Εάν δεν ταξιδέψει κάποιος αυτοπροσώπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης δεν είναι εύκολο να κατανοήσει το εύρος της συμπάθειας και του σεβασμού που προκαλούν οι αγώνες των εργαζομένων στην Ελλάδα, ούτε βέβαια το βαθμό έμπνευσης που συνεπάγονται για τους συναδέλφους τους σε αυτές τις χώρες. Το περασμένο σαββατοκύριακο κατέστη εφικτή μια εκ νέου επαλήθευση αυτής της διαπίστωσης με αφορμή τη συμμετοχή μας σε δύο εκδηλώσεις στη Γερμανία και στο θέμα των κοινωνικών αντιστάσεων και της πάλης ενάντια στο φασισμό αντίστοιχα.

Κα­ταρ­χήν, η κε­ντρι­κή εναρ­κτή­ρια προ­ε­κλο­γι­κή συ­γκέ­ντρω­ση του κόμ­μα­τος Die Lienke στο Ανό­βε­ρο, στο δρόμο προς τις κρα­τι­δια­κές εκλο­γές στην Κάτω Σα­ξο­νία τον ερ­χό­με­νο Ια­νουά­ριο, έγινε με τη συμ­με­το­χή αν­θρώ­πων που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα σε δύο χώρες του Νότου της Ευ­ρώ­πης. Η συμ­με­το­χή της συν­δι­κα­λί­στριας των CC.​OO από την πε­ριο­χή της Κα­τα­λο­νί­ας στην Ισπα­νία και του υπο­γρά­φο­ντος από το Ιν­στι­τού­το Ερ­γα­σί­ας της ΓΣΕΕ πλάι σε αυτή του προ­έ­δρου του κόμ­μα­τος κρί­θη­κε απα­ραί­τη­τη για δύο λό­γους.
Ο πρώ­τος λόγος έχει να κάνει με την ανά­γκη για μια ολο­κλη­ρω­μέ­νη και ανό­θευ­τη γνώση των κοι­νω­νι­κών συ­νε­πειών της πο­λι­τι­κής των μνη­μο­νί­ων, αλλά και του πε­ριε­χο­μέ­νου και των με­θό­δων που επι­λέ­γουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι και τα κι­νή­μα­τα στην προ­σπά­θειά τους να ανα­χαι­τί­σουν τη λαί­λα­πα της νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Είναι προ­φα­νές ότι οι δρά­σεις αντί­στα­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων εντός και εκτός των ασφυ­κτι­κών, πλέον, ορίων της αστι­κής νο­μι­μό­τη­τας ξυ­πνούν μνή­μες από το έν­δο­ξο ερ­γα­τι­κό πα­ρελ­θόν του προη­γού­με­νου αιώνα στη γη­ραιά ήπει­ρο και επα­να­φέ­ρουν στην επι­και­ρό­τη­τα την ανά­γκη ρι­ζο­σπα­στι­κής ανα­διορ­γά­νω­σης του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος.
Ο δεύ­τε­ρος λόγος έχει να κάνει με τη σπου­δαιό­τη­τα και την κε­ντρι­κό­τη­τα που ανα­γνω­ρί­ζε­ται στο ρόλο των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων πάλης της ερ­γα­τι­κής τάξης στην προ­σπά­θεια ανα­σύ­ντα­ξης της Αρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των στη σύγ­χρο­νη συ­γκυ­ρία. Κάτι που συχνά πα­ρα­γνω­ρί­ζε­ται στη χώρα μας είναι ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει ανα­συ­γκρό­τη­ση των κα­τα­πιε­ζό­με­νων τά­ξε­ων και των ορ­γα­νώ­σε­ών τους χωρίς τον ενερ­γό ρόλο των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των συν­δι­κά­των τους. «Λαϊκό» κί­νη­μα υπήρ­ξε και εν­δε­χο­μέ­νως υπάρ­χει σε χώρες όπου η προ­λε­τά­ριοι δεν είναι η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των απα­σχο­λού­με­νων, κάτι που προ­φα­νώς  δεν ισχύ­ει για χώρες όπως η Γερ­μα­νία ή η Ελ­λά­δα.
Κατά δεύ­τε­ρον, η εκ­δή­λω­ση για την άνοδο της φα­σι­στι­κής απει­λής στην Ελ­λά­δα με ει­ση­γη­τή τον υπο­γρά­φο­ντα συ­γκέ­ντρω­σε το εν­δια­φέ­ρον εκα­το­ντά­δων αντι­φα­σι­στών του Βε­ρο­λί­νου σε μια κα­τά­με­στη αί­θου­σα μιας ερ­γα­τι­κής γει­το­νιάς. Για άλλη μια φορά η ανταλ­λα­γή από­ψε­ων και προ­τά­σε­ων για την ανα­χαί­τι­ση του νε­ο­να­ζι­στι­κού κιν­δύ­νου απο­δεί­χθη­κε υπερ-πο­λύ­τι­μη. Η ενερ­γός συμ­με­το­χή του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στον αντι­ρα­τσι­στι­κό και αντι­φα­σι­στι­κό αγώνα σή­με­ρα κρί­θη­κε κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας.
Πα­ράλ­λη­λα, σαν εξα­γώ­γι­μο προ­ϊ­όν προ­έ­κυ­ψαν αναμ­φί­βο­λα οι πρα­κτι­κές αυ­το­ά­μυ­νας και πε­ρι­φρού­ρη­σης των γει­το­νιών από τα τάγ­μα­τα εφό­δου και τους έν­στο­λους συ­μπα­ρα­στά­τες τους στην Ελ­λά­δα, αλλά ει­σα­γό­με­νο από τη Γερ­μα­νία η ευ­ρεία κοινή αντι­φα­σι­στι­κή πλατ­φόρ­μα και το ενιαίο μέ­τω­πο ενά­ντια στους φα­σί­στες. Πρό­κει­ται για έναν στόχο τον οποίο το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα στη χώρα μας πρέ­πει να επι­τύ­χει πριν να είναι πολύ αργά.
Είναι έτσι η κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή να επε­ξερ­γα­στού­με ένα συ­νο­λι­κό Project για την αντε­πί­θε­ση των «από κάτω» και για μια κοι­νω­νία για τις ανά­γκες των πολ­λών και όχι για την απλη­στία των ολί­γων. Κα­λο­τά­ξι­δο, σύ­ντρο­φοι, το νέο δια­δι­κτυα­κό εγ­χεί­ρη­μα!

*επι­στη­μο­νι­κός συ­νερ­γά­της ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

Σχετικά

Ετικέτες