Η ακροδεξιά αποθρασύνεται στη Γαλλία

Είχε προηγηθεί αντίστοιχη επίθεση πριν από ένα μήνα, όταν στέλεχος του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λε Πεν στην βόρεια Γαλλία την συνέκρινε επίσης με πίθηκο, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στα προοδευτικά τμήματα της γαλλικής κοινωνίας. Δεν πρόκειται για «μεμονωμένο συμβάν».

Παρά τη λεγόμενη «αποδιαβολοποίηση» που επιχειρεί η Μαρίν Λε Πεν, «εκσυγχρονίζοντας» το προφίλ του ακροδεξιού της κόμματος, η ακροδεξιά αποθράσυνση δεν κρύβεται. Η γαλλική ακροδεξιά έχει αρχίσει και μπαίνει και πάλι δυναμικά στην κεντρική πολιτική ζωή της Γαλλίας από την απαρχή της διακυβέρνησης Ολάντ. Το Εθνικό Μέτωπο την εκφράζει «κεντρικά» και σε αυτό το φόντο άλλες πιο μικρές ομαδοποιήσεις βρίσκουν το «χώρο» να εκφραστούν.

Απαρχή της δυναμικής επανεμφάνισης στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο δρόμο ήταν οι συγκεντρώσεις κατά του νόμου που ψήφισε η γαλλική βουλή υπέρ των γάμων των ομοφυλόφιλων. Στην συνέχεια έθεσαν ως κέντρο -όπως πάντα- τη μετανάστευση και την ισλαμοφοβία. Τους τελευταίους μήνες, η ακροδεξιά ενδυναμώνεται τόσο δημοσκοπικά όσο και επικοινωνιακά, με την προβολή τους από τα γαλλικά ΜΜΕ να αυξάνεται. Η ανάδειξη του Εθνικού Μετώπου ως 1ο κόμμα σε κάποιες δημοσκοπήσεις για τις επερχόμενες ευρωεκλογές μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Η άνοδος της γαλλικής ακροδεξιάς έχει βρει έδαφος στην συντηρητική πολιτική του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η άχρωμη και αδιάφορη αντίδραση της ηγεσίας του κόμματος ακόμα και στις αήθεις επιθέσεις προς την υπουργό του PS, είναι ενδεικτική. Άλλωστε, ο πόλεμος που έχει κηρύξει ο υπουργός Εσωτερικών ενάντια στους Ρομά (με αποκορύφωμα την απέλαση της οικογένειας της ΛεονάρνταΝτιμπράνι που προκάλεσε τον μαθητικό ξεσηκωμό ενάντια στις απελάσεις), αλλά και δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης για αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής συνολικά, έχουν στρώσει το χαλί για μία συντηρητικοποίηση της πολιτικής ατζέντας.

Το κόμμα του Ολάντ συμπεριφέρεται ως «κόμμα του νόμου και της τάξης» προσχωρώντας επίσημα και στην «θεωρία των δύο άκρων», καθώς απέναντι σε κάθε ακροδεξιά πρόκληση, απαντά καλώντας σε αγώνα ενάντια των «εξτρεμισμών» γενικά.

Επιπρόσθετα οι περικοπές και τα μέτρα λιτότητας που έχει εφαρμόσει η κυβέρνηση Ολάντ καθ ’όλη την διάρκεια της θητείας της λειτουργούν συμπληρωματικά στην άνοδο του ακροδεξιού εξτρεμισμού. Η συνεχής αύξηση της ανεργίας και των ανισοτήτων, η απογοήτευση λαϊκών στρωμάτων από την «αριστερή κυβέρνηση» και συνολικά από το πολιτικό σύστημα, λειτουργούν ως τροφοδότες για την άνοδο των νεοφασιστών. Την τελευταία περίοδο μάλιστα έχουν παρουσιαστεί κάποια πρώτα σημάδια εμφάνισης φασιστών σε χώρους νεολαίας και πανεπιστήμια του Παρισιού με τελευταίο γεγονός φασιστικά συνθήματα που γράφτηκαν στο χώρο της γαλλικής ΕΦΕΕ, γεγονός που έχει δημιουργήσει και αυτό ανησυχίες.

Με την δολοφονία του αντιφασίστα Κλεμέντ Μερίκ αρκετά πρόσφατη, όλα αυτά τα κρούσματα προειδοποιούν πως η ακροδεξιά σηκώνει κεφάλι και αποτελεί θανάσιμη απειλή. Με την μεγάλη πτώση της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης του UMP, και το φλερτ στελεχών της με το Εθνικό Μέτωπο, μεγάλα τμήματα του παραδοσιακού γκωλικού ακροατηρίου αρχίζουν να κοιτούν προς την άκρα δεξιά. Οι Σοσιαλιστές και η «5η Δημοκρατία» είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν αυτήν την απειλή, αντίθετα με τις πολιτικές τους στρώνουν το έδαφος στον ακροδεξιό «αντισυστημικό» εξτρεμισμό.

Το βάρος της αντίστασης πέφτει στο κίνημα και την Αριστερά. Το Nέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα και το Μέτωπο της Αριστεράς, σε συνεργασία με τις αντιρατσιστικές, αντιφασιστικές και νεολαιιστικές οργανώσεις, οφείλουν να ανοίξουν συστηματικά το μέτωπο αυτό το επόμενο διάστημα, χτίζοντας ένα πραγματικό αντίπαλο δέος στην ακροδεξιά. Οι αντιφασιστικές συγκεντρώσεις μετά τη δολοφονία του Κλεμέντ, το σπουδαίο παρελεθόν του γαλλικού αντιφασιστικού κινήματος, ο μαθητικός αντιρατσιστικός ξεσηκωμός δείχνουν τις δυνατότητες, αλλά και την σωστή τακτική. Ευκαιρία και πρώτο βήμα για μια τέτοια αντιφασιστική κινηματική απάντηση αποτελεί η μεγάλη ετήσια αντιρατσιστική διαδήλωση στις 7/12 που θα πραγματοποιηθεί σε Παρίσι και άλλες μεγάλες γαλλικές πόλεις.