Μετά από 50 χρόνια διαδρομής, το κόμμα των Λεπέν είναι πιο επικίνδυνο από ποτέ

Έχοντας κερδίσει 13 εκατομμύρια ψήφους στις προεδρικές εκλογές και κερδίζοντας 89 έδρες στις κοινοβουλευτικές εκλογές νωρίτερα φέτος (ενώ μέχρι πρότινος είχε μόλις 8 βουλευτές), ο Εθνικός Συναγερμός (Εθνικό Μέτωπο ως το 2018) της Μαρίν Λεπέν έχει μπει σε μια τρομακτική τροχιά. Στο 50ό ετήσιο συνέδριό του, στο Παρίσι το Σάββατο 5 Νοέμβρη, επέλεξε έναν νέο πρόεδρο ως αντικαταστάτη της Μαρίν Λεπέν. Πρόκειται για τον Ζορντάν Μπαρντελά, ένα αντιπαθητικό καλόπαιδο μόλις 26 χρόνων. Μεγάλωσε στα πιο φτωχά προάστια του Παρισιού, οπότε δεν είναι εκατομμυριούχος όπως τα μέλη της οικογένειας Λεπέν και ελπίζει να δώσει στο κόμμα μια νέα και δυναμική εικόνα. Εκτελούσε ήδη χρέη προέδρου τον τελευταίο ένα χρόνο καθώς η Μαρίν Λεπέν ήταν απασχολημένη με την προεκλογική εκστρατεία, και επελέγη από το 85% των 37.000 μελών του κόμματος. Ο Μπαρντελά είναι γνωστός για τις επιθέσεις του στον ομόφυλο γάμο, τους δεσμούς με τον Ιταλό ακροδεξιό Ματέο Σαλβίνι και τις σχέσεις του με ναζιστικά ρεύματα στη Γαλλία όπως η «Génération identitaire».

Η εκλογή του δεν σηματοδοτεί κάποια αλλαγή στην ουσία της πολιτικής στρατηγικής του κόμματος, και ασφαλώς δεν αποτελεί μια απόρριψη της Μαρίν Λεπέν, η οποία παραμένει ως η δύναμη που στέκεται «πίσω από τον θρόνο»: Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι και πάλι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές σε 5 χρόνια.

Ο ηττημένος αντίπαλος του Μπαρντελά ήταν ο Λουί Αλιό, ο οποίος εκπροσωπούσε την πολιτική άποψη της μετακίνησης εγγύτερα στα παραδοσιακά δεξιά κόμματα. Όμως, καθώς ο Εθνικός Συναγερμός (RN) αντιμετώπισε τον περασμένο χρόνο ανταγωνισμό στα δεξιά του, από τον Ερίκ Ζεμούρ και την οργάνωσή του «Reconquest» [«Επανακατάκτηση»], που μιλά ανοιχτά για τον κίνδυνο εξαφάνισης της αυθεντικής γαλλικής φυλής… ο Μπαρντελά προτίθεται να κρατήσει στις γραμμές του τους χειρότερους ρατσιστές και να περιορίσει αυστηρά κάθε περαιτέρω μετατόπιση προς το «κέντρο». 

Ο Μπαρντελά συγκρότησε άμεσα μια πανεθνική επιτροπή στην οποία συμμετέχουν μόνο οι πιο στενοί υποστηρικτές του, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται αρκετά μέλη που έχουν διασυνδέσεις με μικρές ναζιστικές ομάδες. Στην πρώτη του ομιλία, κάλεσε το λαό να αντισταθεί σε «μια Γαλλία η οποία αντιμετωπίζει τη γαλλική ταυτότητα ως κακιά λέξη».

Πάντοτε κομψά ντυμένος και ικανός στο δημόσιο διάλογο, ο Ζορντάν Μπαρντελά βοηθήθηκε στην άνοδό του θηριωδώς από τα μεγάλα ΜΜΕ της Γαλλίας, μόνιμα καλεσμένος σε όλα τα μεγάλα talk show για να μιλήσει για τις πολιτικές του απόψεις, τα γούστα του και την προσωπική του ζωή.

Καθώς τα παραδοσιακά κόμματα διακυβέρνησης –και της Αριστεράς και της Δεξιάς– κατέρρευσαν τα τελευταία 10 χρόνια, έχει αυξηθεί η δημοφιλία προτάσεων που κάνουν λόγο για μεγάλες αλλαγές. Αν από τη μια η ριζοσπαστική αριστερή Ανυπότακτη Γαλλία αποτελεί μια ιστορία επιτυχίας μέχρι τώρα (εντός μια συμμαχίας που κέρδισε 8 εκατομμύρια ψήφους στις προεδρικές εκλογές και διαθέτει σήμερα 151 βουλευτές), πολλοί άλλοι ψηφοφόροι στράφηκαν προς την ακροδεξιά, η οποία έχει σχετικά επιτυχημένα πείσει πολλούς ανθρώπους ότι έχει εγκαταλείψει πλέον την παλιά της ναζιστική ιδεολογία. 

Αλλά όποιος πιστεύει ότι ο Εθνικός Συναγερμός δεν αποτελείται πλέον από ρατσιστικά καθάρματα, πραγματικά δεν δίνει προσοχή στην πραγματικότητα. Μόλις πρόσφατα στη Βουλή, οι βουλευτές του Εθνικού Συναγερμού πρότειναν μια τροπολογία που θα αφαιρούσε το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές για εκπροσώπους στο χώρο δουλειάς από κάθε εργάτη-τρια που δεν έχει τη γαλλική υπηκοότητα (είναι ένα δικαίωμα που υπάρχει από το 1946!). Εν τω μεταξύ, πριν 2 μήνες, ο ακροδεξιός δήμαρχος του Περπινιάν πέρασε από το δημοτικό συμβούλιο την πρόταση να μετονομαστεί μια πλατεία της πόλης σε «Πιερ Σαρζάν», το όνομα ενός ακροδεξιού τρομοκράτη από την εποχή του πολέμου της Αλγερίας.

