Το δυσμενές, για τα εργατικά στρώματα, εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου, πέρα από τις πολυποίκιλες ερμηνείες που παρουσιάζονται αυτές τις μέρες, όπως είναι φυσικό έχει δημιουργήσει ανησυχία για τις νέες επιθέσεις που αναμένονται και τις απαντήσεις που θα δοθούν.
Κανένας λογικός άνθρωπος και καμία γειωμένη συλλογικότητα δεν μπορεί, με αυτά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, να μην αγωνιά για τις εξελίξεις στο πεδίο της ζωής της εργατικής τάξης. Πολύ περισσότερο που δεν ερχόμαστε από μια περίοδο κατακτήσεων, αλλά έχοντας δεχθεί αντεργατικές επιθέσεις τη μια σε συνέχεια της άλλης, με αντεργατικό νομοθετικό έργο που τα πεπραγμένα της κάθε κυβέρνησης συμπλήρωναν ήδη σκληρά μέτρα της προηγούμενης, που τα συνδικαλιστικά δικαιώματα δέχτηκαν αλλεπάλληλα χτυπήματα και περιορισμούς επί σειρά κυβερνήσεων με σταδιακά αυξανόμενη ένταση.
Επιλογές υπουργών
Η επιλογή των νέων υπουργών της κυβέρνησης και οι ομιλίες τους κατά τις τελετές παράδοσης-παραλαβής των υπουργείων είναι ενδεικτικές για τη στόχευση της κυβέρνησης και για την ένταση αυτής της στόχευσης.
Από τον Πιερρακάκη, νέο Υπ. Παιδείας, με το «καλημέρα σας» διατυπώθηκε η άμεση πρόθεση για την κατηγοριοποίηση των σχολείων, μέσω της επιλογής σχολείου από τους γονείς.
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Άδωνις, στον οποίο ανατέθηκε το Υπ. Εργασίας (!!!), αυτό που φυσιολογικά αναμένουμε, μας το επιβεβαίωσε χωρίς ωραιοποιήσεις, όταν ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Χατζηδάκη, αποδίδοντάς του εύσημα για την πολύ καλή δουλειά που έκανε, αλλά και το Βρούτση. Δηλαδή, δυο υπουργούς που έμειναν στη θύμηση όλων μας ο ένας για τον ακραία αντεργατικό και αντισυνδικαλιστικό νόμο του και τις ιδιωτικοποιήσεις και ο άλλος, για την επίθεση στις συντάξεις!
Από κωμική έως εξοργιστική, αλλά επίσης απολύτως ενδεικτική, είναι η τοποθέτηση του Βασίλη-Πέτρου Σπανάκη, στη θέση του υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Ο άνθρωπος αυτός έχει μείνει στην ιστορία στο συνδικαλιστικό κίνημα για την απόπειρα νοθείας (02-12-2016), που επιχειρήθηκε κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας του 36ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ και αφορούσε στη χρήση κάρτας αντιπροσώπου και διαβατηρίου του Βασίλη Σπανάκη (τότε αντιπροσώπου της ΔΑΚΕ από την Ομοσπονδία των Εφοριακών/ΠΟΕ-ΔΟΥ) από άλλον εκλεγμένο αντιπρόσωπο (από την Ομοσπονδία των Τελωνειακών με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ), προκειμένου να ψηφίσει, γεγονότα που καταδικάστηκαν ομόφωνα από το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ.
Η Κεραμέως, στο Υπ. Εσωτερικών προφανώς αναλαμβάνει να… επεκτείνει το έργο της στην «αξιολόγηση» όλου του Δημόσιου Τομέα (συμπεριλαμβανομένων των δήμων και των περιφερειών), παραπέμποντας το συνδικαλιστικό κίνημα, αμέσως στα δικαστήρια, όποτε «τολμήσει» να προκηρύξει κάποια απεργιακή κινητοποίηση. Αναλαμβάνει, επίσης, να συνεχίσει το έργο Βορίδη, εφαρμόζοντας το νόμο του (Ν. 4940/2022), που συνδέει την αξιολόγηση, με τη στοχοθεσία και το ατομικό μισθολόγιο των μπόνους, του συναδελφικού ανταγωνισμού και της ανθρωποφαγικής λιτότητας, συγχρόνως με το επιτελικό κράτος που θα εξασφαλίζει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στους ιδιώτες κι ακόμα λιγότερες και χειρότερες υπηρεσίες στην εργαζόμενη κοινωνία.
Όσο για την τοποθέτηση Χρυσοχοϊδη στο Υπ. Υγείας, η προσήλωση στους στόχους υλοποίησης των ΣΔΙΤ και της περαιτέρω, αχαλίνωτης ιδιωτικοποίησης της Υγείας, με άμεση εμπλοκή και «καθοδήγηση» του ίδιου του Μητσοτάκη, πρέπει να θεωρείται παραπάνω από δεδομένη!
