Η τηλεκπαίδευση στα πανεπιστήμια εξυπηρετεί το σύστημα

Υπάρχουν καθηγητές στα πανεπιστήμια, οι οποίοι κατά την περίοδο παύσης των μαθημάτων δεν πραγματοποιούν παραδόσεις μέσω διαδικτύου, γεγονός που προκαλεί ανασφάλειες στους φοιτητές. Από την άλλη, υπάρχουν και καθηγητές που, με την λογική του «άπλετου ελεύθερου χρόνου», αυξάνουν τις υποχρεωτικές εργασίες, αγνοώντας τους/ις φοιτητές/τριες που εξακολουθούν να εργάζονται η που διαθέτουν περιορισμένα μέσα παρακολούθησης, δηλαδή δεν έχουν ίντερνετ ή προσωπικό laptop, tablet, και είναι πολύ πιο δύσκολο να συμμετάσχουν και να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Εννοείται ότι κάποιοι/ες φοιτητές/τριες δεν είχαν καμία δυνατότητα να παρακολουθήσουν κι έχουν μείνει πίσω στο έτος τους.

Παρόλαυτά, πολύ συχνά τις τελευταίες μέρες όχι μόνο εκθειάζεται η τηλεκπαίδυεση και τα «προτερήματά» της αλλά φάινεται πως η κυβέρνηση προτίθεται να τη διατηρήσει, ως συστατικό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Άραγε μπορεί να αντικατασταθεί η ζωντανή παράδοση, η ουσιαστική αλληλεπίδραση του καθηγητή και των φοιτητών/τριών, με μία οθόνη; Ο καθηγητής δεν παραδίδει στους φοιτητές του αλλά σε έναν αριθμό, «49 μέλη», σε μαύρες οθόνες, χωρίς να βλέπει το ενδιαφέρον η την βαρεμάρα στα μάτια τους, χωρίς να ακούει τα γέλια τους σε κάποιο αστείο του,  χωρίς να απολαμβάνει την ησυχία στην αίθουσα η χωρίς να εκνευρίζεται όταν γίνεται βαβούρα, αρκεί κάποιος να πατήσει το μικρόφωνο με το ποντίκι του και να δώσει μια απάντηση.

Βέβαια, η εκπαιδευτική διαδικασία μέσω διαδικτύου αποκόπτει και τις σχέσεις μεταξύ των φοιτητών, το αίσθημα της ομάδας/συλλογικότητας και της γνωριμίας και κοινωνικής συναναστροφής. Αν δεν κοιτάζουν τα κινητά τους, δεν κοιμούνται, δεν χαζεύουν, αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας κατά τη διάρκεια του μαθήματος είναι μαύρα κουτάκια με δύο αρχικά πάνω. Η τηλεκπαίδευση λοιπόν αποξενώνει.

Πέρα από το γεγονός πως η εφαρμογή της είναι άνιση και δημιουργεί φοιτητές/τριες δυο ταχυτήτων, πέρα απο το ότι είναι προβληματική η ίδια η φύση αυτής της μεθόδου διδασκαλίας και την κάνει αναποτελεσματική, η τηλεκπαίδευση εγκυμονεί κινδύνους για την δημοκρατία στα δημόσια Πανεπιστήμια. Είναι ορατό το σενάριο η εξ αποστάσεως εκπαίδευση να παγιωθεί μακροπροθεσμα ως κατάσταση που θα απονεκρωσει τους φοιτητικούς συλλόγους και θα τους μετατρέψει από ζωντανούς,κοινωνικούς χώρους σε στείρα εξεταστικά κέντρα. Χωρις κοινωνικοποίηση,χωρίς συζητήσεις στα αμφιθέατρα και πολιτικό διάλογο. 

Στο πιο άμεσο μέλλον είναι βέβαιο ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με νέες καταστάσεις που μας ήταν άγνωστες μέχρι πρότινος. Η τηλεκπαίδευση είναι πιθανό να χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που οι φοιτητικοί σύλλογοι παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις και με το μόνο μέσω πάλης που διαθέτουμε, αυτό της κατάληψης να κλείνουν τη σχολη για τη συμμετοχή μας σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, τότε μέσω της τηλεκπαιδευσης θα μπορεί ο οποιοσδήποτε καθηγητής να παρακάμψει την απόφαση των συλλογικών οργάνων των φοιτητών και κάνει μάθημα από το διαδίκτυο.

Ταυτόχρονα οι ίδιες οι συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών/τριών, όπως η γενική συνέλευση, τίθενται προς αμφισβήτηση με τον τρόπο που διεξάγονται και ήδη διάφοροι δήθεν "ανεξάρτητοι" φοιτητές σε διάφορες σχολές έχουν ήδη δημιουργήσει διάφορες πλατφόρμες ηλεκτρονικής ψηφοφορίας σε συνεργασία με καθηγητές και ιδιωτικές επιχειρήσεις υποκλεπτοντας μάλιστα προσωπικά στοιχεία από τις Γραμματείες των σχολών. 

Τέλος, σύγκλητοι πανεπιστημίων ή συνοδοί πρυτάνεων θα μπορούν να γίνουν διαδικτυακά στερώντας το δικαίωμα από τους φοιτητές/τρίες, τους εργαζόμενους και τους καθηγητές να μπορούν να έχουν λόγο σε τέτοιες διαδικασίες που παίρνονται αποφάσεις για το μέλλον τους χωρίς αυτούς. 

Ποια θα είναι η απάντηση;

Κανένας μόνος, καμία μόνη, αλλά συλλογικά λέμε όχι σε ένα ακόμα μέτρο που αποδυναμώνει τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία στις σχολές μας και μας θέλει δύο αρχικά σε ένα κουτάκι σε μία οθόνη, έναν αριθμό μητρώου. Δεχόμαστε την χρήση του διαδικτύου μόνο για πρακτικά ζητήματα και μόνο ως συμπλήρωμα της ζωντανής παράδοσης, όχι ως αυτόνομη μέθοδο εκπαίδευσης. Σε καμία περίπτωση να μην αντικατασταθεί το ζωντανό μάθημα με το διαδικτυακό και απόλυτος σεβασμός στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων.

Αφήνουμε τις φωνές μας να ακουστούν και ζωντανά με εξορμήσεις σε σχολές και συζητήσεις αλλά και μέσω του μικροφώνου, απαντάμε στον καθηγητή που εξυμνεί την τηλεκπαίδευση η βρίσκουμε τρόπους συλλογικά να διακόπτουμε το μάθημα σε περίπτωση κατάληψης.

Η εντατικοποίηση που εντείνεται μέσω καραντίνας δεν θα μείνει αναπάντητη, αρνούμαστε ως φοιτητές και φοιτήτριες να φορτώνεται υπερβολικά το πρόγραμμα μας με επιπλέον εργασίες και μαθήματα. Μιλάμε στον καθηγητή που εκμεταλλεύεται την κατάσταση και λέμε όχι στην εντατικοποίηση που ξεκινάει μέσω καραντίνας για να επεκταθεί έπειτα.

Ζητάμε τηλεκπαίδευση ως βοηθητικό όργανο του φοιτητή που εργάζεται ή μένει μακριά από τη σχολή του, με την παροχή βέβαια των απαραίτητων μέσων από το κράτος, όχι τηλεκπαίδευση με μείωση του προσωπικού των πανεπιστημίων και φίμωση των συλλογικοτήτων. Η τηλεκπαίδευση που θέλουν να μας φέρουν ήρθε για να φύγει. 

Η πάλη για τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια περνάει μέσα από τον αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της και οι γενικές συνελεύσεις με γεμάτα αμφιθέατρα θα είναι η καλύτερη απάντηση στα σχέδια τους.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά