Με 25 ψήφους υπέρ, 25 ψήφους κατά και 5 αποχές η Βουλή καταψήφισε το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών (Αρχή Ηλεκτρισμού, Λιμάνια, Cyta). Για να εγκριθεί το νομοσχέδιο θα έπρεπε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία, έστω και οριακή, των βουλευτών.

Μέσα στη Βουλή
Το κρίσιμο στοιχείο που οδήγησε στην τελική απόρριψη του μνημονιακού νομοσχεδίου ήταν η τριχοτόμηση των βουλευτών του ΔΗΚΟ από τους οποίους κάποιοι στήριξαν την κυβέρνηση ψηφίζοντας υπέρ του νομοσχεδίου, κάποιοι το καταψήφισαν ενω κάποιοι δηλώσαν αποχή. Η εικόνα αυτή είναι ενδεικτική όχι μόνο του τυχοδιωκτικού χαρακτήρα του συγκεκριμένου κόμματος αλλά κυρίως των έντονων πιέσεων που ασκούν από τη μία πλευρά η κυβέρνηση, οι ιδιώτες και οι δανειστές για «συμμορφωση προς τας υποδείξεις» και από την άλλη οι εργαζόμενοι των ημικρατικών οργανισμών και το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που αντιστέκεται μαχητικά στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Εξω από τη Βουλή
Ο κόσμος άρχισε να συρρέει έξω από τη Βουλή πολύ νωρίτερα από το ραντεβού που είχαν δώσει οι συντεχνίες για τη συγκέντρωση. Πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν στο πλευρό των απεργών-εργαζόμενων στους ημικρατικούς για να εκφράσουν έμπρακτά την αλληλεγγύη τους στον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Έχοντας προηγηθεί και η μαχητική κινητοποίηση των εργαζόμενων της ΑΗΚ πριν δύο μέρες επικρατούσε κλίμα προσμονής, έντασης και αισιοδοξίας ότι μπορούμε να τους σταματήσουμε. Αυτή τη διάθεση του κόσμου φρόντισαν να την περιορίσουν με τις δηλώσεις τους τα ηγετικά στελέχη των συντεχνιών. Στις τοποθετήσεις τους δεν έδωσαν καμία απεργιακή προοπτική στον αγώνα και δεν έλειψαν τα ευχολόγια για ευημερία που γενικώς «θα έρθει μέσα από την ανάπτυξη». Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, πριν προλάβουμε καλά-καλά να συγκεντρωθούμε, ανακοίνωσαν από τα μεγάφωνα ότι «ήρθαν τα λεωφορεία για να πάρουν τους διαδηλωτές από τις άλλες πόλεις» και λίγο μετά κήρυξαν τη λήξη της συγκέντρωσης.

Εχουμε διαπιστώσει και στο παρελθόν ότι η επίσημη αριστερά και οι ηγεσίες των συντεχνιών έχουν υψώσει λευκή σημαία και κινούνται σε δρόμους ταξικού συμβιβασμού και κοινωνικής ειρήνης αφήνοντας εκτεθειμένους τους εργαζόμενους στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση και αφεντικά. Όσο, όμως, η ταξική αντιπαράθεση οξύνεται, η αδράνεια και η σιωπή τους γίνεται εκκωφαντική. Το αισιόδοξο είναι ότι υπάρχουν φορές που οι εργαζόμενοι τους ξεπερνούν…

(… όλα τώρα αρχίζουν)

Δεν πέρασε ούτε καν μια ώρα από την καταψήφιση του νομοσχεδίου για το ξεπούλημα των ημικρατικών και οι μνημονιακοί με την αγαστή συνεργασία των συστημικών ΜΜΕ άρχισαν τους στυγνούς εκβιασμούς: «Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», «Στον αέρα η 4η δόση του μνημονίου», «η κυβέρνηση αδυνατεί να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις του επόμενου μήνα». Ηδη, ο πρόεδρος Αναστασιάδης κάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο για αύριο (Παρασκευή 28/2). «Απώτερος στόχος» σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Χρήστο Στυλιανίδη «είναι να ανατραπούν δυσάρεστες εξελίξεις και να διατηρηθεί η πορεία οικονομικής ανάκαμψης και σταθεροποίησης της χώρας». Με άλλα λόγια να ευθυγραμιστούν οι βουλευτές που καταψήφισαν ή απείχαν και να «διορθώσουν» την ψήφο τους. Παράλληλα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γίνει ανασχηματισμός και θα προταθούν κάποιες ανούσιες τροποποίησεις στο νομοσχέδιο προκειμένου να πειστούμε ότι ο πρόεδρός «αφουγκράζεται τις ανησυχίες του λαού», ότι «όλα γίνονται για το καλό μας» ώστε να ξανασερβιριστεί τελικά το ποτήρι με το δηλητήριο των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτή η επιμονή τους να «μας σώσουν» με κάθε τρόπο είναι συγκινητική… Αρκεί να θυμηθούμε τον τρόπο με τον οποίο μας έσωσαν από τον κακό μας εαυτό με την έγκριση του μνημονίου από τη βουλή λίγες μέρες μετά το αρχικό οχι ή τον τρόπο που υπερψηφίστηκε τελικά το νομοσχέδιο για τον συνεργατισμό.

Είναι σαφές πως μετά την απόρριψη του μνημονιακού εκτρώματος για τις ιδιωτικοποιήσεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για εφησυχασμό και για ανάθεση του αγώνα στη βουλή και στα δικαστήρια. Οι εργαζόμενοι στους ημικρατικούς και όλος ο κόσμος που στέκεται στο πλευρό τους ξέρουν ότι για το τσάκισμα των μνημονιακών πολιτικών είναι αναγκαίος ο μαζικός απεργιακός αγώνας διαρκείας με τη συμμετοχή των εργαζομένων από όλους τους κλάδους. Αυτός είναι ο λόγος που οι καπιταλιστές και το πολιτικο τους προσωπικό έχουν ανησυχήσει. Ας φροντίσουμε να κάνουμε πραγματικότητα τους χειρότερους τους εφιάλτες διεκδικώντας αυτά που μας ανήκουν.

Ετικέτες