Καμία ανοχή στον εθνικισμό και την ακροδεξιά - Κοινοί αγώνες των λαών ενάντια στη λιτότητα, τον ιμπεριαλισμό και στον πόλεμο

Φέτος συ­μπλη­ρώ­νο­νται 23 χρό­νια από την πε­ρί­φη­μη κρίση των Ιμίων. Μια κρίση που ήταν γέν­νη­μα του αντα­γω­νι­σμού  ελ­λη­νι­κής και τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης για τον έλεγ­χο στο Αι­γαίο και την διεκ­δί­κη­ση να είναι η κάθε μία η ευ­νο­ού­με­νη το­πι­κά από τον αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό. Κρίση που υπήρ­ξε το ση­μείο κο­ρύ­φω­σης των εθνι­κι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών με­τα­ξύ Ελ­λά­δας και Τουρ­κί­ας και η οποία κό­ντε­ψε να με­τα­τρα­πεί σε σο­βα­ρό πο­λε­μι­κό επει­σό­διο.

Κάθε χρόνο τέ­τοιες μέρες σύσ­σω­μη η ακρο­δε­ξιά, με πρω­το­στά­τη τη Χρυσή Αυγή, στή­νει φιέ­στες αντι­τουρ­κι­σμού στην πλα­τεία Ρη­γίλ­λης, όπου βρί­σκε­ται το μνη­μείο των Ιμίων. Πρό­κει­ται για φα­σι­στο­συ­νά­ξεις οι οποί­ες λει­τουρ­γούν σαν εκ­κο­λα­πτή­ρια «μα­κε­δο­νο­μά­χων», «τουρ­κο­φά­γων» και κάθε λογής πα­ρά­γω­γων του εθνι­κι­στι­κού μί­σους.

Η κρίση εκτο­νώ­θη­κε μετά από την επέμ­βα­ση των ΗΠΑ, με τις δύο πλευ­ρές να δη­λώ­νουν πι­στοί σύμ­μα­χοι. Οι τρεις νε­κροί της αν­θρω­πο­φά­γας πο­λε­μι­κής μη­χα­νής, τα επό­με­να χρό­νια «αξιο­ποι­ή­θη­καν» από την ακρο­δε­ξιά και τους νε­ο­να­ζί για να βρουν διαύ­λους απεύ­θυν­σης σε με­γα­λύ­τε­ρα πα­τριω­τι­κά ακρο­α­τή­ρια απο­κτώ­ντας συγ­χρό­νως με­γα­λύ­τε­ρη πο­λι­τι­κή νο­μι­μο­ποί­η­ση.

Σή­με­ρα, που οξύ­νο­νται οι πο­λε­μι­κοί αντα­γω­νι­σμοί στα βαλ­κά­νια και στη νο­τιο­α­να­το­λι­κή Με­σό­γειο, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι η πιο φι­λο­α­με­ρι­κά­νι­κη ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών. Οι χει­ρι­σμοί της στο μα­κε­δο­νι­κό, στα ελ­λη­νο­τουρ­κι­κά, στις ΑΟΖ και στο κυ­πρια­κό γί­νο­νται σε πλήρη σύ­μπλευ­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα του αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπε­ρια­λι­σμού. Αυτοί οι χει­ρι­σμοί όμως σε πε­ριό­δους κρί­σης και όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών μπο­ρούν να απο­δει­χθούν εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νοι σε ένα αντί­στοι­χο επει­σό­διο των Ιμίων. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι απα­ραί­τη­τη η ανά­πτυ­ξη ενός μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος που θα βάζει φρένο τόσο στις πο­λι­τι­κές που εξα­θλιώ­νουν και φτω­χο­ποιούν τον κόσμο, όσο και στις πο­λι­τι­κές που φέρ­νουν τον πό­λε­μο ένα βήμα πιο κοντά. Είναι ανή­κου­στο η Ελ­λά­δα να είναι η δεύ­τε­ρη χώρα μετά τις ΗΠΑ εντός του ΝΑΤΟ με τις με­γα­λύ­τε­ρες δα­πά­νες επί του ΑΕΠ της για στρα­τιω­τι­κούς εξο­πλι­σμούς λόγω των αντα­γω­νι­σμών με την Τουρ­κία.

Το τσά­κι­σμα τόσο της φι­λο­πό­λε­μης θε­σμι­κής πο­λι­τι­κής, όσο και των εθνι­κι­στι­κών ιαχών του πε­ζο­δρο­μί­ου, απαι­τεί ένα μα­ζι­κό αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα που θα βρί­σκε­ται διαρ­κώς σε κί­νη­ση, θέ­το­ντας τους δι­κούς του  στό­χους ενά­ντια στις εκά­στο­τε κυ­βερ­νή­σεις και τους εθνι­κι­στές. Απέ­να­ντι στα Ίμιά τους πρέ­πει να αντι­πα­ρα­θέ­σου­με τους δι­κούς μας αγώ­νες ενά­ντια στη φτώ­χεια, τον ιμπε­ρια­λι­σμό, τον πό­λε­μο και τον εθνι­κι­σμό.