Κάθε Άνθρωπος θα έβαζε φωτιά στο κολαστήριο της Μόριας
Ένα είναι σίγουρο. Η Μόρια θα αποτελέσει µία από τις µελανότερες σελίδες στην ιστορία του αιώνα που διανύουµε. Η φωτιά που έκαψε τη Μόρια δεν ήταν ψευτοτσαµπουκάς, ήταν ανάγκη για αξιοπρεπή ζωή. Οποιοσδήποτε ζούσε σε αντίστοιχες συνθήκες θα φλέρταρε µε τον εµπρησµό.
Αυτό µε πολύ απλά λόγια είπε και ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος και έπεσαν όλοι να τον φάνε. Ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος θέλει να ζήσει µε στοιχειώδη αξιοπρέπεια, θα έβαζε φωτιά στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αποτελούν ντροπή για σύσσωµη την ανθρωπότητα. Αυτό του το «ατόπηµα» όµως οδήγησε σε έναν επικοινωνιακό πόλεµο γεµάτο υποκρισία και ανθρωποφαγία. Η ΝΔ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία στοχοποιεί τον Λιάκο ως ηθικό αυτουργό εγκληµατικών πράξεων, ενώ από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον υπερασπίστηκε αλλά αµύνθηκε της φράσης του λέγοντας ότι πρόκειται για ένα ρητορικό σχήµα.
Χιλιάδες άνθρωποι ζούσαν σε µια υπεράριθµη δοµή χωρίς επαρκή σίτιση, στέγαση, ρουχισµό και ιατροφαρµακευτική περίθαλψη. Και όλα αυτά µέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς υγειονοµικής κρίσης µε την πανδηµία να θερίζει ολόκληρο τον πλανήτη. Επρόκειτο για ένα σύγχρονο κολαστήριο που όµοιό του δεν υπάρχει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η φωτιά στη Μόρια και σε κάθε νέα Μόρια δεν είναι ένα απλό ρητορικό σχήµα. Είναι η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής, ο αγώνας για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Αν δεν το πούµε ξεκάθαρα τότε σηµαίνει ότι συναινούµε µε την ύπαρξή τους.
Όµως το κάψιµο µιας άτυπης φυλακής, µιας κατά κοινή οµολογία αποθήκης ανθρώπινων ψυχών δεν αναιρεί τη δηµιουργία µιας νέας χειρότερης δοµής. Άλλωστε ο καπιταλισµός έχει κάνει σαφές ότι λειτουργεί τιµωρητικά απέναντι σε όσους δεν προσαρµόζονται στους κανόνες του. Και δε µιλάµε για τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωµάτων που έχουν γίνει κουρελόχαρτο. Μιλάµε για τους κανόνες που επιβάλλονται µε τις ασπίδες και τα δακρυγόνα της αστυνοµίας, τις παράνοµες απελάσεις και τις φασιστικές επιδροµές. Ναι, όλα αυτά συνέβαιναν και συνεχίζουν να συµβαίνουν και στη Λέσβο και αλλού.
Η νέα δοµή που στήθηκε στο Καρά Τεπέ είναι µια κακή αποµίµηση της Μόριας. Ήδη διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις µε προεξέχουσα τη Διεθνή Αµνηστία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ζητώντας αυτή η δοµή να είναι προσωρινή και να υπάρξει αξιοπρεπής µεταφορά των προσφύγων στην ενδοχώρα. Μάλλον όµως πρόκειται για απλά ευχολόγια. Η κυβέρνηση διαφηµίζει το Καρά Τεπέ ως επίτευγµά της. Αφού πρώτα ευρωβουλευτές της ΝΔ παζάρευαν τη δηµιουργία κλειστών δοµών σε ξερονήσια, πλέον συµβιβάζονται µε την παραµονή των προσφύγων στη Λέσβο. 9000 άνθρωποι στεγάζονται στη νέα δοµή και τα ερωτήµατα για τις συνθήκες υπό τις οποίες ζουν παραµένουν αναπάντητα.
Είναι δεδοµένο ότι η κυβέρνηση δε θέλει να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Θέλει να απαλλαγεί από την παρουσία τους. Και αυτό γίνεται σαφές µε κάθε τρόπο. Οκτώ οργανώσεις που παρέχουν νοµική υποστήριξη στους πρόσφυγες στη Λέσβο καταγγέλλουν την εσπευσµένη επανέναρξη της διαδικασίας ασύλου µε τη µορφή αποµακρυσµένων συνεντεύξεων, η οποία σε καµία περίπτωση δεν εγγυάται ούτε την εχεµύθεια της διαδικασίας και την προστασία των προσωπικών τους δεδοµένων, ούτε τη διασφάλιση της επαρκούς άσκησης των νοµίµων δικαιωµάτων τους.
Την ίδια στιγµή, οι πρόσφυγες της Λέσβου βρίσκονται κυριολεκτικά γυµνοί απέναντι στο τέρας της πανδηµίας. Όσοι βρίσκονται θετικοί στον κορωνοϊό τίθενται απλώς σε αποµόνωση, ενώ τα tests που πραγµατοποιούνται, εξαιρούν τα παιδιά κάτω των 10 ετών, τη στιγµή που το 40% των διαµενόντων στη δοµή του Καρά Τεπέ είναι παιδιά. Κάπως έτσι βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό 243 πρόσφυγες. Νούµερο ασύλληπτο που αναµένεται να εκτοξευθεί το επόµενο διάστηµα σκορπίζοντας την απελπισία και το θάνατο. Απέναντι σε αυτή την κανιβαλίστικη και ρατσιστική πολιτική, οι οργανώσεις της Αριστεράς, οι αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, οι µεταναστευτικές συλλογικότητες, τα εργατικά συνδικάτα και άλλοι συλλογικοί φορείς, οφείλουµε να αντιδράσουµε και να δείξουµε την αλληλεγγύη µας στους πρόσφυγες.
«Η Ευρώπη-Φρούριο είναι µια µαζική µηχανή καταστροφής δικαιωµάτων»
Ο Ισπανός ευρωβουλευτής των Αντικαπιταλίστας, Μιγκέλ Ουρµπάν, βρέθηκε για άλλη µια φορά στη Μόρια, στο πλαίσιο επίσκεψης της ευρωοµάδας GUE, µε στόχο την καταγγελία των απάνθρωπων συνθηκών στις οποίες διαµένουν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες. Στη Λέσβο στις 17 και 18 Σεπτέµβρη, είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί τον καινούριο καταυλισµό και να συνοµιλήσει µε οργανώσεις, ΜΚΟ και ακτιβίστριες-ες για την κατάσταση στο νησί. Ακολουθούν αποσπάσµατα των δηλώσεων που έκανε τις τελευταίες µέρες
«Η πυρκαγιά στη Μόρια δεν ήταν ατύχηµα ούτε και κάποιο µεµονωµένο ατύχηµα, αλλά το αποτέλεσµα µια σκληρής µεταναστευτικής πολιτικής που καίει τα δικαιώµατα στην πυρά της Ευρώπης -φρούριο. Σήµερα ήρθαµε να επισκεφτούµε τον τόπο αυτό για τελευταία φορά (…) Το να µετατρέπονται οι άνθρωποι σε αριθµούς, σε αντικείµενα, σε στατιστικές είναι το πρώτο βήµα για την αποανθρωποποίησή τους και την άρνηση των δικαιωµάτων τους. Όσες-οι µεταναστεύουν είναι ανθρώπινα όντα, υποκείµενα µε δικαιώµατα(…). Είδαµε στη Μόρια και στο Καρά Τεπέ, εικόνες παρόµοιες µε αυτές στο Αφγανιστάν ή στο νότιο Σουδάν. Τα στρατόπεδα των προσφύγων στη Λέσβο είναι η ντροπή της Ευρώπης. Από τη Λέσβο µπορείς να δεις την Τουρκία. Μπορείς να δεις όµως τη Λέπε, την Αλµερία, τις υπηρεσίες στο σπίτι, τον επισιτισµό και οποιοδήποτε άλλο τοµέα του ευρωπαϊκού καπιταλισµού που χρειάζεται φτηνά εργατικά χέρια προς εκµετάλλευση. Η Ευρώπη-Φρούριο δεν είναι ένα τείχος: Είναι µια µαζική µηχανή καταστροφής δικαιωµάτων. Πολύ λίγοι προσφυγικοί καταυλισµοί στον κόσµο είναι χειρότεροι από τους ευρωπαϊκούς. Δεν είναι τυχαίο. Αυτό οφείλεται στις µεταναστευτικές, εγκληµατικές και ξενοφοβικές πολιτικές που εφαρµόζουν οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. (…). Επισκεφθήκαµε το νέο στρατόπεδο στο Καρά Τεπέ στη Λέσβο και το µόνο που έχει αλλάξει είναι το χρώµα των σκηνών. Συνεχίζει να µην υπάρχει τρεχούµενο νερό, µπάνια, γιατροί, δικηγόροι, πόροι, χώρος. Μόνο τα παιδιά είναι εκεί που συνεχίζουν να παίζουν ανάµεσα στα συρµατοπλέγµατα περικυκλωµένα από την αστυνοµία. Αυτή είναι η Ευρώπη!»
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
