Ένα καραβάνι για τους πρόσφυγες από την Ισπανία στην Ελλάδα

Για δέκα μέρες άν­θρω­ποι κάθε ηλι­κί­ας, μέχρι και ολό­κλη­ρες οι­κο­γέ­νειες, ορ­γα­νω­μέ­νοι σε δια­φο­ρε­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις και πλατ­φόρ­μες ή ανέ­ντα­χτοι αλ­λη­λέγ­γυοι/ες στους πρό­σφυ­γες τα­ξί­δε­ψαν με πέντε λε­ω­φο­ρεία σε διά­φο­ρες πό­λεις της Ευ­ρώ­πης. Κατά τη διάρ­κεια του τα­ξι­διού τους, επι­σκέ­φθη­καν πολλά στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης ή κα­ταυ­λι­σμούς όπως αυτός της Ει­δο­μέ­νης, μέχρι να κα­τα­λή­ξουν στην Αθήνα. Στό­χος τους: να δια­πι­στώ­σουν τις συν­θή­κες στις οποί­ες  δια­μέ­νουν οι πρό­σφυ­γες. Να ασκή­σουν πο­λι­τι­κή πίεση στην κυ­βέρ­νη­ση της Ισπα­νί­ας καθώς και στις υπό­λοι­πες κυ­βερ­νή­σεις στην Ευ­ρώ­πη. Να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν το τα­ξί­δι τους για μια πιο έντο­νη συ­νέ­χεια των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στη χώρα τους.

Το Rproject συ­νά­ντη­σε την Catherine Verbruggen, τον Dario Unai Cristóbal ‏Pulido και τον Josean Elgezabal Dueñas, τρία μέλη του Κα­ρα­βα­νιού και συ­ζή­τη­σε μαζί τους για αυτή τους τη δράση. 

Rp: Πώς και γιατί απο­φα­σί­σα­τε να κά­νε­τε αυτό το τα­ξί­δι;

Catherine: Η πλατ­φόρ­μα Ongi e Torri Errefuxiatuk (“Πρό­σφυ­γες κα­λω­σήρ­θα­τε”) στην οποία συμ­με­τέ­χω, ξε­κί­νη­σε από το Bilbao το Φλε­βά­ρη με πολ­λές κι­νη­το­ποι­ή­σεις και πολ­λές δρά­σεις, προ­κει­μέ­νου να κάνει ορατά τα προ­βλή­μα­τα των προ­σφύ­γων, να ευαι­σθη­το­ποι­ή­σει τον πλη­θυ­σμό και να ασκή­σει πο­λι­τι­κή πίεση στις κυ­βερ­νή­σεις σε κε­ντρι­κό και πε­ρι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο. Τον Μάρ­τιο, τέσ­σε­ρις σύ­ντρο­φοι από αυτή την πλατ­φόρ­μα επι­σκέ­φθη­καν τον κα­ταυ­λι­σμό της Ει­δο­μέ­νης, ενώ είχαν ήδη επι­σκε­φθεί την Λέσβο. Ο στό­χος τους δεν ήταν η προ­σφο­ρά βο­ή­θειας αλλά η με­τα­φο­ρά μιας ει­κό­νας που θα ευαι­σθη­το­ποιού­σε την κοινή γνώμη. Έτσι ξε­κί­νη­σε η ιδέα κά­ποιας δρά­σης μέσα στον Ιού­λιο. Μιας δρά­σης που , δεν θα έμενε στον αν­θρω­πι­σμό, αλλά θα είχε πο­λι­τι­κούς στό­χους. Θε­ω­ρού­με τον αν­θρω­πι­σμό χρή­σι­μο αλλά ο στό­χος της πλατ­φόρ­μας ήταν να κα­ταγ­γελ­θούν αυτές οι πο­λι­τι­κές.  Συ­ζη­τή­σα­με πολ­λές ιδέες. Μία από αυτές ήταν να έρ­θου­με στην Ελ­λά­δα και να κα­ταγ­γεί­λου­με από που συμ­βαί­νει. Έτσι ήρ­θα­με σε επι­κοι­νω­νία με το No Border.  Σκε­φθή­κα­με τον μήνα Ιού­λιο, που είναι νε­κρός μήνας, προ­κει­μέ­νου να κρα­τη­θεί μια συ­νέ­χεια στις δρά­σεις μας. Η δικιά μας δου­λειά ου­σια­στι­κά ξε­κι­νά­ει μόλις φτά­σου­με στη χώρα μας. Αυτές οι δέκα μέρες έχουν υπάρ­ξει τρο­με­ρό όπλο ευαι­σθη­το­ποι­ή­σης. Οι μαρ­τυ­ρί­ες που έχου­με συ­γκε­ντρώ­σει από τους φυ­λα­κι­σμέ­νους, έγκλει­στους πρό­σφυ­γες είναι συ­γκλο­νι­στι­κές. Μας ζη­τούν συ­νε­χώς είναι την με­τα­φο­ρά της κα­τά­στα­σης στη χώρα μας. Εί­χα­με, επί­σης, μια με­γά­λη ευ­και­ρία να έρ­θου­με σε επαφή με ελ­λη­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις, να ανταλ­λά­ξου­με εμπει­ρί­ες, και να ασκή­σου­με πο­λι­τι­κή πίεση στη δική μας κυ­βέρ­νη­ση.

