Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1950, σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας.
Εκεί, μια νεαρή όμορφη γυναίκα, η Ρασέλ, που ζει μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της, και εργάζεται ως υπάλληλος γραφείου, ερωτεύεται ένα κοσμογυρισμένο, καλλιεργημένο, γοητευτικό, αλλά σκοτεινό άνδρα, τον Φιλίπ, γόνο εύπορης οικογένειας του Παρισιού. Ένας παθιασμένος έρωτας αναπτύσσεται. «Υπάρχουν τρία είδη αγάπης», θα της πει. «Η ρομαντική, η παθιασμένη, και η αναπόφευκτη συνάντηση, που αψηφά κάθε κοινωνικό κανόνα».
Όταν η Ρασέλ μένει έγκυος, αρνείται να την παντρευτεί, με το πρόσχημα ότι δεν θέλει δεσμεύσεις, αλλά και επειδή δεν είναι πλούσια. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά επί πολλά χρόνια δεν θέλει να αναγνωρίσει την κόρη του, την Σαντάλ, ενώ ο ίδιος παντρεύεται άλλη γυναίκα και αποκτά άλλα δύο παιδιά. Έτσι, ο Φιλίπ κάνει σαφές σε ποιο είδος «αγάπης» εντάσσεται. Και ενώ η Ρασέλ αναλαμβάνει αποφασιστικά την πλήρη ευθύνη να μεγαλώσει μόνη την κόρη της, σε μια εποχή πολύ συντηρητική, δείχνοντας μια χειραφετημένη και τολμηρή γυναίκα, εντούτοις, από την άλλη, περνάει σχεδόν δεκαέξι χρόνια της ζωής της, προσπαθώντας να πείσει τον Φιλίπ να αναγνωρίσει το παιδί.
Όμως, επί της ουσίας, πίσω από αυτό υποκρύπτεται η άρνησή της να ξεκολλήσει από τον Φιλίπ, αφού όποτε αυτός, περιστασιακά, εμφανίζεται εκείνη τον δέχεται. Έχοντας μια αυτοκαταστροφική εμμονή μαζί του, αρνείται να τον βγάλει από τη ζωή της, όσο και να λέει ότι τον έχει ξεπεράσει. Έτσι, αφήνει έναν άνθρωπο παρτάκια, συναισθηματικά ανάπηρο, χειριστικό και εξουσιαστικό, να την αναστατώνει συνεχώς και να την ταλαιπωρεί ψυχολογικά. «Μια μέρα θα αναρωτηθείς γιατί είχες τέτοια συναισθήματα για μένα και θα απογοητευτείς», της λέει με κυνικό τρόπο.
Τελικά, όταν ο Φιλίπ προβαίνει στην αναγνώριση του παιδιού και συνδέεται πιο ενεργά με την ανατροφή της έφηβης πλέον κόρης του, η οποία τον έχει εξιδανικεύσει, αμφισβητώντας τη μητέρα της, τα αποτελέσματα θα εξελιχθούν με τραγικό τρόπο για το παιδί, δημιουργώντας νέα τραύματα και πληγές. Η αποκάλυψη είναι συγκλονιστική, δείχνοντας ότι τελικά, ο βασικός του σκοπός ήταν να ταπεινώσει και να απορρίψει την Ρασέλ.
Αλήθεια, τι επί της ουσίας ζητά με τη στάση της η Ρασέλ; Γιατί αποδέχεται, όχι μόνο μια αγάπη ανέφικτη, αλλά μια αγάπη βάναυση; Ενδιαφέρον έχει ένας διάλογος όταν η κόρη λέει στην μάνα πως ο λόγος που παράτησε ένα καλό και εξαιρετικό άνθρωπο πριν τον Φιλίπ ήταν γιατί η ίδια, κατά βάθος, ήθελε να γνωρίσει έναν κακό.
Η σχέση μητέρας και κόρης είναι στην καρδιά της ταινίας, και παρά τις διακυμάνσεις, την αμφισβήτηση και την απομάκρυνση της Σαντάλ από τη μητέρα της, η συμφιλίωση στο τέλος με τους διαλόγους και την ψυχολογική ερμηνεία, είναι εξαιρετική.
Επί της ουσίας, η ταινία (παραγωγής 2018) είναι μια ιστορία αγάπης, η οποία, όπως κάπου διάβασα, κρύβει μέσα της μια ανέφικτη αγάπη μιας γυναίκας για έναν άνδρα που την απορρίπτει, την αγάπη μιας κόρης για ένα πατέρα που ήταν πάντα απών, και την αδιαπραγμάτευτη αγάπη μιας μητέρας για την κόρη της. Ένα ψέμα, ένα τραύμα και η ανιδιοτέλεια.
