Έξω από τα σχολεία η αστυνομία

Είναι γνωστό ότι σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού το σύστημα επιστρατεύει κάθε διαθέσιμο ιδεολογικό και κατασταλτικό μηχανισμό, για να μπορεί να ελέγχει το κίνημα και τα αναμενόμενα ξεσπάσματά του. Δείγμα της φοβικότητας, λοιπόν, του συστήματος είναι η προσπάθεια τρομοκράτησης του μαθητικού κινήματος, με επισκέψεις κλιμακίων αστυνομικών σε ορισμένα σχολεία, ύστερα από εντολές της ΓΑΔΑ. 

Συγκεκριμένα, με έγγραφο της ΓΑΔΑ καλούνται τα αστυνομικά τμήματα «να μεθοδεύσουν προσωπικές επαφές-συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων» της Αττικής, με σκοπό την καταγραφή προβλημάτων που άπτονται της αρμοδιότητας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ειδικότερα της αστυνομίας.

Είναι πραγματικά απορίας άξιο το τι είδους ενδοσχολικά προβλήματα θα μπορούσαν να υπαχθούν στην αρμοδιότητα του Δένδια και των υπαλλήλων του, καθώς ακόμη και ο πιο αφελής αντιλαμβάνεται την αντίφαση του εγγράφου της ΓΑΔΑ και τον υπόγειο σκοπό του. Ήδη υπάρχουν καταγγελίες για επισκέψεις αστυνομικών σε σχολεία της Αγ. Παρασκευής, της Καλλιθέας, του κέντρου της Αθήνας και του Κερατσινίου.

Καταγγελίες
Η αστυνομία υποστηρίζει ότι οι αιφνίδιες επισκέψεις αφορούν κυρίως στην καταγραφή της εγκληματικότητας στα σχολεία και στην αναγνώριση τυχόν ζημιών και όχι στην παρακολούθηση ή στο φακέλωμα καθηγητών και μαθητών. Παρ’όλα αυτά πλήθος αντιδράσεων και καταγγελιών από φορείς και εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας καταμαρτυρούν το ακριβώς αντίθετο.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Περικλής» στην Αγ.Παρασκευή κατήγγειλε ότι υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες από εκπαιδευτικούς δημοτικών και νηπιαγωγείων για τηλεφωνήματα αστυνομικών που ζητούν πληροφορίες για τα σχολεία. Η ίδια ενδοσχολική παρέμβαση της αστυνομίας, σε ακόμη πιο ανησυχητικό επίπεδο, δεν περιορίζεται μόνο στην πρωτοβάθμια, αλλά επεκτείνεται και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Οι διευθυντές και οι διευθύντριες των σχολείων δηλώνουν πως βρίσκονταν σε πλήρη άγνοια για τους ξαφνικούς ελέγχους της αστυνομίας, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις καταγγέλθηκε η επιδίωξη των αστυνομικών να αποκτήσουν τα προσωπικά τηλέφωνα των διευθυντών/ριών, ώστε να μπορούν να τους βρίσκουν και εκτός υπηρεσιακού τηλεφώνου.

Οι παραπάνω τακτικές της αστυνομίας αναδεικνύουν το γεγονός ότι στόχος της τελευταίας δεν είναι η αόριστη καταγραφή των προβλημάτων των σχολείων, για τα οποία υπεύθυνο είναι αποκλειστικά το Υπουργείο Παιδείας, αλλά η καθιέρωση ενός κλίματος φόβου και ελέγχου που παραπέμπει σε σκοτεινές περιόδους του παρελθόντος.

Στο πλαίσιο του παραπάνω κλίματος υπήρξαν και τα πρώτα «παρατράγουδα», τα οποία αποτελούν το ελάχιστο δείγμα του τι πρόκειται να επακολουθήσει στα σχολεία, αν η εκπαιδευτική κοινότητα δεν επιδείξει δημοκρατικά αντανακλαστικά και δεν αντιδράσει άμεσα και έγκαιρα.