Rp: H ισπα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση υπερ­ψή­φι­σε στις 20 Μάρτη την Συμ­φω­νία ΕΕ – Τουρ­κί­ας. Πέρα από αυτό, ποιά είναι στάση της κυ­βέρ­νη­σης  σας απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες και στους με­τα­νά­στες/τριες;

Dario: Η πλειο­ψη­φία του κοι­νο­βου­λί­ου ψή­φι­σε κατά της συμ­φω­νί­ας, πα­ρό­λα αυτά η ισπα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση με διά­φο­ρες με­θο­δεύ­σεις εν τέλει κα­τά­φε­ρε να ψη­φι­στεί. Πολ­λοί δήμοι, όχι μόνο εκεί που κυ­βερ­νά­ει η Unidad Popular (σσ: ενω­τι­κό σχήμα της Αρι­στε­ράς στην αυ­το­διοί­κη­ση), έχουν ανα­κη­ρυ­χθεί ως πό­λεις προ­σφύ­γων. Ακόμη και με­γά­λες πό­λεις, όπως η Βαρ­κε­λώ­νη και η Μα­δρί­τη έχουν δη­λώ­σει ότι είναι δια­τε­θει­μέ­νες να φι­λο­ξε­νή­σουν πρό­σφυ­γες. Και το εν­νο­ούν. Η ισπα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, όμως, δεν το δέ­χε­ται. Η δική μας συ­νει­σφο­ρά σε αυτό είναι η πρό­τα­ση στην κυ­βέρ­νη­ση μας να  χρη­σι­μο­ποι­η­θούν  τα λε­ω­φο­ρεία με τα οποία ήρ­θα­με ώστε με αυτά να με­τα­βούν πρό­σφυ­γες στην Ισπα­νία. Η από­φα­ση της Ισπα­νι­κής Πρε­σβεί­ας στην Ελ­λά­δα να μην μας δε­χθεί δεί­χνει ότι η πρε­σβεία δεν μπο­ρεί καν να προ­σποι­η­θεί ότι εν­δια­φέ­ρε­ται για τα προ­βλή­μα­τα των προ­σφύ­γων. Αυτή της η στάση απο­κα­λύ­πτει και τις πραγ­μα­τι­κές δια­θέ­σεις της ισπα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Rp: To “Κα­ρα­βά­νι προς την Ελ­λά­δα» είναι γνω­στό στη χώρα σας; Γνω­ρί­ζει ο κό­σμος ότι υπάρ­χει αυτή η πρω­το­βου­λία;

Dario: Προ­σπα­θού­με να το γνω­στο­ποι­ή­σου­με όσο γί­νε­ται, και για αυτό το λόγο στο κα­ρα­βά­νι υπάρ­χουν δη­μο­σιο­γρά­φοι που κα­τα­γρά­φουν το τα­ξί­δι μας, καθώς και εκλεγ­μέ­νοι βου­λευ­τές και δη­μο­τι­κοί σύμ­βου­λοι, όπως εγώ. Δεν ισχυ­ρί­ζο­μαι ότι όλος  ο κό­σμος είναι ενή­με­ρος για τη δράση μας, αλλά σί­γου­ρα πολύς κό­σμος το γνω­ρί­ζει. Αυτό που θέλω να το­νί­σω , είναι ότι το κα­ρα­βά­νι δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή. Έχει ση­μα­σία το κα­ρα­βά­νι να απο­τε­λέ­σει την αρχή ενός συ­ντο­νι­σμού για συ­νέ­χι­ση των δρά­σε­ων στο ισπα­νι­κό κρά­τος.

Rp: Μετά από την εμπει­ρία που κερ­δί­σα­τε από το κα­ρα­βά­νι, ποιά πι­στεύ­ε­τε ότι μπο­ρεί να είναι η λύση στο προ­σφυ­γι­κό;

Josean:  Εγώ δεν συμ­με­τέ­χω στην πλατ­φόρ­μα που συμ­με­τέ­χει η Catherine, αλλά ανήκω στους Podemos. Είμαι επί­σης βου­λευ­τής. Πριν από λί­γους μήνες στην Ισπα­νία έγι­ναν εκλο­γές, και βγήκε ξανά το κόμμα της Δε­ξιάς. Αυτό μας έκανε να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με ακόμη πιο έντο­να ότι η ύπαρ­ξη κό­σμου στο δρόμο είναι απα­ραί­τη­τη για να υπάρ­ξει οποια­δή­πο­τε αλ­λα­γή. Το ζή­τη­μα που πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­σου­με είναι ακρι­βώς η ύπαρ­ξη κι­νη­το­ποί­η­σε­ων προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξει πίεση στους θε­σμούς στους οποί­ους συμ­με­τέ­χου­με. Όπως είπαν και οι προη­γού­με­νοι σύ­ντρο­φοι, το κα­ρα­βά­νι δεν είναι ένα τέλος αλλά μια αρχή, προ­κει­μέ­νου να συ­ντο­νι­στού­με σε κε­ντρι­κό και πε­ρι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο. Το κα­ρα­βά­νι είναι πα­ρά­δειγ­μα θε­τι­κών στοι­χεί­ων, αλλά και στοι­χεί­ων που χρειά­ζο­νται βελ­τί­ω­ση. Προ­σω­πι­κή μου άποψη είναι πως χρεια­ζό­μα­στε κα­λύ­τε­ρο συ­ντο­νι­σμό και μια κοινή ξε­κά­θα­ρη στρα­τη­γι­κή γύρω από το είδος των πρω­το­βου­λιών που χρειά­ζε­ται να πά­ρου­με. Θα πρέ­πει, τέλος, να κα­τα­λά­βου­με ότι απέ­να­ντι μας έχου­με ένα πολύ ισχυ­ρό σύ­στη­μα. Χρειά­ζε­ται να έχου­με ενιαιο­με­τω­πι­κή δράση, έτσι ώστε να μπο­ρέ­σου­με να το αντι­με­τω­πί­σου­με. Σή­με­ρα, κατά τη διάρ­κεια πο­λι­τι­κής συ­ζή­τη­σης μέσα στο λε­ω­φο­ρείο ένας σύ­ντρο­φος ανα­ρω­τή­θη­κε ποιά θα μπο­ρού­σε να είναι η δράση μας σχε­τι­κά με τους Ζα­πα­τί­στας. Τότε, ένας άλλος σύ­ντρο­φος ση­κώ­θη­κε, του έδει­ξε έναν κα­θρέ­φτη και του είπε: «Σχε­δί­α­σε πρώτα την επα­νά­στα­ση στη χώρα σου, και μετά κα­νο­νί­ζεις και για άλλα πράγ­μα­τα». Αυτό νο­μί­ζω ότι πρέ­πει να κά­νου­με.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: 

Η ΕΠΙ­ΤΡΟ­ΠΗ ΔΙ­ΚΑΙΩ­ΜΑ­ΤΩΝ ΤΗΣ ΛΑ.Ε. ΧΑΙ­ΡΕ­ΤΙ­ΖΕΙ

ΤΟ ΙΣΠΑ­ΝΙ­ΚΟ ΚΑ­ΡΑ­ΒΑ­ΝΙ ΑΛ­ΛΗ­ΛΕΓ­ΓΥ­ΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛ­ΛΑ­ΔΑ

Η Επι­τρο­πή Δι­καιω­μά­των της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας χαι­ρε­τί­ζει και στη­ρί­ζει το ισπα­νι­κό Κα­ρα­βά­νι Αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς την Ελ­λά­δα, μία πρω­το­βου­λία πάνω από 20 ορ­γα­νώ­σε­ων και πολ­λών αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νων πο­λι­τών από την Ισπα­νία,  που ξε­κί­νη­σαν στις 15 Ιούλη το τα­ξί­δι τους προς την Ελ­λά­δα με στόχο να κα­ταγ­γεί­λουν τις απάν­θρω­πες πο­λι­τι­κές για το προ­σφυ­γι­κό άσυλο.

