Με την Χρυσή Αυγή υπάρχει δικαιολογημένη ανησυχία μετά τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Παρά την ενίσχυσή τους, η διάχυτη αίσθηση πως «σαρώνει η Χρυσή Αυγή» δεν είναι πραγματική.
Στις περιφερειακές εκλογές σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη ενισχύθηκαν κατά 30.000 ψήφους πανελλαδικά (455.000 τώρα από 425.000 ψήφους τον Ιούνιο) ενώ το πανελλαδικό τους ποσοστό στο σύνολο της χώρας είναι 8% από 6% τον Ιούνιο του 2012.
Η επιτυχία στην Αθήνα με το 16% του Κασιδιάρη (36.000 ψήφοι) είναι πολύ μακριά από κάθε άλλο δήμο όπου εκτέθηκαν οι φασίστες. Στους μόλις 7 δήμους που κατέβασαν συνδυασμούς εκτός Αθήνας, πήραν: 7,7% στη Θεσσαλονίκη, 6,7% στα Σπάτα, 5,6% στον Πειραιά, 5,4% στον Άλιμο, 5,22% στη Γλυφάδα, 5% στην Κηφισιά και 4,5% στο Π.Φάληρο. Από τις περιφέρειες, καλύτερα τα πήγαν σε παραδοσιακά δεξιές περιοχές (Στερεά Ελλάδα, Δυτική Μακεδονία και Πελοπόνησσο) όπου ξεπέρασαν το 7%. Αντίθετα στην περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου δεν κατάφεραν να κατεβάσουν παράταξη.
Στην περιφέρεια Ιονίου, την Κρήτη και την Ήπειρο πήραν από 3 – 5%, δηλαδή χαμηλότερα από τα ποσοστά τους στις βουλευτικές του 2012. Η άνοδος της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη οργανωτική ανάπτυξη καθώς τόσο τα τάγματα εφόδου όσο και οι οργανωμένοι οπαδοί που περιφέρονται στις φιέστες της μετριώνται κυριολεκτικά στα δάχτυλα.
Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος να μετουσιώσουν τις εκλογικές επιτυχίες της Αθήνας και της Αττικής σε ένα νέο πανελλαδικό άλμα στις Ευρωεκλογές της 25ης Μαϊου, είναι πραγματικός και χρειάζεται αντιμετώπιση αυτή την εβδομάδα αλλά κυρίως από τη Δευτέρα 26 Μαϊου. Η Σαμαρική γραμμή «Μπαλτάκου» έδωσε στη Χρυσή Αυγή τη δυνατότητα να επιβεβαιώνει το κάλπικο «αντισυστημικό» της προφίλ σε πιο διευρυμένα ακροατήρια της δεξιάς, ενώ ο αχαλίνωτος ρατσισμός του Δένδια τους πρόσφερε το έδαφος της επιβεβαίωσης πως μπορούν να επιβάλλουν την ρατσιστική ατζέντα τους στα κυβερνητικά επιτελεία.
Από τη μεριά μεγάλων τμημάτων του κινήματος και της αριστεράς, η υπεκφυγή από τα αντιφασιστικά καθήκοντα επιβάλλεται να ανατραπεί άμεσα, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και τον δρόμο. Όπως όλοι έχουμε καταλάβει, η γραμμή Σπηλιωτόπουλου με τα τζαμιά και το παρεμπόριο που τον γκρέμισε στο 16,7% δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον Κασιδιάρη. Ούτε άλλωστε και ο Καμίνης που τους άφησε να αλωνίζουν επί τέσσερα χρόνια στην Αθήνα και να το παίζουν μάγκες. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν πρόκειται να το κάνει κανείς. Το δρόμο δείχνουν οι Σκουριές, όπου – εκτός από την επικράτηση Μίχου έναντι Πάχτα στο Δήμο Αριστοτέλη – έδιωξαν τους φασίστες κακήν κακώς στην απόπειρα προεκλογικής τους εισβολής στα αγωνιζόμενα χωριά της περιοχής.
