Η κατάληψη του City Plaza και το κίνημα αλληλεγγύης

Πρό­κει­ται για την πιο αν­θρώ­πι­νη δομή προ­σφύ­γων, που ανα­δει­κνύ­ει πώς θα έπρε­πε η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση και οι κρα­τι­κές υπη­ρε­σί­ες να έχουν αντι­με­τω­πί­σει τη φι­λο­ξε­νία δε­κά­δων χι­λιά­δων προ­σφύ­γων που βρί­σκο­νται σή­με­ρα στη χώρα: μέσα στις πό­λεις, με χρήση κα­τάλ­λη­λων δη­μό­σιων χώρων (π.χ. ια­τρι­κές δομές που δεν λει­τουρ­γούν πια) και επί­τα­ξη ιδιω­τι­κών αχρη­σι­μο­ποί­η­των κτι­ρί­ων (σαν το City Plaza αυτήν τη στιγ­μή υπάρ­χουν πολ­λές δε­κά­δες κλει­στά ξε­νο­δο­χεία που αρα­χνιά­ζουν στο κέ­ντρο της Αθή­νας). Επί­σης με επι­δό­τη­ση ενοι­κί­ου για στέ­γα­ση προ­σφύ­γων σε δια­με­ρί­σμα­τα, αντί να στοι­βά­ζο­νται χι­λιά­δες άν­θρω­ποι σε ακα­τάλ­λη­λα στρα­τό­πε­δα στη μέση του που­θε­νά.

Επι­πρό­σθε­τα η κα­τά­λη­ψη του City Plaza, σε αντί­θε­ση με άλλες κα­τα­λή­ψεις στέ­γης που κλεί­νο­νται στους τέσ­σε­ρις τοί­χους ενός κτι­ρί­ου θε­ω­ρώ­ντας ότι η αυ­το­ορ­γά­νω­ση προ­σφύ­γων και αλ­λη­λέγ­γυων θα δώσει λύση σε όλα τα πο­λι­τι­κά προ­τάγ­μα­τα, είναι στοι­χειω­δώς ανοι­χτή στην αυ­θόρ­μη­τη και την ορ­γα­νω­μέ­νη αλ­λη­λεγ­γύη και απο­τε­λεί ανα­πό­σπα­στο τμήμα του κι­νή­μα­τος διεκ­δί­κη­σης, όπως απέ­δει­ξε η πρό­σφα­τη συμ­με­το­χή μπλοκ προ­σφύ­γων και αλ­λη­λέγ­γυων του City Plaza στην κυ­ρια­κά­τι­κη (8/5) συ­γκέ­ντρω­ση στο Σύ­νταγ­μα κατά την ψή­φι­ση των μέ­τρων του 4ου μνη­μο­νί­ου.

Μετά το πρώτο μπα­ράζ επι­θέ­σε­ων συ­κο­φα­ντί­ας και τις μη­νύ­σεις από την ιδιο­κτη­σία του ξε­νο­δο­χεί­ου που ανα­πα­ρή­γα­γαν πολλά ΜΜΕ, η κα­τά­λη­ψη του City Plaza έχει κα­τα­φέ­ρει να αντι­στρέ­ψει την ει­κό­να, ανα­δει­κνύ­ο­ντας με θε­τι­κό τρόπο πως λύνει αντί να δη­μιουρ­γεί προ­βλή­μα­τα για την ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή, τους πρό­σφυ­γες, τους ντό­πιους και με­τα­νά­στες κα­τοί­κους της. Από αυτή την άποψη, μόνο θε­τι­κά μπο­ρεί να απο­τι­μή­σει κα­νείς τη μέχρι τώρα ζωή του εγ­χει­ρή­μα­τος και σί­γου­ρα αξί­ζει τον κόπο να στη­ρι­χθεί πο­λι­τι­κά απέ­να­ντι σε κάθε εί­δους ανοί­κεια επί­θε­ση των αντι­πά­λων.

Πα­ρά­δειγ­μα προς μί­μη­ση;

Αρ­κε­τοί αλ­λη­λέγ­γυοι θε­ω­ρούν πως το εγ­χεί­ρη­μα του City Plaza πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει κε­ντρι­κό ση­μείο ανα­φο­ράς του κι­νή­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης και διεκ­δί­κη­σης, υπό­δειγ­μα αυ­τoορ­γά­νω­σης, πα­ρά­δειγ­μα προς μί­μη­ση για κάθε πόλη και γει­το­νιά. Για να το πούμε χωρίς πε­ρι­στρο­φές, στην πα­ρού­σα φάση ανά­πτυ­ξης του κι­νή­μα­τος ο «υπο­κει­με­νι­κός πα­ρά­γο­ντας» δεν μπο­ρεί να πάρει στην πλάτη του αυτό το κα­θή­κον. Πρώ­τον γιατί δεν επαρ­κούν οι δυ­νά­μεις ακόμα κι αν υπάρ­χουν οι κα­λύ­τε­ρες προ­θέ­σεις, και δεύ­τε­ρον γιατί ένα με­γά­λο τμήμα του κό­σμου της αλ­λη­λεγ­γύ­ης είναι ήδη προ­σα­να­το­λι­σμέ­νο –και σωστά– στη στή­ρι­ξη των 55.000 προ­σφύ­γων σε κα­θέ­να από τα δε­κά­δες προ­σφυ­γι­κά ημια­νοι­χτά κέ­ντρα που λει­τουρ­γούν με ευ­θύ­νη της κυ­βέρ­νη­σης σε όλη τη χώρα. Και εκεί πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει η έμ­φα­ση: το κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης θα κρι­θεί από το πώς θα δια­μορ­φω­θούν οι συν­θή­κες που αφο­ρούν τη με­γά­λη μάζα των προ­σφύ­γων και όχι ένα μικρό τμήμα τους. Και από το κα­θή­κον αυτό δεν πρέ­πει να υπο­χω­ρή­σου­με με όποιο πρό­σχη­μα.

