Ανάμεσα στις κυβερνητικές ικεσίες προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους για ελάφρυνση των μέτρων και την υποκριτική θλίψη για την προσφυγική τραγωδία, το τελευταίο διήμερο, η πολιτική ζωή και ο δημόσιος λόγος «χορεύουν» σε ρυθμούς ποντιακής λύρας. Προφανώς, εξαιτίας της επίμαχης δήλωσης Φίλη περί εθνοκάθαρσης και όχι γενοκτονίας των Ποντίων. Η οποία, τουλάχιστον αντικειμενικά, λειτούργησε σαν αγχώδης εκδοχή επικοινωνιακού αντιπερισπασμού απέναντι στη «μαυρίλα» των μνημονιακών μέτρων.
Η θέση του υπουργού Παιδείας περί «εθνοκάθαρσης» και όχι «γενοκτονίας» του ποντιακού πληθυσμού της Τουρκίας, ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε υστερία στο σύνολο του συρφετού της «εθνικοφροσύνης». Από τους νεοναζί της Χ.Α., τους ακροδεξιούς και λαϊκοδεξιούς της ΝΔ, που ζητούν εδώ και τώρα την αποπομπή Φίλη, μέχρι τα τηλεδικαστήρια διάφορων ανεκδιήγητων πατριδοκάπηλων, ο υπουργός Παιδείας «απολαμβάνει τιμές» εθνικού προδότη.
Το «άδειασμα» από το Μαξίμου και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν επίσης αναμενόμενο. Η κυβερνητική εκπρόσωπος μάλιστα, ανακάλυψε και «διαχρονική θέση του ΣΥΡΙΖΑ(!!), με όσα αναγνώρισαν τα θεσμικά όργανα του κράτους». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που δεν τολμά την παραμικρή σύγκρουση με τους οικονομικά ισχυρούς και αναπαλαιώνει τα στηρίγματα του συστήματος μέσα στον κρατικό μηχανισμό, είναι αδύνατο να συγκρουστεί και με την κυρίαρχη αφήγηση που ενισχύει το «εθνικό συμφέρον» και σφυρηλατεί την «εθνική συνείδηση»: την απειλή εξ Ανατολής, που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές «τουρκοφάγων».
Τυπικό δείγμα αυτής της αντίληψης ήταν ο περίφημος νόμος του 1994, με τον οποίο η ελληνική Βουλή αναγνωρίζει τη «γενοκτονία» των Ποντίων. Πρόσφατο επεισόδιο, η ποινικοποίηση της άποψης όσων διαφωνούν με την επίσημη κρατική πολιτική σε αυτά τα ζητήματα, με τον-στα λόγια-«αντιρατσιστικό» νόμο Αθανασίου, το 2014.
Ιστορικά, ο Ν. Φίλης έχει δίκιο. Όμως η ουσία στο ζήτημα αυτό δεν βρίσκεται στην ορθή ή μη χρήση κάποιου επιστημονικού ορισμού, παρόλο που η ιδεολογική μάχη της Αριστεράς με την αντίδραση χρειάζεται να είναι διαρκής. Η ουσία βρίσκεται στην πολιτική συγκυρία που το θέμα αυτό γίνεται πρώτη είδηση.
Την ώρα που η κυβέρνηση εκλιπαρεί τους δανειστές για την ελάφρυνση του προγράμματος άγριας λιτότητας, τα μηνύματα από τους απεσταλμένους των ευρωηγεσιών είναι μάλλον δυσάρεστα. «Οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιεί η Ελλάδα στο πλαίσιο του νέου μνημονίου με τους δανειστές δεν πρέπει να χαλαρώσουν λόγω της προσφυγικής κρίσης», δήλωσε ο Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ Πιέρ Μοσκοβισί, ακολουθώντας το γνωστό μοτίβο όλων των «φίλων» του Α. Τσίπρα που βρέθηκαν διαδοχικά στην Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες.
Παράλληλα, ενώ το Αιγαίο καθημερινά γεμίζει πτώματα, η κυβέρνηση συνεχίζει την ευρωπαϊκή πολιτική «αποτροπής», διατηρεί το φράχτη στον Έβρο και διοργανώνει φιέστες «υποκριτικής ευαισθησίας» στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Ταυτόχρονα, συνεχίζει τη στενή συνεργασία με το κράτος-τομοκράτη του Ισραήλ και έχει αναδείξει την Εκκλησία σε συνεταίρο στην επιχείρηση «ΜΚΟ-ποίησης» της αλληλεγγύης.
Η (ακόμα μια) ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε βάρος των εργατικών-λαϊκών τάξεων και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας (όπου ένας στους τρεις οφειλέτες κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του), η φοροληστεία κατά των μισθωτών, η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και η εξαθλίωση των συνταξιούχων, η εικόνα διάλυσης των δημόσιων σχολείων και νοσοκομείων, το ξεπούλημα αεροδρομίων και λιμανιών, περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Η ακροδεξιά ατζέντα περί «δικαίων του ελληνισμού», επισκιάζει τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα και -αντικειμενικά, ανεξάρτητα αν υπήρξε πρόθεση ή όχι- αποπροσανατολίζει από την απόπειρα επιβολής μιας ακόμα δέσμης εξοντωτικών μέτρων, που επιτείνουν τη μνημονιακή λεηλασία των «από κάτω». Και μάλιστα από μια κυβέρνηση που καμώνεται τη ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά συναγελάζεται με σκοταδιστές παπάδες, δικτάτορες όπως ο Σίσι, μεγαλοεπιχειρηματίες, ευρωπαϊκά και αμερικανικά κέντρα εξουσίας.
Ο «πολέμιος του εθνικισμού» Φίλης, φαντάζει σαν το «κλαδί» για να κρατήσει η κυβέρνηση το κεφάλι της έξω από το μνημονιακό βούρκο, τη στιγμή που βουλιάζει όλο και βαθύτερα σε αυτόν. Κοντόφθαλμοι υπολογισμοί, μπροστά σε πιεστικά αδιέξοδα…
ΥΓ. Δυστυχώς, τόσο η ανακοίνωση του ΚΚΕ όσο και της ΛΑΕ για το θέμα με τις δηλώσεις Φίλη, αναδεικνύουν τα σοβαρά «μπερδέματα» τμημάτων της εγχώριας Αριστεράς όσον αφορά τα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα».
