 πμ καθημερινές – ΣΚ – αργίες και 8πμ – 8 μμ ΣΚ – αργίες). Αυτό προφανέστατα υπακούει στην λογική του «φαίνεσθαι» (να βγαίνουν τυπικά στα χαρτιά τα αθροίσματα των ωρών) και όχι της ουσίας. Οδηγεί κατευθείαν σε μεγάλες μειώσεις των εφημεριακών αμοιβών. Επιτρέπει σε διοικητές – καθηγητές – διευθυντές να ΔΙΑΛΥΟΥΝ τις ζωές των γιατρών ειδικά των νεότερων αφού π.χ. θα έπρεπε να ισχύει 35 ώρες τακτικό πρωινό ωράριο + 1 εφημερία ΣΚ 24ωρη = 49 ώρες την εβδομάδα και τέλος, ενώ με τις ρυθμίσεις του «νέου» νομοσχεδίου και σε συνδυασμό με την δήλωση opt out θα έχουμε 35 ώρες πρωινό ωράριο + 3 πεντάωρες καθημερινές εφημερίες + 1 εφημερία 12ωρη = 62 ώρες την εβδομάδα άρα ο γιατρός θα αναγκάζεται να κάνει 4 (ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ) εφημερίες την εβδομάδα αντί για μία. Χαρακτηριστικό είναι πως το απόλυτο δικαίωμα συγκεκριμένης διευθέτησης του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας κάθε γιατρού δίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην εργοδοσία (στον διοικητή και στην ιεραρχία) ενώ ο γιατρός δεν προβλέπεται να έχει κανέναν λόγο.
• Καταργεί την έννοια «αριθμός εφημεριών» στον υπολογισμό του χρόνου εργασίας και υπολογίζει μόνο «ώρες» με αυθαίρετο και χαοτικό για τις ζωές των γιατρών τρόπο διευθέτησής τους ώστε πρακτικά εξαφανίζει τις πραγματικά ελεύθερες ώρες. Π.χ. αποτελεί απύθμενη υποκρισία η παραδοχή πως οι ώρες 3 μμ – 8μμ από την λήξη του πρωινού τακτικού ωραρίου ως την έναρξη της βραδινής 12ωρης εφημερίας θα θεωρούνται … «ελεύθερες».
• ΑΥΞΑΝΕΙ αντί να μειώνει τις προβλεπόμενες ώρες εργασίας και ΜΕΙΩΝΕΙ δραματικά τις ελεύθερες μέρες. Για τους ειδικευόμενους το σήμερα ισχύον καθεστώς είναι ανά μήνα (π.χ. Ιούνης 2017) 21 καθημερινές x 7 ώρες τακτικό πρωινό ωράριο 147 ώρες,  + 5 εφημερίες 17ωρες καθημερινές 85 ώρες + 2 εφημερίες 24ωρες ΣΚ ή αργία 48 ώρες. Σύνολο 280 ώρες. Μείον τα 7 ρεπό 35 ώρες = 245 ώρες. Με τα προβλεπόμενα στο «νομοσχέδιο» θα έχουμε 60 ώρες την εβδομάδα επί 4,5 εβδομάδες = 260 ώρες. Ρεπό προβλέπεται ΜΟΝΟ για εφημερία Κυριακής ή αργίας και μόνο αν η επομένη δεν είναι κι αυτή αργία – δηλαδή ρεπό θα δικαιούνται ΜΟΝΟ όσοι εφημερεύουν 5, 11, 18 Ιουνίου 2017. Αυτοί θα εργαστούν 253 ώρες. Ακόμα και αν υποθέσουμε πως οι ειδικευόμενοι δεν θα υποκύψουν στον εκβιασμό του ατομικού opt out, θα εργαστούν 48 x 4,5 = 216 ώρες με αντίτιμο όμως την μείωση τουλάχιστον κατά το ήμισυ των ελεύθερων ημερών τους αφού θα χρειάζονται αρκετά περισσότερες ανθρωποεφημερίες με το 12ωρο για να καλυφθούν τα ΣΚ και οι αργίες. Τα ίδια ισχύουν και όσον αφορά τους ειδικευμένους σε όλες τις ζώνες εφημέρευσης.