Το­πι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες που βρέ­θη­καν στο πλευ­ρό των προ­σφύ­γων όπου εκεί­νοι εγκα­τα­στά­θη­καν από την πρώτη στιγ­μή, κα­λύ­πτο­ντας την ανυ­παρ­ξία ή τα τε­ρά­στια κενά του κρά­τους και χρη­μα­το­δο­τού­με­νων ΜΚΟ, διεκ­δι­κώ­ντας ταυ­τό­χρο­να να μεί­νουν τα στρα­τό­πε­δα ανοι­χτά για την λαϊκή αλ­λη­λεγ­γύη και τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, να βελ­τιω­θούν οι συν­θή­κες δια­βί­ω­σης των ίδιων των προ­σφύ­γων ή και να κλεί­σουν κά­ποιες πα­ντε­λώς ακα­τάλ­λη­λες δομές με με­τα­στέ­γα­ση των αν­θρώ­πων σε αξιο­πρε­πείς χώ­ρους. Για την ισό­τι­μη έντα­ξή τους στην κοι­νω­νία, την πρό­σβα­σή τους στις υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας, παι­δεί­ας, κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας, το δι­καί­ω­μά τους στην ερ­γα­σία κ.λπ.

Και η κυ­βέρ­νη­ση;

Η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ενώ ορ­γα­νώ­νει μιαν απο­λύ­τως απα­ρά­δε­κτη πο­λι­τι­κή απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες, επι­χει­ρεί ταυ­τό­χρο­να να οι­κειο­ποι­η­θεί πλευ­ρές της αντι­ρα­τσι­στι­κής ευαι­σθη­σί­ας. Εν πολ­λοίς, μια συ­γκε­χυ­μέ­νη ανα­φο­ρά στην «αλ­λη­λεγ­γύη» είναι το τε­λευ­ταίο χαρτί που έχει απο­μεί­νει στα χέρια της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με στόχο να κρύ­ψει το βύ­θι­σμά της στο μνη­μο­νια­κό βούρ­κο. Έτσι, μέχρι τώρα, ο κυ­βερ­νη­τι­κός και κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός δεν έχει χτυ­πή­σει το City Plaza, όμως δεν υπάρ­χει πε­ρι­θώ­ριο για αυ­τα­πά­τες.

Πρώ­τον γιατί τί­πο­τε δεν εγ­γυά­ται τη συ­νέ­χεια αυτού του εί­δους της αντι­με­τώ­πι­σης εις το δι­η­νε­κές. Δεύ­τε­ρον, η στάση της κυ­βέρ­νη­σης απέ­να­ντι σε μια σειρά κα­τα­λή­ψεις στέ­γης κα­θο­ρί­ζε­ται από πολ­λούς πα­ρά­γο­ντες που δεν εμπί­πτουν στις προ­θέ­σεις των κι­νη­μά­των αλ­λη­λεγ­γύ­ης, ούτε μπο­ρούν να «χρε­ω­θούν» στην τάδε ή τη δείνα ορ­γα­νω­μέ­νη δύ­να­μη. Αυτό που σί­γου­ρα μπο­ρεί και πρέ­πει να πρά­ξει το κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης είναι να μην επι­τρέ­ψει τον ενα­γκα­λι­σμό του από την επί­ση­μη ή ανε­πί­ση­μη κυ­βερ­νη­τι­κή «θαλ­πω­ρή». Από αυτή την άποψη, ιδέες όπως π.χ. να δοθεί στην ιδιο­κτή­τρια του City Plaza ένα ενοί­κιο με την έντα­ξη του κτι­ρί­ου στο στε­γα­στι­κό πρό­γραμ­μα προ­σφύ­γων της Ύπα­της Αρ­μο­στεί­ας του ΟΗΕ στις πλά­τες της απλή­ρω­της ερ­γα­σί­ας δε­κά­δων προ­σφύ­γων και αν­θρώ­πων του κι­νή­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης δεν είναι αυτό που μπο­ρεί να θέλει ή πρέ­πει να επι­διώ­κει οποια­δή­πο­τε ορ­γα­νω­μέ­νη δύ­να­μή του.

Αντί­θε­τα θα χρεια­στεί να δυ­να­μώ­σει η διεκ­δι­κη­τι­κή πλευ­ρά του εγ­χει­ρή­μα­τος, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την κυ­βερ­νη­τι­κή ανε­πάρ­κεια και κα­ταγ­γέλ­λο­ντας την υπο­κρι­σία των επι­τε­λεί­ων ΕΕ-Ελ­λά­δας που ευ­θύ­νο­νται για εκα­το­ντά­δες πνιγ­μούς και χι­λιά­δες φυ­λα­κί­σεις και απε­λά­σεις των θυ­μά­των της φτώ­χειας και του πο­λέ­μου.