Ρατσισμός εντός Βουλής

Ένα ρατσιστικό περιστατικό στη Βουλή την περασμένη βδομάδα δημιουργεί προβλήματα στον ισχυρισμό του Εθνικού Συναγερμού ότι ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα. Την ώρα που ένας μαύρος βουλευτής, ο Κάρλος Μπιλόνγκο Μάρτενς της Ανυπότακτης Γαλλίας μιλούσε για την ανάγκη να βοηθήσουμε τους Αφρικανούς μετανάστες στη Μεσόγειο, ο βουλευτής του RN, Γκρεγκουάρ ντε Φουρνάς φώναξε κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει είτε «Να πάνε πίσω στην Αφρική!» (οι μετανάστες) ή «Να πάει πίσω στην Αφρική!» (ο μαύρος βουλευτής, ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει γεννηθεί στη Γαλλία). Οι δύο προτάσεις προφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στα γαλλικά και η αμφισημία θα μπορούσε να είναι απολύτως σκόπιμη. Ο ντε Φουρνάς έχει μακρά προϊστορία ρατσιστικών σχολίων. Απαντώντας σε ερώτηση για τις πολυεθνικές γειτονιές της πόλης του, απάντησε «Όποιος θέλει να βλέπει Μαύρους, μπορεί να πάει στην Αφρική». Όποτε αναφέρεται στο προσφυγικό, κάνει λόγο για «εισβολές» και συγκρίνει τους πρόσφυγες με αρουραίους.

Ο ντε Φουρνάς αποπέμφθηκε από το κοινοβούλιο για 2 βδομάδες, ενώ ακόμα και καναδυό βουλευτές του RN ισχυρίστηκαν ότι το παράκανε. Παρόλα αυτά, τα μεγάλα ΜΜΕ όπως το BFMTV ξόδεψαν τον διπλάσιο τηλεοπτικό χρόνο σε συνεντεύξεις με τον ντε Φουρνάς από ό,τι με τον Μπιλόνγκο Μάρτενς.

Αδύναμα σημεία των φασιστών

Αν οι εκλογικές νίκες του RN σωστά ανησυχούν τους πάντες στην Αριστερά, κάποιες συζητήσεις μέσα στο συνέδριό του αναδεικνύουν τα αδύναμα σημεία του RN τα οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε για να αντεπιτεθούμε. Ακόμα και σήμερα, που διαθέτει τόσα πολλά εκατομμύρια ψηφοφόρους, η κομματική δομή του RN παραμένει εξαιρετικά αδύναμη. Οι ετήσιες διαδηλώσεις την Πρωτομαγιά που συνήθιζε να οργανώνει το κόμμα ήταν τόσο χλιαρές που τα τελευταία χρόνια σταμάτησε να τις οργανώνει

Έχοντας επίγνωση της ανάγκης να χτίσουν τοπικές υποδομές, ο Μπαρντελά ανακοίνωσε στο συνέδριο την πρόθεσή του να καταστεί πρώτη προτεραιότητα «η παρουσία μας στην πολιτισμική ζωή». Δήλωσε ότι «πρόκειται να αρχίσουμε να οργανώνουμε πάρα πολλές συζητήσεις, πάρα πολλές ομιλίες». Ένα άλλο ηγετικό στέλεχος, ο Ζουλιάν Σαντσέζ δήλωσε ότι «Πρέπει να γίνουμε περισσότερο ορατοί… πρέπει να οργανώνουμε περισσότερες δημόσιες συγκεντρώσεις και να απευθυνόμαστε στους ανθρώπους».

Τέτοιου τύπου τοπικά γεγονότα θα πρέπει να αντιμετωπίζουν συστηματικά πικετοφορίες ή αντισυγκεντρώσεις με πλατιά συμμετοχή. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αυτή η τακτική (που οι διοργανωτές αποκαλούσαν «δημοκρατική παρενόχληση») είχε κάποιες επιτυχίες, αλλά πιο πρόσφατα υπάρχει μόνο σε λίγες τοπικές πρωτοβουλίες. Το περασμένο Σάββατο υπήρξε μια αντιδιαδήλωση στο συνέδριο του RN. Καλέστηκε ελάχιστες μέρες πριν, υποστηρίχθηκε μόνο από τοπικές συλλογικότητες και προσέλκυσε 200 ανθρώπους, αλλά ήταν μια αρχή. Το να εμποδίσουμε τους φασίστες να χτίσουν συμπαγείς κομματικές δομές και δράσεις οφείλει να είναι μεγάλη προτεραιότητα για την Αριστερά. Αυτό απαιτεί πολιτική αντιπαράθεση με τις πιο κυρίαρχες απόψεις μέσα στην Αριστερά που ισχυρίζονται είτε ότι μόνο οι επαναστάτες μπορούν να πολεμήσουν πραγματικά το φασισμό (και άρα δεν επιχειρούν να διευρύνουν την συμμετοχή), είτε ότι το RN θα ηττηθεί μόνο αν αντιμετωπιστεί η ανεργία και η φτώχεια, και άρα δεν υπάρχει ανάγκη για συγκεκριμένες αντιφασιστικές καμπάνιες και δράσεις. 

*Ο Τζον Μάλεν είναι αντικαπιταλιστής αγωνιστής που ζει στο Παρίσι. Τα κείμενά του υπάρχουν στο http://randombolshevik.org