«Ν’ ΑΓΑΠΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ»

Η Καμίλ Κλοντέλ ήταν αδελφή του ποιητή Πωλ Κλοντέλ και είχε την ατυχία να γεννηθεί σε μια εποχή που η γλυπτική ήταν κατεξοχήν ανδρική ασχολία. Εντούτοις, έμελλε να αφήσει τη σφραγίδα της στη σύγχρονη τέχνη τόσο με το δικό της έργο όσο και την επίδραση που άσκησε στον κορυφαίο γλύπτη Ροντέν «που τη χρησιμοποίησε ως μούσα, ερωμένη και πολύ συχνά ως εργάτρια για τη κατασκευή των γλυπτών του», όπως λέει το ενημερωτικό έντυπο της έκθεσης. Εικάζεται πως πολλά έργα που τα υπόγραφε ο Ροντέν ήταν δικά της. Η πολυτάραχη και θυελλώδης σχέση τους, θα άφηνε τα αποτυπώματα στο έργο και των δύο καλλιτεχνών. Όμως, ο επώδυνος χωρισμός τους, άφησε στη Κλοντέλ ανεξίτηλα σημάδια.

«Ν’ αγαπάς σημαίνει να χάνεις». Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος της έκθεσης. Η «παρτίδα» της αγάπης παίζεται επειδή μπορούμε να αποδεχτούμε την ιδέα ότι μπορεί και να χάσουμε. Και αν χάσεις και αφοσιωθείς σε κάτι άλλο, τότε έχει καλώς. Αλλιώς, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσεις τον εαυτό σου. Είναι αυτό που συνέβη με την Κλοντέλ. Σταδιακά αποσύρθηκε από τα εγκόσμια, για να καταλήξει σε ψυχιατρική κλινική, το 1913, με εντολή της μητέρας της, που δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις και του αδελφού της, μέχρι το τέλος της ζωής της.

Τα έργα της ζωγράφου Ματίνας Σταυροπούλου είναι επηρεασμένα τόσο από την αναγέννηση όσο και από τα γλυπτά της Κλοντέλ, τα οποία έχουν σαφείς αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Οι περισσότερες ζωγραφιές δεν είναι κορνιζαρισμένες, αλλά κρεμασμένες με μαγνήτες για να διατηρούν τη φυσικότητά τους. «Δεν είναι φυλακισμένες σε κορνίζα», όπως λέει η ίδια. Μπορείς να δεις τα χρώματα, την κίνησή τους, να τα «αγγίξεις». Σε κάποια έργα έχει μικρά κείμενα ή ποιήματα, στη γαλλική γλώσσα. Και όπως συμβαίνει με την τέχνη, τι γίνεται όταν το κοινό δυσκολεύεται να  καταλάβει τι θέλουν να πουν τα έργα; Συνήθως, τα έργα είναι τα συναισθήματα του καλλιτέχνη, που τα «πετάει από πάνω του». Παρ’ όλα αυτά, ο καθένας από τη θέση του, βλέπει ή καταλαβαίνει κάτι. Και αυτό είναι το μεγαλείο της τέχνης.