Για την απεργία πείνας των κρατουμένων

Συ­μπλη­ρώ­νο­νται 21 μέρες από τότε που μέλη του Δι­κτύ­ου Αγω­νι­στών Κρα­του­μέ­νων ξε­κί­νη­σαν απερ­γία πεί­νας με αι­τή­μα­τα την κα­τάρ­γη­ση των φυ­λα­κών τύπου Γ, των τρο­μο­νό­μων 187 και 187Α, του «κου­κου­λο­νό­μου», την οριο­θέ­τη­ση στη χρήση του DNA και την απο­φυ­λά­κι­ση του Σάββα Ξηρού λόγω ανα­πη­ρί­ας (93%) για να λάβει τη νο­ση­λεία που του αρ­μό­ζει.

Συ­μπλη­ρώ­νο­νται 102 μέρες από τότε που με την απερ­γία πεί­νας που έκανε ο Νίκος Ρω­μα­νός, το κί­νη­μα συ­μπα­ρά­στα­σης που εκ­δη­λώ­θη­κε, τις πρω­το­βου­λί­ες που πήραν και την  επι­μο­νή που έδει­ξαν βου­λεύ­τριες και βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, υπερ­ψη­φί­στη­κε η τρο­πο­λο­γία που επέ­τρε­πε στο Ρω­μα­νό να σπου­δά­σει, και από την οποία θα ωφε­λη­θούν και οι υπό­λοι­ποι κρα­τού­με­νοι που σπου­δά­ζουν σε Ανώ­τα­τα Εκ­παι­δευ­τι­κά Ιδρύ­μα­τα.

Συ­μπλη­ρώ­νο­νται 58 μέρες από τη νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τη συ­γκρό­τη­ση της κυ­βέρ­νη­σης κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας με κορμό το σχήμα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.

Μετά από όλες αυτές τις χρο­νι­κές υπεν­θυ­μί­σεις και συν­δέ­σεις, θεωρώ υπο­χρέ­ω­σή μου να δη­λώ­σω δη­μό­σια τα εξής:

Εκ­φρά­ζω την από­λυ­τη συμ­φω­νία μου με το πε­ριε­χό­με­νο της δή­λω­σης του συ­ντρό­φου Γιώρ­γου Χα­ρί­ση, πα­τέ­ρα του απερ­γού πεί­νας Φοί­βου Χα­ρί­ση, και βε­βαί­ως γνω­στού αγω­νι­στή του μα­ζι­κού και του κομ­μου­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Συ­ντρό­φου μου στα παλιά και στα και­νού­ρια. Πι­στεύω ακρά­δα­ντα ότι όλοι και όλες πρέ­πει να τη δια­βά­σου­με προ­σε­κτι­κά γιατί έχει πολ­λα­πλά μη­νύ­μα­τα και διά ταύτα. Σε αυτά θα ήθελα να προ­σθέ­σω κά­ποια.

1. Κατά τη γνώμη μου η κυ­βέρ­νη­ση χρειά­ζε­ται να επι­σπεύ­σει την κα­τά­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου που αφορά τα πα­ρα­πά­νω ζη­τή­μα­τα. Είναι γνω­στό ότι είναι από­φα­σή της, είναι μια από­φα­ση που απο­τε­λεί με­γά­λο βήμα μπρος που όμως, μετά και τα τε­λευ­ταία γε­γο­νό­τα, χρειά­ζε­ται να έρθει πιο γρή­γο­ρα, να πάρει ίσως τη μορφή του κα­τε­πεί­γο­ντος και να συ­νο­δευ­τεί με τα αντί­στοι­χα υλικά μέτρα που μπο­ρεί να την υλο­ποι­ή­σουν.
2. Να πω επί­σης ότι κατά τη γνώμη μου  πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί το γε­γο­νός που ήταν ο κα­τα­λύ­της, ο πυ­ρο­δό­της της απερ­γί­ας πεί­νας. Εννοώ δη­λα­δή τη σύλ­λη­ψη της μάνας των αδελ­φών Τσά­κα­λου. Αυτή την ώρα που γρά­φε­ται το κεί­με­νο ξέρω ότι ει­σαγ­γε­λέ­ας ει­ση­γεί­ται στο αρ­μό­διο συμ­βού­λιο την απε­λευ­θέ­ρω­σή της. Η από­φα­ση πρέ­πει να είναι θε­τι­κή, ακόμα και αν κά­ποιοι κα­τη­γο­ρή­σουν την υπο­γρά­φου­σα, ή άλλα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή την κυ­βέρ­νη­ση ότι «επεμ­βαί­νει στο έργο της Δι­καιο­σύ­νης». Γιατί ποια μάνα που έχει παιδί τη φυ­λα­κή δεν θα έδινε άσυλο στη σύ­ντρο­φό του; Γιατί επί­σης η κοι­νω­νία μας, ευ­τυ­χώς, είναι γε­μά­τη από γο­νείς που ανε­ξάρ­τη­τα από τις επι­λο­γές των παι­διών τους (πολ­λές και δια­φο­ρε­τι­κές από αυτές των απερ­γών πεί­νας), ανε­ξάρ­τη­τα από το αν συμ­φω­νούν ή όχι, γί­νο­νται θυσία για τα παι­διά τους.

