Να εξοργιστούμε ή να γελάσουμε δυνατά; αναρωτιόμασταν μέχρι αργά το βράδυ της σύλληψής μας.

Ποια λο­γι­κή μπο­ρεί να έχει όταν μια ομάδα γυ­ναι­κών με­τρη­μέ­νων στα δά­χτυ­λα των δυο χε­ριών κάνει για ελά­χι­στα λεπτά συμ­βο­λι­κή δια­μαρ­τυ­ρία στο Σύ­νταγ­μα και τρι­πλά­σιοι από αυτές αστυ­νο­μι­κοί τις πε­ρι­κυ­κλώ­νουν, τις εκ­φο­βί­ζουν και τις προ­σά­γουν σχε­δόν όλες;

- «Μα τη­ρού­σαν όλα τα μέτρα: μά­σκες, απο­στά­σεις, δι­καιο­λο­γη­τι­κά με­τα­κί­νη­σης»

- «Μα δεν είχε απα­γο­ρευ­τεί κά­ποια συ­γκέ­ντρω­ση στις 25 Νο­έμ­βρη»

- «Μα δεν υπάρ­χει απα­γό­ρευ­ση συ­να­θροί­σε­ων ήδη από τις 18 Νο­έμ­βρη»

- «Μα η αστυ­νο­μία τις πε­ρι­κύ­κλω­σε μην τη­ρώ­ντας απο­στά­σεις, και επέ­με­νε να τις στρι­μώ­ξει όλες σε ένα βαν κα­τα­πα­τώ­ντας κάθε υγειο­νο­μι­κό μέτρο».

Ποια λο­γι­κή μπο­ρεί να έχει όταν μας κρα­τούν δέ­σμιες πέντε ώρες στο αστυ­νο­μι­κό τμήμα χωρίς να μας λένε τον λόγο, όταν κυ­ριο­λε­κτι­κά κλει­δώ­νουν δι­κη­γό­ρους έξω από την αί­θου­σα και απο­μο­νώ­νουν συλ­λη­φθεί­σα πιέ­ζο­ντάς τη να υπο­γρά­ψει χωρίς συ­νή­γο­ρο;

Ποια λο­γι­κή μπο­ρεί να έχει όταν, λίγο αρ­γό­τε­ρα, συλ­λαμ­βά­νουν άλλα 2 μέλη φε­μι­νι­στι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των επει­δή πε­τού­σαν τρι­κά­κια ενά­ντια στην έμ­φυ­λη βία;

Ποια λο­γι­κή μπο­ρεί να έχει όταν οι τρι­πλά­σιοι σε αριθ­μό αστυ­νο­μι­κοί κα­λούν επι­πλέ­ον ενι­σχύ­σεις στο αστυ­νο­μι­κό τμήμα επι­κα­λού­με­νοι ότι τους ασκεί­ται «ψυ­χο­λο­γι­κή πίεση» από τις συ­νη­γό­ρους και τις αλ­λη­λέγ­γυ­ες;

Η λο­γι­κή είναι απλή και έχει όνομα: Κα­τα­στο­λή και κα­θο­λι­κή ποι­νι­κο­ποί­η­ση των αγώ­νων.

Και η παν­δη­μία είναι μιας πρώ­της τά­ξε­ως ευ­και­ρία για κάτι τέ­τοιο.

Όμως για κά­ποιες ο εγκλει­σμός εν μέσω παν­δη­μί­ας ση­μαί­νει θά­να­τος.

Πες τη με το όνομά της: Γυ­ναι­κο­κτο­νία - με­τρά­με 10 για φέτος.

Όμως για κά­ποιες η παν­δη­μία ση­μαί­νει ερ­γα­σία σε πα­ντε­λώς ανα­σφα­λείς συν­θή­κες και επι­πλέ­ον βάρη «φρο­ντί­δας» στο σπίτι.

Πες τη με το όνομά της: Απλή­ρω­τη ερ­γα­σία μέσα κι έξω από το σπίτι.

Όμως για κά­ποιες ο εγκλει­σμός ση­μαί­νει εγκλει­σμός με τον κα­κο­ποι­η­τή.

Πες τη με το όνομά της: Έμ­φυ­λη βία, σω­μα­τι­κή και ψυ­χο­λο­γι­κή.

Για κα­θε­μία από εμάς που βιώ­νει τη διπλή παν­δη­μία του κο­ρο­νοϊ­ού και της έμ­φυ­λης βίας, για όλες μας.

Δεν φι­μω­νό­μα­στε, δεν εί­μα­στε αό­ρα­τες, δεν μας φο­βί­ζουν.

Έχου­με η μία την άλλη.

Γιατί για κά­ποιες η αντί­στα­ση είναι ζή­τη­μα επι­βί­ω­σης.