• Δίνει στην εργοδοσία το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα να μετατρέπει τις ενεργείς εφημερίες σε εφημερίες ετοιμότητας κατά το δοκούν. Οι εφημερίες ετοιμότητας ΔΕΝ θα λογίζονται ως χρόνος εργασίας (άρθρο 2, παρ. στ) παρά μόνο κατά τις ώρες που ο γιατρός θα «απασχολείται εντός του χώρου εργασίας όταν καλείται» (άρθρο 6, παρ. 5αγ), δηλαδή είτε τα νοσοκομεία θα … εφοδιάσουν τους γιατρούς με ειδικά όργανα GPS – «εφημερόμετρα» ή απλούστατα ειδικά στα νοσοκομεία της περιφέρειας και όχι μόνο η εργοδοσία θα μετατρέπει αυθαίρετα τις ενεργείς εφημερίες σε εφημερίες ετοιμότητας έτσι ώστε ο γιατρός να είναι καθημερινά στο πόδι, απλήρωτος – υπόλογος – και εξοντωμένος ταυτόχρονα.
• Καταργεί στην πράξη το κατακτημένο και νομοθετημένο εδώ και 8 χρόνια ρεπό, αφού αυτό θα δίνεται ΜΟΝΟ μετά από εφημερία Κυριακής και αργίας πριν από καθημερινή (άρθρο 4).
• Περιορίζει δραστικά μέχρις εξαφανίσεως τις εφημεριακές αμοιβές των γιατρών της ΠΦΥ καθιερώνοντας εκεί κυκλικό ωράριο 8 πμ – 3 μμ και 2 μμ – 9 μμ (άρθρο 3, παρ. 2).
• Διαπνέεται εξ ολοκλήρου από απύθμενη υποκρισία. Π.χ. θεωρεί πως η αλλαγή της βάρδιας εφημερευόντων στις 8 μμ ή στις 8 πμ θα γίνεται με υπερηχητικές (ή πιο σωστά με υπερφωτεινές) ταχύτητες, ενώ όποιος έχει μια στοιχειώδη γνώση της πραγματικότητας στα νοσοκομεία και γενικά στην άσκηση της ιατρικής ξέρει πολύ καλά πόσο χρονοβόρα είναι η παράδοση – ενημέρωση για τους ασθενείς μεταξύ των εφημερευόντων κάθε βάρδιας. Οι συντάκτες του νομοσχεδίου φυσικά ξέρουν πως είτε αυτοί που αναλαμβάνουν και παραλαμβάνουν θα αναγκάζονται να έρχονται τουλάχιστον μια ώρα νωρίτερα ή αυτοί που παραδίνουν και φεύγουν θα αναγκάζονται να φεύγουν τουλάχιστον μια ώρα αργότερα. Απλά (νομίζουν πως) μας δουλεύουν.
• Δεν προβλέπει απολύτως τίποτα για ιατρικές πράξεις (όπως χειρουργικές επεμβάσεις) που η διάρκειά τους συμπίπτει με την αλλαγή της βάρδιας 8μμ. Τι ακριβώς θα γίνεται στην γενική εφημερία όταν στις 8μμ θα υπάρχουν χειρουργικές επεμβάσεις ή άλλες ιατρικές πράξεις σε εξέλιξη ? Μα φυσικά οι συμμετέχοντες αναπόφευκτα ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ μέχρι την διεκπεραίωση της ιατρικής πράξης, ΚΑΙ απλήρωτοι ΚΑΙ ακάλυπτοι (αφού σύμφωνα με το «επίσημο εφημεριακό πρόγραμμα» δεν θα πρέπει καν να είναι εκεί …)
• Δίνει στην εργοδοσία (άρθρο 4, παρ. 5) το δικαίωμα να ΚΑΤΑΡΓΕΙ στην πράξη αυθαίρετα την κανονική άδεια του γιατρού και να την «τεμαχίζει» σε μικρές «δόσεις» των 5 ημερών.
• Για γέλια τέλος είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης «μα τι θέλετε ? να πληρώνουμε 150 εκ πρόστιμο τον χρόνο ?» - ας διαθέσει άμεσα η κυβέρνηση αυτά τα 150 εκ ανά έτος για να γίνουν οι απαιτούμενες προσλήψεις μόνιμων επιμελητών ώστε και να μην διαλύονται οι ζωές των γιατρών και να βελτιωθεί άμεσα η περίθαλψη των ασθενών και να μην πληρώνει η χώρα πρόστιμο.