Μην ισχυ­ρι­στεί κά­ποιος ότι υπάρ­χουν άλλα επεί­γο­ντα. Τα ξέ­ρου­με και έχου­με ήδη το­πο­θε­τη­θεί γι’ αυτά. Τι θα έπρε­πε να γίνει, τι γί­νε­ται, πώς αντι­με­τω­πί­ζο­νται οι κίν­δυ­νοι.

Όμως, αυτά τα «άλλα» πάνε μαζί και με αυτά, τα πα­ρα­πά­νω. Γιατί πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα χωρίς την πάλη για την ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας δεν θα υπάρ­ξουν ή δεν θα επι­βιώ­σουν και αντί­στρο­φα. Γιατί, πα­γί­δες εκ­βια­σμών και συμ­βι­βα­σμών δεν στή­νο­νται μόνο από τους έξω, δη­λα­δή τους δα­νει­στές, αλλά και από τους μέσα, δη­λα­δή την εδώ κυ­ρί­αρ­χη τάξη και τους εκ­προ­σώ­πους της. Γιατί υπάρ­χει «βαθύ κρά­τος», γιατί ασφα­λώς υπάρ­χει ο δια­χω­ρι­σμός ανά­με­σα στην κυ­βερ­νη­τι­κή και την πο­λι­τι­κή εξου­σία.

Τε­λευ­ταίο ση­μείο. Είναι φυ­σι­κό να ρω­τή­σει κά­ποιος τι λέω και τι λέμε σχε­τι­κά με αυτές τις κα­τα­λή­ψεις που γί­νο­νται το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα με αί­τη­μα ή στο όνομα της κα­τάρ­γη­σης των φυ­λα­κών τύπου Γ κλπ. Η απά­ντη­ση είναι επί­σης κα­θα­ρή, οφεί­λω να πω ότι δια­φω­νώ με τις κα­τα­λή­ψεις στα γρα­φεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της Αυγής, του Κόκ­κι­νου. Είναι «ευ­κο­λά­κια» που δεν τα εί­δα­με να γί­νο­νται πράξη στα γρα­φεία κομ­μά­των προη­γού­με­νων κυ­βερ­νή­σε­ων.

Αν κά­ποιοι φα­ντα­σιώ­νο­νται ότι έτσι τα βά­ζουν με το κρά­τος και την κυ­ρί­αρ­χη τάξη πρέ­πει να τους πούμε ότι απέ­χουν πολύ από την κόκ­κι­νη διε­τία του 1920-21 στην Ιτα­λία (πραγ­μα­τι­κά επα­να­στα­τι­κή η Ιτα­λία τότε, όπου συ­νέ­βαι­νε το επί­σης πραγ­μα­τι­κά επα­να­στα­τι­κό, ανώ­τα­τοι ιθύ­νο­ντες να τη­λε­φω­νούν στα γρα­φεία της FIAT για να μι­λή­σουν με τον διευ­θυ­ντή της και αντ’ αυτού μι­λού­σαν με μία σο­βα­ρή, μα­ζι­κή, ερ­γα­τι­κή επι­τρο­πή κα­τά­λη­ψης). Λυ­πά­μαι σύ­ντρο­φοι και συ­ντρό­φισ­σες, φο­βά­μαι ότι δεν ξέ­ρε­τε το γε­γο­νός, και είναι σί­γου­ρο ότι απέ­χε­τε πα­ρα­σάγ­γας από αυτό. Όμως, εμείς ως μέλη και στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λου­με και πρέ­πει να ανα­λά­βου­με το βάρος μιας πρω­το­βου­λί­ας που θα λήξει την απερ­γία πεί­νας, χωρίς ανή­κε­στες βλά­βες συ­ντρό­φων μας.