Επιτυχημένη έναρξη της «Διεθνούς Συνάντησης».

Με μια πολύ επιτυχημένη και εξαιρετικά μαζική εκδήλωση, ξεκίνησε στο Πάντειο η «διεθνής συνάντηση», δηλ. το τριήμερο που οργανώνει η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά, με προσκεκλημένους αγωνιστές και διανοούμενους από τη νότια Ευρώπη, εκεί που έχει επιβληθεί το πιο σκληρό ταξικό πρόγραμμα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.

Έπειτα από μια γενική εισαγωγή για τις αιτίες εμφάνισης της καπιταλιστικής κρίσης και της συνακόλουθης λιτότητας που έκανε ο Γάλλος οικονομολόγος Μισέλ Ισόν (Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών & επιστημονικό συμβούλιο της γαλλικής ATTAC), o Ντανιέλ Αλμπαρασίν, επίσης οικονομολόγος και μέλος της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» στην Ισπανία, εστίασε στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση στη χώρα του αλλά και στα καθήκοντα της επαναστατικής Αριστεράς εκεί.

Ο Φρανσουά Σαμπαντό, ηγετικό στέλεχος του γαλλικού NPA, εξήγησε ότι η επίθεση των καπιταλιστών είναι ιστορικών διαστάσεων και δεν πρόκειται απλώς για μια παροδική εποχή «λιτότητας». Επειδή οι οικονομίες της Ευρώπης δεν είναι «ανταγωνιστικές» -είπε- οι άρχουσες τάξεις της ηπείρου εξαπολύουν επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, προκειμένου αυτές οι οικονομίες να μπορέσουν να σταθούν στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας, αφού παρουσίασε το φαινόμενο της χρηματιστικοποίησης στο σύγχρονο καπιταλισμό, επέμεινε στην ανάλυσή του για τον κεντρικό ρόλο της νομισματικής ένωσης. Αναφερόμενος στο ευρώ υποστήριξε πως «η αλλαγή του νομίσματος είναι μοχλός για την αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων», και επισήμανε πως όποιος δεν είναι έτοιμος να αμφισβητήσει το ευρώ στην πραγματικότητα δεν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει στις ταξικές συγκρούσεις που θα χρειαστεί να κάνει μια πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς στα κρίσιμα μέτωπα, δηλ. στην αντιμετώπιση της ανεργίας, στην αναδιανομή του πλούτου και στη διαγραφή του χρέους. Από την πλευρά του το μέλος της γραμματείας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Λάσκος, απάντησε πως δεν έχει πειστεί –κάθε άλλο– ότι ο νομισματικός πόλεμος που θα ακολουθούσε μια γενική εγκατάλειψη του ευρώ, θα οδηγούσε σε ενότητα και αλληλεγγύη των εργαζομένων στις διαφορετικές χώρες της Ευρώπης. Καταδίκασε δε ως αποτυχημένες για την Αριστερά τις τακτικές του «κυβερνητισμού», του «λαϊκομετωπισμού» και του «εθνοκρατισμού».

Εξαιρετικά σημαντικές ήταν οι παρεμβάσεις που έγιναν από τα κάτω: Ο νομικός Δ. Μπελαντής επέμεινε κι αυτός στη σημασία της αμφισβήτησης του ευρώ (παρατηρώντας ωστόσο ότι, πλην των Ελλήνων, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διανοούμενοι και ακτιβιστές δεν τοποθετούνται επί του ζητήματος). Η ακτιβίστρια Ρακέλ Βαρελά (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας της Λισαβόνας) υπενθύμισε ότι επανάσταση δεν νοείται στην Ευρώπη χωρίς τη συμμετοχή του γερμανικού προλεταριάτου, ενώ επισήμανε την αισιόδοξη πλευρά των εξελίξεων εστιάζοντας στην αλλαγή του «μέσου όρου» των ιδεών πλατιών μαζών στη νότια Ευρώπη. Τέλος πολύ σημαντικές ήταν και οι συμβολές της Ιταλίδας Λουτσία Πραντέλα (Ινστιτούτο για τη Μετανάστευση του Πανεπιστημίου της Βενετίας) –που προειδοποίησε για τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά των απόψεων του Πέπε Γκρίλο–, αλλά και του Σταύρου Τομπάζου (Πανεπιστήμιο Κύπρου) –που μίλησε για το τραγικό γεγονός της προετοιμασίας της εισόδου στο μνημόνιο από ένα κομμουνιστικό κόμμα (το ΑΚΕΛ) αλλά και για το πώς η προπαγάνδα στην Κύπρο καταφέρνει ακόμη και τώρα να αντιστρέφει την πραγματικότητα, δηλ. να μεταφέρει τις ευθύνες στο Δημόσιο, τη στιγμή που όλος ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει ότι η αιτία της κρίσης χρέους στο νησί ήταν τα ανοίγματα των ιδιωτικών τραπεζών.