Κερατσίνι
Στο Κερατσίνι, η διευθύντρια ενός Λυκείου έδωσε στην αστυνομία τα ονόματα εφτά μαθητών, που συμμετείχαν στην κατάληψη τον Οκτώβριο. Οι πέντε από τους επτά μαθητές κλήθηκαν ήδη να καταθέσουν στην ασφάλεια και κατά τις πληροφορίες η υπόθεση παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης.
Αναλογιζόμενος κάποιος τις πρακτικές αυτές ίσως να πίστευε ότι ανήκαν οριστικά στο επταετές χουντικό παρελθόν. Όμως στη σημερινή μνημονιακή Ελλάδα αποτελεί μια τραγική πραγματικότητα. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι ερωτήσεις που δέχθηκαν από την αστυνομία οι μαθητές ήταν του τύπου: «Τι ψηφίζουν οι γονείς σου; Τι δουλειές κάνουν; Πώς είναι τα οικονομικά σας; Ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις των καθηγητών σου; Ποιοι από τους καθηγητές σου ήταν υπέρ της απεργίας; Γιατί κάνατε την κατάληψη; Σας παρακίνησαν καθηγητές ή πολιτικό κόμμα;».

Ο σύλλογος εκπαιδευτικών και γονέων και κηδεμόνων του σχολείου, με τη συμπαράσταση και άλλων συλλόγων της περιοχής, πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στο ΑΤ της περιοχής, όμως απ’ ό,τι φαίνεται, η διαδικασία προχωρά με εισαγγελική εντολή. 

Ο Άρης και ο Άκης είναι δύο κολλητοί και μαθητές Λυκείου με έντονη κινηματική δράση. Σχολιάζοντας τα γεγονότα, ο Άρης δήλωσε: «Η περιθωριοποίηση του μαθητικού κινήματος αποτελούσε ανέκαθεν βασική επιδίωξη της κρατικής εξουσίας. Η εισβολή των μπάτσων,λοιπόν, στα σχολεία δυστυχώς είναι αναμενόμενη, αφού στα σχολεία υπάρχει η ευκαιρία να ζυμωθεί και να αναπτυχθεί οτιδήποτε ριζοσπαστικό».

Ο Άκης τόνισε: «Είναι μια ανεπίτρεπτη πολιτική που ακολουθείται απο την αστυνομία στην Ελλάδα στην προσπάθεια της να μετατρέψει τη νεολαία σε υποχείριο των κρατικών μηχανισμών». Και οι δύο συμφωνούν πως η νεολαία πρέπει να αντιδράσει σε συνεργασία με τους καθηγητές και τους γονείς, προκειμένου να μην ξαναπατήσει η αστυνομία στα σχολεία. Ο Άκης αναφέρει ότι η απομάκρυνση της αστυνομίας είναι προϋπόθεση «ώστε να υπάρξουν πολίτες με ατομική ταυτότητα και ελεύθερη πολιτική βούληση», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος ο Άρης αναφέρει ότι «η αντίδραση σε κάθε μορφή περιορισμού του μαθητικού κινήματος πρέπει να θεωρείται δεδομένη όχι μόνο από τους αριστερούς μαθητές, αλλά από όλους τους μαθητές. Είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσουν τα συλλογικά τους όργανα, ώστε να κινητοποιήσουν και την υπόλοιπη κοινωνία για την έξοδο των μπάτσων από τα σχολεία».

Σχέδιο τρομοκράτησης
Οι συγκεκριμένες κινήσεις της αστυνομίας δεν «κατέβηκαν από τον ουρανό», αλλά αντιθέτως εξυπηρετούν το τρέχον ακροδεξιό κυβερνητικό σχέδιο. Ένα σχέδιο που εκτός από τις περικοπές των δαπανών για την παιδεία, τις μειώσεις των μισθών των εκπαιδευτικών, τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις δασκάλων και καθηγητών και τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, δεν διστάζει να στέλνει την αστυνομία στα σχολεία, αναβιώνοντας τις πιο μαύρες εποχές του αστυνομικού κράτους της δεξιάς. Είναι προφανές πως η κυβέρνηση και η αστυνομία θέλουν να μετατρέψουν τα σχολεία σε τόπους χειραγώγησης, ελέγχου και τρομοκράτησης των διευθυντών, των εκπαιδευτικών και των μαθητών, ώστε να καταπνίξουν την παραμικρή εστία αντίστασης.

Απέναντι σε όλον αυτό τον αυταρχισμό και την καταστολή το κίνημα πρέπει να απαντήσει μαζικά και δυναμικά. Όλοι οι εκπαιδευτικοί σύλλογοι, τα όργανα των μαθητών, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων και η ΟΛΜΕ πρέπει να χτίσουν ένα κοινό μέτωπο απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές, που πέραν της υποβάθμισης της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης επιδιώκουν και την αστυνομοκρατία μέσα στα σχολεία. Η απάντηση στην κυβέρνηση και στους ένστολους προστάτες της πρέπει να είναι άμεση, μαζική και δυναμική.