Είναι φανερό ότι έχει αποφασιστεί ήδη η πολεμική επιδρομή του ιμπεριαλισμού στη Συρία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία) είναι για μια φορά ακόμη έτοιμες να ανοίξουν τις «πύλες της κολάσεως» στη Μέση Ανατολή.
Οι προφανείς στόχοι είναι ο άμεσος έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ πίσω από τη Συρία σειρά παίρνουν ο Λίβανος και το Ιράν. Στόχος είναι ακόμα ο περιορισμός των ανερχόμενων δυνάμεων της Ανατολής: της Ρωσίας και της Κίνας.
Η σφαγή του λαού της Συρίας από το δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ δεν νομιμοποιεί σε καμία περίπτωση την ιμπεριαλιστική επιδρομή. Τα πραγματικά αισθήματα της Δύσης απέναντι στο συριακό λαό αποδείχθηκαν με την επαίσχυντη στάση των «πολιτισμένων» κυβερνήσεων της ΕΕ απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες από την πολύπαθη χώρα.
Απέναντι σε μια χώρα όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός έχει υποχρεωθεί σε εσωτερική μετανάστευση είτε σε διαφυγή προς το εξωτερικό, κάθε αναφορά σε «ανθρωπιστικά κριτήρια» έχει μιαν απόλυτη προϋπόθεση: το άνοιγμα των συνόρων της ΕΕ και κάθε χώρας-μέλους της για τους πρόσφυγες και τη φιλική υποδοχή τους.
Μπροστά σε αυτή την αθλιότητα (που προστίθεται στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά εγκλήματα στη Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία) η δικομματική μνημονιακή κυβέρνηση δεν δίστασε να διαλέξει πλευρά: Παρέχει στους επιδρομείς όλες τις «διευκολύνσεις» που ζήτησαν, κάνοντας τη Σούδα και την Καλαμάτα ορμητήρια της επίθεσης.
Επιλέγοντας τη συμμαχία με το κράτος του Ισραήλ, συγκροτώντας τον οικονομικό-διπλωματικό-στρατιωτικό «άξονα» μεταξύ Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, η κυρίαρχη τάξη κάνει μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή: Παίρνει θέση στο διαρκή πόλεμο για τη «νέα» Μέση Ανατολή, θέση στο πλευρό των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ελπίζοντας να εισπράξει μερίδιο από τα κέρδη που προσδοκούν οι πολυεθνικές εταιρείες που παίζουν στο «πάρτι» των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι οπαδοί των ΑΟΖ βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τις πραγματικές συνέπειες των επιλογών τους.
Για την Αριστερά και για τον κόσμο της κοινωνικής αντίστασης είναι ώρα αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής δράσης. Με στόχο να ματαιωθεί η επιδρομή κατά της Συρίας, να υπάρξει αυθεντική αλληλεγγύη στο συριακό λαό, να εμποδιστεί κάθε «διευκόλυνση» στους ιμπεριαλιστές, να αποκλειστεί κάθε ελληνική συμμετοχή στο έγκλημα που ετοιμάζεται.
