Η κυβέρνηση διαλύει τα δημόσια πανεπιστήμια και όχι οι «αιώνιοι φοιτητές»

Το κάδρο των αυ­ταρ­χι­κών πο­λι­τι­κών έρ­χε­ται να συ­μπλη­ρώ­σει η πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­ση του υπουρ­γού Παι­δεί­ας πως, από τη νέα ακα­δη­μαϊ­κή χρό­νια, δια­γρά­φο­νται από τα πα­νε­πι­στή­μια οι λε­γό­με­νοι «αιώ­νιοι φοι­τη­τές».

Με την ανα­κοί­νω­ση του αυτή ο υπουρ­γός Παι­δεί­ας έντε­χνα στο­χο­ποιεί τους αιώ­νιους φοι­τη­τές, τους οποί­ους κα­θι­στά εν μέρει υπό­λο­γους για την οι­κο­νο­μι­κή έν­δεια των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αυτή η οι­κο­νο­μι­κή έν­δεια ωστό­σο δεν είναι απόρ­ροια της ύπαρ­ξης των «αιώ­νιων φοι­τη­τών», αλλά απο­τέ­λε­σμα μιας συ­νο­λι­κό­τε­ρης επί­θε­σης που πραγ­μα­το­ποιεί η κυ­βέρ­νη­ση σε δη­μό­σια αγαθά. 

Οι «αιώ­νιοι φοι­τη­τές» δεν είναι μια οκνη­ρή κοι­νω­νι­κή ομάδα η οποία επι­βα­ρύ­νει τα δη­μό­σια πα­νε­πι­στή­μια και ευ­θύ­νε­ται για την άθλια κα­τά­στα­ση που συ­να­ντά­ται σε αυτά, όπως έχει επι­κρα­τή­σει στις συ­νει­δή­σεις πολ­λών. Για την ακρί­βεια οι αιώ­νιοι φοι­τη­τές δεν κο­στί­ζουν τί­πο­τα σε κρά­τος και πα­νε­πι­στή­μια, διότι δεν σι­τί­ζο­νται, δεν στε­γά­ζο­νται, δεν λαμ­βά­νουν συγ­γράμ­μα­τα και δεν πα­ρα­κο­λου­θούν ερ­γα­στή­ρια. Κοι­τώ­ντας κα­νείς την κα­τά­στα­ση που επι­κρα­τεί στα πα­νε­πι­στή­μια της χώρας, θα δια­πι­στώ­σει πως ούτε οι ενερ­γοί φοι­τη­τές χαί­ρουν δι­καιω­μά­των, όπως η δω­ρε­άν σί­τι­ση, στέ­γα­ση και με­τα­φο­ρά. 

Συ­μπε­ρα­σμα­τι­κά, η κα­τά­λυ­ση των φοι­τη­τι­κών κε­κτη­μέ­νων είναι αυτή που ευ­θύ­νε­ται κατά κόρον για το «φαι­νό­με­νο» των αιώ­νιων φοι­τη­τών, καθώς οι φοι­τη­τές ανα­στέλ­λουν τις σπου­δές τους συ­νή­θως για λό­γους βιο­πο­ρι­στι­κούς. 

Η  επί­θε­ση που πραγ­μα­το­ποιεί­ται στους λε­γό­με­νους «αιώ­νιους φοι­τη­τές» δεν είναι ούτε απρό­σμε­νη, ούτε τυ­χαία, καθώς απο­τε­λούν εξι­λα­στή­ρια θύ­μα­τα των πο­λι­τι­κών της κυ­βέρ­νη­σης. Ο Αρ­βα­νι­τό­που­λος δεν ξύ­πνη­σε αίφ­νης μια μέρα, επι­θυ­μώ­ντας τη βελ­τί­ω­ση των πα­νε­πι­στη­μί­ων. Αυτή η «εκ­κα­θά­ρι­ση» και ακο­λού­θως η επι­τη­δευ­μέ­νη υπο­νό­μευ­ση των δη­μό­σιων πα­νε­πι­στη­μί­ων σχε­τί­ζε­ται με το συ­νο­λι­κό­τε­ρο «όραμα» του υπουρ­γού Παι­δεί­ας. Από την υλο­ποί­η­ση του νόμου Δια­μα­ντο­πού­λου, το σχέ­διο Αθηνά, μέχρι και την κα­τα­στρα­τή­γη­ση των φοι­τη­τι­κών δι­καιω­μά­των, στό­χος είναι αφε­νός η απο­δυ­νά­μω­ση των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων και πα­νε­πι­στη­μί­ων και αφε­τέ­ρου η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της παι­δεί­ας και η εξυ­πη­ρέ­τη­ση του συ­στή­μα­τος, καθώς επι­διώ­κε­ται η πρό­σβα­ση στην παι­δεία να πραγ­μα­το­ποιεί­ται βάση τα­ξι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών. 

Η απά­ντη­ση στις πα­ρού­σες πο­λι­τι­κές, που πνί­γουν και απα­ξιώ­νουν τη δη­μό­σια παι­δεία, πρέ­πει να είναι δυ­να­μι­κή. Η ανα­τρο­πή μπο­ρεί να επέλ­θει μο­νά­χα από τα κάτω, μέσα από συ­ντο­νι­σμέ­νους και ενω­μέ­νους αγώ­νες φοι­τη­τών και ερ­γα­ζο­μέ­νων. Απέ­να­ντι στην κα­τα­δυ­νά­στευ­ση της κοι­νω­νί­ας οφεί­λου­με να προ­βά­λου­με αντι­στά­σεις. Οφεί­λου­με να αγω­νι­ζό­μα­στε.