Το «Κα­ρα­βά­νι προς την Ελ­λά­δα» διεκ­δι­κεί  με­τα­ξύ άλλων ανοι­χτά σύ­νο­ρα για τους πρό­σφυ­γες,  την κα­τάρ­γη­ση της Frontex, την ακύ­ρω­ση της συμ­φω­νί­ας ΕΕ-Τουρ­κί­ας,  το στα­μά­τη­μα του πο­λέ­μου και των στρα­τιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, νό­μι­μους και ασφα­λείς δρό­μους  για τους πρό­σφυ­γες, καθώς και ένα σχέ­διο άμε­σης διά­σω­σής τους στη Με­σό­γειο, ενώ αντι­τάσ­σε­ται στο ρα­τσι­σμό και την ξε­νο­φο­βία.

Το βα­σι­κό μή­νυ­μα που θέ­λουν να στεί­λουν οι ακτι­βι­στές-τριες  είναι ότι οι πρό­σφυ­γες είναι ευ­πρόσ­δε­κτοι στις πό­λεις και στους δή­μους της χώρας τους. Εκ­πρό­σω­ποι του Κα­ρα­βα­νιού Αλ­λη­λεγ­γύ­ης πραγ­μα­το­ποί­η­σαν χθες συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου μπρο­στά στην ισπα­νι­κή πρε­σβεία της Αθή­νας, που αρ­νή­θη­κε να τους δε­χθεί, ενώ το βράδυ οι 300 πε­ρί­που Ισπα­νοί ακτι­βι­στές φι­λο­ξε­νή­θη­καν σε εγκα­τα­στά­σεις του Δήμου Ν. Φι­λα­δέλ­φειας – Χαλ­κη­δό­νας. Σή­με­ρα, πραγ­μα­το­ποί­η­σαν συ­γκέ­ντρω­ση έξω από την ισπα­νι­κή πρε­σβεία.

Η πρω­το­βου­λία των Ισπα­νών ακτι­βι­στών είναι ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κή σε μία πε­ρί­ο­δο όπου ο υπουρ­γός Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής, Γ. Μου­ζά­λας, ζη­τά­ει συγ­γνώ­μη από τον κ. Δέν­δια για το γε­γο­νός ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πριν την μνη­μο­νια­κή και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη με­τάλ­λα­ξή του, «τόλ­μη­σε» να ορα­μα­τι­στεί και να δια­δη­λώ­νει για μια άλλη πο­λι­τι­κή αλ­λη­λεγ­γύ­ης για το προ­σφυ­γι­κό, χωρίς αν­θρώ­πι­νες εκα­τόμ­βες στη Με­σό­γειο και το Αι­γαίο, χωρίς τον φρά­χτη του Έβρου, χωρίς στρα­τό­πε­δα κρά­τη­σης και εξευ­τε­λι­στι­κής με­τα­χεί­ρι­σης των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών. Είναι ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κή σε μία πε­ρί­ο­δο όπου το υπουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής πα­ρεμ­βαί­νει σε δίκη υπέρ της απέ­λα­σης Σύ­ριου πρό­σφυ­γα στην «ασφα­λή» Τουρ­κία, και μά­λι­στα μετά την από­πει­ρα στρα­τιω­τι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος και την επι­βο­λή κα­θε­στώ­τος έκτα­κτης ανά­γκης στη γει­το­νι­κή χώρα.

Είναι επί­σης εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κή γιατί ση­μα­το­δο­τεί  την ανά­γκη για συ­ντο­νι­σμέ­νους κοι­νούς αγώ­νες των λαών του ευ­ρω­παϊ­κού Νότου και της Ευ­ρώ­πης ενά­ντια σε όλα τα μέτρα και τις πο­λι­τι­κές που εξο­ντώ­νουν και εξα­θλιώ­νουν όχι μόνο τα θύ­μα­τα των πο­λέ­μων που πυ­ρο­δό­τη­σε ή υπέ­θαλ­ψε η ιμπε­ρια­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., αλλά και ολό­κλη­ρες ευ­ρω­παϊ­κές κοι­νω­νί­ες, όπως η χώρα μας και η Ισπα­νία.