Πρώτες αντιδράσεις
Τα εκλογικά αποτελέσματα μαζί με την παρουσίαση της «νέας» Κυβέρνησης και τα πρώτα-πρώτα βήματά της, ακόμα και πριν τις προγραμματικές δηλώσεις συναντάνε δύο ειδών αντιμετωπίσεις από το συνδικαλιστικό και εργατικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς.
Από τη μία κατάσταση χαρακτηρίζεται ως «μαύρη», συντηρητική και ανυπέρβλητη, ρίχνοντας πολλές φορές τις ευθύνες στον κόσμο που ψήφισε ή δεν ψήφισε και τι ψήφισε.
Από την άλλη εκφράζεται μία «άρνηση» των αποτελεσμάτων, με ψευδαισθήσεις εύκολης δημιουργίας μαζικών αντιστάσεων. Μια άλλη αντιμετώπιση επιχειρεί να παρακάμψει την υπαρκτή κατάσταση, προτρέποντας σε μειοψηφικές, αλλά ηρωικές και παραδειγματικές κινήσεις-κινητοποιήσεις.
Η γνώμη μας είναι ότι αυτό που λείπει ως αντιμετώπιση είναι μία λογική ισορροπία, η οποία αναγνωρίζει ότι τα αποτελέσματα είναι μία δύσκολη αφετηρία, που όμως μπορεί να βρει πιο βατά μονοπάτια, σε κινηματικές ευκαιρίες που οπωσδήποτε θα δημιουργηθούν.
Η ομόφωνη απόφαση της 92ης Γενικής Συνέλευσης αντιπροσώπων της ΔΟΕ, λίγες μέρες πριν, για την αξιολόγηση, που χαρακτηρίζεται και ως ιστορικής σημασίας, σύμφωνα με την οποία συνεχίζεται η Απεργία Αποχή και οι στάσεις εργασίας από την ατομική αξιολόγηση του 4823/21 και όλες τις ενδεδειγμένες, επιτυχημένες μορφές του αγώνα ενάντια στην εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση, στέλνει ένα πρώτο και μεγάλο μήνυμα στην κυβέρνηση, που δηλώνει αμέσως-αμέσως, την αναντιστοιχία ψήφου στις εκλογές και ταξικής-κοινωνικής ανάγκης και διάθεσης.
Το κάλεσμα της ΠΟΕ-ΟΤΑ, στις 5 Ιούλη, σε Πανελλαδική Σύσκεψη των Προέδρων των Συλλόγων-Μελών όλης της χώρας με σκοπό να διαμορφωθεί ένα διεκδικητικό πλαίσιο ενάντια στην κυβερνητική πρόθεση για μείωση των προσλήψεων και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών των δήμων, στέλνει ακόμα ένα μήνυμα στην κυβέρνηση ότι ανεξαρτήτως των εκλογικών αποτελεσμάτων, η ζωή και η εργασία του κόσμου της δουλειάς δεν θα υποταχθεί τόσο εύκολα στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.
Η πανελλαδική πανυγειονομική κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ, στις 12/07, προσθέτει και αυτή το δικό της μήνυμα προς την κυβέρνηση, ότι το έργο της πλήρους διάλυσης της Δημόσιας Υγείας και της ιδιωτικοποίησης κάθε ελπίδας για ζωή των εργαζομένων ανθρώπων, δεν θα είναι μία εύκολη και χωρίς αγώνες υπόθεση.
Η ίδια η ΑΔΕΔΥ παρά τα μεγάλα προβλήματα λόγω των συσχετισμών που υπάρχουν (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ πλειοψηφία) έχει ήδη αποφασίσει κινητοποιήσεις για το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, που άμεσα (μέσα στον Ιούλιο) η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι θα φέρει στη Βουλή. Και παρόλο που οι μεγαλύτερες και συστημικές συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΑΔΕΔΥ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ) έχουν σαμποτάρει την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, στους αγώνες ενάντια στο ατομικό και ανταγωνιστικό μισθολόγιο που ανακοινώνει η κυβέρνηση, δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν τη σύνδεση μεταξύ αξιολόγησης-στοχοθεσίας-μισθού, που αποκαλύπτεται αναγκαστικά με το νόμο Βορίδη και έτσι, το φάντασμα της απεργίας-αποχής ενάντια στην αξιολόγηση θα επανέρχεται, προσφέροντας χρήσιμες συνδέσεις και επιπλέον ευκαιρίες.
Αν αυτή είναι η κατάσταση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, μόλις λίγες μέρες μετά από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα, μπορούμε να πούμε ότι η συνδικαλιστική και η πολιτική αριστερά, θα έχουν νέες ευκαιρίες παρέμβασης και μαζικοποίησης των εργατικών αντιστάσεων, αν σταθούν προσεκτικά στα μηνύματα που ο κόσμος της δουλειάς έστειλε και σε αυτές.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