Συμπερασματικά:

Το παρόν «πόνημα» είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ακόμα και από το αρχικό «σχέδιο» Αβραμόπουλου – Τσούκαλου 2007 το οποίο η τότε πολιτική ηγεσία ούτε καν επίσημα δεν είχε τολμήσει να το ανακοινώσει, γιατί μόλις είχε πρωτοδιαρρεύσει οι αντιδράσεις των νοσοκομειακών γιατρών ήταν εντονότατες.

Αναδεικνύεται η σε όλο της το μεγαλείο για ακόμα μια φορά η υποκριτική λογική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της : 48ωρο δήθεν στα χαρτιά και στο «φαίνεσθαι» - κατανομή του χρόνου εργασίας αυθαίρετα από την εργοδοσία έτσι ώστε και οι ζωές των γιατρών (ιδιαίτερα των νεότερων) να διαλύονται και το συνολικό «κόστος» των εφημεριακών αμοιβών να μειώνεται.

Για μια ακόμα φορά με εξοργιστικό τρόπο μπαίνει το «για λίγα χρόνια, ΜΕΧΡΙ να γίνουν οι προσλήψεις», δηλαδή τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου από το 2007-2008 ως σήμερα – 10 χρόνια μετά από 5 βουλευτικές εκλογές και 6 κυβερνήσεις.

Τελείως υποκριτικά και φαρισαΐστικα η «κόπωση» του γιατρού αποδίδεται αποκλειστικά στον αριθμό των ΩΡΩΝ εργασίας και όχι στις ΣΥΝΘΗΚΕΣ εργασίας. Π.χ. το γεγονός πως αντί να εφημερεύουν 2 γιατροί σε ένα τμήμα όπως θα έπρεπε, εξαναγκάζεται να εφημερεύει 1 γιατρός σε 5 τμήματα ταυτόχρονα δεν απασχολεί καθόλου την πολιτική ηγεσία.

Επιβεβαιώνεται πλήρως πως η νικηφόρα αγωνιστική γραμμή 2007-2008 που είχε οδηγήσει τότε στην υπογραφή από την πολιτεία της κλαδικής συμφωνίας τον 12/2008 ήταν ό,τι πιο προωθημένο έχει ποτέ υπάρξει ποτέ στο νοσοκομειακό κίνημα. Προέβλεπε 7ωρο – πενθήμερο τακτικό ωράριο, μία εφημερία την εβδομάδα, ρεπό μετά από κάθε εφημερία, χιλιάδες προσλήψεις μόνιμων επιμελητών, μισθολογικές αυξήσεις (τις τελευταίες που πήρε ο κλάδος), κατάργηση της μεγαλοδιευθυντικής αυθαιρεσίας  και βαθμολογική εξέλιξη. Η εφαρμογή αυτής της κλαδικής αυτή συμφωνίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ πραγματοποιήθηκε πλήρως με αποκλειστική ευθύνη της πολιτείας που αθέτησε την υπογραφή της. Η παραχάραξη άρχισε από τον εφαρμοστικό νόμο του ίδιου του κ. Αβραμόπουλου (ν. 3754/2009) και συνεχίστηκε με επόμενα νομοθετήματα άλλων υπουργών.

Με αφορμή το απαράδεκτο «σχέδιο νόμου» της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το νοσοκομειακό κίνημα πρέπει άμεσα να ξαναβγεί στους δρόμους του αγώνα. Με γενικές συνελεύσεις παντού, με οργάνωση και συντονισμό από τα κάτω.

Το νοσοκομειακό κίνημα πρέπει να σημάνει άμεσα ξεσηκωμό για την απόρριψη του απαράδεκτου αυτού προσχεδίου νόμου. Να διεκδικήσει :

ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ – ΔΩΡΕΑΝ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΔΗΜΟΣΙΑ, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ

• 5θήμερο – 6ωρο – 30ωρο τακτικό πρωινό ωράριο και το πολύ μία (1) ενεργή εφημερία (17ωρη ή 24ωρη) την εβδομάδα για όλους τους γιατρούς

• Ημερανάπαυση (ρεπό) μετά από κάθε ενεργή εφημερία

• Οι ώρες μετά το πρωινό ωράριο όταν ο γιατρός δεσμεύεται αντικειμενικά (π.χ. παρατεινόμενη χειρουργική επέμβαση) να είναι πραγματικά εθελοντικές και να αμείβονται ως υπερωρίες.

• Μεικτές και ετοιμότητας αντί για ενεργές επιλεκτικά μόνο για τους ειδικευμένους και αυστηρά μόνο μετά από δική τους επιθυμία – όχι εργοδοτικό δικαίωμα για αυθαίρετη μετατροπή ενεργών σε ετοιμότητας

• Πραγματοποίηση των τουλάχιστον 8000 αναγκαίων προσλήψεων μόνιμων επιμελητών στα νοσοκομεία και στα ΚΥ

• Αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών με επάνοδο των αποδοχών μας στα επίπεδα του 2010

• Επιστημονική δημοκρατία και σύγχρονη ιατρική εκπαίδευση σύμφωνα με τις υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού