Στα πλαίσια της προσυνεδριακής συζήτησης, με έμμεσο τρόπο ανοίγει ξανά και το θέμα της νεολαίας.

Διαβάσαμε στην εισήγηση καταστατικού μεταξύ άλλων: «Τα μέλη της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ εκλέγουν αντιπροσώπους από τις συνελεύσεις των νέων ΣΥΡΙΖΑ... Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί με βάση το δικό της καταστατικό και διατηρεί πλήρη οργανωτική αυτονομία από το κόμμα. Τα μέλη της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα και μέλη του κόμματος».
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η συζήτηση για τη νεολαία πρέπει να πάψει να γίνεται μέσω ανακοινώσεων και κειμένων της τελευταίας στιγμής και να γίνει ουσιαστικός διάλογος μεταξύ όλων των δυνάμεων, αλλά και σε επίπεδο βάσης.
Δεν είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που έχει να γίνει μήνες συντονιστικό νεολαίας, που υπάρχει διατυπωμένη διάσταση απόψεων από πολλούς, να επιλέγεται μια τέτοια διατύπωση από τους συγγραφείς της εισήγησης.
Είναι άξιο απορίας πώς, ενώ δεν υπάρχει οποιαδήποτε δράση και παρουσία στους χώρους της νεολαίας, υπάρχει όμως τέτοιος ζήλος στο να πάρουμε εδώ και τώρα απόφαση για ίδρυση ξεχωριστών συνελεύσεων. Αυτή είναι μια διαδικασία που πρέπει να προκύψει μέσα από τη δράση μας και τις ανάγκες που θα προκύψουν από αυτή και όχι το ανάποδο.
Επί της ουσίας και επαναλαμβάνοντας όσα έχουμε γράψει κατά καιρούς για το θέμα, χρειάζεται να ξεπεράσουμε το παραδοσιακό μοντέλο ξεχωριστής συγκρότησης νεολαίας. Θεωρούμε αυτονόητο ότι η νεολαία χρειάζεται να έχει και τις δικές της διαδικασίες, από την άλλη όμως θεωρούμε επίσης αυτονόητο ότι η νεολαία πρέπει να συμμετέχει στις διαδικασίες του κόμματος, να μεταφέρει τα αιτήματά της στις συνελεύσεις, να ζωντανεύει τις διαδικασίες, να κάνει υπόθεσή της τις διεκδικήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Δεν μας λείπει άλλη μια νεολαία στη γυάλα, που θα επικεντρώνεται σε συμβολικά χάπενινγκ και τίποτα άλλο. Χρειαζόμαστε μια νεολαία που τις «πιο αριστερές της θέσεις» θα τις παλεύει μέσα στο κόμμα. Για παράδειγμα,  πρόσφατα οι νέοι-νέες ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησαν μια αφίσα με αφορμή τα όσα συνέβησαν στην Μανωλάδα, που μεταξύ άλλων σωστά περιλάμβανε και το σύνθημα: «Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών».
Η ΝΔ φυσικά άρπαξε την ευκαιρία για να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για ακραίο λόγο κλπ. Δεν θα είχε περισσότερη άξια, αν  οι νέοι-ες ΣΥΡΙΖΑ έδιναν τη μάχη μέσα στις τοπικές έτσι, ώστε το αίτημα αυτό να ξαναγίνει διεκδίκηση του ΣΥΡΙΖΑ; Αν έδιναν τη μάχη, για να φτιαχτούν επιτέλους αντιφασιστικές επιτροπές στις γειτονιές;
Όσον αφορά τις συνελεύσεις νέων, αυτές μπορούν να εκλέξουν αντιπροσώπους αν και εφόσον υπάρχουν πραγματικά. Το να ιδρύουμε συνελεύσεις νέων μόνο και μόνο για να εκλέγουμε αντιπροσώπους δεν έχει κανένα νόημα και οπωσδήποτε δεν είναι προωθητικό για την ίδια τη νεολαία. Αντίθετα οι νέοι και οι νέες θα πρέπει να εκλεγούν μέσα από τις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου  λιγότερο ή περισσότερο συμμετέχουν.
Στο μεταξύ θα πρέπει να βρούμε τρόπους για το πώς θα συμμετέχουν και στη ζωή των συνελεύσεων και μετά το συνέδριο. Μια καλή λύση είναι η νεολαία να συμμετέχει με καθεστώς διπλής ένταξης. Δηλαδή ένας νέος/α  να είναι μέλος μια συνέλευσης νέων και ταυτόχρονα μέλος και μιας τοπικής οργάνωσης και να επιλέγει σε ποια από τις δύο τοπικές θα ψηφίζει.
Πέρα από τα διαδικαστικά ζητήματα, η νεολαία θα πρέπει γρήγορα να επιλέξει με ποιους τρόπους θα επικοινωνήσει και θα κινητοποιήσει το νέο κόσμο. Με έμφαση τους εργασιακούς χώρους όπου δουλεύουν νέοι άνθρωποι, τα ζητήματα της παιδείας, την πάλη ενάντια στο φασισμό. Στο βαθμό που θα ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα της νεολαίας, θα μπορέσουμε να βελτιωθούμε και να προχωρήσουμε σαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος.