Η «αρρωστημένη φαντασία» της ελάχιστης ανθρωπιάς

Την Τρίτη 3/3 κυ­κλο­φό­ρη­σε ένα έγ­γρα­φο υψη­λό­βαθ­μου αξιω­μα­τι­κού της Αστυ­νο­μί­ας, το οποίο όριζε λί­γο-πο­λύ δύο δια­δι­κα­σί­ες για την αλ­λα­γή της με­τα­να­στευ­τι­κής πο­λι­τι­κής: πρώτο, όσοι πρό­σφυ­γες φτά­νουν στην Ελ­λά­δα (πάντα «πα­ρά­νο­μα» και ρι­σκά­ρο­ντας τη ζωή τους, αφού, να το επα­να­λά­βου­με ακόμα μία φορά, δεν υπάρ­χει κα­νέ­νας νό­μι­μος και ασφα­λής τρό­πος να φτά­σει κά­ποιος στην Ελ­λά­δα ή στην Ευ­ρώ­πη) αντί να κρα­τού­νται, θα αφή­νο­νται ελεύ­θε­ροι με ένα χαρτί που τους υπο­χρε­ώ­νει να εγκα­τα­λεί­ψουν τη χώρα εντός ενός ή έξι μηνών· δεύ­τε­ρο, αφή­νο­νται ελεύ­θε­ροι όσοι πρό­σφυ­γες κρα­τού­νται στα να­ζι­στι­κής έμπνευ­σης στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης.

Ακού­στη­κε ότι το έγ­γρα­φο με το με­γα­λε­πή­βο­λο τίτλο «Νέα Πο­λι­τι­κή σχε­τι­κά με τις δια­δι­κα­σί­ες κρά­τη­σης αλ­λο­δα­πών» ήταν προ­ϊ­όν πα­ρα­νό­η­σης ή ακόμα και προ­βο­κά­τσιας, για να τρο­μο­κρα­τή­σει την κοι­νω­νία και να ξυ­πνή­σει ακρο­δε­ξιά αντα­να­κλα­στι­κά ενά­ντια στη νέα κυ­βέρ­νη­ση. Αυτό όμως που πραγ­μα­τι­κά φό­βι­σε εμάς ήταν η απο­λύ­τως φο­βι­κή αντί­δρα­ση της κυ­βέρ­νη­σης και ιδιαί­τε­ρα του Αν. Υπουρ­γού Δη­μό­σιας Τάξης, ο οποί­ος βιά­στη­κε να απαρ­νη­θεί και να κα­ταγ­γεί­λει μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή -υπο­νό­η­σε ότι μέχρι και «απο­κυ­ή­μα­τα αρ­ρω­στη­μέ­νης φα­ντα­σί­ας» θα μπο­ρού­σε να εί­ναι- θε­ω­ρώ­ντας ότι θα έσπερ­νε τρόμο και πα­νι­κό στην κοι­νω­νία, ενώ δεν δί­στα­σε να ανα­φέ­ρει ότι επί Ν.Δ. «εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες πα­ρά­τυ­ποι με­τα­νά­στες σκορ­πού­σαν τον τρόμο στην Ελ­λά­δα χωρίς να ελέγ­χο­νται από που­θε­νά».

Πρέ­πει λοι­πόν να υπεν­θυ­μί­σου­με ότι τα πα­ρα­πά­νω μέτρα δεν είναι «απο­κυ­ή­μα­τα» κα­μί­ας «αρ­ρω­στη­μέ­νης φα­ντα­σί­ας»· αντί­θε­τα, προ­βλέ­πο­νται από την υφι­στά­με­νη νο­μο­θε­σία (την οποία μόνο αντι­ρα­τσι­στι­κή δεν μπο­ρείς να την χα­ρα­κτη­ρί­σεις), εφαρ­μό­ζο­νταν ήδη σε με­γά­λη κλί­μα­κα ακόμα και από την προη­γού­με­νη κυ­βέρ­νη­ση (αφού όσο ακρο­δε­ξιά και αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή πο­λι­τι­κή και να ακο­λου­θείς, δεν μπο­ρείς να συλ­λά­βεις τους πά­ντες), ενώ απο­τε­λούν τα αυ­το­νό­η­τα ελά­χι­στα μέτρα χα­λά­ρω­σης -ή «ανα­κω­χής» για να χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με την τρέ­χου­σα ορο­λο­γία- του πο­λέ­μου που το ελ­λη­νι­κό κρά­τος και η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση έχουν κη­ρύ­ξει ενά­ντια στους πρό­σφυ­γες. Η άλλη εκ­δο­χή είναι η συ­νέ­χι­ση της απάν­θρω­πης και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κής πο­λι­τι­κής της συ­νε­χό­με­νης κρά­τη­σης, των στρα­το­πέ­δων συ­γκέ­ντρω­σης και των θα­νά­των στα σύ­νο­ρα: για να λέμε τα πράγ­μα­τα με το όνομά τους, πό­λε­μος χωρίς αιχ­μα­λώ­τους και νε­κρούς δεν γί­νε­ται.

Να υπεν­θυ­μί­σου­με επί­σης ότι τα πα­ρα­πά­νω μέτρα απο­τε­λού­σαν ανυ­πο­χώ­ρη­τα αι­τή­μα­τα του ίδιου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όταν δια­μαρ­τυ­ρό­ταν μαζί με το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­μα έξω από τα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης. Και από ό,τι εί­χα­με κα­τα­λά­βει, σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση θα κι­νιό­ταν και η με­τα­να­στευ­τι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης. Δεν ξέ­ρου­με -και δεν μας εν­δια­φέ­ρει- αν προ­τι­μού­σε να το κάνει πιο “δια­κρι­τι­κά”· ξέ­ρου­με όμως ότι είναι κακό ση­μά­δι το να αρ­κούν δυο-τρία δη­μο­σιεύ­μα­τα ακρο­δε­ξιών φυλ­λά­δων και ένα ποστ του Σα­μα­ρά ώστε να πα­νι­κο­βάλ­λουν μια αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση σε τέ­τοιο βαθμό που να απο­κη­ρύτ­τει τη δική της πο­λι­τι­κή (αν φυ­σι­κά πα­ρα­μέ­νει δική της) και να υιο­θε­τεί μά­λι­στα μια τέ­τοια φο­βι­κή και αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή ρη­το­ρεία.

Για να θυ­μί­σου­με τέλος τα αυ­το­νό­η­τα, τα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης προ­σφύ­γων που άφησε πίσω της η πιο ακρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών, πρέ­πει να κλεί­σουν άμεσα, χωρίς κα­θυ­στε­ρή­σεις και δι­καιο­λο­γί­ες· ας μην χρεια­στεί να πε­ρι­μέ­νου­με τον επό­με­νο θά­να­το, την επό­με­νη αυ­το­κτο­νία ή την επό­με­νη εξέ­γερ­ση. Μπο­ρεί η απε­λευ­θέ­ρω­ση να γίνει στα­δια­κά και με τη με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή φρο­ντί­δα για τους κρα­τού­με­νους, αλλά η έλ­λει­ψη δομών φι­λο­ξε­νί­ας δεν μπο­ρεί να στα­θεί ως δι­καιο­λο­γία για τη συ­νέ­χι­ση του εγκλει­σμού: μι­λά­με για αν­θρώ­πους και όχι για εμπο­ρεύ­μα­τα! Το μόνο άμεσο πρό­βλη­μα είναι η φι­λο­ξε­νία των ανή­λι­κων κρα­τού­με­νων και εδώ πρέ­πει να γί­νουν γρή­γο­ρες κι­νή­σεις.

Τα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης πρέ­πει λοι­πόν να αδειά­σουν και να κλεί­σουν, μέσα σε ένα σφι­χτό χρο­νο­διά­γραμ­μα. Κα­νέ­να από αυτά επί­σης δεν πρέ­πει και δεν μπο­ρεί να με­το­νο­μα­στεί σε ανοι­χτό «χώρο φι­λο­ξε­νί­ας»: είναι πα­ρά­λο­γο πχ. να μιλάς για «φι­λο­ξε­νία» προ­σφύ­γων στο Πα­ρα­νέ­στι, όταν εκεί δεν υπάρ­χει καμία δυ­να­τό­τη­τα για δου­λειά κι όταν οι πε­ρισ­σό­τε­ροι πρό­σφυ­γες θέ­λουν απλά να φύ­γουν από τη χώρα και να συ­νε­χί­σουν το τα­ξί­δι τους. Οι όποιοι χώροι φι­λο­ξε­νί­ας -για αυ­τούς που θέ­λουν να μεί­νουν- πρέ­πει να γί­νουν αλλού και με άλ­λους όρους.

Το ση­μα­ντι­κό όμως είναι ότι πρέ­πει να στα­μα­τή­σει συ­νο­λι­κά η βάρ­βα­ρη, ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή και πα­νά­κρι­βη πο­λι­τι­κή κρά­τη­σης των αν­θρώ­πων χωρίς χαρ­τιά. Αντί για αυτό, η μόνη πραγ­μα­τι­κή λύση για το συμ­φέ­ρον τόσο των προ­σφύ­γων όσο και της κοι­νω­νί­ας, είναι να τους δο­θούν άμεσα νο­μι­μο­ποι­η­τι­κά και τα­ξι­διω­τι­κά έγ­γρα­φα ώστε όσοι -οι πε­ρισ­σό­τε­ροι- θέ­λουν να συ­νε­χί­σουν το τα­ξί­δι τους να μπο­ρούν να το κά­νουν νό­μι­μα και με ασφά­λεια και όσοι -οι λι­γό­τε­ροι- θέ­λουν να μεί­νουν να έχουν δι­καιώ­μα­τα και αξιο­πρέ­πεια. Η πα­ρο­χή νο­μι­μο­ποι­η­τι­κών εγ­γρά­φων μπο­ρεί και πρέ­πει να γίνει άμεσα με πα­ρο­χή ασύ­λου στους πρό­σφυ­γες και τα θύ­μα­τα του πο­λέ­μου, με άμεση ανα­νέ­ω­ση της άδειας πα­ρα­μο­νής όσων την είχαν και την έχα­σαν λόγω εν­σή­μων, με αξιο­ποί­η­ση όλων των δυ­να­το­τή­των που δίνει ο υφι­στά­με­νος νόμος για κατ’ εξαί­ρε­ση νο­μι­μο­ποί­η­ση, αλλά και με μία νέα, ανοι­χτή, δια­δι­κα­σία νο­μι­μο­ποί­η­σης για όσους δεν κα­λύ­πτο­νται από τις πα­ρα­πά­νω δυ­να­τό­τη­τες.

Οτι­δή­πο­τε άλλο απλά θα ανα­πα­ρά­γει και θα δια­χει­ρί­ζε­ται την υφι­στά­με­νη βαρ­βα­ρό­τη­τα. Ελ­πί­ζου­με να μην είναι αυτή η επι­θυ­μία της νέας κυ­βέρ­νη­σης. Πά­ντως, είναι πραγ­μα­τι­κά κρίμα που χρεια­ζό­ταν μια πα­ρε­ξή­γη­ση ή μια προ­βο­κά­τσια για να κυ­κλο­φο­ρή­σει -έστω για λίγο- ένα επί­ση­μο έγ­γρα­φο που να επι­βάλ­λει τα ελά­χι­στα και τα αυ­το­νό­η­τα.

Αντι­ρα­τσι­στι­κή Πρω­το­βου­λία Θεσ­σα­λο­νί­κης