Για την απώλεια του συναδέλφου Σπύρου Χαϊκάλη

Λίγα λόγια για το συ­νά­δελ­φο Σπύρο Χαϊ­κά­λη

Δεν ξέ­ρου­με πως να ξε­κι­νή­σου­με ένα τέ­τοιο κεί­με­νο για έναν τέ­τοιο άν­θρω­πο, για ένα τέ­τοιο συ­νά­δελ­φο, για έναν τέ­τοιο συν­δι­κα­λι­στή. 

Από την πρώτη στιγ­μή δη­μιουρ­γί­ας του σω­μα­τεί­ου το Μάη του 2021 η ανοι­χτω­σιά του για το πως θα πάμε να φτιά­ξου­με το σω­μα­τείο, το πως χαι­ρό­ταν να τσι­γκλά­ει και να τσι­γκλιέ­ται για δύ­σκο­λα ή ιστο­ρι­κά θέ­μα­τα του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, το χα­μό­γε­λό του στις πρώ­τες μας εκλο­γές κερ­νώ­ντας μας γλυκά και για την ονο­μα­στι­κή του εορτή θα μεί­νουν στις μνή­μες μας. Ο τρό­πος που θα έβρι­σκε τη σύν­θε­ση σε ένα ψή­φι­σμα με τα απί­στευ­τα ελ­λη­νι­κά του και το λυ­ρι­κό ύφος γρα­φής του έφτια­χνε μια νέα ποιό­τη­τα συν­δι­κα­λι­σμού και θα μας ακο­λου­θούν. 

Ήξερε να δίνει τον τόνο στις Γε­νι­κές μας Συ­νε­λεύ­σεις, κι ας δια­φω­νού­σα­με, μας έπαιρ­νε συχνά μαζί του σε αυτό το χορό της πο­λι­τι­κής κου­βέ­ντας. 

Συν­δι­κα­λι­στής με όλη τη ση­μα­σία της έν­νοιας, τα έκανε όλα, και λάν­τζα και το­πο­θέ­τη­ση και στή­ρι­ξη και πα­ρου­σία. Συ­να­δελ­φι­κός σε κάθε βήμα και θέση μάχης για το σω­μα­τείο μας.

Θα μας λεί­ψει, θα λεί­ψει στην έρευ­να, θα λεί­ψει από τους δρό­μους και την ορ­γα­νω­μέ­νη πάλη. 

Θερμά συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οι­κο­γέ­νειά του, στη σύ­ντρο­φό του, στους φί­λους και στις φίλες του, στην ορ­γά­νω­σή του και στους συ­να­δέλ­φους/ισσες του LABour - Αγω­νι­στι­κή Πα­ρέμ­βα­ση στην Έρευ­να

Συ­νά­δελ­φε καλό σου τα­ξί­δι …

Αντί/θέ­ση-Για το δι­καί­ω­μα στην έρευ­να και την ερ­γα­σία με δι­καιώ­μα­τα

Ανα­κοί­νω­ση ΣΕ­ΡΕ­ΤΕ για την απώ­λεια του συ­να­δέλ­φου Σπύ­ρου Χαϊ­κά­λη

Με απέ­ρα­ντη θλίψη απο­χαι­ρε­τά­με τον αγα­πη­τό μας συ­νά­δελ­φο Σπύρο Χαϊ­κά­λη που έφυγε χθες, 15/5/24, σε τρο­χαίο δυ­στύ­χη­μα σε ηλι­κία 37 χρο­νών. Το γε­γο­νός μας βρί­σκει συ­γκλο­νι­σμέ­νους/ες και βα­θύ­τα­τα συ­γκι­νη­μέ­νους/ες. Ο Σπύ­ρος ήταν ένας εξαι­ρε­τι­κός νέος επι­στή­μο­νας, αγα­πη­τός συ­νά­δελ­φος και αγω­νι­στής. Πάντα παρών στους συλ­λο­γι­κούς  αγώ­νες, τόσο του κλά­δου μας όσο και ευ­ρύ­τε­ρα του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, υπήρ­ξε ιδρυ­τι­κό μέλος του σω­μα­τεί­ου μας και μέλος του πρώ­του του ΔΣ. Επί­σης πο­λύ­τι­μο μέλος του Πα­νελ­λή­νιου Συλ­λό­γου Ερ­γα­ζο­μέ­νων στο ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε., όπου και ερ­γα­ζό­ταν τα τε­λευ­ταία χρό­νια στα πλαί­σια του δι­δα­κτο­ρι­κού του και στη συ­νέ­χεια ως με­τα­δι­δά­κτο­ρας ερευ­νη­τής. Η μα­κρό­χρο­νη εμπει­ρία του στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και η σκέψη του ήταν πάντα ση­μα­ντι­κή για το σω­μα­τείο, τρο­φο­δο­τού­σε την σκέψη μας και προ­σέ­φε­ρε γό­νι­μα στον διά­λο­γο του σω­μα­τεί­ου. Η δράση του, η σκέψη του και η πα­ρου­σία του θα μας λεί­ψει καθώς θα συ­νε­χί­ζου­με αυτόν τον δρόμο που ξε­κι­νή­σα­με μαζί.

Το Πα­νελ­λα­δι­κό Σω­μα­τείο Ερ­γα­ζο­μέ­νων στην Έρευ­να και την Τρι­το­βάθ­μια Εκ­παί­δευ­ση εκ­φρά­ζει την οδύνη του και τα συλ­λυ­πη­τή­ρια του στην οι­κο­γέ­νεια, τους/ις φί­λους/ες, τη σύ­ντρο­φο και τους/ις συ­να­δέλ­φους/ισσες του. 

Καλό τα­ξί­δι Σπύρο…

ΠΑ­ΝΕΛ­ΛΑ­ΔΙ­ΚΟ ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΟ ΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΕ­ΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥ­ΝΑ & ΤΗΝ ΤΡΙ­ΤΟ­ΒΑΘ­ΜΙΑ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΣΗ