Εάν δεν ταξιδέψει κάποιος αυτοπροσώπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης δεν είναι εύκολο να κατανοήσει το εύρος της συμπάθειας και του σεβασμού που προκαλούν οι αγώνες των εργαζομένων στην Ελλάδα, ούτε βέβαια το βαθμό έμπνευσης που συνεπάγονται για τους συναδέλφους τους σε αυτές τις χώρες. Το περασμένο σαββατοκύριακο κατέστη εφικτή μια εκ νέου επαλήθευση αυτής της διαπίστωσης με αφορμή τη συμμετοχή μας σε δύο εκδηλώσεις στη Γερμανία και στο θέμα των κοινωνικών αντιστάσεων και της πάλης ενάντια στο φασισμό αντίστοιχα.
Καταρχήν, η κεντρική εναρκτήρια προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος Die Lienke στο Ανόβερο, στο δρόμο προς τις κρατιδιακές εκλογές στην Κάτω Σαξονία τον ερχόμενο Ιανουάριο, έγινε με τη συμμετοχή ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στο συνδικαλιστικό κίνημα σε δύο χώρες του Νότου της Ευρώπης. Η συμμετοχή της συνδικαλίστριας των CC.OO από την περιοχή της Καταλονίας στην Ισπανία και του υπογράφοντος από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ πλάι σε αυτή του προέδρου του κόμματος κρίθηκε απαραίτητη για δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με την ανάγκη για μια ολοκληρωμένη και ανόθευτη γνώση των κοινωνικών συνεπειών της πολιτικής των μνημονίων, αλλά και του περιεχομένου και των μεθόδων που επιλέγουν οι εργαζόμενοι και τα κινήματα στην προσπάθειά τους να αναχαιτίσουν τη λαίλαπα της νεοφιλελευθερισμού. Είναι προφανές ότι οι δράσεις αντίστασης των εργαζομένων εντός και εκτός των ασφυκτικών, πλέον, ορίων της αστικής νομιμότητας ξυπνούν μνήμες από το ένδοξο εργατικό παρελθόν του προηγούμενου αιώνα στη γηραιά ήπειρο και επαναφέρουν στην επικαιρότητα την ανάγκη ριζοσπαστικής αναδιοργάνωσης του εργατικού κινήματος.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τη σπουδαιότητα και την κεντρικότητα που αναγνωρίζεται στο ρόλο των συλλογικών οργάνων πάλης της εργατικής τάξης στην προσπάθεια ανασύνταξης της Αριστεράς και των κινημάτων στη σύγχρονη συγκυρία. Κάτι που συχνά παραγνωρίζεται στη χώρα μας είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανασυγκρότηση των καταπιεζόμενων τάξεων και των οργανώσεών τους χωρίς τον ενεργό ρόλο των εργαζομένων και των συνδικάτων τους. «Λαϊκό» κίνημα υπήρξε και ενδεχομένως υπάρχει σε χώρες όπου η προλετάριοι δεν είναι η συντριπτική πλειοψηφία των απασχολούμενων, κάτι που προφανώς δεν ισχύει για χώρες όπως η Γερμανία ή η Ελλάδα.
Κατά δεύτερον, η εκδήλωση για την άνοδο της φασιστικής απειλής στην Ελλάδα με εισηγητή τον υπογράφοντα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον εκατοντάδων αντιφασιστών του Βερολίνου σε μια κατάμεστη αίθουσα μιας εργατικής γειτονιάς. Για άλλη μια φορά η ανταλλαγή απόψεων και προτάσεων για την αναχαίτιση του νεοναζιστικού κινδύνου αποδείχθηκε υπερ-πολύτιμη. Η ενεργός συμμετοχή του εργατικού κινήματος στον αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό αγώνα σήμερα κρίθηκε καθοριστικής σημασίας.
Παράλληλα, σαν εξαγώγιμο προϊόν προέκυψαν αναμφίβολα οι πρακτικές αυτοάμυνας και περιφρούρησης των γειτονιών από τα τάγματα εφόδου και τους ένστολους συμπαραστάτες τους στην Ελλάδα, αλλά εισαγόμενο από τη Γερμανία η ευρεία κοινή αντιφασιστική πλατφόρμα και το ενιαίο μέτωπο ενάντια στους φασίστες. Πρόκειται για έναν στόχο τον οποίο το εργατικό κίνημα στη χώρα μας πρέπει να επιτύχει πριν να είναι πολύ αργά.
Είναι έτσι η κατάλληλη στιγμή να επεξεργαστούμε ένα συνολικό Project για την αντεπίθεση των «από κάτω» και για μια κοινωνία για τις ανάγκες των πολλών και όχι για την απληστία των ολίγων. Καλοτάξιδο, σύντροφοι, το νέο διαδικτυακό εγχείρημα!
*επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ/ΓΣΕΕ
